In de strijd met PSV en Ajax heeft Feyenoord als topclub dit seizoen wéér terrein verloren. Her en der wordt het hoofd van Ruud Gullit geëist.
De clubleiding kan op twee manieren reageren. Deze trainer een paar topspelers geven. Of de ambities bijstellen en inderdaad op zoek gaan naar een nieuwe coach.
Zie het volgende beeld voor je. Ruud Gullit die zijn mobiele telefoon opneemt en de stem hoort van Arrigo Sacchi. De technisch directeur van Real Madrid wil Gullit bedanken voor de speler die mede op zijn advies nu in Madrid speelt. Gullit herinnert het zich nog goed. Hij had Thomas Gravesen maar wat graag naar de Kuip gehaald. Toen dat niet lukte, had hij vol overtuiging Sacchi getipt.
Beide mannen praten over de rol van Gravesen bij de Madrilenen. Dat hij precies de juiste speler is om het kielzog van Zidane en Raul te opereren. Eén keer iets uitleggen en zulke voetballers gaan met de materie aan de haal.
Na het telefoongesprek spoedt Gullit zich naar het trainingsveld. Daar raakt hij meteen weer in gesprek. Het was hem opgevallen dat Pascal Bosschaart bij het aannemen van een bal nooit over zijn rechterbeen wegdraait. Gek vond Gullit, die het meteen zelf even voordeed. Bosschaart meldt nu dat hij heeft geoefend. De linkspoot heeft écht zijn best gedaan, maar moet in alle eerlijkheid bekennen dat het hem gewoon niet lukt.
Met Sacchi, Gravesen en Zidane nog in zijn hoofd, luistert Gullit naar de biecht van zijn pupil. Speler en trainer kijken elkaar vragend aan. Wat nu? Niet kunnen wegdraaien over je ene been scheelt net die twee seconden die Gullit als speler en als trainer van Chelsea in wedstrijden zelf nooit verloor.
Tussen de belevingswerelden van Arrigo Sacchi en Pascal Bosschaart is Ruud Gullit dolende. Hij is zelfs hard op weg definitief te verdwalen. Het contrast is soms lastig in woorden te vatten, maar zit hem in heel veel dingen. Bij elkaar opgeteld maken ze het huwelijk tussen Feyenoord en deze trainer voorlopig tot een van de minst succesrijke in de geschiedenis.
Neem de organisatie rond Feyenoords eerste team. Bert van Marwijk zag dat in de Kuip als zíjn verantwoordelijkheid. De voorganger van Gullit droeg dat intern tot op het laatst toe uit. Gullit is een andere cultuur gewend. De gang van zaken rond het eerste team gaat in zijn ogen bijvoorbeeld óók heel rechtstreeks de voorzitter aan. Bij AC Milan stapte vroeger op gezette tijden Silvio Berlusconi de kleedkamer binnen. Daar zaten Gullit, Van Basten, Ancelotti, Baresi en alle andere sterren al te wachten. De grote baas kwam 'even' instructies geven aan de heren. Na zo'n speech ging iedereen als de brandweer tekeer.
Dat moet u bij Feyenoord ook doen voorzitter. Werkt gegarandeerd, hield Gullit Van den Herik bij de eerste tegenwind voor. Het is er welgeteld één keer van gekomen. In De Telegraaf erkende Van den Herik zaterdag de (te) grote afstand van zijn kant tot Gullit. Maar hij stelde tegelijkertijd dat zijn coach zelf ook weinig signalen gaf hem te willen spreken. ,,Ik ben toch echt elke dag op het stadion geweest'', antwoordde Gullit een dag later geprikkeld. Terwijl hij het zei dacht hij aan Ancelotti, Baresi. Aan Berlusconi.
In zijn laatste Feyenoord-jaar moest Van Marwijk bouwen aan een nieuw team. Na het vertrek van de laatste kanonnen die de UEFA-Cup wonnen, smeedde hij een collectief van jeugd en nieuwkomers. Het betrof zeker niet de beste spelers, maar zijn opvolger kon met het fundament aan de slag.
Gullit heeft echter heel andere opvattingen over het werken met een elftal. In zijn visie haalt een topclub enkel spelers die het team in één klap beter maken. Niet dat Feyenoord voetballers koopt aan wie de club nog dagelijks moet schaven. Vandaar Gullits veelvuldig bekritiseerde opmerking dat hij er in de Kuip niet is om Babos, Pardo of de onhandelbare Magrao beter te maken. Dat werk moet voordien al zijn afgerond. Kuyt of Kalou details voor het duel met een verdediger bijbrengen kan hij wel. ,,Maar Ancelotti gaat Shevchenko ook écht niet meer leren koppen.''
Noem het een akelig beperkte kijk op het ambt van trainer. Of plaats het in het kader van de omslag die Feyenoord een jaar geleden ook zelf wilde maken. Met Gullit meer topclub, was de slogan die zijn entree van een dwingende ondertoon voorzag. Gullits charisma zou Feyenoord meteen een paar grote spelers brengen. Hun aanwezigheid zou weer andere kant en klare toppers lokken. Zo werd een sneeuwbaleffect beoogd.
Nu dat scenario er volstrekt niet uitkomt, moet Gullit werken zoals Van Marwijk deed. Geduldig blijven praten. Spelers ook bij terugkerende fouten vertrouwen geven. Een houvast. Die kunst beheersen anderen gewoon beter, Gullit is de eerste die het erkent. Het blijkt bijvoorbeeld ook in Amsterdam, waar Danny Blind dezelfde voetballers anders benadert dan Ronald Koeman en het voetbal heeft teruggebracht.
Gullit en Koeman zijn hun hele leven gewend dat de pleuris uitbreekt zodra er twee keer wordt verloren. Eén, twee, hooguit drie keer iets uitleggen aan een speler moet volstaan. Blind en Van Marwijk hebben als trainer ook op heel andere niveaus gewerkt. Ze lijken daardoor meer psycholoog. Kritiek mag spelers bij een topclub niet verlammen, redeneert Gullit en daar handelt hij naar. In de lijn van zijn eigen karakter en ervaring. Wanneer je Gullit als journalist confronteert met de verwijdering van Danko Lazovic uit de selectie, zoekt hij zo voor je na bij welke training de Serviër Bart Goor een doodschop gaf. Wat is, mag zijn, denkt Gullit op zo'n moment. Hij verspilt geen energie aan het ontkennen of bagatelliseren van dingen. Wie 'top' wil zijn, moet daar maar tegen kunnen.
Bert van Marwijk werd ooit geconfronteerd met een vechtpartij in het spelershome tussen Bosvelt en Van Wonderen. Dat moet je niet in de krant zetten, was zijn eerste reactie. Hij dacht meteen aan de consequenties.
Meer dan ooit is de vraag wat Feyenoord kan en wil. Je kunt er lang en breed over praten, maar eigenlijk is het heel simpel. Of Gullit hoe dan ook toegemoetkomen met meer spelers van het kaliber Gravesen en Dirk Kuyt. Of de lat bij Pascal Bosschaart leggen en zo'n speler laten begeleiden door een andere coach. Indien voor die laatste optie wordt gekozen, moeten de beleidsbepalers van Feyenoord zich bezinnen op hun positie. Van Van den Herik tot Sjaak Troost, ze hebben willens en wetens voor 'een type' Gullit gekozen, terwijl een jaar geleden al bekend was wat voor trainer hij zou zijn.
Goed verhaal en het is ook gewoon zo....opzouten met al die buitenlanders...ik kan niet wegdraaien tyf je toch gauw op tering Bosschaart.
- 010 -