Het VBL-columnhoekje Deeltje 5.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 08:17 schreef SCH het volgende:
http://frontpage.fok.nl/column/2834

Column op de FP. Stiefcolumnist

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 18:55 schreef methodmich het volgende:
Mijne komt morgen dus online. Voor volgende week twijfel ik over Jaap Stam of Daniel Majstorovic.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 18:58 schreef Eilanden het volgende:

[..]

Of beide....

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 19:02 schreef methodmich het volgende:

[..]

De keuze is: Jaap wordt alsmaar norser of Kan Daniel Majstorovic ook huilen?

Heb je nog wat gelezen onlangs E?

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 19:02 schreef methodmich het volgende:

[..]

De keuze is: Jaap wordt alsmaar norser of Kan Daniel Majstorovic ook huilen?

Heb je nog wat gelezen onlangs E?

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 19:05 schreef methodmich het volgende:
Ik bedoelde meer in dit topic. Ik mis je feedback.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 19:02 schreef methodmich het volgende:

[..]

De keuze is: Jaap wordt alsmaar norser of Kan Daniel Majstorovic ook huilen?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 17:06 schreef methodmich het volgende:
Ja, hoewel Jaap natuurlijk op het eind gesommeerd moet worden voor Heerenveen te gaan voetballen, wil ie ooit weer gaan lachen.

quote:

OVER VAN SWIETEN, KAH EN KUIPERS

Onlangs overleed één van Nederlands markantste arbiters uit de historie van het profvoetbal. Ignace van Swieten, openlijk homoseksueel en opvallende persoonlijkheid, liet het leven. Hij was pas even in de zestig, veel te jong om te overlijden. Er werd wel enige aandacht aan besteed, de sappigste anekdotes kwamen weer boven, maar toch was er relatief weinig aandacht voor de man aan wiens naam zelfs een televisieprogramma ontleend is.

Al even zo weinig aandacht was er voor het drama dat Roda JC-verdediger Pa-Modou Kah meemaakte. De stoere Noorse stopper met Gambiaanse roots raakte betrokken bij een auto-ongeluk, waarbij zijn vriendin het leven liet. Zij was pas 26, veel en veel te jong om te overlijden. Natuurlijk, er gebeuren dagelijks verkeersongevallen en omdat het nu een voetballer en zijn vriendin betrof, betekent niet dat de kranten vol moeten staan. Maar toch, iets meer aandacht had gemogen.

De reden is simpel. De voetbalwereld is keihard en gunt zichzelf zelden de tijd om stil te staan bij de echt belangrijke gebeurtenissen in het leven. De afgelopen week ging het slechts spaarzaam over Van Swieten en Kah. Veel meer ging het om een al dan niet geldige goal van een Spaanse Liverpool-aanvaller, de last minute exits van PSV en AZ, de degradatiestrijd in de eredivisie, de promotiestrijd tussen Heracles en Sparta en de kampioenschappen in het buitenland. Natuurlijk, uiterst belangrijke voetbalzaken, maar futiliteiten voor hen die meemaakten wat Kah mee moest maken. Pa-Modou Kah had vorige week met alle liefde een Europese finale gemist, als dat het ergste was wat hem was overkomen.

Mooi is het dan om te zien dat zijn club en zijn meest nabije collega’s er wel even bij staan. In Groningen speelde Roda, uiteraard zonder Kah, een uitwedstrijd die eigenlijk nergens meer om ging. De Limburgers droegen rouwbanden en vooraf was er een minuut stilte. Het zal de pijn nauwelijks verzachten, maar het is wel een klein hart onder de riem. Net zoals het gebaar van Arouna Koné dat was. De Ivoriaanse spits had vooraf besloten een goal aan Kah op te dragen. Toen Koné ook daadwerkelijk het net liet ritselen, volgde er geen extatisch gejuich, maar een ingetogen gebaar. Koné tilde zijn wedstrijdtenue op en toonde een wit shirt met opdruk “for Kah”. Een kleine, mooie steun. Een vleugje vriendschap wellicht, collegialiteit en medeleven zeker.

