MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Sommigen kennen hem misschien al van "Piper at the gates of dawn", het eerste album van Pink Floyd. Na nummers te hebben gehoord als Astronomy Domine, Mathila Mother en Bike, kreeg ik door het simplistische maar toch geniale zweverige woord en geluid gebruik, de drang om toch meer te gaan zoeken van deze Syd Barrett. In eerste instantie dacht ik namelijk dat hij door overvloedig Lsd-gebruik en half-dood-zijnde-door-het leven-gaande doodgewaand was nadat hij door eerder genoemde redenen uit Pink Floyd getrapt was.
Totdat ik (altijd naar redelijk onbekend leuke muziek zoekende) ontdekte dat meneer Barrett gewoon nog 3 solo albums heeft afgeleverd. Soms dezelfde liedjes met een andere titel, soms zeer zwaar vals en onder invloed van wat dan ook klinkend, maar altijd met "iets" wat me toch raakt.
"The Madcap Laughs" is naar mijn idee een wereldalbum, voor als je er van houdt.
Op "Barrett" hoor je al iets meer de lamlendige effecten van de Lsd en het feit dat het hem allemaal niet meer zo interreseert.
"Opel" is volgens mij meer een soort van compilatie, maar daardoor niet minder mooi met nog niet eerder uitgebrachte nummers.
Is er eigenlijk nog iemand anders die in deze deelt in mijn oorzalvende vreugde?
Ik zwijmel maar wat, maar ik ben momenteel in de ban van de absurdistische maar zacht rakende liedjes van Syd Barrett.
(Laat de heren Floyd zich eventjes flink achter de oren krabben!)
Totdat ik (altijd naar redelijk onbekend leuke muziek zoekende) ontdekte dat meneer Barrett gewoon nog 3 solo albums heeft afgeleverd. Soms dezelfde liedjes met een andere titel, soms zeer zwaar vals en onder invloed van wat dan ook klinkend, maar altijd met "iets" wat me toch raakt.
"The Madcap Laughs" is naar mijn idee een wereldalbum, voor als je er van houdt.
Op "Barrett" hoor je al iets meer de lamlendige effecten van de Lsd en het feit dat het hem allemaal niet meer zo interreseert.
"Opel" is volgens mij meer een soort van compilatie, maar daardoor niet minder mooi met nog niet eerder uitgebrachte nummers.
Is er eigenlijk nog iemand anders die in deze deelt in mijn oorzalvende vreugde?
Ik zwijmel maar wat, maar ik ben momenteel in de ban van de absurdistische maar zacht rakende liedjes van Syd Barrett.
(Laat de heren Floyd zich eventjes flink achter de oren krabben!)
Sid Barret leeft nog bij zijn moeder in Cambridge. Heeft na zijn 2 solo albums niets meer uitgebracht en Opel is idd een verzamelalbum.
Het 1e album van Pink Floyd waar hij de meestesongs voor schreef is een heerlijke plaat.
Op latere albums is hij soms nog steeds aanwezig.
Shine on you crazy diamond is opgenomen terwijl Sid in de studio was.
Het 1e album van Pink Floyd waar hij de meestesongs voor schreef is een heerlijke plaat.
Op latere albums is hij soms nog steeds aanwezig.
Shine on you crazy diamond is opgenomen terwijl Sid in de studio was.
Maar niemand herkende aanvankelijk die pfafferige vetzak met zijn onverzorgde uiterlijk. Men was bezig met de opnamen van wat later werd "Wish you were here". "Shine on you crazy diamond" werd pas na het bezoek van Syd, en hierop geïnspireerd, geschreven en toegevoegd aan het album.quote:Op zondag 5 juni 2005 03:50 schreef sig000 het volgende:
...
Shine on you crazy diamond is opgenomen terwijl Sid in de studio was.
HGW XX/7 gewidmet, in Dankbarkeit.
quote:Op zondag 5 juni 2005 04:11 schreef sooty het volgende:
[..]
