Schoonmoeder, de geniepige variant

Gelukkig heb ik dat soort schoonmoeders nog nooit hoeven meemaken.
Maar de verhalen van derden ken ik maar al te goed.
Schoonmoeders die op elk moment van de dag komen binnenvallen, en dat de gewoonste zaak van de wereld vinden. Die jouw zaken gaan regelen, alsof ze je een gunst verlenen.
Afschuwelijk lijkt me dat.
Hoe ga jij nu om met jouw schoonmoeder?

Zelf heb ik gelukkig een hele lieve schoonmoeder die compleet wegloopt met me

Ik heb aan mijn schoonmoeders wel moeten wennen maar na een paar jaar en wat wrijvingen over en weer is alles toch goed gekomen en kan ik goed met ze door een deur.

Moeders hebben vaak een probleem om hun kinderen los te laten, en begrijpen niet dat het de natuurlijke gang van zaken is.

Verhuizen, zo ver mogelijk weg en zo snel mogelijk.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:12 schreef GM het volgende:
en ik durf hem daar amper mee te confronteren, omdat hem dat natuurlijk enorm kwetst.

Wat is zijn eigen mening hier over? Soms is het trouwens gewoon echt beter volledig met je ouders te breken....

Nou, ik heb van het begins af aan eigenlijk bonje met mijn (binnenkort ex-) schoonmoeder gehad.
Het is ook een paar keer goed misgegaan met ruzie en ik kan ook zeker zeggen dat zij een negatieve invloed op mij en mijn relatie heeft gehad. Niet zozeer mijn gezondheid, eerder mijn zelfvertrouwen.

In jouw geval zou ik dit iig aankaarten met je man. Heeft ie nog niet door dan dat je enorm veel moeite met zijn moeder hebt?

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:21 schreef GM het volgende:

Morgen komt hij thuis van zakenreis en dan moet ik hem wel vertellen dat mijn huisarts contact met haar gewoon verboden heeft voorlopig.

Wow... dan is het inderdaad wel heftig, zeg!

mijn ex-schoonmoeder was niet heel onaardig maar wel bezitterig en vond mij niet goed genoeg voor haar zoon oid. Vooral het feit dat ik veel werk en weinig bij hem in huis deed zat haar dwars.

Toen er bij hem ingebroken was en de TR vingerafdrukken kwam nemen en ook de mijne vroeg, sprak ze de legendarische woorden: "Zit zij ook aan jouw spullen dan?"
Alsof ik in 2 jaar alleen met mijn handjes over elkaar op de bank had gezeten.

Ander fijn voorval was dat ik op een verjaardag was en daar allerlei vieze leverworst ed. voor mijn neus geduwd kreeg. Ik bedankte heel beleefd, maar kreeg in de keuken toegbeten (waar niemand het kon horen): "Weet je wel dat het heel onbeleefd en onaardig is om alles af te wijzen dat je aangeboden krijgt?"

Zijn ouders waren ook zeker 15-20 jaar ouder dan de mijne, dus ik was het ook heel anders gewend. De ouders van mijn huidige vriendje zijn gelukkig heel aardig en lief en ook lekker jong, net zoals de mijne

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 13:59 schreef GM het volgende:
het prototype Bastard Schoonmoeder From Hell.

Geweldige uitspraak

Weet je man wel dat je een probleem met haar hebt? Kan hij er niks an veranderen? Anders moet het toch echt wel een keer tot een aanvaring komen, zodat je kunt zeggen wat je denkt.

Tot nu toe heb ik iig nog geen gekend waarmee ik het écht goed kon vinden.

Ik kan prima opschieten met mijn schoonmoeder, al weet ik ook dat ze er best wel een probleem mee heeft dat we nog steeds niet getrouwd zijn, en we elkaar persoonlijk best wel moeilijk liggen (ik ben een redelijk stil en streng persoon, die soms wat 'hard' uit de hoek kan komen) ..

Punt is wel, ik weet dat ik aan mn relatie met haar moet werken en poog dat ook wel te doen, althans zeker de indruk naar haar toe te wekken dat ik dat doe...

andersom, ik weet dat mijn vrouw problemen heeft met mijn moeder, deels is dat ook door wat onhandige opmerkingen en gedrag na de geboorte van mn dochter, toen mijn moeder zich te makkelijk liet meeslepen in haar 'trots' en zoveel opmerkte dat mijn dochter toch zoveel op mij leek, dat mn vrouw het idee kreeg een soort van gezichtsloze 'draagmoeder' te zijn ...

