Deel II: Steeds meer mensen tegen de Europese Grondwet.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:12 schreef chairman.fx het volgende:
De dienstenrichtlijn heeft dan ook helemaal niks met de grondwet te maken. De dienstenrichtlijn is een directive van de commissie over hoe de bestaande verdragen moeten worden uitgewerkt. Ook als de grondwet wordt weggestemd gaat de dienstenrichtlijn gewoon door.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:12 schreef chairman.fx het volgende:
[..] De dienstenrichtlijn heeft dan ook helemaal niks met de grondwet te maken. De dienstenrichtlijn is een directive van de commissie over hoe de bestaande verdragen moeten worden uitgewerkt. Ook als de grondwet wordt weggestemd gaat de dienstenrichtlijn gewoon door.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:22 schreef Philosocles het volgende:

[..]

De dienstenrichtlijn staat anders wel in de grondwet genoemd (wordt in artikel III-147 omschreven), en is daarmee een potentiële reden voor een tegenstem, of juist een voorstem.

Als je vindt dat ik ernaast zit, kun je dan iets duidelijker aangeven waarom je zo zeker bent dat die dienstenrichtlijn toch wel doorgaat, ongeacht of de grondwet (in haar huidige vorm) wordt aangenomen?

Bijvoorbeeld - op grond van welk verdrag of welke wet zou dat zijn? Het is namelijk de grondwet die eist dat lidstaten maatregelen nemen ter implementatie. Zonder grondwet met artikel III-147 is die eis er m.i. niet.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:13 schreef ub40_bboy het volgende:

[..]

Inderdaad, maar wat ik echt niet begrijp is dat mensen zeggen tegen de grondwet te stemmen omdat hij zo lang is. Daar begrijp ik dus echt niks van.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 10:42 schreef hooibaal het volgende:
Deze grondwet is misschien een leuk naslagwerk, maar zoals o.a. Tudoros al opmerkte zou er idd een lijst van kernpunten moeten zijn. Díe kun je dan presenteren als grondwet, dan kan ik op basis van de inhoud bepalen of ik mij er in kan vinden of niet.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:22 schreef Philosocles het volgende:

[..]

De dienstenrichtlijn staat anders wel in de grondwet genoemd (wordt in artikel III-147 omschreven), en is daarmee een potentiële reden voor een tegenstem, of juist een voorstem.

quote:

Artikel III-147: Maatregelen voor totstandkoming vrijheid van dienstverrichting


1.
Bij Europese kaderwet worden maatregelen vastgesteld om de liberalisering van het verrichten van een bepaalde dienst te verwezenlijken. Deze kaderwet wordt na raadpleging van het Economisch en Sociaal Comité vastgesteld.


2.
De in lid 1 bedoelde Europese kaderwet heeft in het algemeen bij voorrang betrekking op de diensten welke rechtstreeks van invloed zijn op de productiekosten of waarvan de liberalisering bijdraagt tot het vergemakkelijken van het goederenverkeer.

quote:

Europa kan niet kiezen

door prof. dr. H.W. de Jong
Het gaat al langere tijd minder goed met de Europese economie. De binnenlandse bestedingen groeien nauwelijks, waarbij vooral de stagnatie van de investeringen en de consumptieve uitgaven opvallen. Overheidsuitgaven hebben voor enig soelaas gezorgd tijdens de recessie, die op de uitspattingen van de 'nieuwe economie' volgde.

Maar er is een dilemma: hoewel goed voor de conjunctuur, zijn die overheidsuitgaven ongewenst vanuit het perspectief van groei en werkgelegenheid. Overheidsbestedingen vergen belastingen en overdrachtsuitgaven premies. Beide belasten de arbeid en remmen de particuliere consumptie en de investeringen.

Zodoende is het verschil tussen bruto en netto nog te groot, vooral bij de lagere inkomens, om mensen met profijt aan het werk te houden. De hogere inkomenstrekkers redden zich met aftrekposten.

Vermindering van de dienstverlening met directe arbeid is bijna overal zichtbaar: bij banken, postkantoren, spoor en ander vervoer, telefonie, winkelbedrijven, enz. Besparing op arbeid door automatisering en vervanging door goedkope arbeidskracht is aan de orde van de dag.