Maar niemand herkende aanvankelijk die pfafferige vetzak met zijn onverzorgde uiterlijk. Men was bezig met de opnamen van wat later werd "Wish you were here". "Shine on you crazy diamond" werd pas na het bezoek van Syd, en hierop geïnspireerd, geschreven en toegevoegd aan het album.
Je hebt inderdaad gelijk en een mooie aanvuling in dit topic.
Volgens mij zitten er in The Dark side of the Moon ook erg veel verwijzingen naar Syd Barret
Ik krijg altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel van die soloplaten van Syd. Madcap Laughs is idd nog wel een mooie plaat, van de rest vraag ik me eigenlijk af waarom het uitgebracht is...
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Overigens is Syd , in tegenstelling tot wat 'men' denkt GEEN lsd casualty, hij is 'gewoon' schizofreen. Zijn Lsd gebruik heeft die conditie indertijd absoluut geen goed gedaan maar is dus niet te wijten aan overmatig drugsgebruik. In de documentaire 'the Pink FLoyd and Syd Barret story' gaat Roger Waters hier nog wat dieper op in, hij ergerde zich er duidelijk aan dat het overgrote deel van de mensen Syd zijn mental breakdown aan het drugsgebruik toe schrijven. Ik kan iedereen aanraden om deze documentaire te kijken, hij is voor ene prikje op dvd te koop en ZEER de moeite waard.
I still wave at the dots on the shore
I still beat my head against the wall
I still rage and wage my little war
I'm a shade...and easy to ignore
I still beat my head against the wall
I still rage and wage my little war
I'm a shade...and easy to ignore
Ik vind dat er op die andere platen anders ook juweeltjes staan. 'Opel' is bijvoorbeeld een geweldig nummer en ook 'Barrett' heeft hele goede momenten.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Je hebt ook wel gelijk hoor. Op al die albums staan wel goede dingen ("Dominoes" vind ik bijv. wel een mooi nummer), maar er staan ook tracks op die (imo) alleen maar uitgebracht zijn om te laten horen hoe slecht de man er aan toe was. Ik weet niet, ik vind het iets opportunistisch hebben en ik vraag me af hoe je er naar zou luisteren als je het achtergrondverhaal niet kent.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Dat is net als die verzamelaar die uit is gebracht, 'Wouldn't You Miss Me'. Ondanks de geniale naam van het album zie ik daar ook het nut niet van na slechts 2 volwaardige albums. Met een beetje proppen kan je al zijn werk op een dubbelcd zetten.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
The piper blijft onovertroffen, met name zo'n nummer als 'The scarecrow' is geniaal. Met zo weinig middelen roept hij daar zo'n mooi beeld op van een enigszins trieste vogelverschrikker, die zich schikt in zijn lot om daar eeuwig eenzaam op zo'n veldje te staan.
Maar Madcap is ook mooi. 'Dark globe' is echt briljant, mooi gezongen ook. En Barrett ook eigenlijk, hoewel dat vaak meer door de bijdragen van de anderen (Gilmour en Wright deden er op mee). Pink Floyd fans raad ik die albums zeker aan.
Overigens heb ik ergens op internet eens recente foto's gezien van hem. Of het hem echt is, weet ik niet, maar ik heb maar snel weggeklikt, want ik herinner me hem liever als de jonge, donkerharige krullebol uit de jaren '60.
Maar voor Pink Floyd was het beter dat hij vertrok. Gilmour was een veel betere muzikant en sloot daarom beter aan op de zich ontwikkelende songwriter Waters.
Maar Madcap is ook mooi. 'Dark globe' is echt briljant, mooi gezongen ook. En Barrett ook eigenlijk, hoewel dat vaak meer door de bijdragen van de anderen (Gilmour en Wright deden er op mee). Pink Floyd fans raad ik die albums zeker aan.
Overigens heb ik ergens op internet eens recente foto's gezien van hem. Of het hem echt is, weet ik niet, maar ik heb maar snel weggeklikt, want ik herinner me hem liever als de jonge, donkerharige krullebol uit de jaren '60.
