5 jaar getrouwd, 2 kinderen en verliefd op een ander...

Je vrouw weet van je verliefdheid. Dat moet je nooit meer herhalen. Het kwetst haar. Je hebt het verteld en meer moet je op dit punt niet doen. Het is niet de oorzaak van de problemen.

Je vrouw heeft een groter probleem met communicatie dan jij. Wegvluchten is geen oplossing maar het is stukken beter dan elkaar onterechte verwijten maken, of de kinderen erbij betrekken. Jij bent de persoon die haar daarop moet wijzen. Dat moet je heel voorzichtig brengen, en heel duidelijk zeggen. Vraag aan de relatiedeskundige hoe hij/zij daarover denkt en wat voor middelen er zijn om de communicatie terug te brengen.

Ik heb geen idee of je vrouw naast het opvoeden van de kinderen nog werkt. Het kan zijn dat ze zich 'verveelt'. Dat ze ook wel eens iets anders wil doen dan oppassen en het huishouden. Het kan goed zijn dat ze zich dit niet realiseert, of dat ze dit niet wil toegeven omdat ze graag een goede moeder wil zijn.

Wat ik mis in je posts is de mening van je vrouw. Hoe ziet zij de zaken, problemen en mogelijke oplossingen?

Tot slot: Is je vrouw nog steeds de vrouw waarmee je oud wilt worden, ervan uitgaande dat de relatie weer wordt zoals anderhalf jaar geleden?

Itt enkele andere posters wil ik graag zeggen dat je het zeer goed doet. Je hebt je problemen naar voren gebracht. Je hebt je kwetsbaar opgesteld, en je bent redelijk gebleven. Om je huwelijk te redden zal je nog een stapje anders moeten doen. De huidige weg is doodlopend. Probeer iets nieuws.

Hoi Toon
Ik wens je heel veel sterkte met je gevoelens en ik hoop dat je de juiste weg voor jezelf mag vinden.
Gevoelens kun je nu eenmaal niet zomaar weg stoppen.
En voor ieder hier, zeg nooit dat het jou niet zal overkomen, iedereen kan het overkomen ook al
zoek je er niet naar.
Ja en dan zit je met een probleem als je een relatie hebt.
Laten we Toon steunen en niet uitschelden, hij heeft het al moeilijk genoeg.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2005 23:26 schreef boterbloem het volgende:
Gevoelens kun je nu eenmaal niet zomaar weg stoppen.

Anders onderbouw je die stelling voor de gein ook even.
_{Anders zet ik daar als cliché 'uit het oog uit het hart' tegenover.}

quote:

Op dinsdag 10 mei 2005 23:26 schreef boterbloem het volgende:

Laten we Toon steunen en niet uitschelden, hij heeft het al moeilijk genoeg.

*Geeft Toon een aai over zijn bolletje.
""Gaat het weer een beetje, Toon?"

Wat als je wat probeert bij haar, zij moet jou niet, ook omdat zij vriendinnen is met jouw vrouw.

Dan heb je helemaal niemand meer

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 01:44 schreef Cici het volgende:
Wat als je wat probeert bij haar, zij moet jou niet, ook omdat zij vriendinnen is met jouw vrouw.

Dan heb je helemaal niemand meer

"Constructieve" opmerking, zeg!

Spuit elf en water enzo...

misschien moet je eens een ander toon proberen. of was deze überflauwe woordgrap al gemaakt?

Ga dan gewoon een keer ECHT vreemd met een VREEMDE vrouw

Als het een vriendin van je vrouw is denk ik niet dat je een serieuze kans maakt en eigenlijk vind ik het helemaal een beetje een loserig verhaal. Het gaat niet zo goed dus richt je je maar op het gemakkelijkste, het meest dichtstbijzijnde, degene aan wie je vrouw alles over jullie huwelijk heeft verteld. Gek he, dat het vertrouwd voelt. Het is wel de vriendin die je vrouw nodig heeft (en je kinderen) mocht jullie huwelijk stuklopen. Heb je zelf eigenlijk vrienden, hoe zou jij het vinden?

ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies

Niet alle reacties gelezen maar mijn eerste indruk bij het verhaal is:
Jij zit er vreselijk mee dat dit gebeurt, je vrouw zit er vreselijk mee. Zo erg dat jullie zelfs even in therapie zijn gegaan. Daarna ging het wat beter... Blijkbaar hadden jullie dat praten met elkaar en die aandacht voor elkaar nodig.
Volgens mij houd je nog vreselijk veel van je vrouw, zij ook van jou. Dus cut the crap en ga eens alles eraan doen wat je kunt doen.

Koop vandaag alsnog die bos rozen....en stuur die naar je vrouw!

wee je eigenlijk wel of die vriendin ook verliefd op jou is? als ik het zo lees komt het alleen van jouw kant. en wie zegt dat het met die vriendin wel allemaal geweldig is?
romantiseer je de boel nou niet een beetje te veel?
wees nou eerlijk, alle relaties verzanden op een moment in slaapverwekkende sleur, als je niet oppast. als ik jou was, zou ik investeren in je huidige relatie, in plaats ervandoor te gaan met een ander. doe eens gek, breng de kinderen een weekendje onder bij opa en oma en ga iets leuks doen met zijn tweeen. wat kan varieren van een weekendje parijs tot een weekend lang op bed blijven met leuke dvd's en lekkere hapjes en kaarsen om het bed.
maar goed, ik ben jou niet, en jij bent mij niet, ik roep ook maar wat.
maar zoals je het nu brengt ,vind ik je maar een slappe hap.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 08:15 schreef DarkElf het volgende:
ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies

Toch denk ik wel dat dat onderwerp best serieus bekeken zou moeten worden, enkel is het inderdaad onzinnig om daarbij de schuld enkel op de vrouw de gooien, die 'veranderd' zou zijn..

Feit is dat de geboorte van kinderen flink wat veranderd in een relatie; waar het voorheen slechts tussen twee personen ging, die ook zelfstandig kunnen handelen en besluiten, komt er opeens een ander tussen, die continu aandacht en verzorging nodig heeft...

Gezien wat Toon hieronder zegt, dat zijn vrouw na de geboorte van het tweede kind overspannen werd en toen tijdelijk 'halve dagen' is gaan werken ( 'slechts' halve dagen? is wat ik dan eigenlijk denk) ...
Lijkt de vraag me terecht of de vrouw hier misschien niet een groot deel van de zorg voor de kinderen op zich krijgt, dit terwijl ze daarnaast ook nog werkt...
Mocht dat zo zijn, kan ik me goed voorstellen dat die vrouw regelmatig 'boos' is, zich nu al grotendeels door haar man 'in de steek' gelaten voelt, als ze vrijwel alleen ook nog voor de kinderen moet zorgen (of misschien dat gevoel heeft, of mogelijk zelf dat ook onbewust over zich 'afroept', door haar man ook niet echt 'toe te laten' wat betreft de verzorging van de kinderen)

Je doet heel laconiek over het contact dat je nog hebt met die vrouw. Ach, het is niet zoveel, en ze woont ver weg. Je laat je maar vanalles overkomen. Je bent het aan je vrouw, kinderen en bovenal jezelf verschuldigd om te kijken of je nog iets van je relatie kunt maken. Dit betekent dat je actief die andere vrouw volledig uit je leven moet verbannen, en elke verliefde toespeling moet vergeten.

Als je dan merkt dat je relatie niet te redden valt, dan is het onbelangrijk of die ander gevoelens voor je koestert. Je relatie was slecht, en eruit stappen is dan alleen maar goed. Het lijkt alsof je er niets aan overhoudt, maar wat dacht je van integriteit, onafhankelijkheid, vrijheid en een geweten?

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 08:37 schreef Toon74 het volgende:
Kheb mezelf zowiezo voorgenomen om die relatie-therapie sessies af te wachten en te kijken of daar wel wat uit komt. Mocht dat niets helpen, dan wordt het denk ik een minder vrolijk verhaal.

Ga dan ook die relatie-therapie in met open vizier en stel je niet van te voren al in op een mislukking (zoals uit bovenstaande quote blijkt).

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 14:57 schreef ZeroVince het volgende:

[..]

Ga dan ook die relatie-therapie in met open vizier en stel je niet van te voren al in op een mislukking (zoals uit bovenstaande quote blijkt).

