Blue Orchid is dus echt geen representatief nummer voor het album. Het is voor een groot gedeelte erg akoestisch enzo. Ik vind het heel erg hip.
![]()
.
Blue Orchid kennen we onderhand wel. Dat klinkt typisch White Stripes, nog.
The Nurse draait vooral om een xylofoon (of iets wat daarop lijkt). Geniaal nummer vind ik het. Als je denkt dat je in slaap valt zorgt een kort stuk ontspoorde gitaar/drum ervoor dat je weer wakker wordt. Super.
My Doorbell is een vrolijk nummer met een piano, drums en een tamboerijn. In het refrein beukt het wat meer, maar het blijft toch wat rustiger.
Forever For Her (Is Over For Me) doet me heel erg denken aan een ander White Stripes nummer, maar ik kan niet op de titel komen... Oh ja, het lijkt een beetje op This Protector (White Blood Cells). Leuk nummer. Weer heeft de piano de hoofdrol.
Little Ghost. Akoestisch gitaartje. Drums. Singer/songwriter achtig nummer. Dit klinkt wel een beetje als eerdere White Stripes nummers, erg leuk, dus.
The Denial Twist klinkt weer veel meer als een nummer wat op Elephant had kunnen staan.
White Moon is het eerste nummer waar Jack Rita bezingt. Rita komt straks nog een keer terug. Weer een piano en drums nummer.
Instinct Blues is een nummer wat weer meer teruggrijpt naar The White Stripes en eventueel De Stijl. Klinkt lekker rauw. Gitaren en drums voor de verandering. Het eerste nummer na Blue Orchid wat echt klinkt als The White Stripes.
Passive Manipulation is een kort piano/tamboerijn nummer wat Meg zingt. Best leuk. Niet meer, niet minder. Meg is gewoon niet de beste zangeres op de wereld. Gelukkig is het dus kort.
Take, Take, Take. Daar is Rita weer. Dit nummer klinkt een beetje als The Denial Twist met de akoestische gitaar, drums en tamboerijn (gebruikten ze op eerdere albums ook zo vaak tamboerijnen? Het is me nog niet opgevallen).
Ugly As I Seem klinkt haast country-achtig. Of het had op het laatste album van The Raveonettes gepast. Een soort kruising daartussen, denk ik. Ik hoor drie stemmen, volgens mij. Jack, een vrouwenstem en een lagere mannenstem. Misschien Loretta Lynn, omdat Jack daar zo mee dweept? Ik weet het niet. Maar het nummer is gezellig. Nu nog leren paardrijden en ik ben een echte cowboy.
Red Rain begint met een klokkenspel. Maar dat gaat, in tegenstelling tot de xylofoon in The Nurse, niet het hele nummer door. Na het intro krijg je weer een ouderwets White Stripes nummer. Dit had ook op De Stijl gekund, denk ik.
I'm Loneley (But I Ain't That Lonely Yet. Zoals altijd sluit het album weer af met een nummet wat je niet echt verwacht op het album en wat heel erg anders klinkt dan de rest van het album. Dit is een pianoballad zonder drums. Ik zeg: Tori Amos die niet over elfjes en mythes enzo zingt, maar over dat ze wel eenzaam is, maar niet te. Ofzo. Mooi.
Verandering van spijs doet eten, zullen we maar zeggen.
![]()
.
Ik ga het album kopen als 'ie uitkomt.