Sinds een jaar of 2 snijd ik wel eens in m'n arm. Als ik ruzie heb of iemand zegt iets vervelends bijvoorbeeld. Gewoon als ik me even echt vreselijk rot voel. Ik heb dan op dat moment gewoon zin om het te doen, maar de volgende dag heb ik meestal al gelijk spijt. Het ziet er niet uit, en het doet pijn, en ik moet oppassen dat niemand het ziet (op school of thuis bijvoorbeeld). Meestal maak ik gewoon een paar kleine smalle krasjes, maar een paar dagen geleden ben ik, om het maar zo te zeggen, flink tekeer gegaan. Ik heb nu wel heel erg spijt, maar ik kan het natuurlijk niet meer terug draaien 
(een plaatje voor de mensen die niet weten wat ik bedoel: http://members.tripodnet.nl/Jizzy/Arm.jpg zoiets dus...)
Ik moest dit gewoon even ergens kwijt 
Is er iemand die dit ook doet of iets weet om er vanaf te komen?
Ik hoor het graag!
Groetjes, Jizzy Girly
quote:** edit: zuigopmerking verwijderd **
Op woensdag 03 oktober 2001 18:09 schreef Jizzy het volgende:
Ik moest dit gewoon even ergens kwijt
[Dit bericht is gewijzigd door Danny op 04-10-2001 11:04]
Ehm, ik zou naar mn huisarts gaan ?
Heb je er al aan gedacht om er hulp voor te zoeken?
quote:** edit: zuigopmerking verwijderd **
Op woensdag 03 oktober 2001 18:13 schreef Armageddon het volgende:
** edit: zuigopmerking verwijderd **
[Dit bericht is gewijzigd door MrBig op 04-10-2001 11:34]
zelf kan je misschien proberen om op t moment dat je op jezelf wilt afreageren niet in jezelf te snijden maar bijvoorbeeld in n kussen of iets dergelijks.
succes
[Dit bericht is gewijzigd door Danny op 04-10-2001 11:06]
Ga eens praten met je huisarts/psychiater/psycholoog (of als je dat niet wilt met vrienden/vriendinnen)
Praat er met mensen in je omgeving over.... Wie weet kunnen zij je een stapje verder helpen
Mijn eerste reactie was: dat lijkt het syndroom Von Muchhausen wel! De reactie van Jerney vind ik ook erg aannemelijk... Maar iig geval moet je professionele hulp zoeken hoor!!!
Succes!
Ik ken iemand die dat ook doet.... maar waarom weet hij zelf ook niet, hij doet het meestal hij verdrietig is...
tja vaag is het wel....en volgens hem gaat het jeuken na een tijdje, maar de oplossing 
geen idee sorry
Maar goed je bent niet de enige...
[Dit bericht is gewijzigd door Danny op 04-10-2001 11:07]
Dit is geen probleem dat van zelf over gaat, probeer er met een goede vriendin/ouders over te praten.
En nou niet om heel lullig te doen hoor maar als je in jezelf aan het snijden bent dan ga je dat toch niet op een forum zetten
Dan ga je meteen naar de huisarts of weet ik veel waar heen , naar de buurman maar niet naar een forum! 
quote:A) Dat weet niet iedereen, van die andere topics. recentelijk heeft er hier weinig over gestaan.
Op woensdag 03 oktober 2001 18:35 schreef Armageddon het volgende:
** edit: zuigopmerking verwijderd **
B)Heb jij in die situatie gezeten? Volgens mij niet. Oordeel dan ook niet zo makkelijk. Aangezien er al veel topics over zijn geweest, lijkt het toch niet zo raar te zijn om er eerst hier over te posten en daarna andere stappen te nemen.
[Dit bericht is gewijzigd door MrBig op 04-10-2001 11:35]
Je moet ergens beginnen, met het uiten van je probleem.
quote:Waar slaat dat nou op?
Op woensdag 03 oktober 2001 18:35 schreef Armageddon het volgende:
** edit: zuigopmerking verwijderd **
Dit topic behoort serieus genomen te worden. Ook al is het al het duizendste topic hierover En het is niet altijd logisch en makkelijk om ergens hulp voor te zoeken. Ook al weet je dat het eigenlijk het verstandigst is. Een forum is gewoon veiliger. En natuurlijk moet je hulp zoeken voor auto-mutilatie, maar het kan toch geen kwaad om het er eerst op een forum over te hebben als je dat prettiger vindt?
Je HOEFT niet te reageren hier als je deze topics zat wordt. Ga anders ff in onzin spelen ofzo.. Open een topic over in je lul snijden voor mijn part, maar heb een beetje respect voor de topicopener en ga niet van die achterlijke opmerkingen lopen maken
[Dit bericht is gewijzigd door MrBig op 04-10-2001 11:35]
ik snij zelf ook en ik vind het enorm relaxxx...
ik voel me er heel rustig door en alles, vooral als ik me rot voel.. ik snij dan wel veel dieper dan jij, van die sneetjes op de foto, daar krijg je geen littekens van..
het snijden in jezelf is verslavend (misschien dat het door het gevoel komt wat je ervan krijgt ofzo??).. duz als je ermee op wilt houden is het idd het beste om hulp te zoeken...
heel veel succes!!
anders rot je maar op!
Ik had een vriendin die had anorexia... en volgens mij ligt dat hier niet zo ver vanaf...
Jizzy ik denk dat het heeel verstandig is als je het meteen maar aan je ouders vertelt... zij zullen wel heel erg schrikken en misschien wel boos worden ofzo... Maar zij zullen je in elk geval altijd willen helpen...
En misschien is het ook verstandig om naar een hulp instatie te gaan... (weet geen links)...
Zoek hulp.. want zoals Rechts al zegt dit lost zich zelf niet op...
