Armoede grens gaat harder omhoog dan welvaartsniveau

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 17:39 schreef DennisMoore het volgende:
Wat zijn de officiële criteria?

quote:

Indicatoren in de Armoedemonitor

Net als in de eerdere edities van de Armoedemonitor - en in het Armoedebericht 2002 -
wordt armoede in eerste instantie vastgesteld aan de hand van twee inkomensgrenzen. De lage-inkomensgrens vertegenwoordigt voor alle huishoudens dezelfde koopkracht, waarbij de hoogte van de bijstandsuitkering voor een alleenstaande in 1979 het uitgangspunt vormt. In dat jaar was er sprake van een relatief hoge koopkracht van de bijstand. Voor andere typen huishoudens is de lage-inkomensgrens vastgesteld door toepassing van een opslagfactor, gebaseerd op de feitelijke extra kosten van meerpersoonshuishoudens. Aangezien de lage-inkomensgrens voor de jaren na 1979 gecorrigeerd is voor de prijsinflatie, is zij geschikt voor vergelijkingen in de tijd.

De tweede inkomensgrens die in de Armoedemonitor wordt gehanteerd, betreft de
beleidsmatige grens. Deze is gesteld op 105% van de normen geldend in de Algemene bijstand, de Algemene kinderbijslag en – bij 65-plussers – de aow. Het gaat hier om een politiek vastgestelde grens, die vooral van belang is voor het bepalen van de omvang van de doelgroepen van het overheidsbeleid. Voor vergelijkingen in de tijd is de beleidsmatige grens minder goed bruikbaar, omdat de normen in de bijstand en de aow niet altijd precies de inflatie worden volgen.

Naast deze twee grenzen wordt een aantal aanvullende indicatoren voor armoede gebruikt, zoals de verblijfsduur onder de inkomensgrenzen, de bezittingen en schulden, de vaste lasten en het oordeel over de eigen financiële situatie.

quote:

By 1901, he was worth about $900 million and is believed to have been the world's richest man at the time. His net worth when adjusted for inflation would put him in the top twenty modern day billionaires; however, when adjusted for the size of the United States economy in his day, his net worth would dwarf that of any of today's billionaires. In 2001, it was estimated that in contemporary money Rockefeller would be worth $200 billion.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 22:49 schreef ExtraWaskracht het volgende:
Omdat armoede over de basis gaat. Als ik denk aan armoede denk ik aan te weinig geld voor bv. eten, dat is een grens die zich minder makkelijk laat verschuiven.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:06 schreef Sidekick het volgende:
De armoedegrens laat zich ook niet makkelijk verschuiven. We hebben te maken met inflatie en stijgende prijzen, en dus is het logisch dat de armoedegrens ook wordt verhoogd.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:06 schreef Sidekick het volgende:
Het absoluut minimum voor overleving gebruiken als criterium voor armoede is ook vrij nutteloos in de Nederlandse politiek.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:16 schreef ExtraWaskracht het volgende:

[..]

In feite wordt de armoedegrens dus ook niet verhoogd, want er wordt blijkbaar een bijstandsniveau van 1979 aangehouden die gecorrigeerd is voor prijsinflatie.

quote:

[..]

Het lijkt me ook vrij nutteloos in de Nederlandse politiek, maar er mag best wat meer over gezegd worden. Het niet kunnen betalen van kinderopvang voor je kinderen lijkt me geen kwalificatie voor 'armoede', desondanks acht de politiek het nodig erop in te springen.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:20 schreef Sidekick het volgende:
De taken van de overheid stopt imho niet bij het in leven houden van mensen.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:31 schreef gorgg het volgende:
Een relatieve armoedegrens volgens de definitie van Eurostat (het percentage mensen met een inkomen van 60% of minder van het mediane besteedbare inkomen van een land) verandert dus meestal bij veranderingen in inkomensverdeling.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 23:34 schreef ExtraWaskracht het volgende:
Erg slinks, dan waren er dus praktisch geen arme mensen in het Oostblok ten tijde van het communisme.

quote:

Het is mogelijk een aantal bezwaren te opperen tegen deze benadering (vergelijk Wildeboer Schut e.a. 2000). Ten eerste is niet op voorhand duidelijk wat de relatie is tussen een bepaald percentage van het mediane inkomen en de behoeften van mensen. Er wordt met name niet geëxpliciteerd of mensen met het bedrag dat de armoedegrens vertegenwoordigd kunnen rondkomen. In de tweede plaats kunnen de armoedegrenzen van verschillende landen qua hoogte zoveel verschillen dat de gevonden armoedepercentages weinig meer zeggen anders dan dat de als arm bevonden huishoudens zich aan de onderkant van de respectievelijke inkomensverdelingen bevinden. In de derde plaats is deze grens gemaximeerd. Er kunnen nooit meer dan de helft van het totaal aantal huishoudens arm zijn (de mediaan ligt immers in de helft). Het is niet duidelijk of deze aanname realistisch is voor derde wereldlanden.
bron

quote:

Now, ask yourself what changes in distribution would constitute a substantial narrowing of the material differences between the rich and the poor? Not equality mind you, just more equal.

Obviously, the places to begin would be in the basics: food, shelter, clothing.