In Berlijn geldt in diverse branches reeds een uurloon van drie tot vijf euro, zonder toeslagen of gratificaties. Advertenties bieden deze banen openlijk aan, ondanks CAO-afspraken met een niveau van 12 tot 15 euro.

Men spreekt nu over invoering van een minimumloon, maar het is typisch Europees heil te verwachten van afspraken op papier in het zicht van economische realiteiten.

Ook bij ons zal invoering van de vrije dienstverlening (zie de Grondwetkrant, Titel 3, afdeling 2 van hoofdstuk 1) gaandeweg invloed krijgen op het loonniveau.

Lage lonen

Daarnaast verleggen bedrijven, indien enigszins mogelijk, hun werkzaamheden en investeringen naar gebieden waar de afzet snel groeit, in Azië en Oost-Europa. Afzet en kosten, dat zijn de bepalende factoren voor het gedrag van ondernemingen en dat gedrag is weer beslissend voor het werk dat wordt verricht. Naar gelang er werk is, is er vraag naar arbeid.

Daarmee is de cirkel rond: geen werk omdat arbeid te duur is, te dure arbeid wegens te hoge lasten, te hoge lasten die de bestedingen remmen en dat tast de werkgelegenheid aan.

Oplossingen waren loonbeheersing, flexibilisering van arbeid, indammen van het begrotingstekort, aantrekken van nieuwe ondernemingen en de laatste tijd verlenging van arbeidstijd en prikkels om mensen aan het werk te krijgen.

In kleinere Europese landen hebben die wel gewerkt: zo heeft Ierland veel buitenlandse ondernemingen binnengehaald, Nederland heeft de arbeidsflexibilisering doorgedreven en Luxemburg en Oostenrijk trokken rijke ondernemingen en particulieren aan.

Maar in grote landen werkten deze remedies niet of werden niet beproefd. Of indien wel, zoals in Engeland, werd er een hoge prijs betaald, want ondanks dit soort maatregelen is de Britse productiviteit per werknemer zo'n 15 à 20 procent bij het continentale niveau achtergebleven.

Systeemfout

Ergens moet toch een systeemfout voortdurend aanwezig zijn. Vermoedelijk ligt die daarin dat de grote Europese landen geen keuze kunnen maken, anders gezegd te veel willen en daardoor verstrikt raken in het dilemma van de ezel van Buridan. Het beest bevond zich op evengrote afstand van twee gelijke hopen hooi, kon niet kiezen en stierf van de honger. Buridan wilde daarmee aantonen dat het verstand wel de mogelijkheden moet onderkennen, maar dat de wil een doel moet stellen en nastreven (Buridan was rector van de universiteit van Parijs en befaamd logicus in de veertiende eeuw).

De Verenigde Staten hebben, ondanks alle interne verschillen, gekozen voor een open samenleving, de vrije markt, weinig overheidsinmenging en de cultivering van de nationale identiteit. Zij maken veel schulden omdat ze in hun toekomst geloven: werk nu, betaal later. Zij zullen hun macht in de wereld blijven koesteren.

De Chinezen kiezen, Mao of niet, voor de 'grote sprong vooruit'; alleen zijn het geen 'poffers', maar spaarders. Zij willen nummer een in de wereld worden, investeren in kennis en onderwijs en werken hard. Met een spaarquote van 30 procent van het bruto nationaal product (Nederland 10-11 procent) en een betalingsbalansoverschot van 3 procent is het investeringsaandeel zo'n 27%. Dat alleen is al voldoende om de hoge groei te verklaren.

Daarnaast is er de vernuftige economische politiek die tijdig bijstuurt. Op het partijcongres in maart van dit jaar is een nieuwe leidraad door president Hu Jintao geformuleerd in aansluiting op het oude Confuciaanse parool van 'Centrale Harmonie': er moet een afweging worden gemaakt van alle belangrijke elementen en belangen in de samenleving, zodat een beweeglijke balans ontstaat en conflicten worden beheerst. De groei wordt dus niet gebreideld, maar gebalanceerd.