Maar voor Pink Floyd was het beter dat hij vertrok. Gilmour was een veel betere muzikant en sloot daarom beter aan op de zich ontwikkelende songwriter Waters.
Vergeten wij ook niet:
Arnold Layne
Candy and a currant bun
See Emily play
Scream thy last scream
Vegetable man
Apples and oranges
Paint box
Jugband blues
Ook allemaal Pink Floyd nummers van en met Syd.
De soloalbums zijn bijzonder en legendarisch, een paar erg mooie nummers, maar over het algemeen heeft het weinig waarde. Nummers als Dominoes en Love you zijn natuurlijk erg sterk.
Bij de Free Record Shop ligt deze DVD voor 6 euro.
Erop staat een schitterende BBC-documentaire over Syd Barrett, aanschaffen dus.
Ook allemaal Pink Floyd nummers van en met Syd.
De soloalbums zijn bijzonder en legendarisch, een paar erg mooie nummers, maar over het algemeen heeft het weinig waarde. Nummers als Dominoes en Love you zijn natuurlijk erg sterk.
Bij de Free Record Shop ligt deze DVD voor 6 euro.
Erop staat een schitterende BBC-documentaire over Syd Barrett, aanschaffen dus.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Je kan niet weten natuurlijk wat het was geworden als Syd 'normaal' was gebleven. Hij was natuurlijk de meest artistieke van PF. Gilmour was inderdaad altijd al een betere gitarist. Syd iemand van het experiment.quote:Op zondag 5 juni 2005 13:32 schreef Soul79 het volgende:
Maar voor Pink Floyd was het beter dat hij vertrok. Gilmour was een veel betere muzikant en sloot daarom beter aan op de zich ontwikkelende songwriter Waters.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Klik hier voor een geweldig complete Syd Barrett site.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Paintbox is van Rick Wright, en daarbij een niet bijster sterk nummer. Wel aardig, maar Syd had er een beter nummer van gemaakt.quote:Op zondag 5 juni 2005 13:40 schreef belsen het volgende:Paint box
Ook allemaal Pink Floyd nummers van en met Syd.
Zijn er van Vegetable man en Scream thy last scream eigenlijk wel opnames?
Even zelf opgezocht op de erg informatieve site http://www.pinkfloydhyperbase.dk/, en volgens die site zijn Vegetable man en Scream thy last scream alleen te vinden op bootlegs, helaas.
Ik denk dat Gilmour op dit punt wel onderschat wordt. Hij was een geweldige gitarist, maar in de eerste plaats een geweldige muzikant. De teksten en concepten van Pink Floyd kwamen van Waters, maar de muziek was meestal van Gilmour (en in mindere mate Wright), ook als hij er niet de credits voor kreeg.quote:Op zondag 5 juni 2005 13:42 schreef OProg het volgende:
[..]
Je kan niet weten natuurlijk wat het was geworden als Syd 'normaal' was gebleven. Hij was natuurlijk de meest artistieke van PF. Gilmour was inderdaad altijd al een betere gitarist. Syd iemand van het experiment.
En experimenteel was Gilmour ook wel, zoals op Umma gumma. Behalve slechte muziek is dat toch ook erg experimenteel. Experimenteler in elk geval dan Barretts solo albums, die juist vrij conventioneel zijn - maar wel weer beter dan Gilmours probeersels op Umma gumma.
Ik heb wel een versie van Scream tls. Bij album staat, A Saucer Full Of Outtakes...
Vegetable man heb ik niet
Vegetable man heb ik niet
"Vanity, definitely my favorite sin. . . ."
Ellendelingen!!!!
Via kazaa zeker. Daarop heb ik ze nooit kunnen vinden, wel nog vroegere Floyd dingetjes zoals King bee, met Bob Klose nog als gitarist.
Ik heb liever geen Kazaa meer op m'n computer, dat gaf maar troep.
Via kazaa zeker. Daarop heb ik ze nooit kunnen vinden, wel nog vroegere Floyd dingetjes zoals King bee, met Bob Klose nog als gitarist.