Nu is er sinds dit seizoen een regel die dit soort uitingen verbiedt. Sterker nog, die dienen bestraft te worden met de gele kaart. De wedstrijd in Groningen stond onder leiding van Björn Kuipers. Een jonge arbiter die soms op fluistertoon wel eens genoemd wordt als talent voor de toekomst. Nu weet ik dat ook Ignace van Swieten zich bezig hield met het begeleiden van jonge scheidsrechters. Zou Kuipers onder zijn hoede hebben gestaan, ooit? Je bent haast geneigd te denken van niet.

Kuipers besloot namelijk om strikt de regeltjes te hanteren en trok de gele kaart voor Koné, waarmee hij de verborgen schoonheid in een anonieme wedstrijd in de eredivisie wreed te niet deed. Wat is dat toch met onze arbiters? Kuipers wist toch waarom hij nota bene een minuut stilte had gehouden voor de wedstrijd? Was hij in zijn blinde ambitie ooit net zo groot te worden als Van Swieten zo bezig met zijn eigen beoordeling, dat hij alle menselijkheid vergat? Kuipers werd van mens een fluitmachine met een regelboek in de hersenen getatoeëerd. Zo begaan van zijn eigen poging om een schamel zeventje weg te peuteren bij de rapporteur, dat hij ook vergat waarom iemand als Van Swieten, maar ook Uilenberg en Jol als arbiter zo gewaardeerd werden.

Zij hadden en hebben namelijk de gave zich in te leven in sporters, in de wedstrijd, in mensen, in emoties. Nooit maar dan ook nooit hadden zij zelfs maar overwogen geel te trekken. Soms moet je als arbiter bewust boven de wet gaan staan. Van Swieten is bij leven verketterd door publiek, door spelers vaak genoeg uitgescholden, maar altijd bleef hij menselijk en werd zo een legendarisch arbiter. Zo ver is Kuipers nog lang niet en de vraag is of hij ooit zo ver gaat komen. Goed gefloten, Björn! Geel voor Koné, precies volgens de regels. In dat geval wil ik een schaamrode kaart uitdelen aan Kuipers, die ongetwijfeld talent heeft, maar in Groningen bewees dat er bij fluiten meer komt kijken dan spelregelbeheersing. Waarmee is aangetoond dat er ook best meer aandacht besteed had kunnen worden aan de dood van Ignace van Swieten.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 16:18 schreef SCH het volgende:
Prachtig onderwerp dit. MM. Hij moet vanavond nog op de FP, ook omdat ik het dus niet wist allemaal en er nu wat kwartjes vallen.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 19:03 schreef methodmich het volgende:
Ja, maar ik schrijf niet altijd mijn columns al op de maandag. Dat is alleen als ik vrij ben ofzo. Ik heb zaterdag gekozen, omdat ik dan op de woensdagmiddag kon schrijven. Maar je vond hem wel goed dus?

quote:

Op maandag 9 mei 2005 18:42 schreef -Vaduz- het volgende:
Goede column! Ik vraag me wel af of de beste meneer Kuipers gezien heeft dat Kone het voor Kah deed. Misschien heeft hij achteraf z'n excuses nog wel aangeboden voor de gegeven gele kaart.

quote:

KAN DANIEL MAJSTOROVIC HUILEN?

Dicht tegen het verstrijken van de transferdeadline aan, trok FC Twente aan het begin van dit seizoen nog snel een Zweedse verdediger aan. Zijn debuutwedstrijd was in de Kuip, tegen Feyenoord, en ontlokte Ruud Gullit enkele complimenten. De stoer ogende kale Zweed werd ooit, vermoedelijk toen al kaal, geboren als Daniel Majstorovic. Deze naam verraadt een oorsprong in het voormalige Joegoslavië, waar voetbal als kunst beleefd kan worden. Artiesten als Savicevic, Stojkovic en Mijatovic hadden hun wieg immers ook daar staan. Zijn naam had ook een kunstzinnige klank. Maj-sto-ro-vic, je zou er poëzie mee kunnen schrijven.

