quote:
Op woensdag 15 juni 2005 21:12 schreef Hallulama het volgende:Volgens evangelist Ab Klein Haneveld zit de werkelijkheid heel anders in elkaar. Als hij gelijk heeft, wonen wij niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant van de planeet en inderdaad, draait de zon in de aarde....
Vraag me dan wel af waar die voyager probes dan zijn gebleven, aangezien we toch echt in de jaren '70 ze weg geschoten hebben, en we fotografisch bewijs hebben dan de enorme afstand die deze objecten hebben afgelegd...
---
quote:
Nu rest mij de vraag, na het aanhoren van deze interessante dwaasheid, en wellicht dat een doorgewinterde WFL-er deze kan beantwoorden, hoe zit het met de boodschap van Ab over dat men in de astronomie licht gebruikt als meetlat, en is de ruimte nou krom, of de meetlat? Valt daar uberhaupt een zinnig antwoord op te geven, of is het kolder?
Of hier een zinnig antwoord op te geven is? Ja, echter bewijzen kunne we het niet en de verschillende theoriën zijn ook onderwerp van vele discussies.
Over het gebruik van licht als meetlat, is wat meer te zeggen. Omdat de afstanden zo verschrikkelijk groot zijn in het heelal, gebruikt met vaak een lichtjaar als afstand, zijnde de afstand wat het licht in 1 jaar aflegt. Aangezien de snelheid van het licht constant is, is die afstand dus ook constant. Licht wordst dus als meetlat gebruikt, kun je zeggen.
Dat zware objecten de vorm van het universum kunnen beïnvloeden, d.w.z. kromtrekken, houdt in dat die meetlat dan eigenlijk ook krom is.
quote:
Let op z'n verhaal over de maan die voor een bepaalde ster langs gaat en dat de ster in dat geval langer zichtbaar is dan dat je zou uitrekenen, klopt dat? Zo ja, hoe kan dat?
Wat hier bedoeld wordt (door hem) weet ik niet, maar het is een vast gegeven dat, zoals ik al eerder zei, een zwaar object, zoals een ster, de vorm van de ruimte beïnvloedt.
Ooit heb ik hier een vraag gesteld aan de afdeling sterrekunde van de UvA
quote:
Volgens de Algemene Relativiteitstheorie van Albert Einstein vervormt massa de ruimte. Bij hele zware objecten is dit effect ook meetbaar. Bij de zonsverduistering in 1919 heeft men dit ook geconstateerd. Het licht van sterren die in de lijn ster, zon, aarde lagen, werd een klein beetje afgebogen; de positie van die sterren aan de hemel leek verschoven doordat de massa van de zon de ruimte een klein beetje vervormde. Het licht maakte een klein bochtje.
Door die afbuiging is de ster (het uitgezonden licht) dus langer te zien..
Het lijkt wel alsof de beste man een paar vlagen heeft gehoord over hoe men denkt dat het universum eruit ziet, en daar zijn eigen theorie omheen gewoven heeft.
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan