Syndroom van Asperger

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 17:07 schreef Logician het volgende:
Mij is ooit (tijdens een workshop van de GGZ) verteld dat iemand pas aan een stoornis lijdt als het leven van de persoon in kwestie zodanig verstoort word dat zijn/haar gehele leven beinvloed m.a.w (leggen van) sociale contacten, problemen op het werk, ouders, vrienden, school etc, etc...

Klopt, je moet er echt last van hebben.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 17:01 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ook dat deel was dus sarcastisch bedoeld, ok. _{Soms ben ik best naief.}

Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te geven

quote:

Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om.

'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 17:13 schreef joshus_cat het volgende:

[..]

Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te geven
[..]

'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.

Dat laatste heb ik dus ook, dus vandaar dat ik eigenlijk niet uit ervaring weet wat een normale mens doet.

@Viking84

Toevallig heb ik pas info erover opgezocht omdat iemand ook dacht dat ik het zou kunnen hebben. Wat ik op dat moment ook niet echt leuk vond omdat te horen, en lichtelijk in paniek raakte. Maar nadat een vriendin mij een beetje rustig had gemaakt had ik ook wel door dat die persoon mij helemala niet in het echt kent, en ik gewoon naar mezelf moet luisteren.

Wat ik me afvroeg, heb je het er al met je ouders over gehad? (als je die vraag al ergens beantwoord had sorry...ik lees nogal over dingen heen soms)

Ik heb namelijk een keer perongeluk post van mijn vader opgemaakt (onze voornaam begint allebei met M) Toen zat er allemaal informatie over borderline in, wat mijn tante bijeen had gezocht. Ik heb gelijk mijn ouders er mee geconfonteerd, omdat ik me redelijk lullig voelde dat dit achter mijn rug om werd gedaan.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 16:34 schreef Viking84 het volgende:
Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten.

En dat zou echt zonde zijn.

quote:

Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”

Die opmerking klinkt mij ook redelijk bekend in de oren

quote:

[knip]

Ik ga ook eens die lijst analyseren

quote:

Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-)

Dat noemen ze scripts, al gebruik ik zelf die term niet.

quote:

Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.

Vervelend.. Ik hoop dat je ergens op een plek komt waar jouw eerlijkheid en rechtvaardigheidsgevoel wel worden gewaardeerd

quote:

In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.

Dat was ook op mij van toepassing, alleen was het normaal omdat ik in de puberteit zat

quote:

Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment).

Same here.

quote:

Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben.

Dat doet mij denken aan mijn vader. Er is een best grote kans dat hij het ook heeft trouwens, maar wij kunnen totaal niet met elkaar overweg. Ik heb in andere threads daar wel meer over gezegd.

Tijdens een ruzie merkte hij plotseling op dat hij blij zou zijn als ik het huis uit was. Kwetsen deed het me niet overigens; ik zei "Ik ook!" Hij voelde zich er achteraf schuldig over, ik niet.

quote:

En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid.

Ik merk dat mijn kritiek dankzij de eerlijkheid wordt ervaren als destructief terwijl ik het constructief bedoelde. Dat is niet altijd leuk

quote:

Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen).

Hij zei dat ook echt? Daar heb ik vast overheen gelezen of zo, ik zag alleen dat je ouders je niet serieus namen...

quote:

Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen

Tsja. Bij mij hebben ze ook heel lang blijven steken op 'een vorm van autisme' totdat uiteindelijk de diagnose kwam

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 16:52 schreef joshus_cat het volgende:

[..]

Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.

Mijn psychiater noemde me inderdaad patiënt trouwens En nee, zulke diagnoses worden niet zonder reden gesteld. Tenminste, niet in mijn ervaring, maar misschien had ik gewoon een hele goede shrink

quote:

cynisch gezegd: je ziet bij 't soort ranzige clubjes (sorry, ik heb d'r geen andere woorden voor) als pasnederland dat 't een stel -gogen zijn die druk bezig zijn om hun markt te vergroten. Nou, daar pas ik dus voor

Sarcastisch bedoeld of niet, zo zie ik het echt niet. Overigens was die lijst van PAS Nederland, wat je vast wel gezien had; was je daarom zo fel?

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef joshus_cat het volgende:

[..]

Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.

Wederom, sarcasme of niet, je drijft het veel te ver door imo. Mensen met autisme/Asperger belanden niet in het gesticht.

quote:

Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.

Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn. Ik ben zo individualistisch als het maar zijn kan, en zelfredzaam.

Hoi,
Bij mij is 3-4 jaar geleden Asperger gediagnoseerd..
Het is vergeleken met andere autismes (waar het aan verwant is) erg moeilijk op te merken, vaak al een echte iq test kan grote aanduidingen geven of je het hebt of niet.
Maar al en al, er zijn een paar tips die ik je er over kan geven, en vooral een paar misvattingen erover.
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
Zaken als gemeen zijn tegen je of oneerlijkheid kan iemand extra stress bezorgen, maar werk/leer situaties meestal niet.

wat mij zelf aansprak wat deze url
http://www.asperger-marriage.info/survguide/contents.html
http://www-users.cs.york.ac.uk/~alistair/survival/
zoals jet al zegt, een survival guide... kleine tips van iemand anders die het heeft en lessen die hij ervan geleerd heeft.

qua relaties..
oppervlakkige egocentrische mensen zijn vaak iets wat je het beste uit de weg kan blijven, maar relaties in het algemeen zijn tussen mensen met A.S. en de niet A.S.ers vaak veel sterker. (iig in mijn ervaring is het zo).
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
Vergeet niet dat de hoofdles met autisme (voor mij iig) is dat zoals niet autisten wiskunde etc moeten leren, kunnen wij ook de sociale regels leren. het gaat niet automatisch en vooral met zaken die niet vaak gebeuren loop je er tegen aan, maar het is niet een echt gebrek of zo.

Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
(ps. vergeef mijn spel/gramatica fouten. ik mag wel een hoog iq hebben, maar ben nog steeds waaaaaaaaardeloos met spellen)

ps. over de woedeaanvallen/agressie
Het is niet dat mensen met A.S. agressiever zijn in principe, maar de frustraties om maar continue verkeerd begrepen te worden en dat mensen vaak zo opervlakkig zijn kunnen soms te veel worden.
Zodra je iets meer over de spelregels leert en over jouw spelregels aan de mensen leert die het dichts bij je zijn, dan mindert dit ernorm.
Ik persoonlijk liep op mijn hoogtepunt rondom mijn 15e (gescheiden ouders, andere leerlingen erg onverschillig, ma is autistisch en nog een zooi) en voor 6 maanden lang lag ik een uur per dag in mijn bed te huilen van pure woede door frustraties..
Nu dat ik veel ouder en (on)wijzer ben heb ik daar een lange tijd maar in zeer lichte maten last van.. Zelfs tot het punt dat ik veel rustiger kan zijn dan wie dan ook als het nodig is.

[ Bericht 8% gewijzigd door PsychoNL1972 op 18-06-2005 19:58:10 ]

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.

Bron?

quote:

Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.

True.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 19:56 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Bron?

Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.

Vaak merk ik ook dat men te veel concentreerd op de woorden dan op de inhoud (de niet A.S.ers)

Als voorbeeld, een situatie waar ik een keer tegenaan liep.

Een vriendin van een zeer goede vriendin van mij, die kwam op een dag langs en was redelijk depri.
Ik vragen wat er aan het hand was.
Nou bleek het dat ze net na een enorme ruzie het huis uitgelopen was (ik 21, zij 15).
Haar beste vriendin ging haar wel helpen, ze mocht een weekje daar slapen en dan een huisje zoeken.
Alle andere 'goede' vriend(in)en kon ze ook wel ff logeren.

Ik daar in tegen, terwijl ik haar nog maar 3 keer gezien had of zo, vroeg door wat precies het probleem was en daarna bood haar aan om echt te helpen.
Gezien dat ik de oudste was in de groep en niemand anders ingreep en ik als enige genoeg geld had om te helpen leek me dat een slim plan.
En ik ben met haar naar haar ouders (die ik nooit had gezien) en vroeg of ik even met hun kon spreken.
Ik legde hun voor dat het mij ter oren was gekomen dat het niet uitwerkte en dat ik omdat ik nog vrij jong was misschien kon helpen het gat tussen de 2 generaties.
Eerst liet ik de ouders al hun frustraties uitspreken en daarna zij en stopte steeds hun elkaar te onderbreken.
Daarna bood ik wat inzicht aan beide zijden en ideen hoe het kan werken en dat het beste voor haar en haar toekomst is dat ze het allemaal nog proberen.