Ik denk ook dat het goed is om die therapie niet te zien als 'iemand anders die jouw problemen gaat oplossen'... maar als een hulpmiddel om samen je problemen aan te pakken, uit te vinden waar de knelpunten in je relatie liggen en te 'leren communiceren erover', waarbij de hulp van een onafhankelijke derde bij kan dragen...
niets meer en niets minder , een therapie ingaan met een afwachtende of zelfs negatieve houding brengt meestal niks.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 08:15 schreef DarkElf het volgende:
ik ben altijd een beetje allergisch voor mannen die hun vrouw zo veranderd vinden na het krijgen van hun! babies

ik ben altijd een beetje allergisch voor vrouwen die denken dat hun sexe het alleenrecht heeft op emotionele problemen.

punt 1: het zal de TS een rotzorg zijn waar jij allergisch voor bent.

punt 2: TS roept echt niet dat hij niets fout doet, of dat hij heel erg goed bezig is. natuurlijk bevindt hij zich op glad ijs, maar dat is nog altijd geen antwoord. TS is overduidelijk erg ongelukkig in de huidige situatie. moet hij dat dan maar opzij zetten omdat hij volgens jou geen recht van spreken meer heeft na het verwekken van kinderen?

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 08:37 schreef Toon74 het volgende:
Laatst m'n vrouw nog een bos bloemen gestuurd... toen we een bietje mot hadden gehad... ik wat minder aardige dingen gezegd... en neem zowiezo wel redelijk vaak bloemen voor haar mee.

Kheb mezelf zowiezo voorgenomen om die relatie-therapie sessies af te wachten en te kijken of daar wel wat uit komt. Mocht dat niets helpen, dan wordt het denk ik een minder vrolijk verhaal.

Ik probeerde te zeggen dan als je er nog iets van wilt maken je er echt voor moet gaan. M.a.w. "kloten tonen". Je komt mij vrij slap en al erg teneergeslagen over. Zoals anderen zeggen, als je jezelf niet bij elkaar schraapt en er 400% voor gaat dan zal het inderdaad niet lukken. En deze eis zul je ook aan je vrouw moeten stellen!
Van afwachten is nog nooit iemand gelukkig geworden.

Poeh zeg. Dat is niet niets. Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik wil je wel vertellen over mijn ervaring. Misschien heb je er wat aan..... En ik spreek uit ervaring, na een huwelijk van (bijna) 4 jaar en het hebben 1 kind ben ik zelf vorig jaar gescheiden

2 jaar geleden heb ik mijn man aangegeven dat wij als twee vreemden in huis leefden en dat het niet goed ging met onze relatie. Daar had hij geen oren naar en we hebben zo een jaartje aangemodderd. Op een gegeven moment ben ik - onbewust - op zoek gegaan naar andere mannen. Ik heb toen iemand op MSN leren kennen, waarmee ik veel MSN-contact had. Op een gegeven moment heb ik voor mezelf de beslissing genomen dat mijn relatie zo niet verder kon en ik ook helemaal niet gelukkig was. Ik vond mezelf te jong om ongelukkig te zijn. Ik heb toen de knoop doorgehakt en er een punt achter gezet. In die periode heb ik bewust geen MSN-contact gehad, omdat ik het "gedoe" rond mijn huwelijk eerst afgewikkeld wilde hebben en wilde weten wat ik nu echt voelde.

We zijn nog een keer naar een therapeut geweest maar zagen beiden in, dat het niet meer zou werken. We hebben er toen voor gekozen om te gaan scheiden en een co-ouderschap aan te gaan. Na het nemen van die beslissing heb ik weer contact gezocht met de persoon van MSN en hebben we elkaar in het echt ontmoet. Als het niet klikte, was het jammer en zou ik alleen (met mijn zoon) verder gaan. Zou het wel klikken dan zouden we wel zien wat er zou gebeuren. Het klikte echter enorm en sindsdien hebben we een LAT-relatie.

Nu ruim een jaar later en alles een beetje is "genormaliseerd" heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing en ben ik erg gelukkig. De scheiding is goed verlopen, ook de co-ouderschap verloopt zeer goed en is het contact met mijn ex-man goed te noemen. Tuurlijk heb je ook mindere momenten, maar voel me echt heel erg goed. Toen ik de beslissing nam, was het alsof er een last van mn schouders afgevallen was en voel en gedraag me weer helemaal als mezelf...

