LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik ben niet bekend met het werk van die Paul van Ostdinges,
maar het verbaast me niets dat ik niet de eerste ben die zijn omgeving goedendag zegt...
maar het verbaast me niets dat ik niet de eerste ben die zijn omgeving goedendag zegt...
...dass wir fliegen.
Oh!!quote:Op vrijdag 15 april 2005 00:46 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik ben niet bekend met het werk van die Paul van Ostdinges,
maar het verbaast me niets dat ik niet de eerste ben die zijn omgeving goedendag zegt...
Wel, maar het lijkt er dus wel op.
Als je wil zoek ik het tegen morgen wel even op, moet nu helaas de beddenbak in.
van erg lang geleden :
Jouw ogen,
ZIjn voor mij een vermogen.
Jouw stem,
Is voor mij een rem.
Om niets meer te kunnen zeggen,
Zelfs niet dat ik van je houd.
Love is something beautiful
it makes you happy
it makes you smile
it makes your whole world worthwhile
Jouw ogen,
ZIjn voor mij een vermogen.
Jouw stem,
Is voor mij een rem.
Om niets meer te kunnen zeggen,
Zelfs niet dat ik van je houd.
Love is something beautiful
it makes you happy
it makes you smile
it makes your whole world worthwhile
I'm pretty sure that coffee was invented by guys who were sittin' around smokin' anyways, right? And they just wanted to drink something that would let them stay up late and smoke fucking more! That's my theory.
Die puntjes zijn frustrerend en het is nergens goed voor. Als je die weghaalt is het zeker boeiend om te lezen/beleven.quote:Op woensdag 13 april 2005 18:36 schreef Neva het volgende:
Een paar matige probeersels. Ik heb misschien net iets te veel op de klank gelet. Nu, ze zijn allemaal autobiografisch en ze gaan ook alledrie over hetzelfde.
De stilte
Ik heb je altijd al willen zeggen
wat ik helemaal niet weet
diep verborgen in mezelf
of het wel bestaat
maar nu jij ziet wat ik niet bedoel
nu jij weet wat ik niet verdraag
nu jij vergeet wat ik niet hoor
herinner ik enkel maar
de stilte
Het rood
Het wit
na het laatste woord
is nooit
zo wit
als wat daar net voor
Ik hoop
dat dit
wat ik zelden hoor
toch ooit
of niet
bij me wordt verstoord
Afspraak
Dat je lach verried
wat ik achterliet
Een woord verstomt
nooit afgerond
Maar Ik snap niet
wat je in tranen ziet
[ Bericht 2% gewijzigd door Beregd op 15-04-2005 02:17:30 ]
De stilte
Ik heb je altijd al willen zeggen
wat ik helemaal niet weet
diep verborgen in mezelf
of het wel bestaat
maar nu jij ziet wat ik niet bedoel
nu jij weet wat ik niet verdraag
nu jij vergeet wat ik niet hoor
herinner ik enkel maar
de stilte
Het rood
Het wit
na het laatste woord
is nooit
zo wit
als wat daar net voor
Ik hoop
dat dit
wat ik zelden hoor
toch ooit
of niet
bij me wordt verstoord
Afspraak
Dat je lach verried
wat ik achterliet
Een woord verstomt
nooit afgerond
Maar Ik snap niet
wat je in tranen ziet
[ Bericht 2% gewijzigd door Beregd op 15-04-2005 02:17:30 ]
puntjes weg gehaaldquote:Op vrijdag 15 april 2005 01:31 schreef Tobbes het volgende:
[..]
Die puntjes zijn frustrerend en het is nergens goed voor. Als je die weghaalt is het zeker boeiend om te lezen/beleven.
Nog een tweetal uit de grabbelton.
In de poel van mijn reflectie
Les ik mijn eenzaamheid
Ik ledig mij
Gevuld
...
Oorspronkelijk:
Met mijn ziel op de hand
Lopend
Verraden en alleengelaten
Les ik mijn teleurstelling
Vredig
In de poel van mijn reflectie
En ledig mij gevuld
Zorgeloos
In de zak van je jas.
...
Stiekem
Als ik hier niet mocht zijn
Dan was ik niet gekomen
Maar onbewust heb jij
Me stiekem meegenomen
...
In de poel van mijn reflectie
Les ik mijn eenzaamheid
Ik ledig mij
Gevuld
...
Oorspronkelijk:
Met mijn ziel op de hand
Lopend
Verraden en alleengelaten
Les ik mijn teleurstelling
Vredig
In de poel van mijn reflectie
En ledig mij gevuld
Zorgeloos
In de zak van je jas.
...
Stiekem
Als ik hier niet mocht zijn
Dan was ik niet gekomen
Maar onbewust heb jij
Me stiekem meegenomen
...