Succes meid....
je kunt altijd een luisterend oor vinden op fok!... alleen let maar niet op die lompe boeren die hier afentoe rond lopen
(En er zit een verschil in reacties geven op relatie-onderwerpen en reacties geven op psychologische-problemen.)
[Dit bericht is gewijzigd door weerdo op 03-10-2001 19:09]
quote:Automutilatie... het lijkt misschien relax Bloemetje maar ergens klopt er absoluut iets niet..zoek hulp !!
Op woensdag 03 oktober 2001 18:51 schreef bl0emetjE het volgende:
ik snij zelf ook en ik vind het enorm relaxxx...
ik voel me er heel rustig door en alles, vooral als ik me rot voel..
http://www.pesten.net/ol/zelfverwonding.html
http://members.tripod.com/~manyppl/links.html
http://www.alexianentienen.org/terberken/Problemen/3.2.8%20Zelfverwonding.htm
[Dit bericht is gewijzigd door Loedertje op 03-10-2001 19:02]
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
quote:Goed dat je dat gedaan hebt, het lijkt mij een eerste stap.
Op woensdag 03 oktober 2001 18:09 schreef Jizzy het volgende:Ik moest dit gewoon even ergens kwijt
Neem de serieuze opmerkingen serieus, en probeer om de andere te grimlachen, ze weten niet beter.
Ga naar een arts, en leg je probleem aan hem/haar voor, het lijkt me ernstig genoeg.
Succes.
quote:Klopt..
Op woensdag 03 oktober 2001 18:53 schreef Lopat het volgende:
op!Ik had een vriendin die had anorexia... en volgens mij ligt dat hier niet zo ver vanaf...
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
Als ik me kut voel zet ik gewoon Atari vet hard op, werkt altijd
Atari Teenage Riot roeleert!
Een tip laat je niet gek maken door bepaalde factoren in je leven..... want daar heeft niemand iets aan. Er is altijd een betere uitweg dan jezelf verwonden (of erger nog) Dus praat er over met iemand die je kunt vertrouwen (hoeft niet persee een huis-arts te zijn)
Sucses met je leven
Vampier
[Dit bericht is gewijzigd door Vampier op 03-10-2001 19:08]
Voor de topic opener: dat snijden, doe je dat als je je "leeg" voelt? Om a.h.w. weer het gevoel te krijgen dat je er bent, dat je bestaat?
Ik wil je dringend aanraden om professionele hulp te zoeken. Het feit dat je jezelf verwondt kan misschien kortstondig een bepaalde "opluchting" teweeg brengen maar is zeer zeker niet normaal.
Het is voor jou een manier om je emoties te uiten en kanaliseren en onmiskenbaar een uiting van een veel dieper liggend probleem.
[Dit bericht is gewijzigd door Noayla op 03-10-2001 19:30]
quote:Maak rustig een keuze... en spring niet meteen in het diepe van prof hulp. De drempel voor acceptatie (richting jezelf) is nog te hoog denk ik.... maar praten met een goede vriend(in) doet al wonderen... en van daar uit zoek verder naar een evt oplossing.
Op woensdag 03 oktober 2001 19:07 schreef Noayla het volgende:Ik wil je dringend aanraden om professionele hulp te zoeken.
Vampier
Ga alsjeblieft naar een arts, vetrouwenspersoon of iets dergelijks want geloof me hier kun je niet alleen vanaf komen. Je hebt hiervoor hulp nodig.
Sterkte.
of als men broer zo irri doet
Ik wil dan altijd iets kapot maken , krassen in men bureau, cd's kapot make, boeken scheuren
Is toch niet iets goed vind ik
achteraf heb ik altijd veeeel spijt 
ik denk dat ik een bokszak nodig heb, kan ik me goed op afreageren
of moet ik tai bo'en
Ik geloof niet dat de gemiddelde fokker gekwalificeerd genoeg is om hier iets over te zeggen behalve "zoek professionele hulp!"
Kijk daar zit 'ie, in die boom. Hij doet een reuzegrote gaap.
http://www.chrishantzen.nl
http://www.onbeschreven.nl
Vergeet niet dat je maar 1 lichaam hebt gekregen en dat die hopelijk nog heel lang mee moet.
Ik ben ook vastbesloten erover heen te komen!
Ga vanavond met een goede vriend praten, gezellig, bij hem thuis, breezertje erbij.....
Iemand waarvan ik weet dat ik hem als vertrouwens persoon kan zien.
Ik denk dat het handig, goed is om iemand te zoeken die je vertrouwt, of anders kun je de kindertelefoon of iets in die richting bellen....
Liefs en sterkte....
Hou je mij, en de rest, een beetje op de hoogte?
Kusz,
Faithy
quote:Ehm..even off-topic, maar Munchhausen by Proxy is een ernstige psychische aandoening waarbij mensen (meestal zijn het vrouwen)hun kinderen mishandelen teneinde zelf aandacht te krijgen.
Op woensdag 03 oktober 2001 18:31 schreef Phoenixx het volgende:
Jakkie! Hier kan je beter hulp voor gaan zoeken hoor!
Mijn eerste reactie was: dat lijkt het syndroom Von Muchhausen wel! De reactie van Jerney vind ik ook erg aannemelijk... Maar iig geval moet je professionele hulp zoeken hoor!!!Succes!
(als er niemand in de buurt is waar je mee kan praten, dan is warschijnlijk de gemiddelde Fokker wel bereid om je verhaal via ICQ/MSN aan te horen -ik meld me bij deze aan
- )[edit]
Kijk je post een bericht dat je je kut voelt e.d. en na anderhalf uur heb je al 2 pagina's met reply's van mensen die zich zorgen om je maken
[/edit]
quote:Ongetwijfeld goed bedoeld dit advies maar automutilatie is een heel ernstig probleem! Het kan NIET worden opgelost door te ICQ'en of te chatten met goedbedoelende leeftijdsgenootjes.