Toon74, als je behoefte hebt om hierover met me te praten, mag je tuurlijk MSN-contact met me opnemen of mailen. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met alles en kan je 1 tip geven: ga op je gevoel af! Heeft bij mij goed gewerkt.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 23:10 schreef Diaan73 het volgende:
Nu ruim een jaar later en alles een beetje is "genormaliseerd" heb ik nog steeds geen spijt van mijn beslissing en ben ik erg gelukkig.

No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 01:32 schreef ZeroVince het volgende:

[..]

No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.

niet als het aan mij ligt...

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 01:32 schreef ZeroVince het volgende:

[..]

No offence Diaan73, maar ik heb er zo m'n twijfels bij of je over een jaar of drie niet weer precies in dezelfde situatie zit.

Snap op zich je reactie wel hoor. Ik wil eigenlijk niet teveel ingaan op mijn situatie, we hebben het hier over het "probleem" van Toon, maar mijn nieuwe relatie is heel anders en absoluut niet te vergelijken met mijn vorige. Maar de tijd zal het uitwijzen.... Zie hieronder ook nog even de reactie van mn vriend

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 08:05 schreef peaceman het volgende:

[..]

niet als het aan mij ligt...

Precies

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 15:57 schreef punchdrunk het volgende:

[..]

phoehoe raakte ik een zere snaar?

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 09:06 schreef Toon74 het volgende:

[..]

Bedankt voor je verhaal, en ik ben wat aan het lezen over dat co-ouderschap en dat ziet er nog niet zo slecht uit. M'n vrouw en ik hebben het er al wel eens over gehad, hoe het eventueel verder zou moeten gaan als we uit elkaar zouden gaan (ook paar keer heel dicht tegen aan gezeten) en wat we met de kinderen zouden doen.
[..]


Ghe ghe... sorry, flauw, ik weet het

En nu zonder gein... erg bedankt voor je aanbod om er over te praten, en mocht ik er behoefte aan hebben dan zal ik het zeker overwegen!

Okay graag gedaan, hopelijk heb je er wat aan. Ik wil nog wel even kwijt dat ik vind dat je het niet kunt maken om eerst te kijken of een andere relatie wel lukt en als dat niet lukt terug te keren naar je vrouw. Ik denk dat je jezelf vooral afvragen wat je voor je vrouw voelt (hou je nog van haar?) en of je nog een toekomst met haar samen ziet. Of dat je denkt dat je zonder haar gelukkig(er) kan worden. Uiteindelijk moet je dit "probleem" zelf oplossen en beslissingen nemen, hoe moeilijk het ook is. Aan het einde van tunnel is er licht!

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 09:06 schreef Toon74 het volgende:

Wat ik wel raar vond/vind. We zitten daar bij relatie-therapie. Vertellen beiden hoe we tegen bepaalde zaken aankijken, komen we buiten, zegt m'n vrouw dat ik haar van alles en nog wat zit te beschuldigen aldaar... en dat ik haar probeer onderuit te halen... en dat na bijna elke sessie... terwijl ik alleen maar vertelde hoe dat ik zag dat het een en ander in elkaar stak. (kan geen precieze voorbeelden herrineren).

Je vrouw zal moeten realiseren dat _als_ je nu je mond opendoet, en de confrontatie aangaat, dat je dan ook dingen zal zeggen, die voor haar ook confronterend zullen zijn ...

Aan de andere kant, ze heeft natuurlijk ook gelijk dat dat dingen zijn die je in een private situatie uit de weg gaat en dan niet zegt, en haar boosheid zal zijn dat je dat niet direkt tegen haar kunt zeggen, en daarvoor een derde nodig hebt ..
Probeer haar ministens uit te leggen dat het niet zo is dat je haar wilt 'afkraken', maar dat het idd deels jouw schuld is dat je dat nu nog moeilijk direkt tegen haar persoonlijk kunt vertellen, maar dat ook wilt proberen 'af te leren' ..

Wel is zo'n uitspraak, en zeker het feit dat je vrouw dat zegt 'achteraf', dus na de therapie;
een teken ervoor dat je vrouw het nog moeilijk heeft met die therapie, en dit als een 'indringen' in private problemen ervaart, die ze liever onder twee ogen bespreekt.
Probeer haar ervan te overtuigen dat jij dat momenteel nog niet kan.

