Zomer.
Het is zomer!!! Iedereen ziet het, ruikt het, voelt het. Als je door de stad loopt zie je dat iedereen vrolijk is en van het weer geniet.
Zelf voel je het ook. Vanochtend werd je gewekt door de eerste zonnestralen die over de bomen schenen. ‘Walking on sunshine.’ Het klopt!
Maar ja, het leven gaat wel door.
Je bent eigenlijk in stad om wat kleren te kopen voor de trouwerij van je beste vriendin. Snel gaat het zeker. Je weet nog als de dag van gisteren dat zij en haar verloofde elkaar ontmoette. Je had al snel door dat het wel goed zat, maar dat ze zo snel zouden gaan trouwen had je niet verwacht.
Ach, wat maakt het ook uit. Als ze maar gelukkig zijn. Je vriendin heeft haar bruidsjurk al lang uitgezocht, maar jij hebt nog niets. De jurk van een eerdere trouwerij is niet meer van deze tijd, dus je moet op zoek naar wat nieuws. Een prachtige koopzondag is alles wat je nodig had om te gaan.
Al verschillende winkels ben je binnen geweest, maar je hebt nog niets gezien dat je echt leuk vindt of het was veel te duur. Je zou er bijna wanhopig van worden!
En overal om je heen stelletjes die van de zon genieten en van elkaar. Fijn! Had jij ook maar iemand om mee door stad te lopen. Dan was het een stuk makkelijker geweest. Iemand die gewoon bij elke jurk had gezegd ‘Super, moet je zeker doen.’
Maar nu sta je elke keer te twijfelen.
Dan eerst maar eens koffie drinken. Je zoekt een mooi terrasje op in het zonnetje en gaat aan 1 van de tafels zitten. Al snel staat er een jongen van een jaar of 25 bij je tafel die je opgewekt vraagd of je iets wilt drinken. De koffie komt snel en met je ogen dicht geniet je van het zonnetje. ‘Wat kan mij die jurk eigenlijk schelen!’ denk je. Maar dan ook weer wel. Het is wel een trouwerij, je kan niet in iets ouds binnen komen.
Hmmm, het moet maar weer. Je wacht tot de jongen weer langs loopt om af te rekenen en pakt je tasje van de stoel naast je.
Hier klopt iets niet. Je kijkt naar je tasje en ziet dat er iets uitsteekt. ‘Wat krijgen we nou?!’ denk je en opent je tas.
Een rode roos... Je hart slaat een paar slagen over...
Snel kijk je om je heen, maar je weet dat het tevergeefs is. Je zult me toch niet meer zien, daar zorg ik wel voor. Hoe is het mogelijk. Terwijl je met je ogen dicht van het zonnetje zat te genieten is de roos in je tas gedaan. Je zoekt in je tas naar het kaartje dat altijd met de roos komt. Bingo!
‘Je komt me vanzelf tegen.’
Hmm, weer lekker duidelijk zoals altijd. Je denkt terug aan de eerdere ontmoetingen en je voelt dat het nog warmer krijgt dan dat je het al had. Maar deze keer niet van de zon. ‘Je komt me vanzelf tegen.’
Ok dan. Je weet dat je er toch niet aan kan doen. Je hebt hier de regie niet in de hand. Je besluit verder opzoek te gaan naar kleding voor de trouwerij. Terwijl je door de winkelstraat loopt betrap je jezelf erop dat je steeds over je schouder kijkt of er niemand achter je loopt. Niet dat je me zult zien, maar toch. Besluiteloos loop je een winkel binnen. Een verkoopster komt naar je toe terwijl je wat door de rekken zoekt. Of ze je kan helpen. Ja, een jurk voor een trouwerij. Nee je bent helaas niet zelf de gelukkige.
Je loopt achter haar aan en bekijkt een aantal jurken die ze je laat zien. Maatje perfect allemaal natuurlijk. Niet dat je zelf er slecht uitziet, maar een maat 36 haal je toch niet. De verkoopster daarintegen wel. Toch maar weer eens gaan sporten.
Je besluit 1 van de jurken te proberen en de verkoopster leid je naar de pashokjes. Pashokjes? Hokken zul je bedoelen! Je kan hier zelfs languit op de grond gaan liggen! Nou ja, who care’s.