Ik heb liever geen Kazaa meer op m'n computer, dat gaf maar troep.
die twee barrett solo platen zijn erg goed. hele geinige tekstvondsten ook. maar vooral niet te vergelijken met wat hij met pink floyd deed. daar was het ondanks zijn grote bijdrage toch meer een groepsproces. en dat hoor je meteen. barrett solo is meer een soort accoustische psychedelische folk. overigens speelt zo'm beetje de helft van the soft machine op die barrett platen mee.
Heb deze nummers ook allemaalquote:Op zondag 5 juni 2005 13:40 schreef belsen het volgende:
Vergeten wij ook niet:Arnold Layne Candy and a currant bun See Emily play Scream thy last scream Vegetable man Apples and oranges Paint box Jugband blues
Zijn allemaal redelijk makkelijk te vinden met Soulseek
Downloaden dus
quote:Op zondag 5 juni 2005 16:23 schreef Rubber_Soul het volgende:
[..]
Heb deze nummers ook allemaal
Zijn allemaal redelijk makkelijk te vinden met Soulseek
Downloaden dus
Die komen uit mijn 'ook Pink Floyd' mapje van de Syd Barrett dir.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Idd schrikbarend hoe iemand zo erg 'downwards' kan veranderen in slechts een paar jaar tijd.quote:Op zondag 5 juni 2005 13:32 schreef Soul79 het volgende:
Overigens heb ik ergens op internet eens recente foto's gezien van hem. Of het hem echt is, weet ik niet, maar ik heb maar snel weggeklikt, want ik herinner me hem liever als de jonge, donkerharige krullebol uit de jaren '60.
Je zag het ook bij andere mensen gebeuren zoals Jim Morrison, Brian Jones en dergelijke,
maar dit is wel heel erg extreem
Ik word altijd erg treurig als ik aan de levenswandel van Syd Barrett denk. Een beetje een Nick Drake-achtig verhaal. Alleen daar waar het Nick Drake aan succes ontbrak, leek Syd Barrett alle aandacht niet aan te kunnen. Heel treurig hoe zo'n genie in het moeras van zijn geestgesteldheid weg is gezakt.
Niet schrikken! Als je je Syd liever zo herinnert:
Klik dan snel weg.
Hij ziet er nu namelijk zo uit:
Of dit hem echt is weet ik niet, maar diverse sites zeggen het. Ach een mens wordt ouder he. Hoe zouden Nick Drake en Jim Morisson er nu uit zien?
Klik dan snel weg.
Hij ziet er nu namelijk zo uit:
Of dit hem echt is weet ik niet, maar diverse sites zeggen het. Ach een mens wordt ouder he. Hoe zouden Nick Drake en Jim Morisson er nu uit zien?
Dit was Syd gedurende de Wish you were here sessies...
En dit was Syd Barret in 2002:
Hij heeft liever niet dat zijn oude bandleden te veel contact met hem opnemen, omdat dat veel energie kost en hij daar een beetje van in de war raakt. Hij is op dit moment kunstenaar / schilder. De vraag is natuurlijk wel of dit gedrag in hem zit of is veroorzaakt of versterkt door de acid en paddo's die hij eind jaren 60 volop gebruikte.
En dit was Syd Barret in 2002:
Hij heeft liever niet dat zijn oude bandleden te veel contact met hem opnemen, omdat dat veel energie kost en hij daar een beetje van in de war raakt. Hij is op dit moment kunstenaar / schilder. De vraag is natuurlijk wel of dit gedrag in hem zit of is veroorzaakt of versterkt door de acid en paddo's die hij eind jaren 60 volop gebruikte.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Die oudere foto's zijn een beetje confronterend. . Ik vind hem geniaal, zonder hem werd PF een nogal humorloos, zichzelf te serieus nemend groepje.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Ten tijde van Wish you were here ziet 'ie er echt verschrikkelijk uit
Vind het opvallend dat hij nog in leven is.
Vind het opvallend dat hij nog in leven is.