Op woensdag 03 oktober 2001 19:28 schreef Snaveltje het volgende:
Je hoeft niet meteen professionele hulp te halen, met iemand praten over waarom je je kut voelt doet meestal wonderen. Als dat niet helpt kan je altijd nog professionele hulp zoeken...
(als er niemand in de buurt is waar je mee kan praten, dan is warschijnlijk de gemiddelde Fokker wel bereid om je verhaal via ICQ/MSN aan te horen -ik meld me bij deze aan
Het in zichzelf snijden kan voor deze mensen dermate verslavend worden dat ze op een gegeven moment helemaal niet meer in staat zijn hun onlustgevoelens op een andere/gezondere manier van zich af te zetten.
Ga alsjeblieft naar je huisarts en praat hierover! Hij kan je doorverwijzen naar iemand die je kan helpen.
Waarom doe je dat eigelijk? Ga een sigaretje ofzow roken als je je klotu voelt! 
Jezelf verwonden is hardstikke slecht man!
quote:Idd zeker een aanvulling op wat ik zei volgens mij
Op woensdag 03 oktober 2001 19:37 schreef Noayla het volgende:[..]
Ongetwijfeld goed bedoeld dit advies maar automutilatie is een heel ernstig probleem! Het kan NIET worden opgelost door te ICQ'en of te chatten met goedbedoelende leeftijdsgenootjes.
Het in zichzelf snijden kan voor deze mensen dermate verslavend worden dat ze op een gegeven moment helemaal niet meer in staat zijn hun onlustgevoelens op een andere/gezondere manier van zich af te zetten.
Ga alsjeblieft naar je huisarts en praat hierover! Hij kan je doorverwijzen naar iemand die je kan helpen.
quote:Gefeliciteerd je bent goed
Op woensdag 03 oktober 2001 19:43 schreef DarkElf het volgende:[..]
Idd zeker een aanvulling op wat ik zei volgens mij
(grmblz) dat helpt niemand.Vampier
Maar goed, ik heb er zelf dus ook een tijdje last van gehad, en 't is inderdaad iets waar je achteraf onwijs veel spijt van kunt hebben. Vanwege de littekens, vanwege het feit dat je jezelf kennelijk niet meer echt in de hand had, vanwege het feit dat andere mensen erachter kunnen komen enz. enz. Daarom heb ik uiteindelijk ook heel erg m'n best gedaan om ermee te stoppen. En uiteindelijk is dat zonder professionele hulp gelukt. Maar wel met heel veel hulp van 1 heel goede vriend (die ik daar overigens erg dankbaar voor ben :-)). Je zou er dus in principe vanaf kunnen komen zonder professionele hulp. Misschien is dat in jouw geval wel het meest effectief (sommige mensen kunnen immers zeer moeilijk met hulpverleners praten en veel makkelijker met vrienden ofzo). Maar als dit nog erg lang gaat duren zou ik idd maar es een afspraak maken, want hoe fijn het ook kan zijn op sommige momenten: gezond is het niet!
Sterkte!
quote:Waar slaat dat nou weer op eikel
Op woensdag 03 oktober 2001 19:48 schreef Vampier het volgende:[..]
Gefeliciteerd je bent goed
Vampier
Ik bedoelde het goed hoor maar ja, dat zal jij wel niet snappen.
Het punt hierbij is je krijgt elke keer als je het doet dat je steeds minder respect hebt voor je eigen lichaam , en ook dat je dan weer schaamt voor littekens waardoor je weer onzeker word en weer je af gaat reageren op je lichaam .
Het word gauw een vicieuze cirkel en dat leid van kwaad tot erger.
Trouwens voor de grappenmakers die vinden het zoveelste onderwerp erover , misschien schrijft diegene het juist hier omdat die er niet in het echt met mensen over kan praten , omdat het nog erg taboe is .
quote:Snijden in jezelf is te vergelijken met onder anderen:
Op woensdag 03 oktober 2001 18:51 schreef bl0emetjE het volgende:
het feit dat je er spijt van hebt, is natuurlijk niet leuk.. is het spijt dat je het niet had willen doen, of dat je het lelijk vind? want als je spijt hebt omdat je het hebt gedaan, dan kan je misschien het beste toch met iemand praten...ik snij zelf ook en ik vind het enorm relaxxx...
ik voel me er heel rustig door en alles, vooral als ik me rot voel.. ik snij dan wel veel dieper dan jij, van die sneetjes op de foto, daar krijg je geen littekens van..
het snijden in jezelf is verslavend (misschien dat het door het gevoel komt wat je ervan krijgt ofzo??).. duz als je ermee op wilt houden is het idd het beste om hulp te zoeken...heel veel succes!!
1) nagels bijten (opgekropte agressie moet een uitweg hebben, het blijft een rare "tic" .... sommigen bijten tot bloedens toe, is hetzelfde als automutilatie....)
2) vreetbuien (hier word je ook enorm rustig en vredig van, in feite doe je jezelf geweld aan, het is helemaal niet gezond)
3) jezelf over de kop werken (de zogenaamde workaholics die zichzelf geweld aandoen door zich helemaal het leplazerus te werken om maar niet bij hun pijn te hoeven stilstaan.... )
4) jezelf verdrinken in de alcoholische dranken (jezelf geweld aandoen via drank...)
5) ...... en ga zo nog maar even door.
In jezelf snijden wordt door iedereen gezien als niet normaal en gestoord, terwijl je met bijvoorbeeld roken precies hetzelfde doet: jezelf geweld aandoen en er heel rustig van worden..
Het heeft allemaal te maken met: jezelf niet accepteren, walging, woede, frustratie, eenzaamheid...allemaal heel menselijke gevoelens dus...
Praten met een leuke, gezellige, goede therapeut die je volkomen begrijpt en accepteert (zou wonderen voor je kunnen doen, echt!!)
