Ongelofelijk slecht orientatievermogen...

quote:

Op maandag 13 juni 2005 01:56 schreef Beroepsgokker het volgende:

[..]

Hoi zin om te daten? Je zou perfect bij me passen .

Koop een GPS

quote:

Op maandag 13 juni 2005 01:22 schreef MUUS het volgende:
Ik raak zelfs de weg in de Efteling kwijt terwijl ik een plattegrond bij me heb. Gooi me vijf straten verderop neer en ik kan de weg naar mijn eigen huis niet meer terugvinden.

Ik ben altijd en overal de weg kwijt. Daarom ga ik voor afspraken op onbekend terrein altijd eerst een hele route uitvogelen en die hele route schrijf ik op. Om zeker te zijn dat ik op tijd aankom, ga ik altijd uren te vroeg van huis weg.
En ja, dit geldt ook voor de trein, want daar krijg ik het zelfs voor elkaar om compleet de verkeerde kant op te gaan. Ik check daarom altijd bij mede-passagiers of het wel echt de trein naar *vul in* is.

Ik ben beyond help. .

herkenbaar

zo ben ik ook precies

quote:

Op maandag 13 juni 2005 01:17 schreef Beroepsgokker het volgende:

[..]

Via de psycho?? Dan liever mn leven lang verdwalen .
[..]

ik denk niet dat de psych je echt kan helpen, maar misschien wel iemand die in ieder geval weten hoe de hersenen werken. of je bepaalde verbindingen mist of extra moet trainen, en die daarvoor oefeningen hebben. we zijn hierin denk ik allemaal verschrikkelijk leek, en ik denk dat de dokter de eerste persoon is die er mogelijk meer vanaf weet, die connecties heeft. en misschien bestaat het wel helemaal niet, maar dan heb je iig zelf nog gekeken wat je opties zijn.

ik denk overigens eerder dat er misschien een specialist in het ziekenhuis zit dan dat je naar de psych moet hoor..

Ik kreeg van een stel vrienden een kompas toen ik naar Zuid-Amerika ging. Ze waren bang dat ik nooit meer terug zou komen...

Nu ging dat daar eigenlijk verbazingwekkend aardig (afgezien van het feit dat ik nog steeds niet weet hoe een kompas werkt) aangezien de meeste steden daar bestaan uit blokken huizen. Je kunt dus gewoon "2 blokken rechts en 1 links" lopen, wat veel makkelijker is dan "volg de weg een beetje schuin linksaf tot het benzinestation en dan 450 meter schuin achteruit" zoals in Nederland...

Maar de beste training was dat ik alléén op reis was. Als ik mét iemand ben let ik gewoon niet op (in elk geval niet op de weg). Als die persoon vervolgens weg zou gaan zou ik gewoon op de stoep gaan zitten huilen waarschijnlijk, want naar huis kom ik niet meer...

In een stad die ik ken let ik óók niet op. Het gebeurt regelmatig dat ik een winkel inga, rondkijk, de winkel uitloop en pas na 500 meter doorheb dat ik weer de kant op ben gelopen die ik al heb gehad. Niet omdat ik weet welke richting ik oploop, maar omdat ik winkels zie die ik al ben ingeweest!
(London was dan ook een ramp, aangezien er bijvoorbeeld 8 Gap-winkels zitten in het centrum. Dacht continu dat ik er al geweest was! ).

Ook zo'n leuke: ik moet mijn fiets altijd zo veel mogelijk op dezelfde plek zetten, anders ben ik 'm gegarandeerd kwijt!

Ik denk niet dat je je oriëntatievermogen op zichzelf kunt verbeteren. Dat is iets dat je hebt of niet. Mensen kijken verschillend naar dingen, herinneren zich dingen op een andere manier. Je kunt je wel aanwennen om op een ándere manier de weg te vinden. Ik let bijvoorbeeld erg op winkels, uithangborden, kleuren... "Bij het blauwe bord staat mijn fiets". Zoiets. Maar je moet dit wel heel bewust doen. Als ik ondertussen sta te bellen sta ik na het boodschappen doen minimaal een kwartier te zoeken!

Ik heb een heel goed oriëntatievermogen. En dat voor een meisje .

Ik heb een goed richtingsgevoel, kan erg goed kaartlezen, weet altijd waar de auto staat geparkeerd (kan zelfs een binnendoorweg naar de auto verzinnen in een stad waar ik nooit eerder ben geweest ) en als ik één keer ergens ben geweest kan ik die plek de keer erna vlekkeloos terugvinden.
Nu heb ik sowieso een vrij goed geheugen, ik leer ook erg makkelijk. Misschien heeft dat ermee te maken?

Conclusie: misschien kan TS een algemene geheugentraining volgen?

Over dat zweverige gevoel als je in een drukke straat loopt: dat heb ik ook weleens. Ook in pretparken, als ik in een lange rij sta. Dit staat (voor mij in ieder geval) helemaal los van mijn oriëntatievermogen; het heeft er meer mee te maken dat ik het angstig vind om zo "ingesloten" te zitten tussen de mensen, niet makkelijk kunnen "vluchten".