De kleren die je aan hebt doe je uit en hang je aan 1 van de haakjes in het hokje. Je bekijkt jezelf in de spiegel en knikt tevreden. Geen maatje 36, maar het zit er toch dicht tegenaan! Je stapt in de jurk en hangt de bandjes over je schouders. De rits aan de achterkant geeft zich niet makkelijk gewonnen. Het lijkt wel of hij vast zit.
Dan voel je 2 handen op die van jou die je voorzichtig helpen de rits omhoog te doen. Verschrikt kijk je in de spiegel en zie je me staan. Je schiet bijna in de lach vanwege de rode roos in mijn mond. Maar je ziet ook de glimlach op mijn gezicht en de blik in mijn ogen.
Langzaam doe je je handen achter je rug en pakt mijn handen. Voorzichtig geleid je ze naar je middel en dan naar je buik zodat ik dichter tegen je aan kom te staan. De aanraking van onze lijven laat je hart opnieuw stijgeren maar je laat niets merken.
Mijn handen maken zich los uit die van jou en gaan voorzichtig naar je nek. Ik haal je haar uit je nek en geef er een zachte kus op. Je wilt je omdraaien, maar ik hou je tegen. De rits waar je zoveel moeite mee had blijkt een stuk makkelijker naar beneden te gaan dan de andere kant op, maar je zegt niets. Je blijft in de spiegel naar me kijken terwijl ik met mijn vingers over je rug glij. Voorzichtig laat ik 1 van de bandjes van je schouder glijden en kijk je aan. Je pakt mijn hand die op je schouder ligt en draait je langzaam om.
De blik in mijn ogen is nog steeds dezelfde en je laat het andere bandje van je schouder glijden. De jurk lijkt naar de grond te zweven, maar het kan ook zijn dat je zelf zweeft.
Daar sta je dan. In een pashok van een winkel waar je nog nooit bent geweest met iemand waarvan je elk plekje van zijn lichaam kent. In gedachten zie je de winkel helemaal vol staan, maar die gedachte zet je snel uit je hoofd.
Zachtjes buig ik mijn hoofd naar voren en zoen je op je voorhoofd. Je sluit je ogen en voelt mijn mond over je gezicht naar de jouwe gaan. De eerste zoen in tijden beantwoord je met alle passie die je in je hebt.
Jouw vingers strelen ondertussen ook langzaam over mijn lichaam en zijn opzoek naar de rand van mijn shirt. Al snel hebben ze die gevonden en je aarzelt geen moment om het shirt over mijn hoofd uit te trekken. Opnieuw gaan je vingers over mijn borst maar deze keer zonder een laag stof ertussen. Je voelt de rilling in mijn lichaam als je bij mijn broeksband aankomt, maar laat je er niet door weerhouden. De riem is snel genoeg open en knoop voor knoop trek je mijn broek open. Nog steeds verzonken in een kus voel je de broek onder je vingers vandaan glijden naar de grond. Niets rest ons beiden dan een dunne laag stof.
Het spoor dat mijn handen over je lichaam maken gloeit nog na als je merkt dat ik je bh losmaak. Door je schouders iets voorover te doen help je me bij het afdoen. Snel trek je me dichter tegen je aan en je voelt onze 2 lichamen contact maken. Tegelijk komen onze vingers bij elkaars laatste bedekking aan. Ook deze lijken naar de grond te zweven als de rest. De volledige stilte omringt ons als we tegen elkaar aan staan. Alleen de ademhaling van de ander klinkt in onze oren.
Je duwt me iets van je af en draait je om naar de spiegel. Voorzichtig zet je je beide handen tegen de muur aan beide zijden van de spiegel. Je benen iets uit elkaar en iets voorover gebogen voel je je ademhaling steeds sneller gaan. Hoe lang is het geleden schiet er door je hoofd? Te lang in ieder geval. De warmte van mijn lichaam voel je op je rug op het moment dat ik dichterbij stap. Langzaam leg ik mijn handen in je zij net boven je heupen.