Corporeal equals destructive, happiness is relative, in solitude lies preservation?
Een ouwetje
Luctor et Ego
Ik worstel met mezelf
Maar we blijken even sterk
Onenig lig ik overhoop
Een goed begin blijkt dubbel werk
Een stemmetje klinkt in mijn hoofd
'Toe zeg 's, wie begon d'r?'
Héél even ben ik afgeleid
Ik worstel en kom onder
V.
Luctor et Ego
Ik worstel met mezelf
Maar we blijken even sterk
Onenig lig ik overhoop
Een goed begin blijkt dubbel werk
Een stemmetje klinkt in mijn hoofd
'Toe zeg 's, wie begon d'r?'
Héél even ben ik afgeleid
Ik worstel en kom onder
V.
Ja inderdaad, V. ja.
whehehe geniaal
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Wat een pareltje, Vquote:Op vrijdag 15 april 2005 12:53 schreef Verbal het volgende:
Ik ben gespleten
Maar ik ben de enigen
Die het weten
V.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Daar sta ik van te kijke zeg!
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Nog een ouwetje:
Ik kijk naar buiten
Door het halfspiegelend raam
En zie dat het in mij regent
V.
Ik kijk naar buiten
Door het halfspiegelend raam
En zie dat het in mij regent
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Hulde!quote:Op zondag 17 april 2005 10:50 schreef Verbal het volgende:
Nog een ouwetje:
Ik kijk naar buiten
Door het halfspiegelend raam
En zie dat het in mij regent
V.
underground forever baby
sommige gedichten zijn inderdaad geniaal.
helaas is mijn woordenschat is niet zo groot.
Hier toch mijn eerste poging.
Glimlach
Donkere wolken draven voorbij
Een kudde zwarte hengsten.
Iets dreigends, onbeschrijfbaar
Wanneer ze hun regen loslaten
Sta jij daar, nat doch opgelucht.
Je mondhoeken krullen omhoog
Wetend dat er betere tijden aankomen
Een glimlach.
helaas is mijn woordenschat is niet zo groot.
Hier toch mijn eerste poging.
Glimlach
Donkere wolken draven voorbij
Een kudde zwarte hengsten.
Iets dreigends, onbeschrijfbaar
Wanneer ze hun regen loslaten
Sta jij daar, nat doch opgelucht.
Je mondhoeken krullen omhoog
Wetend dat er betere tijden aankomen
Een glimlach.
"Edoch"
zei de Hertog
tegen de meid
"Ik moet je iets bekennen,
ik vind het lekkerder, om mezelf te verwennen"
Dit had voor haar reeds grote prioriteit
"Wat ben jij een lul, godverdomme"
zei de Hertog
tegen de meid
"Ik moet je iets bekennen,
ik vind het lekkerder, om mezelf te verwennen"
Dit had voor haar reeds grote prioriteit
"Wat ben jij een lul, godverdomme"
feest
Daar reden zij door de autowasstraat,
De kleine Gijs en zijn vriendin van formaat,
De auto werd wel schoner,
Maar zijn vriendin niet.
De kleine Gijs en zijn vriendin van formaat,
De auto werd wel schoner,
Maar zijn vriendin niet.
feest
Wat niet weet...
Wat is Ivar toch een deugniet,
Zoals hij mensen bespied,
Maar niemand kwam er achter,
Dusch dan boeit het ook niet
...wat niet deert
Wat is Ivar toch een deugniet,
Zoals hij mensen bespied,
Maar niemand kwam er achter,
Dusch dan boeit het ook niet
...wat niet deert
feest
Gijs en zijn vriendin in de auto,
Ze gingen keihard,
Dat was wel apart,
Daar de vriendin zo dik was,
Draaiden ze rechtsom om hun as
Ze gingen keihard,
Dat was wel apart,
Daar de vriendin zo dik was,
Draaiden ze rechtsom om hun as
feest
Even een paar oude gedichten van mij:
De Stilte (gemaakt: 3/12/2002 1:05AM)
De Stilte valt ineens, als een allesverzwelgende deken.
Eens was er de gezelligheid, nu niets dan
Stilte, naast me een lege plek.
In mijn hart, in mijn hoofd.