Europa zoek tot nu toe vergeefs naar een Leitmotiv en roept weinig zeggende slogans als de kenniseconomie, de meest dynamische economie en de (vage) culturele identiteit. Na anderhalf jaar Conventie-beraad komt men met een Grondwet van 26 pagina's, elk tien kolommen kleine druk aan tekst die allerlei bevatten dat daar niet thuishoort. Er is al het nodige aan protocollen bijgevoegd; daarom hadden al die bepalingen van het Stabiliteitspact, van de dienstenrichtlijn, van het mededingingsbeleid en van de Europese Centrale Bank toch niet zo in detail vermeld behoeven te worden?

Temeer, omdat het relaas lacunes vertoont: de enorm belangrijke regelingen over concentraties van ondernemingen staan er weer niet in. Deze Grondwet komt krampachtig en bureaucratisch over: alles moet geregeld worden en op papier staan. Het Centrale Apparaat moet wel de controle over de in ijltempo uitdijende Unie behouden, nietwaar?

quote:

Charlemagne

The euro is no cure-all
Apr 28th 2005
From The Economist print edition


French voters are right to fret about Euro-economics

HOW dare those materialistic French fret about unemployment and other bread-and-butter questions as they contemplate the lofty issues posed by the forthcoming referendum? That is what an irate Euro-establishment in Brussels is asking as it watches the Gallic debate. The electorate in France, Eurocrats complain, seems to be ignoring the topic in hand—and anyway, what have job losses to do with the Union's defining document?

In fact, it is not unreasonable for the French and other Europeans to express their anger about the economy when voting on the constitution. For the last decade and more, the signature projects of the EU have been economic ones: in particular the launch of a single market in 1992, and a single currency in 1999. Each of these was sold on the basis of their economic benefits. And yet average unemployment in the 12 euro-area countries is almost 9% and growth is slow. It is not terribly surprising if politicians—seeking to promote the latest brilliant idea from Brussels—now get a fairly cool reception.

Criticism of the economic policies promoted by Brussels may be unsurprising—but is it fair? Economists reckon that the single market has increased growth, albeit by less than promised. And the euro has promoted trade and price transparency—as well as being a huge practical boon. But it is also true that many of the questions raised about the single currency before it was launched have yet to receive a satisfactory answer.

How would less productive economies cope with competition in the euro area when devaluation was no longer an option? Would a single interest rate for such different economies cause problems? Could Europe have a single currency without effective controls on national budgets? And is a monetary union ultimately sustainable without a political union to back it up?

The problems of the Italian economy raise the first question in an acute form. Since the single currency was born in 1999, Italian labour costs have risen by about 20% relative to Germany, because German firms have been much more effective at controlling wages and boosting productivity. While German exports have risen steadily, Italy's are struggling—and the Italian economy is the slowest-growing of the big countries in the euro-area. If Italy had its own currency, devaluation would be a way to restore competitiveness, at least temporarily. But in a monetary union that is impossible. EU policymakers are worried.

In a speech last week at the Brussels Economic forum, Klaus Regling, the senior civil servant in the European Commission's economic directorate, commented that Italy's “loss of competitiveness does not bode well for the country's economic prospects.” The audience waited for the soothingly optimistic balancing sentence that usually follows any such official comment—but it never came. Some EU economists argue that only a wrenching recession—involving bankruptcies and cuts in nominal wages—can now restore Italian competitiveness. And they point out that Italy is not the only country in the euro-area to have a growing problem with competitiveness. Spain, Portugal, Greece and even Ireland, that paradigm of European success, face similar challenges.

But if Italy is suffering a decline in its competitive position, why is Germany not booming? In his speech, Mr Regling hinted that this too might have something to do with inappropriate policies caused by the euro. Strong German exports, he observed, had been offset by stagnating domestic demand. He added: “Unavoidably in a monetary union, countries with below-average costs and prices experience relatively high...real interest rates.” Translation: when Germany needed lower interest rates to boost domestic demand, it did not get them because rates were set for the euro-area as a whole. Worse, Germany may now be stuck in a rut, because, as Mr Regling explained: “Low growth expectations...have become entrenched.”

A commission's credibility

There is nothing the European Commission can do about the side-effects of a fixed exchange rate and a single interest rate for the euro area—they are inherent to a single currency. But when it comes to controlling budget deficits, the commission is determined to assert itself. Italy is again in the firing line. The commission intends to open an “excessive-deficit procedure” against the Italian (and Portuguese) authorities, for repeatedly breaching the 3% limit on government deficits set for EU countries. Eurocrats see their credibility is at stake. Both Germany and France evaded commission action, by insisting on a rewrite of the EU rules governing government deficits. Many analysts have concluded that the new rules are worthless. Senior figures at the European Central Bank say that it is critical to the future of the single currency that the EU shows it can still enforce budgetary discipline.

