Syndroom van Asperger

Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten. Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel had dat er iets niet klopte met mij, dat ik gestoord was en dat men niet maar mij zou luisteren, omdat ik toch niet wist wat ik nu werkelijk zei. Maar dat komt ook wel een beetje doordat ik een nakomertje ben en dan word je toch gepercipieerd als het kleine ukkie dat de wereld nog moet verkennen. Wat me wel heel bekend voorkwam uit de checklist, was dat ik er ook vaak van word beschuldigd professortje te spelen. Ik ben heel erg eerlijk (té eerlijk, volgens velen) en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, waardoor ik vaak probeer te bemiddelen. Dat wordt me echter lang niet altijd in dank afgenomen.
Ook hebben docenten op de middelbare school wel gezegd dat ik sprak in ‘boekentaal’.
Dingen die trouwens níet op mij van toepassing zijn, zijn het gebrek aan creativiteit (ik ben juist wél creatief) en het onvermogen om gevoelens te uiten (die ik juist heel goed kan uiten en goed opschrijven).
Andere punten uit de checklist die me opvielen en op mij van toepassing zijn:
1. slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
ik verlies vaak mijn evenwicht, struikel vaak, ook al loop ik gewoon op straat.
2. stereotiepe bewegingen/ tics
vroeger moest ik bepaalde dingen doen van mezelf, maar dat valt meer onder dwangmatig gedrag (zie ook 3)
3. dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
zie 2
4. het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als 'lui', 'egoistisch'
als mensen mij vragen hoe het met mij gaat, vergeet ik hen vaak te vragen hoe het met hen gaat en belangstelling voor hun levenssfeer te tonen. Dat vind ik wel een ernstig gebrek, want het is niet gunstig voor m’n sociale relaties. Vorig jaar had ik eens een akkefietje met m’n schoonzus. We waren in zo’n bungalowpark en ik at daar samen met mijn vriend (in de zin van soulmate, platoonse relatie ;-)). Toen we het op hadden, wilde ik weggaan. Zij zei toen: “en wie gaat dit opruimen dan?”. Dat soort dingen. Ik denk daar totaal niet over na. Ze heeft me toen een egoïstisch kind genoemd, hoorde ik later… Dat is niet leuk om te horen…


5. lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens per week, geen behoefte aan intensief contact
heb één goede vriend (die woont bij mij in huis) en verder heb ik amper contacten. Er komt wel eens iemand of ik ga wel eens ergens heen, maar heb er niet zozeer behoefte aan, zeker niet voor meer dan een paar uur, dan heb ik er genoeg van. M’n psychiater zeurt er altijd over…
6. niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving, ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
op verjaardagsfeestjes liep ik altijd weg vroeger en ging ik achter de pc zitten boven. Ik stoorde me aan de oppervlakkige onderwerpen.
7. moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
een paar jaar geleden had ik als nick in m’n msn: I wish I was like you, easily amused (Nirvana). Ik was me pijnlijk bewust van de oppervlakkige contacten die ik had en kon daar ook gewoon om huilen (hard lachen om domme dingen ontaardde dan in een huilbui)
8. niet creatief zijn
dat is dus niet zo… ik kan goed schrijven, schrijf wel eens gedichten, proza… ik heb een heldere stijl (volgens mij docenten)
9. liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met samenwerken
ik zorg altijd dat ik zoveel mogelijk doe als ik iets met een ander moet doen. Ik vertrouw anderen niet, ook al leveren ze goed werk. Meestal loopt dat eropuit dat het dan eigenlijk mijn werkstuk wordt ipv een gezamenlijk werkstuk (bijdragen van anderen schrap ik of ik herschrijf ze).
10. moeite met (laten) aanraken
ik kreeg vroeger altijd schokjes als iemand mij aanraakte… nu niet meer, maar ben me er nog wel van bewust. Ik voel als het ware de handdruk op mijn schouder lang nadat diegene z’n hand heeft weggehaald.

11. detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
bij tentamens leer ik vaak het detail ipv me op de grote lijn te richten. Hebben docenten ook al eens tegen me gezegd.
12. moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
ook niet waar dus
13. duidelijke eigen mening hebben
… en er dan ruzie over krijgen met anderen, want meestal is het een afwijkende mening
14. moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft (intieme) vriendschappen
nou ik probeer dus geen relaties op te bouwen, dus ik weet niet hoe dit zou uitpakken.
15. maar 1 ding tegelijk kunnen doen
ik moet mijn aandacht volledig op 1 ding focussen, anders loopt het allemaal in de soep
16. snel het overzicht kwijtraken
als docenten geen pp slides of sheets gebruiken, kan ik m’n spullen wel pakken
17. traagheid
18. prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
17 en 18 snap ik niet helemaal. Traagheid? Ik ben niet sloom ofzo. En dat prosopagnosia, ik heb juist een heel visueel geheugen (is dit niet in strijd met die vraag over ‘een plaatje maken in je hoofd’?)
19. moeite met beslissingen nemen, onzeker
ik ben al meerdere keren van studie veranderd en nu ik mijn afstudeerprofiel moet kiezen ben ik bang dat dit weer gebeurt. Ik ben op dit moment wel vrij zeker, maar ik kan zomaar van de een op de andere dag weer wat anders willen.


20. je 'anders' voelen dan anderen
heb me altijd anders gevoeld, maar dat mag je blijkbaar niet zeggen, want dan ben je er weer zo één die zo nodig ‘speciaal’ moet zijn
21. rigide, moeite met veranderingen
22. fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
als ik me ergens op focus, verwaarloos ik alles om me heen en ben alleen maar met dat bezig. Ik was bijv een tijdje heel erg geobsedeerd door die schoolmoorden in Amerika. Heb er alles over gelezen, van alles verzameld… heeft een paar jaar geduurd met momenten dat ik echt niet aanspreekbaar was.

23. (emotionele) kwetsbaarheid
Ik ben heel snel gekwetst, ook al bedoelen mensen dat niet zo.
24. slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
zeker met onbekenden vermijd ik oogcontact. Ik ben me er dan teveel van bewust dat ik oogcontact maak en dan word ik zenuwachtig. Moet er niet bij stil staan. En dat geldt zeker voor vrouwen, daar word ik helemaal gestresst van (ook als ze me aanraken). Had een keer een relatie en toen heb ik eerst een half uur met een rooie kop op de bank gezeten voor ik wat durfde te zeggen, terwijl ik helemaal niet verlegen ben.
25. naïeviteit
ik maak een soort voorstelling in mijn hoofd van hoe zoiets zal lopen en dan verwacht ik op de een of andere manier dat iedereen zich daarnaar zal schikken.
26. pedant (geleerd) taalgebruik
boekentaal dus
27. moeite met intimiteit en/of sexualiteit
niet met seksualiteit, intimiteit ook niet denk ik. Ik ben juist vrij gemakkelijk wat dat betreft.
28. behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
alles moet precies zo lopen als van tevoren bedacht. Mijn ouders zeiden vaak kort van tevoren tegen mij dat ze ergens op visite gingen en er een oppas zou komen, want anders was het huis te klein.

29. perfectionistisch
ik ben uren aan het herlezen, herschrijven als ik een opdracht moet inleveren. Word daar zelf wel knettergek van.

Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-) Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.

In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.

Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment). Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben. En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid. Misschien voelen m’n ouders zich ook wel teveel aangesproken door mijn eerlijkheid en proberen ze het daarom af te schuiven op een psychische stoornis

Goed, nu de rest van de reacties beantwoorden :-) (ik had trouwens een score van 47 op 62, heb niet alle vragen hier neer gezet)


@ Cheqy: fijn dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad :-) en veel succes ermee :-)

@ Plof: dankjewel, ik ga het er na de zomer zeker met een psychiater over hebben. Echter niet met degene die ik nu heb. Ik ben nu bij de AFP (voor mensen met een juridische achtergrond), de RIAGG kon me niet helpen (ze konden geen diagnose stellen). In oktober ben ik gestopt met gesprekken met mijn toenmalige psycholoog en nu kom ik alleen nog maar bij een psychiater voor medicijnen (seroxat, paroxetine) om mijn serotonine aan te vullen.

Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen). Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen…

@ Perico: ik zal jouw checklist ook nog even doornemen en erop reageren in een volgende post (deze is al 6 pagina’s in word )

@ MouseOver, die kennis heeft volgens mij geen kijk op de materie… heeft een stukje gecopy past idd


zo, nu ff de rest lezen -w

quote:

Op zaterdag 18 juni 2005 16:54 schreef Alicey het volgende:

[..]

Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.

nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)