Wat mij betreft is 'Piper at the Gates of Dawn' Syd's meesterwerk en tevens zijn hoogtepunt.
Zijn soloCD's zijn leuk voor fans, staan een aantal leuke nummers op, maar over het algemeen nog niet half zo goed als zijn werk met Floyd
Toch triest verder, hoe de genialiteit (want Piper ís briljant) van deze pionier zo snel wegzakte. Het lijkt me duidelijk dat dit te wijten is aan de hoeveelheid drugs die door z'n aderen is gegaan. Zeer spijtig.
Zijn soloCD's zijn leuk voor fans, staan een aantal leuke nummers op, maar over het algemeen nog niet half zo goed als zijn werk met Floyd
Toch triest verder, hoe de genialiteit (want Piper ís briljant) van deze pionier zo snel wegzakte. Het lijkt me duidelijk dat dit te wijten is aan de hoeveelheid drugs die door z'n aderen is gegaan. Zeer spijtig.
Dit hoor je vaker en vind ik zo'n geklets. De eerste jaren was Pink Floyd nog steeds humorvol op Syd-manier, met hun Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with a pict, weet je wel.quote:Op maandag 6 juni 2005 09:57 schreef RaisinGirl het volgende:
Die oudere foto's zijn een beetje confronterend. . Ik vind hem geniaal, zonder hem werd PF een nogal humorloos, zichzelf te serieus nemend groepje.
Later werden ze serieuzer, maar humorloos? Nee andere humor, zwarte, satanische humor. Prik eens door die eeuwige cliches heen zeg. Pink Floyd maakte het zwartgallige, sarcastische Animals in 1977, toen Engeland economisch en sociaal op z'n gat lag en punk er aan kwam. Lekker als ze het toen met Syd Barrett nog steeds over dwergen en vogelverschrikkers hadden gehad.
Ik wist niet dat dit een cliché was. De muziek van PF ná Barret kan ik zeker wel waarderen, vooral Animals, maar als ik moet kiezen tussen Waters en Barret dan heeft de laatste mijn voorkeur. Dat heeft gewoon met smaak te maken. Daarnaast vind ik de muziek van PF vaak erg over the top, op het pathetische af. Maar goed, mijn vriend is een behoorlijke PF fan, dus deze discussie heb ik al vaker gevoerd. . .quote:Op maandag 6 juni 2005 10:51 schreef Soul79 het volgende:
Later werden ze serieuzer, maar humorloos? Nee andere humor, zwarte, satanische humor. Prik eens door die eeuwige cliches heen zeg. Pink Floyd maakte het zwartgallige, sarcastische Animals in 1977, toen Engeland economisch en sociaal op z'n gat lag en punk er aan kwam. Lekker als ze het toen met Syd Barrett nog steeds over dwergen en vogelverschrikkers hadden gehad.
.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Oh, haha, dan zal ik je er maar niet meer mee lastig vallen. Veel sterkte dan, PF-fans kunnen erge drammers zijn.
Fanatieke fans van welke artiest dan ook vind ik meestal maar een beetje eng... misschien een aardig idee voor een nieuw topic.
Het is maar de vraag of dat alleen aan de drugs heeft gelegen. Er zijn zat andere artiesten die wagonladingen dope naar binnen hebben gewerkt en toch nog in staat zijn om nieuw werk te produceren.quote:Toch triest verder, hoe de genialiteit (want Piper ís briljant) van deze pionier zo snel wegzakte. Het lijkt me duidelijk dat dit te wijten is aan de hoeveelheid drugs die door z'n aderen is gegaan. Zeer spijtig.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Dat is waar. Sommige dingen doen gewoon pijn aan je oren en je geneert je af en toe dat er naar luistert.. hopende dat je het hoort.quote:Op zondag 5 juni 2005 13:01 schreef Zanderrr het volgende:
maar er staan ook tracks op die (imo) alleen maar uitgebracht zijn om te laten horen hoe slecht de man er aan toe was. Ik weet niet, ik vind het iets opportunistisch hebben en ik vraag me af hoe je er naar zou luisteren als je het achtergrondverhaal niet kent.