Eens de plaats voor jou
Nu opgevuld door louter dofheid
Hoe verlang ik terug naar de dagen van Toen
Je strelende kalmerende hand, een zoen
Heerlijke gevoelens
Wallen onder mijn ogen
Watten in mijn kop
Werkt als pure caffeïne
Zo erg verlangen naar jou
De pijn van het niet bij jou zijn
Zo onwerkelijk onmetelijk
Muziek op de achtergrond speelt zachtjes door mijn lichaam
Verstomd door de watten in mijn hoofd
Het helpt me niet in te slapen
Ik kan je niet meer in je ogen kijken
De tijd vliegt voorbij, maar gaat volledig aan mij voorbij
Koude tocht slaat mij om mijn oren, mijn ledematen voelen koud aan
In De Onherbergzame Streek van Mijn Ziel 26/4/2003
Zwervend door het onherbergzame landschap van mijn gedachten
stuit ik op grote bergen
Ik ben niet uitgerust deze te nemen
geen enkele uitrusting voldoet
maar ik zal en moet
bovenkomen, de bergen overwinnen
Dat is mijn uitdaging en Queeste
het is niet meer zoals geweest
Ik draag een zware rugtas met al mijn gedachten
Geen lijn die me zou behoeden voor een misstap
Vaak struikel ik, en dan val ik in mijn gedachten in een diep, diep gat...
Het is een snelle val, aan mijn gedachten kan ik geen touw meer vastknopen
Zij, die steeds maar 'Nee!' verkopen
Stukje bij beetje kruip ik daarna weer op
Ik lijk op een pop
Geen emoties, maar verlangen naar stilte en rust
Iemand die me kust, en zegt:'Het is O.K.'
Stilte in mijn hoofd, rust in mijn hart
Geen uitweg voor de smart
In mijn lichaam
Ga er nog eens kapot aan
Dit verdriet, dat wil ik niet!
Mobiel op stil, af en toe is dat gewoon wat ik wil
De kinderlijke hulpeloosheid,
iets wat ik hartgrondig haat
Me niet mondig genoeg laat, om deze gevoelens uit te schreeuwen van de
daken
Die machteloosheid blijft me maar raken
Waarom ken ik niet het geluk?
Alles wat ik aanraak gaat stuk!
Kom ik er ooit nog bovenop? Steeds vaker weer die strop
Voetjes van de vloer, trillend vloeide het leven uit mij
Als een tyfoon, voor een jong iemand
dat is toch verre van gewoon?
Zou een kloon
van mezelf het beter doen
Krijgt hij wel een zoen?
Als ik die kloon voor één dag zou kunnen zijn
wat zou dat fijn zijn
Hem zou het zonder problemen lukken
de dag te plukken
Studie, een baan
Alles kan hij aan!
Die rugtas vol zorgen zou hij dapper torsen,
om stukje bij beetje de zorgen weg te morsen
De stille kracht die "ik" heet 14/5/2003
Soms denk ik wel eens even
ik zou iemand anders willen zijn
Soms denk ik wel eens even
Want die ander heeft het fijn
Maar dan denk ik bij mezelf:'Je bent zoals je bent'
En dan denk ik bij mezelf:'Wees nou toch eens een vent!"
Al is het leven soms zo moeilijk,
en doet het leven pijn
Ik zou nooit, nooit en te nimmer
iemand anders dan mezelf willen zijn
Ieder mens heeft zijn of haar sjoegen
Moet met het een en ander zwoegen
Ook al duren de dagen nog zo lang
zit ik met mezelf achter het behang
Dat zijn dan de buien die ik heb
Ik vloek, schreeuw en geef de kast een mep!
Afreageren, dat heb ik zo moeten leren
van binnen verteren
Maar....
Ook geluk moet er zijn
Met mijn familie en maatjes heb ik het fijn!!
Dus al denk ik soms maar even,
had ik maar een ander leven
Daar doe je toch niets aan
Je moet er zelf helemaal voor gaan
En dan zeggen ze soms:
"Weet jij eigenlijk wel wat jij bent??"
En dan zeg ik:"Ja, ik ben Roland. EEN HARTSTIKKE AARDIGE VENT!!"
De Stilte (gemaakt: 3/12/2002 1:05AM)
De Stilte valt ineens, als een allesverzwelgende deken.
Eens was er de gezelligheid, nu niets dan
Stilte, naast me een lege plek.
In mijn hart, in mijn hoofd.
Eens de plaats voor jou
Nu opgevuld door louter dofheid
Hoe verlang ik terug naar de dagen van Toen
Je strelende kalmerende hand, een zoen
Heerlijke gevoelens
Wallen onder mijn ogen
Watten in mijn kop
Werkt als pure caffeïne
Zo erg verlangen naar jou
De pijn van het niet bij jou zijn
Zo onwerkelijk onmetelijk
Muziek op de achtergrond speelt zachtjes door mijn lichaam
Verstomd door de watten in mijn hoofd
Het helpt me niet in te slapen
Ik kan je niet meer in je ogen kijken
De tijd vliegt voorbij, maar gaat volledig aan mij voorbij
Koude tocht slaat mij om mijn oren, mijn ledematen voelen koud aan
In De Onherbergzame Streek van Mijn Ziel 26/4/2003
Zwervend door het onherbergzame landschap van mijn gedachten
stuit ik op grote bergen
Ik ben niet uitgerust deze te nemen
geen enkele uitrusting voldoet
maar ik zal en moet
bovenkomen, de bergen overwinnen
Dat is mijn uitdaging en Queeste
het is niet meer zoals geweest
Ik draag een zware rugtas met al mijn gedachten
Geen lijn die me zou behoeden voor een misstap
Vaak struikel ik, en dan val ik in mijn gedachten in een diep, diep gat...