Consider food. At the minimum we would want the poor to have access to adequate, even plentiful amounts of tasty, nutritious foods with reasonable variety. This would be paramount. [b]Whether the poor had enough food to eat to excess, or whether they could go to the finest restaurants, or purchase slices of a finely prepared rare seafood, would count for much less than everyone being able to have most kinds of food. Once the majority had enough to eat of good quality food, the gap between the rich and poor could never be as important no matter how many exotic delicacies are exclusively available to the rich.

But that is precisely the transformation that has been undergone throughout the developed world in the last two centuries. The enormous gaps in access to a variety of healthy (and not so healthy) foods have mostly disappeared.

Consider what the menu from a lavish, mid-nineteenth century American feast might look like:

You had hot broth (consommé), roast beef, chicken, ham, lots of meats in aspic (i.e. salty Jello), maybe some fish or shrimp, various meat pies, stewed vegetables, a variety of breads and cakes, bread pudding, a few stewed or cooked fruits, and perhaps even an early sort of ice cream dish, along with coffee, tea, and fine wine. All the Brahmins of Boston and Swells of New York would have been suitably impressed by the variety and extravagance and would have been still further impressed had they been able to serve exotic out-of-season fruits like bananas or kiwi.

I don't think I need to prod the reader hard to realize that—except for the wine—this is essentially the typical menu of your basic Midwestern, eat-all-you-can $7.99 buffet. Indeed, the buffet would have more and better breads and fresher fruit and vegetables year round, while maintaining superior standards of hygiene in preparation and service. Compared to the fact that blue collar workers can have such food today on a regular basis without much effort, is it really so much better for the rich to be able to afford $200 a plate dinners or $400 bottles of wine? But if we judge inequality by what people can afford we will be blind to the fact that most of what ordinary people want to eat can be had for trifling sums and are therefore ignored. Indeed, progress at this level might be seen to count against the poor.

A world with cheap basic food leads to a situation where food is effectively subtracted from the equation of considering the differences between rich and poor. We focus on the enormous differences in going to these cheap buffets vs. the ability to afford elegant eateries without noticing that the relative price difference might be growing while the quality differential might actually be shrinking. And it would be difficult to widen the real food gap—no matter how much money the rich could afford to spend or throw away on meals.

After all, the average person in mid nineteenth-century Western Europe would have been counted fortunate to be able to afford meat once a week. There were often insufficient quantities of the basics like potatoes, bread, and porridge for a great many. Indeed, at one point, the politicians' promise of "a chicken in every pot" was considered as ritual and outlandish as "no new taxes" seems today.

Just as spices like vanilla and pepper are now so trivially cheap that we forget that fortunes were once made importing such treasures to the West, we come to denigrate if not simply ignore the vast number of things that ordinary people can afford because they have become so cheap. In some sense, fixating on monetary income will always overstate these differences.

Thus, whatever the measured gap between the rich and the poor in today's world—the real, (utility-adjusted) gap in incomes and wealth is liable to be substantially smaller than that of a century or so earlier, even when monetary measures tell us otherwise. While the losses, or at any rate, the relative losses are liable to be felt more keenly by the rich.

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 17:33 schreef Landmass het volgende:


Het lijkt wel of politici blind zijn voor de gigantische hoeveelheid welvaart die ook "arme" mensen hebben. "Arme" mensen zijn niet "arm", ze zijn gruwelijk rijk. Dus kappen met de armoedegrens omhoog gooien, het lijkt er nu op of de armoedegrens harder omhoog gaat dan het welvaartsniveau. What's next, over 10 jaar ben je arm als je geen flatscreen hebt?

quote:

Op donderdag 31 maart 2005 17:33 schreef Landmass het volgende:
Waar ik altijd zo moe van wordt is dat keer op keer hele volksstammen tot de groep arme mensen wordt gerekent. Het lijkt erop of er elk jaar meer arme mensen in Nederland wonen. Allemaal om maar te rechtvaardigen dat er bakken met belastinggeld uitgetrokken moet worden om allerlei koopkracht plaatjes te repareren.

Was je vroeger arm als je geen geld had en in vodden liep, tegenwoordig ligt de armoedegrens stukken hoger. Er staat een radio in de keuken en 's avonds kunnen de bijstandsmoeder en haar dochter onder de douche _{Mama landmass heeft onder een regenton moeten douchen.}. Dat kan terwijl de zon al onder is gegaan want er komt electriciteit uit het stopcontact.
Tanden poetsen zodat je gebit gaaf blijft is ook geen probleem. Maar die bijstandsmoeder wordt wel tot de groep arme mensen gerekend, ze kan namelijk niet op vakantie naar het buitenland_{[m,ijn oma kwam de provincie niet eens uit} en ze kon de kapotte vaatwasser (vaatwasser, ja je leest het gooed, vaatwasser, het toppunt van luxe) niet betalen waardoor ze handmatig moet afwassen.

Het lijkt wel of politici blind zijn voor de gigantische hoeveelheid welvaart die ook "arme" mensen hebben. "Arme" mensen zijn niet "arm", ze zijn gruwelijk rijk. Dus kappen met de armoedegrens omhoog gooien, het lijkt er nu op of de armoedegrens harder omhoog gaat dan het welvaartsniveau. What's next, over 10 jaar ben je arm als je geen flatscreen hebt?