Succes in ieder geval en voel je geen vreemde, het is heel gewoon en heel begrijpelijk!!! (maar helemaal niet nodig)
quote:Psies (spuit-elf reactie, maar toch)
Op woensdag 03 oktober 2001 18:59 schreef Loedertje het volgende:[..]
Klopt..
anorexia is in principe hetzelfde: je doet jezelf geweld aan en denkt hiermee alles onder controle te hebben.
quote:Inderdaad, zij hebben harder hulp nodig dan de topicopener !! stumperds....
Op woensdag 03 oktober 2001 19:07 schreef Noayla het volgende:
Allereerst: de ongevoelige losers die in dit topic "grappig" lopen te doen moeten dringend iets aan hun gevoel voor humor doen.
Maar gelukig was ik toen (2 jaar geleden) niet echt slim. Ik hoefde niet te doucen... gelukig maar achteraf... Maar dat is erg off topic, sorry.
quote:Ook off topic:
Op woensdag 03 oktober 2001 19:27 schreef Noayla het volgende:[..]
Ehm..even off-topic, maar Munchhausen by Proxy is een ernstige psychische aandoening waarbij mensen (meestal zijn het vrouwen)hun kinderen mishandelen teneinde zelf aandacht te krijgen.
Klopt - daarom had ik de toevoeging "by Proxy" er ook niet bij staan. Ik had altijd begrepen dat het syndroom von Munchhausen automutilatie inhield, en "by proxy" mishandeling van anderen. Maar ik zal het wel verkeerd hebben dan... Sorry...
quote:roken he?? dat is ook verkapte mutilatie i.m.o.
Op woensdag 03 oktober 2001 19:48 schreef UrgoanElsa het volgende:
Btw - Je krijgt er later erge lit tekens van!
jij brengt jezelf littekens aan, aan de binnenkant van je lichaam...op je longen om precies te zijn....maargoed, lamaar zitten. Rokers denken daar zelf toch altijd anders over, dat weet ik nou zo onderhand wel als fervent anti-roker.
quote:Ik denk dat je soms dingen iets anders ziet als anderen hoewel roken natuurlijk héél slecht is, lijkt mij dit niet echt een vorm van automutilatie. (koffie drinken is niet goed voor je maag en gal, alchohol is helemaal uit den boze, maar of al die dingen onder zelfbeschadiging vallen???)
Op woensdag 03 oktober 2001 21:28 schreef hoogl298 het volgende:[..]
roken he?? dat is ook verkapte mutilatie i.m.o.
jij brengt jezelf littekens aan, aan de binnenkant van je lichaam...op je longen om precies te zijn....maargoed, lamaar zitten. Rokers denken daar zelf toch altijd anders over, dat weet ik nou zo onderhand wel als fervent anti-roker.
Ik raad je aan om er met iemand over te praten die je echt vertrouwd en anders de kindertelefoon of het RIAG ofzo te bellen.
Ik hoop echt dat je een oplossing hiervoor vind dat je jezelf niet gaat afreageren op je eigenlichaam!
Misschien is boksbal ofzo niet iets dat je die gewoon ontzettende mep geeft als je kwaad bent!
quote:Arma, als je zo goed weet dat er meerdere topics over geweest zijn, waarom zet je dan die links er niet even in voor Jizzy? Zo te zien is zij een 'newbie' en kan zij dat ook niet weten. (Welke topics bedoel jij dan?
Op woensdag 03 oktober 2001 18:35 schreef Armageddon het volgende:
Ja sorry dat ik zo reageer hoor maar dit is topic 4567 die over dit onderwerp gaat!En nou niet om heel lullig te doen hoor maar als je in jezelf aan het snijden bent dan ga je dat toch niet op een forum zetten
Dan ga je meteen naar de huisarts of weet ik veel waar heen , naar de buurman maar niet naar een forum!
)Voor alle zgn. 'grappige' reacties: Dit onderwerp ligt te gevoelig voor de topicstarter om er op zo'n wijze mee om te gaan. Ik denk dat het haar veel moeite gekost heeft om het hier te posten en dan zijn de onvolwassen reacties niet leuk, zelfs kwetsend.
Een reactie voor Jizzy: probeer te achterhalen waarom je die behoefte hebt. Doe dat met een professionele hulpverlener, want achter dit gedrag zit meer pijn en verdriet en dat weet ik uit ervaring. Je huisarts kan je vast wel in contact brengen met een professioneel hulpverlener. Blijf er in ieder geval niet mee zitten, ik vind het al heel wat dat je dit zomaar op het forum durft te posten. Sterkte, en probeer je niets aan te trekken van de zgn. 'grappige' reacties hier op FOK!, er zijn zat mensen die jou wel serieus nemen.
DuchessX
quote:Joene....
Op woensdag 03 oktober 2001 18:31 schreef Joene het volgende:[..]
** edit: zuigopmerking verwijderd **
[Dit bericht is gewijzigd door MrBig op 04-10-2001 11:36]
quote:Als je het heel nuchter bekijkt: door te roken beschadig je jezelf wel degelijk!! maar niet op een manier als snijden....
Op woensdag 03 oktober 2001 21:31 schreef DarkElf het volgende:[..]
Ik denk dat je soms dingen iets anders ziet als anderen hoewel roken natuurlijk héél slecht is, lijkt mij dit niet echt een vorm van automutilatie. (koffie drinken is niet goed voor je maag en gal, alchohol is helemaal uit den boze, maar of al die dingen onder zelfbeschadiging vallen???)