En ja, als je het achtergrond verhaal niet kent denk ik dat het iets is wat je direct afzet.
Overwhelmed as one would be, placed in my position
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Dat lag aan de drugs. Hij kende een chemicus die de drugs een tikje zwaarder maakte, plus dat hij ooit es 4 pillen in één keer opvrat waarna ze hem dagen naderhand met schuim op zijn mond vonden. Dat was ook het moment dat hij veranderd was, aldus meneer Gilmour himself. Zijn ogen stonden totaal anders en hij bleef de verte in staren.quote:Op maandag 6 juni 2005 11:14 schreef Zanderrr het volgende:
Fanatieke fans van welke artiest dan ook vind ik meestal maar een beetje eng... misschien een aardig idee voor een nieuw topic.
[..]
Het is maar de vraag of dat alleen aan de drugs heeft gelegen. Er zijn zat andere artiesten die wagonladingen dope naar binnen hebben gewerkt en toch nog in staat zijn om nieuw werk te produceren.
Daar komt ook de zin 'now there's a look in your eyes, like black holes in the sky' uit SOYCD vandaan.
Overwhelmed as one would be, placed in my position
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Dat is wel vrij heavy, idd, dat 'ie sinds die ene bijna-overdosis ineens numb is geworden.quote:Op maandag 6 juni 2005 11:58 schreef TrenTs het volgende:
[..]
Dat lag aan de drugs. Hij kende een chemicus die de drugs een tikje zwaarder maakte, plus dat hij ooit es 4 pillen in één keer opvrat waarna ze hem dagen naderhand met schuim op zijn mond vonden. Dat was ook het moment dat hij veranderd was, aldus meneer Gilmour himself. Zijn ogen stonden totaal anders en hij bleef de verte in staren.
Daar komt ook de zin 'now there's a look in your eyes, like black holes in the sky' uit SOYCD vandaan.
Ik denk ook dat 't wel degelijk aan de drugs heeft gelegen. De één komt er beter mee weg dan de andere (zie Keith Richards.. Al zie die er wel uit alsof 'ie al 30 jaar dood is)
helemaal mee eens. trollen en kobolten zijn leuk in een sixties paddoroes maar verder moet dat ook niet gaan. ik wed trouwens dat lord of the rings in die tijd ook al behoorlijk populair was onder deze muzikanten. die sfeer druipt namelijk van die eerste twee platen af.quote:Op maandag 6 juni 2005 10:51 schreef Soul79 het volgende:
[..]
Dit hoor je vaker en vind ik zo'n geklets. De eerste jaren was Pink Floyd nog steeds humorvol op Syd-manier, met hun Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with a pict, weet je wel.
Later werden ze serieuzer, maar humorloos? Nee andere humor, zwarte, satanische humor. Prik eens door die eeuwige cliches heen zeg. Pink Floyd maakte het zwartgallige, sarcastische Animals in 1977, toen Engeland economisch en sociaal op z'n gat lag en punk er aan kwam. Lekker als ze het toen met Syd Barrett nog steeds over dwergen en vogelverschrikkers hadden gehad.
volgens mij is dit een van de vele geruchten. het doet toch helemaal niet ter zake. ik denk dat barrett gewoon schizofreen is en dat de in de sixties gebruijkelijke drugs hem daarin alleen maar hebben gestimuleerd. met andere woorden. de beste man had al een probleem. en al had tie nooit geen drugs gebruikt dan nog had hij onder invloed van aandacht en succes zichzelf niet staande weten te houden. dat denk ik.quote:Op maandag 6 juni 2005 11:58 schreef TrenTs het volgende:
[..]
Dat lag aan de drugs. Hij kende een chemicus die de drugs een tikje zwaarder maakte, plus dat hij ooit es 4 pillen in één keer opvrat waarna ze hem dagen naderhand met schuim op zijn mond vonden. Dat was ook het moment dat hij veranderd was, aldus meneer Gilmour himself. Zijn ogen stonden totaal anders en hij bleef de verte in staren.
