Ik kreeg een virus in de laatste maanden van mijn zwangerschap, ben toen opgenomen in het ziekenhuis waar ik de laatste tijd uitgezeten heb.
Papa Roxie is er niet, die is uit mijn leven gegaan.
De bevalling was eigenlijk op de vierde niet verwacht maar werd ineens ingezet, ging allemaal heel snel, De vijfde was wel mijn uitgerekende datum en op de vijfde heel vroeg (voor mij na uren en uren) is ze dan gekomen. Ze is zo mooi, zelfs toen ze helemaal paars tegen me aanlag.
Een vriendin van mij is erbij geweest en daar heb ik heel veel steun aangehad.
Door het harde persen eerst twee dagen met compressen gekoeld want mijn schaamlippen waren opgezet. Auw!
Querida is een bewuste naamkeuze, ze is mijn lieveling en voor mij helemaal gewenst. Haar papa, of kan ik inmiddels al verwekker zeggen, die is er niet langsgeweest (ik heb hem wel op dehoogte gehouden) keuze is aan hem.
Nu gaat het allemaal traag, vooral traag. Ze slaap gelukkig goed (en op gunstige tijden want ze slaapt eigenlijk s nachts heel erg goed), ze eet zoals het moet, ik moet nu nog bijkomen en nog heel erg wennen. Ik schrik elke keer als ze gaat huiilen, en als het stil is dan schrik ik ook.
Nu maar hopen dat we samen kunnen genieten van elkaar. Ze is nog zo klein en kwetsbaar.
Querida met liefde ontvangen