Het roept ook meteen vragen op bij mij: in hoeverre zijn al die andere verslavingen ook schadelijk voor jezelf?? Is het niet zo, dat automutilatie als veel schokkender wordt ervaren door buitenstaanders omdat het maatschappelijk niet zo "geaccepteerd" is als bijvoorbeeld jezelf naar de andere wereld drinken om je eigen pijn niet te hoeven voelen of jezelf kalmeren door overmatig te eten. Roken is nog veel vanzelfsprekender, niemand staat er meer met een frisse blik tegenover. Het is zo gewoon, dat niemand er meer achter zoekt dan: ach, gewoon lekker een saffie doen...ondertussen kalmeer je jezelf en verniel je je longen (om over je hart en bloedvaten nog maar te zwijgen)
Bovendien: in de borderline-boeken die ik gelezen heb, staan in de hoofdstukken over auto-mutilatie ook altijd nagelbijten en drankmisbruik opgenoemd in het lijstje van manieren van zelfverminking...
Waar ligt de grens van het pathetische??
quote:
Op woensdag 03 oktober 2001 22:13 schreef hoogl298 het volgende:[..]
Als je het heel nuchter bekijkt: door te roken beschadig je jezelf wel degelijk!! maar niet op een manier als snijden....
Het roept ook meteen vragen op bij mij: in hoeverre zijn al die andere verslavingen ook schadelijk voor jezelf?? Is het niet zo, dat automutilatie als veel schokkender wordt ervaren door buitenstaanders omdat het maatschappelijk niet zo "geaccepteerd" is als bijvoorbeeld jezelf naar de andere wereld drinken om je eigen pijn niet te hoeven voelen of jezelf kalmeren door overmatig te eten
het is iig zo dat automutilatie heel veel angsten bij mensen oproept omdat het iets engs is, en iets vreemds, zoiets doe je jezelf toch niet aan is de reactie. Ik weet dat je dat wel kan (hoef ik alleen maar naar mijn arm te kijken).
Roken is nog veel vanzelfsprekender, niemand staat er meer met een frisse blik tegenover. Het is zo gewoon, dat niemand er meer achter zoekt dan: ach, gewoon lekker een saffie doen...
roken is als je erg nuchter naar kijkt misschien een vorm van zelfbeschadiging maar ja, ik doe het zelf ook dus kan ik daar niets over zeggen denk ik
Bovendien: in de borderline-boeken die ik gelezen heb, staan in de hoofdstukken over auto-mutilatie ook altijd nagelbijten en drankmisbruik opgenoemd in het lijstje van manieren van zelfverminking...
ik denk dat er heel veel manieren van automutilatie zijn alleen dat snijden etc de meest hefige zijn die de meeste emoties oproepen.
Waar ligt de grens van het pathetische??
quote:ik snap dat je het kwijt moest..
Op woensdag 03 oktober 2001 18:09 schreef Jizzy het volgende:
Hoi,Sinds een jaar of 2 snijd ik wel eens in m'n arm. Als ik ruzie heb of iemand zegt iets vervelends bijvoorbeeld. Gewoon als ik me even echt vreselijk rot voel. Ik heb dan op dat moment gewoon zin om het te doen, maar de volgende dag heb ik meestal al gelijk spijt. Het ziet er niet uit, en het doet pijn, en ik moet oppassen dat niemand het ziet (op school of thuis bijvoorbeeld). Meestal maak ik gewoon een paar kleine smalle krasjes, maar een paar dagen geleden ben ik, om het maar zo te zeggen, flink tekeer gegaan. Ik heb nu wel heel erg spijt, maar ik kan het natuurlijk niet meer terug draaien
(een plaatje voor de mensen die niet weten wat ik bedoel: http://members.tripodnet.nl/Jizzy/Arm.jpg zoiets dus...)
Ik moest dit gewoon even ergens kwijt
Is er iemand die dit ook doet of iets weet om er vanaf te komen?
Ik hoor het graag!
Groetjes, Jizzy Girly
de beste raad die ik je kan geven is: hulp zoeken, er misschien eerst met een vriend(in) over praten en dan bijvoorbeeld op school met de vertrouwenspersoon of de schoolarts.. die zullen je zeker verder kunnen en willen helpen.
het is in ieder geval al heel knap van je dat je het hier opgeschreven hebt!
als je met meer mensen erover wilt praten ofzo, lotgenoten zeg maar, kun je ook es op www.zwaarweer.nl/forum kijken, is een forum voor mensen die zich depressief voelen (veel mensen die automutileren zijn ook depressief, het hoeft niet perse maar is vaak wel het geval)
heel veel succes iig en ik hoop dat je er met iemand over durft/ kunt praten!
Ik vraag me alleen af waarom je een foto maakt van je arm en die hier publiceert. Is het feit dat je jezelf snijdt en dat vermeldt niet voldoende??
Ik heb een beetje het idee dat je een soort van 'bewijs' wil aanvoeren om vooral serieus genomen te worden. Dat maakt je verhaal eigenlijk nog schrijnender...
Sterkte .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik voelde me enorm kut altijd en door lichamelijke pijn kon ik die pijn plaatsen. Nu een aantal jaren later en me een grote periode goed te hebben gevoeld had ik weer even een diepte punt afgelopen zomer. Na een ruzie met iemand, heb ik vervolgens in mezelf gesneden. Het was vertrouwd en ik deed het weer op de manier hoe ik het eerst deed... Op plekken waar niemand het kan zien en waar het flink veel zeer deed. Toen ik eenmaal een aantal sneeen had gedaan schrok ik van mezelf, en ben toen huilend in slaap gevallen. Ik wou niet meer als vroeger zijn, dat alleen pijn pijn beter kon maken. Ik weet niet hoe het in de toekomst zal gaan, maar voorlopig ben ik het even niet van plan.
Als je het niet wilt en het toch steeds doet, praat dan met je docter over.
quote:! ook al heb je er geen spijt van bloemetje, toch is het verstandig om hulp te zoeken.. ook al vind je het relaxt om het te doen, dat maakt nog niet dat het niet schadelijk is.