Aan de andere kant, mijn vrouw overdrijft dat soms absoluut, en soms ergert het me enorm dat ze dat mijn moeder nog steeds nadraagt, ik heb daar op een gegeven moment wat van gezegd tegen mn moeder en die probeert dat nu ook in te houden ... toch heb ik nog steeds het idee dat mijn vrouw onze dochter enorm 'weghoud' van mijn ouders, dit terwijl haar moeder onze dochter wel iedere week ziet en ze daar meermaals gaat logeren...

Persoonlijk denk ik inderdaad dat veel schoonmoeders soms erg verkeerd omgaan met hun kinderen als die eenmaal een 'eigen' leven hebben opgebouwd, soms niet loskomen van die 'het is mijn kind'-situatie ...

Aan de andere kant, dat 'beztitterige' gedrag komt lang niet altijd alleen van die 'gemene' schoonmoeders af, het komt ook voor dat die 'lieve' schoondochters enorm overreageren, op gewoon een moeder die dat proces doormaakt, en zelf niet weten hoe darmee om te gaan en dan enkel op een openlijk 'conflict' aansturen.

Een gedeelte van de voorbeelden die mensen hier noemen zijn gewoon schoonmoeders die 'moeite' hebben met het proces van acceptatie, dat hun kinderen hun eigen leven opbouwen en onafhankelijk zijn ...
Mar anderszijds snap ik werkelijk niet echt die 'overreactie' op die zogenaamde 'gemene opmerkingen' of 'spelletjes' die ze zouden spelen om relaties op te breken ..., misschien is dat helemaal niet bewust gericht tegen de persoon, maar gewoon een proces dat die mensen doormaken

Als je in een relatie zit, behoort daar ook contact bij met mensen die familie zijn van je partner, en misschien in een andere situatie zou ontwijken, omdat je 'niks' met hen hebt.

Mijn zuster heeft me ooit verteld dat zij ook lange tijd een enorm 'acceptatie-probleem' had met haar schoonmoeder, totdat ze haar eigen houding veranderde en zich niet meer zo liet opvitten door opmerkingen die die vrouw deed over 'haar zoon waar ze zo trots op was' (of over het vele aantal meisjes waarmee die voorheen wel wat gehad had) ..
Omdat dat geen aanval jegens haar was, eerder een uiting van trots die die vrouw goedbedoelde en niet merkte dat dat juist kwetsen kan voor iemand anders.

GM, ik denk gewoonweg dat je het jezelf heel erg moeilijk maakt door van die schoonmoeder iets te gaan verwachten dat ze je op dit moment niet kan geven ...

Voor die schoonmoeder ben JIJ iemand die inbreuk maakt, op een plek die zij had: zoals ze het zelf noemde "de eerste plek bij haar zoon"... en ja, daar heeft die vrouw het erg moeilijk mee, kan moeilijk zichzelf een 'normale' houding geven, om daarmee om te gaan.
Dat ze dat zei, op je huwelijk, was gewoon eerlijk, over zichzelf; terwijl _jij_ dat nu onmiddelijk opvat als een 'aanval' of 'oorlogsverklaring aan jou' ...
nee, die schoonmoeder zei dat omdat ze dat 'zelf' voelde op dat moment, misschien ook doorhad dat dat enorm fout was geweest ...

je kunt dan twee dingen doen...
- jezelf gek laten maken
- voor jezelf duidelijk stellen dat jouw man van jou houdt en je bij hem die nummer één al bent, en wat je schoonmoeder er verder van zegt, daar geen flikker aan veranderd.

De voorbeelden die je geeft zijn voornamelijk opmerkingen die je heel persoonlijk op kunt gaan vatten, paranoide kunt interpreteren als 'pogingen om aan jouw stoelpoten te zagen' ... maar, als je man duidelijk maakt dat hij zich daardoor niet laat 'manipuleren' zijn die toch schadeloos verder?

Zolang jij continu het slechtste in die vrouw zoekt, raak je zelf overspannen ...
Bovendien is dat ook een beetje een belediging aan je man, als zou hij niet genoeg van jou houden, en zijn liefde moeten bewijzen door zijn eigen moeder af te gaan vallen.

[ Bericht 12% gewijzigd door RM-rf op 29-04-2005 15:05:31 ]

Dat is echt iets voor vrouwen. Een soort teratoriale drift.
Als ik zo de posts van de TS lees, vind ik haar ook niet vriendelijk. Alles wordt negatief geïnterpreteerd en dat is natuurlijk ook geen lekkere basis