Las anders een pauze in in je relatie om er achter te komen wat je nog voor je vrouw voelt.
En dan niet stiekem bij die andere vrouw gaan zitten natuurlijk

Ik heb het hele topic gelezen en ik krijg in al je reacties toch een beetje het gevoel dat je niet 'echt' bereid bent om er helemaal voor te gaan. Dus alle contact (al dan niet tijdelijk) verbreken met de ander, zelf open in therapie gaan. En met dat open bedoel ik dus er echt voor gaan, jij kan alleen jezelf en jouw houding in je relatie veranderen en aangeven wat jouw behoeften zijn. Als je vrouw zich zo rot voelde na de gesprekken met die therapeut kan het ook best zijn dat de manier waarop die therapeut met jullie werkte niet ideaal was.

Het lijkt me alleen al verstandig om eerst eens met je vrouw te bespreken wat jullie beiden uit die therapie hopen te halen. Als er zoveel ruzies en irritaties zijn speelt er vaak een veel dieper 'gemis' aan beide kanten, probeer daar op te focussen.
Zoals eerder al gezegd, idealiseer die ander ook niet, als je daar weer 24/7 mee bent en zij ook kinderen wil kan je ook weer in een sleur komen.

En je zegt wel dat je vrouw zo anders is sinds de kinderen, maar kijk ook eens kritisch naar jezelf, ben jij niet ook zelf veranderd? En als zij zelf dit al erkent, speelt er misschien niet veel meer waardoor ze nog niet goed in dr vel zit, heeft ze misschien wat hulp nodig? Wat vaker de kids even wegbrengen, wat tijd voor haarzelf om weer even 'vrouw' ipv alleen maar 'mama' te zijn.
Tip van lady-wrb vond ik ook wel goed, maar probeer zoiets structureel in te bouwen. Vaker een avondje of weekendje met zn tweeën, glaasje wijn erbij etc.

Maargoed, dit werkt alleen als JIJ diep van binnen met je hart bereid bent om te knokken voor elkaar, jullie relatie en de kinderen.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 14:16 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Sorry dat ik het zeg, maar wat een klootzak ben jij. Je wil het proberen met die ander, en als dat dan niet lukt dan blijf je toch maar bij je vrouw, met wie je 2 kinderen hebt. Erg laag. Wees gewoon eerlijk tegen je vrouw. Als ik zo je verhaal lees stelt jullie huwelijk niet veel meer voor. Ga gewoon scheiden en dan rotzooien met anderen.

Zullen we het er gewoon op houden dat hij ook maar een mens is? Lekker makkelijk he, oordelen?
Hij laat duidelijk doorschemeren niet trots te zijn op zijn mogelijke 'actieplan'... maar echt een makkelijke situatie is het niet bepaald! Logisch dus dat dergeliijke gedachten bij hem opkomen... is gewoon menselijk. Niets meer en niets minder!

quote:

Op maandag 9 mei 2005 14:51 schreef maertz het volgende:
Iedereen zegt hier:
wees een vent en kies. Kies dan voor je vrouw. Ik ben helemaal niet zo concervatief als het op relaties aankomt, maar als je in het huwelijksbootje stapt en door je nestdrang er 2 kinders bij krijgt dan moet je ook gewoon gaan waar je al voor gekozen hebt.

Wat bereik je nou met die andere vrouw? Ga je dan weer hetzelfde proberen? Romantiek, misschien een paar kinderen erbij weer, en dan na 6 jaar, zie je weer een andere vrouw. Begrijp je waar ik naartoe wil?

Heeft je huidige vrouw genoeg afleiding? Vrouwen zonder afleiding worden donders irritant, als ze alleen maar de kinderen en het huishouden hebben dan gaan ze op allemaal klote dingen letten.

Doe de kinderen eens bij oma en regel een vakantie waarin ALLES geregeld is. Weekje aan het strand, hotel met vol pension, anders zul je zien dat je vrouw alsnog allemaal stress naarboven haalt.

Zorg dat je vrouw naast jou en de kinderen er iets naast heeft. Als ze dat al heeft, naja dan doet ze dat waarschijnlijk niet goed.

Dit is denk ik eerder even een fase waar jullie doorheen moeten.