Op woensdag 03 oktober 2001 18:51 schreef bl0emetjE het volgende:
het feit dat je er spijt van hebt, is natuurlijk niet leuk.. is het spijt dat je het niet had willen doen, of dat je het lelijk vind? want als je spijt hebt omdat je het hebt gedaan, dan kan je misschien het beste toch met iemand praten...ik snij zelf ook en ik vind het enorm relaxxx...
ik voel me er heel rustig door en alles, vooral als ik me rot voel.. ik snij dan wel veel dieper dan jij, van die sneetjes op de foto, daar krijg je geen littekens van..
het snijden in jezelf is verslavend (misschien dat het door het gevoel komt wat je ervan krijgt ofzo??).. duz als je ermee op wilt houden is het idd het beste om hulp te zoeken...heel veel succes!!
kun je niet iets anders bedenken om te doen ipv het snijden? heb ooit gehoord van iemand die een boksbal kocht en zich daarop uitleefde.. deed ook pijn, aan haar hand, maar ze hield er verder nix aan over..
en van die sneetjes op die foto kun je wel littekens krijgen, al zullen ze niet zo goed te zien zijn. je zegt dat je nog dieper snijdt bloemetje, misschien vind je dat nu niet erg maar denk er eens aan over 10 jaar.. van zal je er dan van vinden, om aldoor weer aan deze tijd te moeten denken als je die littekens ziet?
misschien vind je het zelf niet nodig, maar toch lijkt het me beter als je *wel* hulp zoekt.. automutilatie doe je niet zomaar..
sterkte!
quote:Aneurism...
Op woensdag 03 oktober 2001 23:02 schreef Aneurism het volgende:
Ik heb het vroeger laten we zeggen 4-5 jaar geleden veel gedaan, vaak moesten mijn polsen het ontgelden.
Ik voelde me enorm kut altijd en door lichamelijke pijn kon ik die pijn plaatsen. Nu een aantal jaren later en me een grote periode goed te hebben gevoeld had ik weer even een diepte punt afgelopen zomer. Na een ruzie met iemand, heb ik vervolgens in mezelf gesneden. Het was vertrouwd en ik deed het weer op de manier hoe ik het eerst deed... Op plekken waar niemand het kan zien en waar het flink veel zeer deed. Toen ik eenmaal een aantal sneeen had gedaan schrok ik van mezelf, en ben toen huilend in slaap gevallen. Ik wou niet meer als vroeger zijn, dat alleen pijn pijn beter kon maken. Ik weet niet hoe het in de toekomst zal gaan, maar voorlopig ben ik het even niet van plan.
Als je het niet wilt en het toch steeds doet, praat dan met je docter over.
quote:Het gaat nu weer goed hoor Duch
Op woensdag 03 oktober 2001 23:15 schreef DuchessX het volgende:[..]
Aneurism...
Ik let er nu gewoon beter op, ik leef alleen nog maar om blij te zijn enzo... soms heb ik zoals laatst te merken was een inzinkertje... sorry
quote:Dit is iets, wat ik ook niet begrijp. Ik heb me dat eerder afgevraagd. Bij mij is het voorgekomen tussen mijn 14e-16e jaar en nu het afgelopen jaar weer. De drang om mezelf te pijnigen is zo groot, dat het vreselijk moeilijk is om er niet aan toe te geven. Bij mij is een heel deel van de drang terug te verwijzen naar mijn verleden. Dat het nu terugkomt, na ruim 10 jaar, komt doordat ik in een zware depressie zit. Bij mij heeft het voor een groot deel te maken met haat jegens mijzelf. Die haat komt weer voort uit mijn verleden...het klinkt zwaar, het is zwaar, het doet pijn om het hier zo op te schrijven. Maar misschien dat anderen er iets aan hebben, dat het een beetje verklaarbaarder wordt... Het lijkt mij in ieder geval niet 'normaal' (ach, wat ís normaal?) en ik zou iedereen die last heeft van die drang (of je er nu wel of niet aan toegeeft) willen aanraden om toch iets aan die drang te doen. Het is destructief en zoals je ziet het kán op latere leeftijd weer terugkomen.
Op woensdag 03 oktober 2001 23:22 schreef TimberWolf het volgende:
Help mij even, want ik snap het niet. Wat is de charme van het in jezelf snijden? Volgens mij, maar ik ben een leek, doet dat alleen maar buitengewoon veel pijn? Hoe kom je er toe om sneetjes in je eigen lijf te gaan maken?
Aneurism: Nu begrijp ik je reacties in dat topic ook veel beter. Heel veel sterkte, ik denk dat je het best gebruiken kunt...
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 03-10-2001 23:31]
quote:automutilatie kan komen doordat iemand bijv controle over alles wil hebben. dus bijv er gaat iets (of meerdere dingen) fout in iemand z'n leven, waar diegene nix aan kan doen. dat snijden heeft de persoon zelf helemaal de controle over, en kan dus ook het gevoel geven van dat alles eventjes gaat zoals hij/zij dat wil.
Op woensdag 03 oktober 2001 23:22 schreef TimberWolf het volgende:
Help mij even, want ik snap het niet. Wat is de charme van het in jezelf snijden? Volgens mij, maar ik ben een leek, doet dat alleen maar buitengewoon veel pijn? Hoe kom je er toe om sneetjes in je eigen lijf te gaan maken?
het kan ook komen doordat iemand niet steeds door een ander gekwetst wil worden/pijn gedaan wil worden, zodat hij nu zichzelf pijn gaat doen.
ook is het geestelijke pijn omzetten in lichamelijke pijn. ik weet niet of je ooit iets ergs meegemaakt hebt, waardoor je je echt klote ging voelen..? op een gegeven moment wil je dat gevoel niet meer, en ga je jezelf 'echt' pijn doen, dus bijv door jezelf te snijden. dan voel je eindelijk de pijn echt, ipv dat het niet aanwijsbaar is zeg maar, maar alleen in je hoofd zit.
is een beetje wazig misschien maar hoop dat het enigszins te begrijpen is.