Daar komt ook de zin 'now there's a look in your eyes, like black holes in the sky' uit SOYCD vandaan.
PF fans hebben wel een beetje Lord of the rings-achtige neigingen echter, hoewel ze eigenlijk best weten dat het gros van de muziek totaal overthetop en oeverloos gepiel is blijven ze maar verkondigen dat iedere uitgebrachte noot van de band buitengewoon doordacht en niet minder dan briljant is... beetje jammer.quote:Op maandag 6 juni 2005 11:14 schreef Zanderrr het volgende:
Fanatieke fans van welke artiest dan ook vind ik meestal maar een beetje eng... misschien een aardig idee voor een nieuw topic.
[..]
Het is maar de vraag of dat alleen aan de drugs heeft gelegen. Er zijn zat andere artiesten die wagonladingen dope naar binnen hebben gewerkt en toch nog in staat zijn om nieuw werk te produceren.
En zoals bekend doen drugs steeds wat anders met iedere individuele gebruiker. Barret kon er blijkbaar niet zo goed tegen.
Andere iconen hebben vaak met veel meer mate gebruikt en waren verstandiger wanneer en hoe ze gebruikten.
Hoewel ik zeker geen PF-fan ben, vind ik het stemgeluid van Syd Barret wel er ok. Dus ik ben het ermee eens dat het jammer is dat PF niet wat langer met hem heeft bestaan.
Domheid is de geestelijk vader van arrogantie
Nee, dat zjin geen geruchten.quote:Op maandag 6 juni 2005 14:11 schreef rheingold het volgende:
[..]
volgens mij is dit een van de vele geruchten. het doet toch helemaal niet ter zake. ik denk dat barrett gewoon schizofreen is en dat de in de sixties gebruijkelijke drugs hem daarin alleen maar hebben gestimuleerd. met andere woorden. de beste man had al een probleem. en al had tie nooit geen drugs gebruikt dan nog had hij onder invloed van aandacht en succes zichzelf niet staande weten te houden. dat denk ik.
Overwhelmed as one would be, placed in my position
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Hmmm, uit een andere topic kan ik me herinneren dat je ook met dit cliché begon:
En Gilmour was een muzikant die niks te zeggen had (getuige de laatste 2 PF platen), dus hij sloot goed aan op Waters die juist wel wat te vertellen had. En dan over serieuze zaken en niet over sixties onbenulligheden als trollen, fietsen en ruimteschepen.
maar dat je vervolgens moest toegeven dat ze toch wel erg veel goeie nummers hebben gemaakt.quote:
het gros van de muziek totaal overthetop en oeverloos gepiel is.
Welnee, neem nou Jugband blues, Syds afscheidsnummer op Saucerful of secrets. Gaat helemaal nergens over. Van de zang heeft PF het nooit moeten hebben want Waters en Gilmour hebben beide saaie kutstemmen (behalve later). Het gaat om dat heerlijke eindeloze oeverloze gepiel op de gitaar, en Gilmour was een veel betere gitaarspeler dan Barrett.quote:Hoewel ik zeker geen PF-fan ben, vind ik het stemgeluid van Syd Barret wel er ok. Dus ik ben het ermee eens dat het jammer is dat PF niet wat langer met hem heeft bestaan.
En Gilmour was een muzikant die niks te zeggen had (getuige de laatste 2 PF platen), dus hij sloot goed aan op Waters die juist wel wat te vertellen had. En dan over serieuze zaken en niet over sixties onbenulligheden als trollen, fietsen en ruimteschepen.
Dat vind jij misschien. Ik vind de zang vaak erg mooi. Ook die van Roger. Op albums als Animals, The Wall en Final Cut is zijn stem onvervangbaar. Gilmour heeft een veel mildere stem, maar dat komt dan weer mooi tot z'n recht op Wish You Were Here (het album).quote:Op maandag 6 juni 2005 16:49 schreef Soul79 het volgende:
Hmmm, uit een andere topic kan ik me herinneren dat je ook met dit cliché begon:
[..]
maar dat je vervolgens moest toegeven dat ze toch wel erg veel goeie nummers hebben gemaakt.