Je hoort ook mijn ademhaling steeds sneller gaan. De eerste aanraking van je vagina doet je opnieuw rillen. Je hele lichaam staat gespannen om wat komen gaat. De rilling gaat over in een gloed op het moment dat ik voorzichtig bij je binnen kom. Je gooit je hoofd in je nek en legt hem tegen die van mij. Ik geef je een kus in je nek en fluister zacht. ‘Dit heb ik gemist, jou heb ik gemist.’ Je weet niets uit te brengen dat een zachte kreun omdat ik op dat moment me iets terugtrek uit je en weer naar voren kom. Je laat je hoofd op je borst vallen en voelt je lichaam zich spannen om maar elke seconde tot het maximum te beleven.
Het tempo voer ik langzaam op. Door het ritme en het gevoel begin je mee te bewegen. Bij elke stoot van mij duw je je heupen naar achteren. Je ademhaling gaat steeds zwaarder en je hart springt bijna je borst uit. En nog steeds gaat het tempo steeds sneller.
Op het moment dat je diep in je lichaam iets voelt opkomen zakt mijn tempo terug. Via de spiegel kijk je me aan en ziet dat ook ik van elke seconde geniet.
Ik doe een stap achteruit en je slaakt een kreun als onze lichamen de verbinding verliezen. Je draait je om en met alle passie die ik in me heb zoen ik je op je mond. Ondertussen sla jij je benen om me heen en je armen om mijn nek. Ik doe een stap naar voren zodat je met je rug tegen de spiegel gedrukt wordt.
Onze lichamen worden weer 1 en we vinden ons ritme terug. Eerst langzaam maar al snel voeren we beide het tempo op. Zachtjes kreun je bij elke keer dat je jezelf laat zakken. De vulkaan in je lichaam voel je zich aankondigen en je merkt dat ook ik niet lang meer heb. Sneller dan je verwacht kom je tot een hoogtepunt. Je spant elke spier in je lichaam en doordat ik enkele seconden na jou klaar kom wordt je eigen hoogtepunt alleen maar intenser. Je klemt je om me heen om te voorkomen dat het moment voorbij gaat, maar je voelt je lichaam langzaam afzakken in de geweldige roes die sex altijd brengt.
Voorzichtig zet ik je neer op de grond en je zoekt steeds tegen de muur. We blijven dicht tegen elkaar aan staan en luisteren naar elkaars hartslag die langzaam weer een normaal ritme oppakt.
Na een paar minuten pak ik je spullen en help ik je met aankleden terwijl ik nog van de gelegenheid gebruik maak om elk plekje van je lichaam nog te zoenen. Hierna doe je bij mij hetzelfde. In de spiegel fatsoeneer je je haar en kijkt nog een keer naar de jurk. Dit wordt hem! Duidelijk. Op dat moment bedenk je je iets.
Je draait je om.... niets.
Je voelt de teleurstelling als een blok beton tegen je borst stuiten. Je wou me uitnodigen voor de bruiloft. Om in je eentje te gaan heb je geen zin in en dan krijg je toch alleen maar weer van die opmerkingen.
Op de vloer ligt opnieuw een rode roos met een kaartje.
‘Ik zal op de bruiloft zijn.’
Het blok beton spat in kleine stukjes uit elkaar.
Je kijkt nog 1 keer in de spiegel en schuift het gordijn van het pashok opzij. Als je naar de kassa loopt zie je de verkoopster van een grote afstand al naar je kijken.
‘Alles naar wens mevrouw?’ vraagt ze met een twinkeling in haar ogen. Zou ze het gehoord hebben?! Je vraagt je af hoeveel lawaai je hebt gemaakt maar dan besef je dat de winkel leeg is. De verkoopster heeft alles kunnen horen.
‘Vriendelijk bedankt en kom gerust nog eens terug.’ terwijl ze je een knipoog geeft.
Je schaamt je dood!
Maar zodra je buiten staat denk je bij jezelf dat je je nergens voor hoeft te schamen. Je hebt er weer zin in. Het is zomer, jij hebt je jurk en je hebt iemand die je op de momenten dat je het het minst verwacht kan opvrolijken.
‘Walking on Sunshine’ Het klopt!
Denique Coelum
‘Eindelijke de Hemel’
Eindelijk de Hemel