Van die dag was ik 1 vriendin rijker, 2 ouders ter vriend en ze woont nog steeds gelukkig thuis en gaat binnenkort op haar zelf wonen.

Ik was super nerveus en bang, want ik had geen enkel idee wat ik aan het doen was.
Maar dat een 15 jarig meisje op straat komt te staan zonder iets te proberen vond ik dus danig veel erger dat ik het toch probeerde.
Tot de dag van vandaag snap ik absoluut niet waarom de niet A.S. vried(in)en haar niet hielpen en dat geen van al die ouders ingrepen.

En dan vraag ik me af, ben ik nou gewoon te dom om het te begrijpen of blokkerd het 'sociale gedrag' van anderen hun motivaties om actie te ondernemen.

ps. mijn leven zit vol met dit soort voorbeelden, waar ik compleet iets doe wat anderen niet doen maar dat door alle partijen uiteindelijk zeer gewaardeerd is.

@TS: Ik herken zó ontzettend veel in hoe jij jezelf omschrijft! Door een vriend werd ik gewezen op Asperger, ben daar over gaan lezen en herkende ook erg veel. Via m'n huisarts ben ik verwezen naar het Expertise Centrum Autisme, vestiging Rotterdam. Dat expertisecentrum is een onderdeel van het Riagg. Ik ben daar helemaal door de molen gegaan en bleek uiteindelijk geen Asperger te hebben.
Wel heb ik moeite met sociale interactie, een pittig hoog IQ, moeite met aanrakingen, etc etc. Veel van de dingen die bij Asperger "horen". Wat bij mij het grootste probleem bleek te zijn, is dat ik audio-linguaal hoogbegaafd ben. Neem mij een schriftelijke IQ-test af dan scoor ik ongeveer 140. Neem mij mondeling een IQ-test af dan scoor ik veel hoger: boven 165 in ieder geval, ze durfden geen preciezer getal te noemen. Ik blijk alles wat ik hoor op te slaan. Meerdere gesprekken in één kamer volg ik allemaal, en ik weet maanden later nog woordelijk wat iemand gezegd heeft.

Met die wetenschap in m'n achterhoofd ben ik verder gaan zoeken, en terecht gekomen bij de boeken van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Ook daar herkende ik veel in. Maar of ik ook werkelijk hoogsensitief ben zou ik zo niet durven zeggen.
Ik heb wel veel aan de boeken van Elaine Aron, om het simpele feit dat zij geen remedies aandraagt, geen allesomvattend wondermiddel, maar je probeert je te laten realiseren dat je bent zoals je bent, dat het is zoals het is, en dat je dáár mee aan de slag moet. Niet proberen te zijn zoals anderen, maar je eigen "zwakke" en sterke punten te gaan herkennen en daar wat mee doen.

Ik ben bijvoorbeel stil gaan staan bij wat mijn gehoor met mij doet: op m'n werk heb ik een rustiger werkplek kunnen krijgen, m'n headset met één oordop heb ik omgeruild voor een met twee oordoppen zodat ik minder oppik van de gesprekken die m'n collega's voeren. Heb m'n collega's verteld dat ik alles wat ik hoor min of meer ongewild oppik. Zij weten nu ook dat als ik me omdraai en tips en adviezen ga geven ik dat niet doe omdat ik me zonodig overal mee moet bemoeien maar omdat ik al hun gesprekken woord voor woord meekrijg en in m'n hoofd meteen analyseer.
Ook weten m'n collega's nu waarom ik tijdens m'n telefoongesprekken geen aantekeningen maak. Niet omdat ik gemakszuchtig ben, maar omdat ik me al die gesprekken nog gewoon kan herinneren.
Dat heeft me op m'n werk in ieder geval al een heel stuk verder geholpen.

Anyway, ik heb wel gemerkt de afgelopen jaren dat het moeilijk is om bij de juiste 'peut terecht te komen, zeker als het om autisme en/of Asperger gaat. Veel 'peuten hebben wel de klok horen luiden maar hebben geen idee waar de klepel hangt.
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.

TS: veel succes gewenst in ieder geval, ook met je ouders. Lijkt me niet makkelijk zoals het nu gaat, hang in there!

[ Bericht 1% gewijzigd door babsjuh op 18-06-2005 21:21:15 (linkje gefixt) ]

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 19:09 schreef Black_Tulip het volgende:

Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn.