But it is far from clear that the commission will win its Italian test case. After seeing the French and Germans escape sanctions, the Italians may see little point in co-operating—all the more so since Silvio Berlusconi, the Italian prime minister, is desperate to push through tax cuts ahead of an election. The difficulty in enforcing budgetary discipline on national governments illustrates why some have always argued that monetary union needed to be followed by political union. Dominique Strauss-Kahn, a former French finance minister who played a crucial role in launching the euro, told last week's Brussels forum that it should not assume that the creation of the single currency was irreversible. If Europe did not advance further towards political union, he argued, there would come a time when political tensions between EU members became so high that they threatened the future of the euro. Unfortunately for Mr Strauss-Kahn, his own country's voters may soon be sending a message that makes life harder, putting it mildly, for political union's keenest advocates. What then happens to monetary union may be the next big question those people must face.

quote:

Campagne VNO-NCW voor EU-grondwet
Werkgeversorganisatie VNO-NCW gaat campagne voeren voor de Europese grondwet, waarover Nederland op 1 juni een referendum houdt.
Volgens VNO-NCW snijdt Nederland zichzelf in de vingers als het de EU-grondwet zou verwerpen. De werkgeversbond zal de bevolking in pamfletten en radiospotjes oproepen voor te stemmen. Ondernemersorganisatie MKB-Nederland stelt zich terughoudender op, maar zegt dat de voordelen van de grondwet opwegen tegen de nadelen.
Ook oud-premier Kok roept de burger op bij het referendum 'ja' te stemmen.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 00:22 schreef Philosocles het volgende:

[..]

De dienstenrichtlijn staat anders wel in de grondwet genoemd (wordt in artikel III-147 omschreven), en is daarmee een potentiële reden voor een tegenstem, of juist een voorstem.

Als je vindt dat ik ernaast zit, kun je dan iets duidelijker aangeven waarom je zo zeker bent dat die dienstenrichtlijn toch wel doorgaat, ongeacht of de grondwet (in haar huidige vorm) wordt aangenomen?

Bijvoorbeeld - op grond van welk verdrag of welke wet zou dat zijn? Het is namelijk de grondwet die eist dat lidstaten maatregelen nemen ter implementatie. Zonder grondwet met artikel III-147 is die eis er m.i. niet.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 16:09 schreef Sidekick het volgende:
Zo, de werkgeversorganisaties zitten dus op 1 lijn met de FNV

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 16:53 schreef DaveM het volgende:

[..]

Goh, de FNV volgt de lijn van de Pvda.
Hoe verrassend.

quote:

Op sociaal-economisch terrein is de Europese Grondwet vooruitgang

Lodewijk de Waal is nog tot volgende maand voorzitter van de FNV. Zijn portefeuille omvat Internationale Zaken en hij vertegenwoordigt de FNV in het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV).

Hoe vaak gaat u naar Brussel om met uw Europese collega's te overleggen? 'Eens in de maand, maar soms slaan we een maand over. Het EVV heeft twee besturen, een algemeen en een dagelijks bestuur, en ik zit in allebei. Dat dagelijks bestuur is een wat handzamer gezelschap, want het algemene bestuur bestaat uit zo'n 120 mensen. Daar zitten dan 26 tolken bij.'

Waarom heeft het EVV wel een positief stemadvies over de Europese Grondwet gegeven en waarom doet de FNV dat niet? 'Dat heeft met de nationale tradities te maken. Het EVV heeft vanouds de neiging zich over een breder vlak uit te spreken, ze hebben zich bijvoorbeeld ook bemoeid met de oorlog in Irak.

'Wij als FNV volgen de lijn dat je alleen uitspraken doet over gebieden waarop je zelf autoriteit en kennis hebt. Die lijn heb ik als voorzitter ook altijd bewaakt. Als het gaat om de buitenlandse politiek van de Europese Unie, hebben we een zeer beperkte mening. Dus geven wij geen algemeen oordeel of stemadvies.

