quote:
Op woensdag 27 april 2005 16:08 schreef SHE het volgende:[..]
Persoonlijk vind ik dit een hele zieke manier om je partner een plezier te doen.
Feitelijk gun je hem pas die lol, of beter gezegd, gun je jullie die dol als hij zich definitief heeft gebonden?
Trio's of andere seksuele experimentage gebruik je niet als beloning, of stel je niet " in het vooruitzicht " , dat doe je omdat je het lekker vind . Wat straks lekker is, is nu ook lekker...dus ik zie niet wat relationele groei hier mee te maken heeft.
Wat is dat toch met vrouwen en binding...hebben jullie dan echt zo hard een man nodig om jezelf zeker te voelen?
Ik kan je als collega vrouwtje 1 tip meegeven ; ga er eens een paar maandjes tussenuit en voel zoveel mogelijk mannen als je kan voelen...Wedje leggen dat het zo over is met al je onzekerheden ?
Als beloning? Nee, dat niet. Ik weet van mezelf dat ik jaloers zal worden in een dergelijke situatie. Je laat iemand toe in iets wat privédomein is, in iets dat van óns samen is (we zijn beiden zo monogaam als wat). Daar is behoorlijk wat vertrouwen voor nodig, althans, wel als je over liefde en seks denkt zoals ik. Ik weet dat hij van mij houdt, en dat dat ook niet zal veranderen door een dergelijke ervaring, maar ik weet wel dat ik ík me behoorlijk moeilijk zou voelen, zoals ik op dit moment ben. En om die reden wil ik dus langer wachten, onze relatie meer vormen, meer zekerheden. Het is niet zo dat het niet gebeurt als er "geen hypotheek" is, er ook geen trio zal zijn, maar het is wel zo dat ik volwassener wil zijn, meer historie wil hebben met hem, dingen wil hebben waaruit blijkt dat we direct voor elkaar kiezen en een band wil hebben waarbij ik het idee heb dat die niet doorbroken kán worden.
Ik wil wel degelijk een trio omdat het me lekker lijkt (vind kan ik nog niet zeggen), maar het is voor mij gewoon iets dat zó dicht bij ons samen komt, dat zó ingrijpt in onze relatie dat het een hoop moed kost en ook heel schadelijke gevolgen kán hebben. Als we het nú zouden doen, zou ik uiteindelijk zo jaloers worden dat hij een andere vrouw heeft aangeraakt, dat de relatie daardoor ten einde zal lopen. En dát is wat ik niet wil. Straks lekker, nu lekker, ja vast. Maar buiten lekker zijn er voor mij nog meer factoren die meewegen bij het hebben van seks, en één daar van is gewoon dat ik het nu niet kán, ik kán hem nu niet delen, en ik moet nog behoorlijk aan mezelf gaan werken.
Ik heb geen man nodig om me zeker te voelen, ik kan prima zonder relatie. Maar ik héb nu eenmaal wel een relatie, één waarin wederzijdse tevredenheid heerst. Ik ga die relatie niet verkloten door iets waarvan ik nu weet dat ik er niet tegen kan op dit moment.
Ik zie ook niet in waarom ik een situatie waarmee ik tevreden ben aan de kant zou moeten leggen omdat jij zonodig sletterigheid dé manier van leven vindt. Als ik zo veel mogelijk mannen voel als ik kan voelen, dan weet ik nu al één ding, aan het einde van die paar maanden zal ik van mezelf walgen omdat ik me hoger inschat dan een simpel stuk vlees dat zich laat gebruiken door anderen. Ik ben wel meer waard dan dat jan en allemaal met mij aan de haal gaat. Er zijn maar weinig mensen die dat waard zijn, ik heb er nu één gevonden en ik kan hem op dit moment gewoon nog niet delen, met de beste wil van de wereld niet. Ik werk aan mezelf, ik doe mijn best ooit ver genoeg te komen om mijn en zijn grote droom waarheid te maken, maar ik ga niet geforceerd zitten doen omdat ik zo nodig "spannend" moet zijn volgens de maatstaven van FOK!, en daarmee degene van wie ik hou verliezen. Dan maar zonder.
quote:
Op woensdag 27 april 2005 15:57 schreef RM-rf het volgende:Enkel vrouwen kunnen hun argumentatie dat ze zo'n 'wilde meid' zijn, onderbouwen met een verhaal over trouwen, huis kopen en 'binden'...
![]()
'
Ik bén ook helemaal niet wild. Ik ben een gewone meid die er bewust voor kiest een lange relatie te hebben- of geen relatie te hebben. Ik wíl een vaste relatie, één met huisje, boompje, beestje en uiteindelijk baby's en/of carrière. Gewoon, saai, standaard...
Daarnaast wil ik ook nog eens een seksleven waar ik me in kan vinden. Géén seksleven met 180 partners oid, maar gewoon met mijn vriendje. Samen "de liefde bedrijven" om het zo te zeggen, want ik koppel de liefde voor mijn partner aan seks, en andersom. Het is iets van ons samen, iets wat ons bindt. Om een ander daarin toe te laten vind ik op dit moment eng. Bang dat ik té jaloers zal worden. Ik vind dat ik daar een langere relatie voor moet hebben, één waarbij direct voor elkaar gekozen is, en dan niet alleen gekozen toen we 18 en 19 waren, maar ook écht gekozen, voor de langere termijn.