Volgens mij heeft het juist niets te maken met geheugen! Als ik goed oplet kan ik (soms) wel de weg terugvinden, juist dóór het te onthouden. Mensen die zich goed kunnen oriënteren lopen volgens mij juist niet op geheugen, maar omdat ze een "gevoel" hebben waar ze heen moeten, in welke richting ze lopen. Ik heb géén idee in welke richting ik loop (Noord? Oost? ) maar zie alleen een blauw bord dat ik ooit heb gezien. Iemand met een goed richtingsgevoel kan ergens een kortere weg vinden zonder dat ze zo'n straat eerder hebben gezien. Dat is typisch iets dat ik nóóit moet doen! Wil ik nog énige kans hebben een weg te vinden moet ik juist lopen op geheugen, anders wordt het helemaal niks!

herkenbaar! ''oew, dat ene straatje inslaan scheelt vast 5 minuten!'' en vervolgens 3 kwartier lang dwalen door de stad! Of een week op een vakantiepark zijn en pas de laatste dag weten hoe je bij het huisje komt Of 3x de weg vragen en vervolgens het nog niet kunnen vinden.. Fiets ergens neerzetten en met zo n vragend hoofd de 30 rijen fietsen bestuderen

Mijn tips:

* planning: routebeschrijving uitprinten, route navragen bij mensen die wel orientatievermogen hebben, overleggen welke snelwegen/wegen je moet hebben, welke richtingen ongeveer
* geen haast hebben: als je naar een nieuwe locatie gaat, ruim op tijd vertrekken
* treinplanningen hebben, goed op de bordjes letten (welk perron, welke trein, bij twijfel vraag de conducteur)
* op zicht onthouden: aparte winkels, bordjes, winkelnamen, evt in je telefoon zetten (fiets bij wink mt. blauw. uith bord) Of in een parkeergarage al-tijd opschrijven welk parkeerdek en welk nummer
* Zorg dat je een kaart bij je hebt als je de auto in stapt, en een mob nr van diegene waar je heen gaat.

Overigens, het feit dat je niets onthoudt van je omgeving zou ook te maken kunnen hebben met een licht vorm van hyperventilatie in drukte: te snel ademen omdat je je blijkbaar niet helemaal op je gemak voelt in drukte: Duizelig, licht in je hoofd, afwezig, niet bewust meemaken, paniekgedachten, ''vluchtwegen'' herkennen, onrust, etc..

Herinnering:

Op een berg in Hongarije aan een heel groot meer besluiten een berg op te lopen met een vriend, en wil niet dezelfde weg terug, want saai. Ik zou zweren dat je aan de andere kant ook de berg af kon, en gewoon in hetzelfde dorpje uitkwam. Die vriend weigerde, zei dat het niet kon, ik eigenwijs, best, dan ga ik wel alleen.. Ik naar beneden, uur lopen, zie ik opeens water.. mooi.. ben weer bijna bij het beginpunt.. zie ik opeens dat het gewoon een klein meertje is, en niet het grote meer waar ik heen moest, en waar de boot + 30 medepassagiers op mij stonden te wachten .. gelukkig nog net op tijd weer op het juiste punt

quote:

Op maandag 13 juni 2005 13:51 schreef Hik het volgende:
Volgens mij heeft het juist niets te maken met geheugen! Als ik goed oplet kan ik (soms) wel de weg terugvinden, juist dóór het te onthouden. Mensen die zich goed kunnen oriënteren lopen volgens mij juist niet op geheugen, maar omdat ze een "gevoel" hebben waar ze heen moeten, in welke richting ze lopen. Ik heb géén idee in welke richting ik loop (Noord? Oost? ) maar zie alleen een blauw bord dat ik ooit heb gezien. Iemand met een goed richtingsgevoel kan ergens een kortere weg vinden zonder dat ze zo'n straat eerder hebben gezien. Dat is typisch iets dat ik nóóit moet doen! Wil ik nog énige kans hebben een weg te vinden moet ik juist lopen op geheugen, anders wordt het helemaal niks!

Ja, ik kan inderdaad in een wildvreemde stad "voelen" waar we de auto zo ongeveer geparkeerd hebben. Is wel lachen hoor, loop je daar door straten waar je nooit bent geweest, je gezelschap vraagt maar: weet je ZEKER dat we deze kant opmoeten?? En ja hoor, uit het niets duikt opeens de auto op .

Misschien is het een combinatie van geheugen en gevoel? Als ik voor de tweede keer naar een vreemde plaats ga, weet ik nog ongeveer waar het lag en rijd dus gevoelsmatig de goede kant op. Herkenbare dingens als benzinestations bevestigen dan dat ik op de goede weg ben, en zijn goed voor de details ("oja, na het benzinestation moest ik links")

ik heb t tegenovergestelde
weet altijd wel waar ik ben en waar ik naartoe moet om mn doel te bereiken.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 14:55 schreef Beroepsgokker het volgende:

[..]