'We zeggen wel: op de gebieden waar de FNV iets van weet - zeg maar het sociaal-economisch terrein in brede zin -, vinden we de Grondwet een vooruitgang ten opzichte van wat is geregeld in het Verdrag van Nice.

'We beperken ons tot onze kerntaken. Het EVV heeft gevraagd aan de vakbonden in landen waar een referendum wordt gehouden, een campagne voor te voeren. Wij hebben dat zo opgevat, dat we wel uitdragen dat de Grondwet op ons gebied een vooruitgang is. Maar als iemand zegt: ja maar, de tekst over de relatie met kerkelijke instituten bevalt me niet en daarom wil ik tegenstemmen, dan vindt hij ons niet op zijn weg.'

En wat vindt Lodewijk de Waal?

'Nou, als lid van het Humanistisch Verbond vind ik de tekst over de kerken inderdaad niet zo sterk, haha, maar als ik het geheel overzie, ga ik wel voorstemmen. De voornaamste argumenten liggen toch op ons eigen terrein. Zo wordt de sociale dialoog vastgelegd - wat we in de Nederlandse Grondwet niet hebben. Belangrijk is ook de verbreding van de mogelijkheden van het Europees Parlement, waardoor wij als vakbeweging daar beter kunnen lobbyen.

'Meer in het algemeen vind ik het van belang dat het Europese sociale model intact blijft. Ondanks alle nationale verschillen kun je toch wel spreken van zo'n model. Vanuit Amerika of China gezien, doen wij meer in overleg en is er een soort driepartijenstelsel. Als Europa sterker staat in de wereld, kan dat model beter concurreren.' Zou u bereid zijn om samen met Bot en Nicolai campagne te voeren voor de Grondwet? 'Nee, maar waar ik wel toe bereid ben, en wat ik ook ga doen, is deelnemen aan debatten, en daar zal ik duidelijk zeggen dat wij de Grondwet op ons terrein een vooruitgang vinden. Maar er geldt dezelfde beperking als bij verkiezingen, waarvoor we ook geen stemadvies geven: we gaan niet over Irak, niet over abortus of euthanasie.'

Zou u na uw vertrek bij de FNV een Europese functie ambieren?'Nou, het ligt eraan wat die functie inhoudt. Ik wil graag de publieke zaak dienen, en als een aspect van die functie is internationaal iets doen voor werknemers, zou ik dat hartstikke leuk vinden. Maar zomaar een Europese ambtenaar worden op het gebied van het patentrecht lijkt me niks.'

Dit is de tweede aflevering van een serie korte interviews, die twee keer per week verschijnt en zal doorlopen totdat Nederland zich uitspreekt over de Europese Grondwet.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 17:12 schreef zakjapannertje het volgende:
Geen invloed EU–grondwet op drugsbeleid Nederland

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 17:17 schreef Koos Voos het volgende:

[..]

Keiharde leugens !

BRUSSEL (ANP) – De Europese grondwet zal geen invloed hebben op het Nederlandse drugsbeleid. Europees justitiecommissaris Frattini zal Nederland ook niet in de weg staan als de regering–Balkenende een eigen drugsbeleid wil voeren, door bijvoorbeeld de groei van enkele cannabisplanten te legaliseren. Wel vraagt hij om een „volledige coöperatie" in de strijd tegen de georganiseerde drugshandel.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 17:08 schreef ub40_bboy het volgende:

[..]

Volgt de FNV altijd de lijn van de PvdA? Nee, ze zijn gewoon voor op een aantal punten.
Zie dit interview in de Volkskrant met Lodewijk de Waal.
[..]

Ze zijn gewoon voor op eigen afweging.

quote:

Zo wordt de sociale dialoog vastgelegd - wat we in de Nederlandse Grondwet niet hebben.

quote:

Belangrijk is ook de verbreding van de mogelijkheden van het Europees Parlement, waardoor wij als vakbeweging daar beter kunnen lobbyen.

quote:

Op woensdag 4 mei 2005 19:05 schreef lionsguy18 het volgende:
Het maakt niet uit wat je stemt.
Nederland zal de grondwet toch wel tekenen, dus waarom energie verspillen?
De uitslag van een referendum zal daar niets aan veranderen.