Ik kan het zelf ook niet vinden
![]()
. Ik weet zeker dat ik er iets over gepost heb en dacht gewoon in 'als zwanger worden..', ik begeef me verder niet in oud.
zit me echt af te vragen of ik het dan gedroomd heb misschien ![]()
Enfin, adoptie zijn we mee bezig geweest, maar uiteindelijk had mijn man diverse bezwaren tegen adoptie, en ik kan mij vinden in zijn argumenten. Dat doen we dus niet.
Medische molen stappen we uit. Dat ligt voornamelijk bij mij. En ik vind het moeilijk om uit te leggen waarom... in het heel kort door de bocht (één en ander is natuurlijk veel uitgebreider) heb ik er zo'n aversie tegen opgebouwd. Het klopt niet voor mijn gevoel, het is niet zoals het zou moeten zijn . Die weerstand is heel sterk en ik kan het haast niet uit leggen. Ik krijg best veel commentaar erop: 'je doet er dan toch niet genoeg voor' enz. Wat mij nu de schouders doet ophalen, maar heb er wel last van gehad
![]()
. Maar uiteindelijk beslissen we zelf hoever we willen gaan en dat is bij mij niet tot het uiterste.
Kortom, we zijn ermee gestopt en de enige manier is eventueel nog de gewone manier, maar die kans is uiterst klein.
Toen bleek dat we niet op de natuurlijke manier zwanger werden en uiteindelijk bij de ferti-arts kwamen ging alles ineens heel snel. Een bewuste beslissing om dan met de mmm te beginnen is er amper geweest, je gaat mee met hoe alles gaat.
De keuze om te stoppen is veel overwogener geweest, goed doordacht, zij het niet zonder pijn en verdriet. Daar ga ik ook nooit meer van afkomen.
Maar zo is het goed, wij gaan ons richten op een kinderloos leven (althans kinderen van ons zelf, we hebben erg leuke nichtjes en neefjes
![]()
). Voor mijzelf is dat erg moeilijk, minder voor mijn man. Maar we zijn er voor elkaar en we hebben het heel erg goed samen.