Het is natuurlijk makkelijk om hulpmiddelen te gebruiken, maar ik wil gewoon uit mezelf een goed orrientatievermogen krijgen.

volgens mij is het een genetisch aangeboren iets...
toen ik klein en we gingen op vakantie.. had mn vader liever dat ik de kaarten las dan mn moeder

quote:

Op maandag 13 juni 2005 01:04 schreef Xennia het volgende:
Ik heb het ook, maar ik ben een vrouw. Jij hebt geen excuus

Ik ben echt een soort halve mongool als het aankomt op navigatie.
Laatst kwam ik een uur te laat op mijn werk omdat ik wel even op de fiets zou gaan (goed, als je de weg weet is het al 1 uur fietsen). Maar ik verdwaalde dus echt hopeloos in het bos en later bij Schiphol ook nog een keer

quote:

Op maandag 13 juni 2005 14:44 schreef MaLo het volgende:
Ja, ik kan inderdaad in een wildvreemde stad "voelen" waar we de auto zo ongeveer geparkeerd hebben. Is wel lachen hoor, loop je daar door straten waar je nooit bent geweest, je gezelschap vraagt maar: weet je ZEKER dat we deze kant opmoeten?? En ja hoor, uit het niets duikt opeens de auto op .

Ik heb afgelopen vakantie een paar keer het tegenovergestelde getest. Dus de straat inlopen waarvan ik zéker wist dat het de verkeerde was. Kwam regelmatig perfect uit...
(Maar net niet zo vaak dat ik dan dáár voortan maar op gok ).

Overigens scheelt het een stuk ergens te reizen waar taxi's veelvuldig en spotgoedkoop zijn. In veel steden loop ik tot ik een ons weeg, zonder al te veel op te letten (is ook zonde, want als ik echt heel erg op zou letten kan ik ook nooit zomaar ergens een leuk straatje inlopen, want dan weet ik het niet meer... ). Als ik echt compleet niet meer weet waar ik ben neem ik een taxi terug...

Ik ben zelf ook beslist niet handig met navigatie. Ik ben al een keer half Rotterdam doorgeweest terwijl de afstand hemelsbreed 100 meter was.

Koop een kompas.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:10 schreef Alicey het volgende:
Ik ben zelf ook beslist niet handig met navigatie. Ik ben al een keer half Rotterdam doorgeweest terwijl de afstand hemelsbreed 100 meter was.

En Rotterdam is al zo ingewikkeld qua opbouw

Ik weet het! Ik heb de oplossing voor TS! Word PADVINDER

Doen mijn mede-navigatiekneuzen ook het volgende: als je dan toch een keer een kaart leest, dat je die dan precies zo draait als waar je op dat moment staat?
omdat je het op een andere manier gewoon echt niet ziet?

Ik herken het wel hoor..
Ik probeer vooral herkenningspunten te onthouden... aparte namen of vormen of zo..

maar verder heb ik altijd de stelling dat ik het richtingsgevoel heb van een pak karnemelk.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:37 schreef Aventura het volgende:
Doen mijn mede-navigatiekneuzen ook het volgende: als je dan toch een keer een kaart leest, dat je die dan precies zo draait als waar je op dat moment staat?
omdat je het op een andere manier gewoon echt niet ziet?

Echt waar?

De omgeving beter in de gaten houden lijkt me een optie. Vroeger had ik het in heftige mate ook, ik was een dwaler

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:21 schreef MaLo het volgende:
Ik weet het! Ik heb de oplossing voor TS! Word PADVINDER

Geloof het of niet, maar ik ben ooit scouting-leidster geweest. Dat is alweer 11 jaar geleden, maar volgens mij lopen er nu nóg hulpeloos dwalende kabouters rond die ik ooit heb opgeleid...

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:37 schreef Aventura het volgende:
Doen mijn mede-navigatiekneuzen ook het volgende: als je dan toch een keer een kaart leest, dat je die dan precies zo draait als waar je op dat moment staat?
omdat je het op een andere manier gewoon echt niet ziet?

Tuurlijk!

quote:

Op maandag 13 juni 2005 16:07 schreef MaLo het volgende:

[..]

Echt waar?

Ik dacht eik dat iedereen dat deed

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:37 schreef Aventura het volgende:
Doen mijn mede-navigatiekneuzen ook het volgende: als je dan toch een keer een kaart leest, dat je die dan precies zo draait als waar je op dat moment staat?
omdat je het op een andere manier gewoon echt niet ziet?

Ik weet eigenlijk niet.. Ik draai hem wel altijd precies zoals ik sta, misschien is dat wel om schade te beperken..

Hm, dat heb ik ook. Als ik ergens loop ben ik zo aan het dromen dat ik nauwelijks de weg in de gaten heb. En dan kun je makkelijk verdwalen idd.

ben ook opgegroeid op het platteland en heb ook een bar slecht orientatievermogen. Mijn ruimtelijk inzicht is wel weer heel goed.
Wat ik doe is idd bepaalde punten onthouden. En ik heb ook een kompas voor de zekerheid. Wel regelmatig checken uiteraard welke richting je op gaat. Maar een kompas is wel minder geschikt voor de stad, meer geschikt als je een lange fiets- of wandeltocht gaat maken.