Je bent anders. Da's al reden genoeg.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.

Kan geen kwaad. *hint*

quote:

Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?

Volgens mij wel, maar echt helemaal zeker weten doe ik het niet..

quote:

Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?

niet als asperges nee..
al hoewel het wel grappig klinkt, hoi... ik heb een syndroom om op te eten :p
Dus gewoon as-per-ger.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 23:53 schreef Viperdesign het volgende:
[..]
Kan geen kwaad. *hint*

Een paar zaken moest ik goed opletten en dan werkte de relatie wel:

1) Ik heb een hoog iq (162), ik voel, denk, of wat dan ook niks beter dan een ander. ik ben daarmee gewoon geboren.. niks dat ik heb gedaan. maar lullig genoeg heb ik vaak wel gelijk in een discussie of kan mijn gelijk krijgen... Een belangrijke wijsheid is te kiezen wat echt belangrijk is en daarover je menig geven en vaak je mond gewoon dicht te houden.. (bijna) niemand houd van iemand die altijd gelijk heeft.

2) De tempo van mijn emoties gaan heel anders. ben ik in 1 ding geintresseerd, dan stort ik me erop en kom soms erachter dat ik goede vrienden boos aan de deur heb staan omdat ik weken niks heb laten weten... andersom, ik brand me zelf uit met dit erop storten. De les is iets rustiger aandoen, veel meer afwisselend, zorgen dat een uur minstens voor jou en je partner is en regelmatig contact te onderhouden met hen wie voor je belangrijk zijn.

3) De sterkte van (liefde / gedreven) emoties is vaak veel intenser dan die van meeste mensen, vaak moet ik aan de buitenkant veel rustiger over komen en vooral de timing goed in de gaten houden, want anderen zijn er vaak niet aangewend en het kan hun erg afschrikken.

4) Een van de moeilijkste lessen voor mij rustig zijn.. ik kan erg rustig overkomen, maar ben meestal erg druk overkomen.. tijdens mijn relatie moest ik erg leren om gewoon op de bank een uurtje per dag te zitten, niet te praten, en samen het nieuws, gtst (EEKS!) of iets anders kijken.. dit is erg belangrijk ook voor de partner..

5) stom genoeg, het omgaan met sommige sociale problemen >>KAN << erg vervelend worden als de omgeving niet echt mee werkt.. bv. ik werkte vast bij een baas.. op een dag zij hij dat we moesten inkorten en dat er geen werk meer voor mij was... voor mij was het duidelijk... baas zegt onslagen. dan ben ik toch ontslagen... de uitkerende instatie was net aan het fuseren met 2 anderen en voordat ik het wist was ik 9 maanden bezig proberen mijn geld te krijgen.. en toen moest ik nog eens een boete gaan betalen ook + geen geld gekregen voor die 9 maanden.. de reden: onrechtmatig ontslag genomen.. (eh? genomen?!).. kennelijk kon hij me niet ontslaan en omdat ik zijn instructies opvolgde was ik de boosdoener... zucht..

6) Als je partner een ochtend bui heeft / periode van de maand, of stomweg een rotbui. het beste is uit de buurt blijven of ondersteunend zijn, niet veel praten en zij geeft zelf wel aan wanneer het weer beter gaat.. Dit voelt vaak erg oneerlijk (ik heb dus noooit een ochtendbui en zelfs als ik me klote voel blijf ik vriendelijk), maar dit is eenmaal hoe het werkt.

7) Probeer je bioritme een beetje tegelijkertijd met je partner te laten lopen. (dus als het kan en zin heeft, zelfde tijd op, zelfde tijd in, tenminste 3 dagen per week). jaren lang hoefde ik maar 2-4 uur per nacht te slapen, maar acht, lekker lui in bed te liggen en te 'praten' met haar wen je zeker snel genoeg aan .

8) Vaak is je gedrag belangrijker dan de woorden die je spreekt. Als mijn partner iets verkeerd deed dan zei ik dat en was het over voor mij. maar ze veranderde haar gedrag daarna vaak niet.. Ik moest mezelf daarna aanleren om geiirteerd te reageren of haar te negeren voor een tijdje (minuten/uren) afhankelijk van hoe verkeerd het is en dan had ze wel in de gaten dat ik het echt meende.. (erg vervelend!!! ik ben nooit lang boos, ik zeg het liever en dan knuffelen en het is over).