Zijn eerste seizoenshelft was al prima, maar de stoere mandekker bleef wat anoniem. Uiteraard omdat ook FC Twente vrij anoniem bleef. Na de winterstop is dat wel anders. De Tukkers zetten een fantastische reeks neer en Majstorovic werd ineens geroemd als lid van het steeds dunner wordende groepje pure verdedigers in onze eredivisie. Kunstzinnig is hij al lang niet meer. Een waanzinnige middag in Groningen draaide de beeldvorming over de Zweed op rigoureuze wijze.

Die middag mepte Majstorovic de Groningse spits Martin Drent tot twee maal toe met de ellebogen. Bewust, volgens velen. Onbewust, volgens de speler zelf. De enorme eis van acht duels schorsing werd echter uiteindelijk weer ingetrokken, zodat Majstorovic door mocht spelen. Ontsnapt aan de guillotine van de tuchtcommissie, maar niet aan de galg van de media en de rivaliserende supporters.

Wie objectief naar Majstorovic kijkt, ziet een keiharde verdediger met een prima wedstrijdinstelling. Hij gaat tot het randje om te voorkomen dat zijn directe tegenstander een doelpunt maakt of zelfs maar een doelpoging kan ondernemen. Het levert hem waardering op van zijn fans. Sterker nog, grotere clubs dan de FC Twente zouden zich in al in Enschede hebben gemeld om de man met een missie over te nemen. Zijn missie is een plek in de Zweedse selectie voor het WK van 2006.

Mensen die de FC Twente echter geen warm hart toedragen, zien een heel andere Daniel Majstorovic. Een man die met een satanisch lachje tegenstanders elimineert en daarbij een spoor van bloed en pijn achterlaat. Een keiharde speler die in zijn kruistocht tegen tegengoals niet schroomt om uit te delen. Maj-sto-ro-vic, het klinkt als het ratelende geluid van een machinegeweer. De Zweed is een huurmoordenaar met Balkanroots geworden, een guerrillastrijder op noppen. Verzamelaar van gescheurde achillespezen, kapotte enkels, gehalveerde knieschijven, scheve jukbeenderen en gutsende wenkbrauwen. Voetballen tegen Daniel Majstorovic is tegenwoordig een beetje sterven, met de kale beul als afgezant van de voetbalversie van Magere Hein.

Dit moet voor Majstorovic toch een akelige ontwikkeling zijn. Elke normale tackle van hem wordt nu al belicht als een moordaanslag. Majstorovic is besmet en wie dat eenmaal overkomen is, zal er moeilijk van af komen. Neem de Italiaan Marco Materazzi van Inter, een Majstorovic in het kwadraat. Veel minder talentvol dan de wel degelijk prima voetballer Majstorovic. Materazzi is gaan leven naar zijn rol, mept zelfs in burger tegenstanders het licht uit de ogen in de catacomben en zal voor altijd de voetbalhistorie ingaan als krankzinnige schopper.

Voor Majstorovic is het echter nog niet te laat. Hij moet zo snel mogelijk aantonen dat hij mens is, dat hij ook emoties kent. Majstorovic moet huilen! Kan Daniel Majstorovic huilen? Kan hij net als Antonio Rattin, de aanvoerder van Argentinië op het WK van 1966, van schoft tot mens transformeren? Rattin schopte in de wedstrijd tegen de Engelsen naar alles wat bewoog, zelfs naar de lucht. Hij kreeg dan ook al na iets meer dan een half uur de rode kaart. Die rode kaart werd een aflaatbrief voor Rattin, die op het veld in tranen uitbarstte en door ploegmaats naar de kant begeleid moest worden. Op slag vergaven de Engelsen hem zijn zonden en beseften dat Antonio Rattin meer was dan het beest waar Sir Alf Ramsey hem voor uitgemaakt had.

Daniel Majstorovic heeft nog twee duels te gaan. Misschien wel de laatste twee op onze velden, als hij naar Newcastle mocht vertrekken. Tranen, al is het maar om het mislopen van de UEFA Cup, moeten zijn redding zijn. Opdat Majstorovic onze geschiedenisboeken ingaat op een wijze die recht doet aan zijn prestaties.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 15:47 schreef methodmich het volgende:
Dank je!! Stukje historie ook.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 19:19 schreef tong80 het volgende:
Wat saai SCH