En ja, ik heb ook de nodige shit meegemaakt. Varierend tot een vreselijke schooltijd, tot het overlijden van mijn vader, redelijk recent. En ja, dat doet pijn, maar ik zie nog steeds niet hoe ik dan zou komen tot automutilatie.
Wat ik ook niet snap: Hoe begin je met zoiets? Hoe kom je erachter dat je je beter voelt als je jezelf pijn toebrengt? Ik kan me niet voorstellen dat je gaat experimenteren, eigenlijk. En waarom snijden?
Overigens geensinds een poging jullie uit te horen, of dingen op te rakelen. Negeer me als je niet wil antwoorden. Maar van alle dingen die ik niet snap, vind ik dit toch wel de bijzonderste.
quote:Ik kan het voor mezelf ook niet beter verklaren dan hetgeen ik opgeschreven heb. Waar die drang vandaan komt...ik weet het ook niet, het is er soms ineens. Het gebeurd als ik me héél, héél erg rot voel, ik word dan als het ware gedwongen mezelf te pijnigen. Ik heb soms zo'n enorme, diepe hekel aan mezelf..ik word er soms gewoon letterlijk misselijk van. Volgens mijn pscyholoog heeft het te maken met hetgeen ik vroeger heb meegemaakt, dat heeft mij gevormd zoals ik nu ben en geeft innerlijke conflicten. Ik denk dat wanneer ik die conflicten niet meer aan kan, mijn 'psyche' geen andere oplossing ziet dan te pijnigen? Gelukkig ben ik vaak sterker als die drang...en anders is Juup© er nog altijd om mij op te vangen.
Op donderdag 04 oktober 2001 00:34 schreef TimberWolf het volgende:
Dank DuchessX en Sundae voor jullie antwoord. Ik begrijp dat dit lastig uit te leggen is. En aan de reply duchessX meen ik af te leiden dat die in ieder geval weet waar ze mee bezig is. Toch snap ik dan niet hoe pijnbeleving dan kan zorgen voor het plaatsen van gebeurtenissen in je leven. Ook zie ik het 'snijden' nog niet zo. Er zijn toch zat andere manieren om jezelf pijn te doen, zonder jezelf tot bloedens toe open te leggen?En ja, ik heb ook de nodige shit meegemaakt. Varierend tot een vreselijke schooltijd, tot het overlijden van mijn vader, redelijk recent. En ja, dat doet pijn, maar ik zie nog steeds niet hoe ik dan zou komen tot automutilatie.
Wat ik ook niet snap: Hoe begin je met zoiets? Hoe kom je erachter dat je je beter voelt als je jezelf pijn toebrengt? Ik kan me niet voorstellen dat je gaat experimenteren, eigenlijk. En waarom snijden?
Overigens geensinds een poging jullie uit te horen, of dingen op te rakelen. Negeer me als je niet wil antwoorden. Maar van alle dingen die ik niet snap, vind ik dit toch wel de bijzonderste.
Trouwens, het hoeft niet eens altijd snijden te zijn, het kan ook met mijn hoofd tegen de muur bonken zijn, of aan mijn haar trekken. Maar het precieze 'waarom'...helaas weet ik dat zelf ook niet. Ik ben ook op zoek geweest naar antwoorden, maar kon ze niet vinden. In ieder geval weet ik nu dat meer mensen het doen, dat het niet helemaal abnormaal is. Dat wist ik vroeger niet, hetgeen het toentertijd allemaal heel erg zwaar maakte. Ik ben blij met dit topic, blij dat er toch serieus over gepraat kan worden. Het komt in ieder geval vele malen vaker voor dan wij denken, dat is hier wel te zien.
Hij voelt zich zo machteloos.
PLZ als je niet voor jezelf wilt stoppen. Doe het dan voor de mensen die om je geven en vaak niet begrijpen waarom je jezelf dit aandoet.
Ik denk dat het gewoon op een gegeven moment ophoud, en dat je er nu niet veel meer aan kan doen dan gewoon verder gaan waarmee je bezig bent, dat klinkt misschien heel wreed, maar als mensen zich er mee gaan bemoeien word het alleen nog maar erger
quote:Ja lollig hé??
Op donderdag 04 oktober 2001 03:29 schreef F.U.B.A.R het volgende:[..]
** edit: zuigopmerking verwijderd **
[Dit bericht is gewijzigd door MrBig op 04-10-2001 11:37]
quote:er zijn wel andere manieren om jezelf pijn te doen, zijn ook mensen die zichzelf bijv branden of slaan.
Op donderdag 04 oktober 2001 00:34 schreef TimberWolf het volgende:...
Toch snap ik dan niet hoe pijnbeleving dan kan zorgen voor het plaatsen van gebeurtenissen in je leven. Ook zie ik het 'snijden' nog niet zo. Er zijn toch zat andere manieren om jezelf pijn te doen, zonder jezelf tot bloedens toe open te leggen?
het idee van het bloeden, is juist te zien dat je echt pijn hebt (vind ik dan), het snijden zelf hoeft nog niet zo heel veel pijn te doen.
quote:je hebt ook veel meegemaakt. mensen die automutileren wordt het gewoon te veel, te veel pijn die niet geuit wordt en te weinig controle over de dingen die gebeuren.
En ja, ik heb ook de nodige shit meegemaakt. Varierend tot een vreselijke schooltijd, tot het overlijden van mijn vader, redelijk recent. En ja, dat doet pijn, maar ik zie nog steeds niet hoe ik dan zou komen tot automutilatie.
quote:ik weet niet hoe mensen hier (die het doet/ooit gedaan heeft) ermee zijn begonnen.. je kunt er ergens over gelezen hebben, het uitproberen en je er 'beter' door voelen, en het dus blijven doen. of je komt er per toeval op, je snijdt jezelf per ongeluk in je vinger en denkt dan zoiets van: eigen schuld, dat had ik verdiend..