EDIT: besef wel dat Fok! vol met jong volk zit

Wat hij zegt, ook wel eens gedacht aan die kinderen? Ze zijn dan net 2-3 jaar, en een pa rond hun heen huppelen zou wel handig en pedagogisch verantwoord zijn.

edit: dat klinkt wel ietwat bot, ik bedoel dus dat je dat ook mee zal moeten nemen in je beslissing. Tegenwoordig zijn er ook relatietherapeuten, toch?

Ik denk dat er over een aantal dingen heen word gekeken. En Toon, je moet eens "praten" met je vrouw. Ik heb niet alle posts gelezen, maar ik maak uit je verhaal op dat je eigenlijke probleem niks te maken heeft met je verliefdheid. Het draait om jou, jij bent niet tevreden in je relatie en probeert nu het "gelukkig zijn" te vinden buiten je relatie. Ik denk dat je er goed aan doet eerlijk te zijn, maar dan eerst met jezelf. Je vrouw weet volgens mij niet eens wat er in jou omgaat.(en dat terwijl jij claimt 100% eerlijk te zijn) Jullie therapie werkt niet omdat jij niet praat, je moet wel dingen achter houden om je vrouw niet voor haar hoofd te stoten en alles wat je nu hebt niet te verspelen.
Uit elkaar groeien kan, maar na je verhaal te hebben gelezen denk ik dat jij daar zelf erg veel aan kan doen. Je verliefdheid is begonnen als vlucht uit de sleur van alle dag. Daar hang je vervolgens van alles aan op en het plaatje vormt zich steeds meer. Ga eens terug naar jezelf. Ik zeg niet dat jij schuld hebt of keuzes moet maken, maar ik denk dat je eens eerlijk moet zijn tegen jezelf. Als je daar begint, is de kans groot dat je tot heel andere inzichten komt. Het kan best zijn dat je dan uiteindelijk wel uit elkaar gaat, maar niet om al die vlut-redenen die je in dit verhaal hebt genoemd. Ik schrijf dit niet om je de mantel uit te stoffen, maar om je een duwtje in een andere richting te geven.

Groet,

P. A. Lumile

quote:

Op dinsdag 17 mei 2005 01:44 schreef P. A. Lumile het volgende:
Ik denk dat er over een aantal dingen heen word gekeken. En Toon, je moet eens "praten" met je vrouw. Ik heb niet alle posts gelezen, maar ik maak uit je verhaal op dat je eigenlijke probleem niks te maken heeft met je verliefdheid. Het draait om jou, jij bent niet tevreden in je relatie en probeert nu het "gelukkig zijn" te vinden buiten je relatie. Ik denk dat je er goed aan doet eerlijk te zijn, maar dan eerst met jezelf. Je vrouw weet volgens mij niet eens wat er in jou omgaat.(en dat terwijl jij claimt 100% eerlijk te zijn) Jullie therapie werkt niet omdat jij niet praat, je moet wel dingen achter houden om je vrouw niet voor haar hoofd te stoten en alles wat je nu hebt niet te verspelen.
Uit elkaar groeien kan, maar na je verhaal te hebben gelezen denk ik dat jij daar zelf erg veel aan kan doen. Je verliefdheid is begonnen als vlucht uit de sleur van alle dag. Daar hang je vervolgens van alles aan op en het plaatje vormt zich steeds meer. Ga eens terug naar jezelf. Ik zeg niet dat jij schuld hebt of keuzes moet maken, maar ik denk dat je eens eerlijk moet zijn tegen jezelf. Als je daar begint, is de kans groot dat je tot heel andere inzichten komt. Het kan best zijn dat je dan uiteindelijk wel uit elkaar gaat, maar niet om al die vlut-redenen die je in dit verhaal hebt genoemd. Ik schrijf dit niet om je de mantel uit te stoffen, maar om je een duwtje in een andere richting te geven.

Groet,

P. A. Lumile

mooi. verstomd is.

ik neem aan dat je vrouw op de hoogte is van het feit dat je denkt dat de relatie geen lang leven meer beschoren is?

je klinkt namelijk nogal stellig en ikzelf kan niet snappen dat iemand dit wel op een forum deelt maar niet met de persoon waar het mede om gaat

snap best dat het makkelijker is op deze manier. maar het idee dat mijn man bijv al zo duidelijk voor zichzelf aan het vormen is hoe en wat over onze relatie, dit wel deelt op een forum maar niet met mij zou mij een heel erg naar gevoel geven.

maar goed dat is persoonlijk.

Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. We hebben het daarna nog een paar maandjes volgehouden maar van mijn kant was het vertrouwen weg ( ook al had ie niets met die verliefdheid gedaan) en het feit dfat hij al verliefd kon worden op iemand anders zegt al genoeg. Dan zit er blijkbaar iets niet goed in je relatie.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......

quote:

Op dinsdag 17 mei 2005 13:41 schreef sijkweiv het volgende:
Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. We hebben het daarna nog een paar maandjes volgehouden maar van mijn kant was het vertrouwen weg ( ook al had ie niets met die verliefdheid gedaan) en het feit dfat hij al verliefd kon worden op iemand anders zegt al genoeg. Dan zit er blijkbaar iets niet goed in je relatie.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......

Heel erg juist... dat je al verliefd wordt op iemand anders, is vaak al een teken dat je relatie niet goed is. Door welke reden dan ook.

@Toon74: nogmaals graag gedaan en we spreken elkaar vast wel weer. Goed om te horen dat je er iets aan hebt. En ik begrijp ook heel goed dat je (gedeeltijk) ook hier in het forum wilt delen in tegenstelling tot sommige anderen die niet snappe dat je het hier wel vertelt en niet aan je partner.

Beste TS, voordat je overweegt om te scheiden zou ik toch nog eens goed nadenken of het de moeite waard is naar wie je velangt.

Als je kinderen konden praten zouden ze je namelijk vragen of jij er werkelijk alles aan gedaan heb om het huwelijk te redden. En of mama er alles aan gedaan heeft.

Jij bent namelijk vader, vader van twee kinderen die het verdienen om een papa en mama te hebben. Jij houdt van je vrouw zei je , is het dan niet alle moeite waard om je huwelijk te redden ? Een relatie therapeute kan dit niet, ze wijst je alleen de weg !

Jij en je vrouw moeten er zien uit te komen. Beseffen jullie heel goed dat je kinderen er onder lijden onder de ruzie's ?
Als je nog een sprankeltje vechtlust in je hebt om er verandering in te brengen zou ik (weer) een gesprek aan kaarten met je vrouw. In het belang van je kinderen praten.

Want wat voor een leven wil je je kinderen geven, een leven met papa en mama gelukkig of gescheiden?

Als jij de hoop hebt dat je vrouw zich positiever zal opstellen als ze beseft dat de ruzie's het je kinderen meer kwaad doet dan goed, dan zou ik ervoor gaan ! Natuurlijk kan je niet in dagen of weken grotere veranderingen meten, maar het is een begin !

Je kinderen.... verdienen het !

veel sterkte

[ Bericht 17% gewijzigd door D-Industries op 18-05-2005 04:14:34 ]

mijn god zeg, scheiden is geen wereldramp.
Er zijn gescheiden ouders die co-ouderschap hebben , eindelijk weer op goeie voet met elkaar staan en wiens kinderen het prima zo hebben.
Soms varen de kids er juist wel bij. Ze krijgen extra aandacht.
Geen goed huwelijk? Dan maar een goede scheiding.
Ik zou niet willen dat mijn moeder bij mijn vader gebleven was alleen maar om mij terwijl ze liever anders gezien had.

quote:

Op woensdag 18 mei 2005 09:50 schreef MyMilkshake het volgende:
mijn god zeg, scheiden is geen wereldramp.
Er zijn gescheiden ouders die co-ouderschap hebben , eindelijk weer op goeie voet met elkaar staan en wiens kinderen het prima zo hebben.
Soms varen de kids er juist wel bij. Ze krijgen extra aandacht.
Geen goed huwelijk? Dan maar een goede scheiding.
Ik zou niet willen dat mijn moeder bij mijn vader gebleven was alleen maar om mij terwijl ze liever anders gezien had.

Helemaal mee eens!! Het om de kinderen bij elkaar blijven, is niet de goede oplossing en is uiteindelijk voor de kinderen ook niet goed. Mijn zoon merkte het ook heel erg goed dat ik niet lekker in mn vel zat, waardoor hij ook dwarser werd. Hoe klein kinderen ook zijn, ze hebben het echt wel in de gaten als er iets niet goed zit tussen de ouders. Nu ruim een jaar later weet hij niet anders dat hij in 2 huizen woont en hij heeft het bij beiden prima naar de zin.

quote:

Op woensdag 18 mei 2005 09:50 schreef MyMilkshake het volgende:
mijn god zeg, scheiden is geen wereldramp.

Voor kinderen wel! In ieder geval in eerste instantie kan het een ongelooflijke schizofrene situatie zijn, zeker omdat hun ouders niet altijd in staat zijn om hun conflicten buiten het ouderschap te houden. (spreek uit ervaring)

Scheiden is inderdaad een mogelijkheid, ook voor TS, maar in mijn ogen alleen als je er alles aan gedaan hebt om het te voorkomen. Dus in therapie gaan, en daarbij niet alleen naar de ander maar vooral ook naar jezelf kijken.

@TS: Het valt me op dat je zegt dat je vrouw nogal veranderd is. Sja, dat gebeurt bij iedereen, ook bij de vrouw op wie je nu verliefd bent. De kunst van een relatie is volgens mee om mee te veranderen en/of groeien.
En nog iets: je kunt wel scheiden van je vrouw, en wat beginnen met een ander (wie dan ook) maar je neemt jezelf mee in de volgende relatie, en zult ongetwijfeld ook veel van dezelfde problemen die je nu hebt, weer tegen komen.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2005 13:41 schreef sijkweiv het volgende:
Mijn situatie is net andersom. Mijn man en ik liggen in een scheiding omdat hij verliefd werd op iemand anders. We hebben het daarna nog een paar maandjes volgehouden maar van mijn kant was het vertrouwen weg ( ook al had ie niets met die verliefdheid gedaan) en het feit dfat hij al verliefd kon worden op iemand anders zegt al genoeg. Dan zit er blijkbaar iets niet goed in je relatie.
Natuurlijk was dat niet het enige wat er fout zat in onze relatie maar om daar nou helemaal over uit te wijden.......

Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens! Verliefdheid zelf heb je niet in de hand. Alleen kun je ervoor kiezen om er iets mee te doen of het te laten overwaaien. Het is gelijk aan de verliefdheid op een mooie omgeving, of een prachtige auto, in een volstrekte andere orde dan je liefde voor een vrouw of man.
Ik vind verliefd zijn op een ander geen reden om te scheiden, hoor! En het hoeft zelfs geen indicatie te zijn dat de relatie niet goed is.
Het kan wel, natuurlijk! Bijvoorbeeld als je iets mist; dan kun je vluchten in iets anders. Maar dan zou een hobby waar je wat teveel aandacht aan besteedt ook niet kunnen! (teveel is ook niet goed, da's wel waar)
Ik denk zelf dat, mocht ik op een ander verliefd worden (wat ik niet zo zie gebeuren), dat ik dan mijn vrouw wat extra aandacht ga schenken, lekker op haar focussen, dat komt de relatie juist ten goede, nog opgeacht of ze van die verliefdheid weet of niet.

Trouwens, we hebben het al eerder over de theoretische kans gehad dat 1 van ons verliefd wordt op een ander. We hebben afgesproken dat we dat elkaar vertellen, ook al zal dat misschien pijn doen. Op deze manier blijf je eerlijk tegenover elkaar. Je kunt daarna wat meer aandacht aan de relatie geven in plaats van dat de reactie op zo'n verliefdheid een verwijding (scheiding bijvoorbeeld) betekent.

quote:

Op woensdag 18 mei 2005 12:18 schreef Bright het volgende:

[..]

Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens! Verliefdheid zelf heb je niet in de hand....

Ehm , die poster verwees duidelijk naar haar eigen persoonlijke situatie (en gaf in de post aan, dat er meerdere zaken 'fout' zaten in die relatie, waarbij het verliefd zijn voornamelijk een 'reagensis' was, om die gezamelijk aan het oppervlak te brengen)

Daarop aanmerking te gaan maken omdat jij misschien een beeld van menselijke emoties hebt, komt in dit geval nogal vreemd over, alsof je daar beter zou weten hoe die poster met haar leven om te gaan heeft ...

Ook in het geval van de TS is het volgens mij redelijk boven alle twijfel verheven dat daar het 'verliefd worden op een andere vrouw via MSN' sterk te maken heeft met de problemen van de TS binnen de huidige relatie, die maar niet besproken kunnen worden, of aangepakt worden, waarbij zowel de TS als zijn vrouw verantwoordelijkheid ontlopen.