Het is een snelle val, aan mijn gedachten kan ik geen touw meer vastknopen
Zij, die steeds maar 'Nee!' verkopen
Stukje bij beetje kruip ik daarna weer op
Ik lijk op een pop
Geen emoties, maar verlangen naar stilte en rust
Iemand die me kust, en zegt:'Het is O.K.'
Stilte in mijn hoofd, rust in mijn hart
Geen uitweg voor de smart
In mijn lichaam
Ga er nog eens kapot aan
Dit verdriet, dat wil ik niet!
Mobiel op stil, af en toe is dat gewoon wat ik wil
De kinderlijke hulpeloosheid,
iets wat ik hartgrondig haat
Me niet mondig genoeg laat, om deze gevoelens uit te schreeuwen van de
daken
Die machteloosheid blijft me maar raken
Waarom ken ik niet het geluk?
Alles wat ik aanraak gaat stuk!
Kom ik er ooit nog bovenop? Steeds vaker weer die strop
Voetjes van de vloer, trillend vloeide het leven uit mij
Als een tyfoon, voor een jong iemand
dat is toch verre van gewoon?
Zou een kloon
van mezelf het beter doen
Krijgt hij wel een zoen?
Als ik die kloon voor één dag zou kunnen zijn
wat zou dat fijn zijn
Hem zou het zonder problemen lukken
de dag te plukken
Studie, een baan
Alles kan hij aan!
Die rugtas vol zorgen zou hij dapper torsen,
om stukje bij beetje de zorgen weg te morsen
De stille kracht die "ik" heet 14/5/2003
Soms denk ik wel eens even
ik zou iemand anders willen zijn
Soms denk ik wel eens even
Want die ander heeft het fijn
Maar dan denk ik bij mezelf:'Je bent zoals je bent'
En dan denk ik bij mezelf:'Wees nou toch eens een vent!"
Al is het leven soms zo moeilijk,
en doet het leven pijn
Ik zou nooit, nooit en te nimmer
iemand anders dan mezelf willen zijn
Ieder mens heeft zijn of haar sjoegen
Moet met het een en ander zwoegen
Ook al duren de dagen nog zo lang
zit ik met mezelf achter het behang
Dat zijn dan de buien die ik heb
Ik vloek, schreeuw en geef de kast een mep!
Afreageren, dat heb ik zo moeten leren
van binnen verteren
Maar....
Ook geluk moet er zijn
Met mijn familie en maatjes heb ik het fijn!!
Dus al denk ik soms maar even,
had ik maar een ander leven
Daar doe je toch niets aan
Je moet er zelf helemaal voor gaan
En dan zeggen ze soms:
"Weet jij eigenlijk wel wat jij bent??"
En dan zeg ik:"Ja, ik ben Roland. EEN HARTSTIKKE AARDIGE VENT!!"
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Ze zijn heel mooi.quote:Op vrijdag 15 april 2005 02:06 schreef placebeau het volgende:
Een paar matige probeersels. Ik heb misschien net iets te veel op de klank gelet. Nu, ze zijn allemaal autobiografisch en ze gaan ook alledrie over hetzelfde.
De stilte
Ik heb je altijd al willen zeggen
wat ik helemaal niet weet
diep verborgen in mezelf
of het wel bestaat
maar nu jij ziet wat ik niet bedoel
nu jij weet wat ik niet verdraag
nu jij vergeet wat ik niet hoor
herinner ik enkel maar
de stilte
Het rood
Het wit
na het laatste woord
is nooit
zo wit
als wat daar net voor
Ik hoop
dat dit
wat ik zelden hoor
toch ooit
of niet
bij me wordt verstoord
Afspraak
Dat je lach verried
wat ik achterliet
Een woord verstomt
nooit afgerond
Maar Ik snap niet
wat je in tranen ziet
Wat je volgens mij (maar wie ben ik) nog zou kunnen veranderen, is minder rijmen. Of minder opvallend rijmen, in ieder geval.
In plaats van eindrijm (niet-ziet, verried-achterliet enz.aan het eind van de regels) kan je ook binnenrijm gebruiken.
Bijvoorbeeld:
"Ik zie niets wat mij herinnert
aan het zinken van de boot"
(je ziet het rijm niet hé, maar toch is het er, nl. in "herINner"t en in "zINken"... zo kan je onopvallend heel mooie teksten maken...)
|
|