9) Heb je het tofste ding gezien in de winkel dat je absoluut moet hebben.... koop het dan morgen nadat je met je partner gesproken hebt. Het voorkomt enorm veel gezeik.

10) Eerlijkheid is levensgevaarlijk. Ik ben zo eerlijk en recht toe recht aan als het kan.. wel op een tactische manier hoor. dus ik zou niet tegen iemand zeggen dat ze op een olifant lijkt (behalve als het een echte oli is natuurlijk ). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.

nah, dat was het iig weer voor nu. De tips zijn erg practisch, maar voor mij als ik deze rotdingen op mijn 15e had geweten, dan had ik heeeeeeeeeeeel wat minder moeilijkheden gehad met relaties...

Nu moet ik alleen nog uitvogelen hoe het werkt met daten.. met het tempo zoals het tot nu toe gaat, dan leer ik pas om goed te daten als ik 250 ben of zo. Het is 1 van die dingen die niet vaak gebeuren en ik dus erg moeilijk kan bevatten wat men wilt.. Het gene wat ik wel weet (naast goed verzorgt uitzien, rustig gedragen, geurtje, een ferarri staat zeker niet slecht. blah etc blah) dat je nooit naar de leeftijd moet gokken, zelfs als je het al weet. ren weg naar het toilet als ze iets vraagt over het figuur of haar gewicht. Complimenteer haar op haar kledij (alleen als je het echt meent!) en als je vraagt wat ze van je vind, ga er vaak vanuit dat het absoluut iets anders betekend..

Voor mij is het helaas zo geworden, das ik redelijk gestoord werd van alle signalen die je krijgt en geen wijs uit kan of het goed of verkeerd is, dat ik serieus moet zeggen "zolang je niet me kust op de mond, zegt dat je iets meer wilt, naakt in mijn douche of bed bent, ga ik altijd vanuit dat je vrienden wilt zijn"
Ik weet het, het is triest, maar ik ben zo'n 1e ontmoeting gewoon nerveus en meeste mensen lezen dat dusdanig verkeerd dat ik zo hun zeker stel dat het initiatief bij hun ligt en niks te vrezen hebben of zo. (ik ben niet echt, griezelig of zo. gewoon een misinterpretatie! en weinig ervaring met daten)

iig, ik heb letterlijk honderden tips op deze manier, omdat ik laat gediagnoseerd ben moest ik alles zelf uitvogelen en met mijn ratio proberen te bevatten wat mij opviel in het gedrag van anderen.
Zaken zoals A.S is iets wat de laatste jaren pas sociaal geaccepteerd te worden en ben wat dat betreft net 1 generatie te vroeg op de markt gekomen qua help.

Maar voor jongeren tegenwoordig is er overal veel hulpt te vinden, zoals ik hier nu via het voormalige riagg (hier heet het de Grote Rivieren) alsnog hulp krijg dmv van inzicht en tips.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 20:05 schreef PsychoNL1972 het volgende:

[..]

Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.

Dat is grappig. Mijn levenservaring + gehoorde en gelezen info wijst precies de andere kant op Als ik het me niet vergis, is dat zoiets waar een Asperger juist erg slecht of juist erg goed in is. Gefeliciteerd dat jij aan de andere kant van het spectrum zit

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 20:19 schreef PsychoNL1972 het volgende:

Dat is behulpzaamheid, doorzettingsvermogen en uit volle overgave iets kunnen doen omdat jij overtuigd bent dat het goed is Heel mooi hoor, maar betere empathie is het niet. Al zal je vast inlevingsvermogen nodig hebben gehad om te kunnen fungeren als diplomaat

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 21:24 schreef joshus_cat het volgende:

[..]

Je bent anders. Da's al reden genoeg.

En dus tot last? Echt hoor, wat een vooroordeel. Je moet gewoon met mensen in contact komen die je juist waarderen omdat je anders bent en die zijn er genoeg. Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.

IQ van 162? Einstein had 168, verschilt niet veel.
Hoe hebben ze dat kunnen testen, aangezien de meeste IQ-tests niet boven de 150 gaan.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 07:50 schreef Black_Tulip het volgende:

Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.

Waarom maak je jezelf zo klein? Als 'normale' mensen zich tolerant opstellen dan hoef je jezelf toch niet als 'schaduw' op te stellen? Dan kun je toch gewoon jezelf zijn?