[..]
Van de zang heeft PF het nooit moeten hebben want Waters en Gilmour hebben beide saaie kutstemmen (behalve later). Het gaat om dat heerlijke eindeloze oeverloze gepiel op de gitaar, en Gilmour was een veel betere gitaarspeler dan Barrett.
En dan mogen we Rick Wright niet vergeten, die had ook 'n erg mooie stem destijds. Het is spijtig dat 'ie niet meer zoveel heeft gezongen/geschreven na Darkside.
Ik bedoel ook in de eerste jaren. Op Animals en vooral The Wall zijn Roger en Dave allebei geweldig. Vooral Roger met z'n satanische geschreeuw. Moet er wel bijzeggen dat zijn stem in de studio wel is bewerkt volgens mij, want op de live-opnamen van The Wall uit 1980/81 klinkt hij veel minder.
Maar goed dit is een Syd Barrett topic. Hij was een betere zanger dan Gilmour, maar een mindere gitaarspeler en muzikant. En waar gaat het bij PF nou om uiteindelijk?
Maar goed dit is een Syd Barrett topic. Hij was een betere zanger dan Gilmour, maar een mindere gitaarspeler en muzikant. En waar gaat het bij PF nou om uiteindelijk?
Ik denk dat je de Barrett-periode en de Gilmour-periode (ik weet dat ze elkaar een klein stukje overlappen) niet echt kunt vergelijken.quote:Op maandag 6 juni 2005 17:12 schreef Soul79 het volgende:
Maar goed dit is een Syd Barrett topic. Hij was een betere zanger dan Gilmour, maar een mindere gitaarspeler en muzikant. En waar gaat het bij PF nou om uiteindelijk?
De psychedelische britrock die ze ten tijde van Piper maakten ging vooral om creativiteit, en niet zo om de technische vaardigheden van de band.
Waar gaat het bij PF om? De 'liedjes' of de instrumentale stukken? Ik denk dat 't 50/50 is. Ikzelf heb in ieder geval geen sterke voorkeur naar één van beiden
Dat bedoel ik nou, gelijk komen de PF fans je kop eraf bijten. Met dat cliche ben ik overigens toen wel geholpen door zanderrrquote:Op maandag 6 juni 2005 16:49 schreef Soul79 het volgende:
Hmmm, uit een andere topic kan ik me herinneren dat je ook met dit cliché begon:
Wat snap je niet aan het woordje "gros"quote:maar dat je vervolgens moest toegeven dat ze toch wel erg veel goeie nummers hebben gemaakt.
Ik vind dus idd dat die stemmen later vaak verschrikkelijk saai zijn, ondanks het feit dat ze mooie nummers hebben gemaakt. Die lijzige stem van Barret vind ik dus veel intenser en goed passen bij die nummers van toen. Mening is meningquote:Welnee, neem nou Jugband blues, Syds afscheidsnummer op Saucerful of secrets. Gaat helemaal nergens over. Van de zang heeft PF het nooit moeten hebben want Waters en Gilmour hebben beide saaie kutstemmen (behalve later). Het gaat om dat heerlijke eindeloze oeverloze gepiel op de gitaar, en Gilmour was een veel betere gitaarspeler dan Barrett.
En Gilmour was een muzikant die niks te zeggen had (getuige de laatste 2 PF platen), dus hij sloot goed aan op Waters die juist wel wat te vertellen had. En dan over serieuze zaken en niet over sixties onbenulligheden als trollen, fietsen en ruimteschepen.
Dat oeverloze gepiel mag van mij wegblijven, het gaat mij om de nummers die gewoon goed en compact in elkaar zitten, en daar heeft PF er gelukkig ook nog een aantal van gemaakt..
Domheid is de geestelijk vader van arrogantie
|
|