Wat ik ook niet snap: Hoe begin je met zoiets? Hoe kom je erachter dat je je beter voelt als je jezelf pijn toebrengt? Ik kan me niet voorstellen dat je gaat experimenteren, eigenlijk. En waarom snijden?
verder weet ik niet waarom iemand eraan zou kunnen beginnen..
Als ik kraste voelde ik gewoon weer iets .
Het was beter dan het leeg voelen .
Toen het de eerste keer gebeurde ben ik heel erg in paniek geraakt en had meteen een hulplijn gebeld achteraf ben ik daar heel blij mee , want daardoor heb ik nu de hulp die ik nodig heb .
Overigens valt het me op dat er erg veel vrouwen reageren hier. Mag ik concluderen dat deze aandoening meer leeft onder de vrouwelijke bevolking, of is dat toeval?
Overigens ben ik het met de rest van de reacties wel eens. Ik denk dat het voor de topicopener tijd wordt om eens met in ieder geval de huisarts te praten. Deze heeft zwijgplicht, dus zal het nooit aan ouders of anderen vertellen, en zou dus de ideale persoon zijn om je verder te helpen. En natuurlijk is, zoals ook al opgemerkt, het geen garantie van resultaat. Maar niets doen, en gewoon doorgaan met 'snijden' is wel een garantie voor geen resultaat...
quote:(bron: zwaarweer forum - Wat is automutilatie?)
Op woensdag 03 oktober 2001 22:46 schreef sundae het volgende:[..]
als je met meer mensen erover wilt praten ofzo, lotgenoten zeg maar, kun je ook es op www.zwaarweer.nl/forum kijken, is een forum voor mensen die zich depressief voelen (veel mensen die automutileren zijn ook depressief, het hoeft niet perse maar is vaak wel het geval)
heel veel succes iig en ik hoop dat je er met iemand over durft/ kunt praten!
Soms kan iemand geen uiting geven aan zijn nare en negatieve gevoelens.
Krassen kan dan het afgeven van een signaal zijn aan de omgeving dat het niet goed gaat. Of het is richten van boosheid en verdriet op jezelf in plaats van op wat er werkelijk speelt en pijn en verdriet doet. Dat kan bijvoorbeeld zijn door wat er gebeurd is, of door iemand of iets uit de omgeving. Mensen die zichzelf verwonden doen dit niet om aandacht te trekken of te manipuleren. Het is een manier van omgaan met intense pijn,
verdriet en/of boosheid.
Zelfverwonding wordt ook wel automutilatie genoemd en is het toebrengen van
verwondingen of letsel aan de huid of het lichaam. Dit kan zijn: snijden, krassen, haren uittrekken en dergelijke. Mensen die zichzelf verwonden hebben meestal iets heel naars en ernstigs meegemaakt.
*het kan een uitdrukking zijn van jezelf wanhopig en machteloos voelen;
*het kan een uitdrukking zijn van pijn en gevoelens die niet geuit mogen
worden
*sommige mensen kunnen zich zo 'verdoofd' voelen dat dit de enige manier is
nog wat te voelen.
*soms heeft het te maken met schuldgevoelens, zelfhaat en het ontbreken van
eigenwaarde.
Automutilatie is geen kenmerk van een depressie. Er is dus iets anders met je aan de hand, hoewel je er depressieve klachten bij kunt hebben. Ingeval van automutilatie is er altijd professionele hulp nodig. Het zelf oplossen is erg moeilijk.
---------
ook van zwaarweer forum
Noodhulp voor automutilatie
Te.nr.: 030 - 272 46 45
Bereikbaar: maandagmiddag
dinsdagochtend
woensdag
donderdagochtend
-----
personal note.. sundae bedankt voor de link; heb nu eindelijk de kans om me meer te verdiepen en meer te begrijpen van sommige dingen hier in R&P.
Als ik jou was zou ik inderdaad hulp zoeken, correlatie bv
Je Huis arts heeft zwijg plicht dus die mag niks door vertellen kan je altijd je probleem kwijt.
en Lopat bedankt voor je zinige opmerking, ik berijp echt niet wat sommige mensen op dit forum zoeken...
Meid sterkte er meer!!!!!!!!!1
Jeff
quote:Met de hulplijn bellen!
Op woensdag 03 oktober 2001 18:09 schreef Jizzy het volgende:
Hoi,Sinds een jaar of 2 snijd ik wel eens in m'n arm. Als ik ruzie heb of iemand zegt iets vervelends bijvoorbeeld. Gewoon als ik me even echt vreselijk rot voel. Ik heb dan op dat moment gewoon zin om het te doen, maar de volgende dag heb ik meestal al gelijk spijt. Het ziet er niet uit, en het doet pijn, en ik moet oppassen dat niemand het ziet (op school of thuis bijvoorbeeld). Meestal maak ik gewoon een paar kleine smalle krasjes, maar een paar dagen geleden ben ik, om het maar zo te zeggen, flink tekeer gegaan. Ik heb nu wel heel erg spijt, maar ik kan het natuurlijk niet meer terug draaien
(een plaatje voor de mensen die niet weten wat ik bedoel: http://members.tripodnet.nl/Jizzy/Arm.jpg zoiets dus...)
Ik moest dit gewoon even ergens kwijt
Is er iemand die dit ook doet of iets weet om er vanaf te komen?
Ik hoor het graag!
Groetjes, Jizzy Girly
Probeer er over te praten. Probeer uit te leggen hoe je denkt op dat moment, wat je denkt en wat er in je omgaat.
Ms een tip:
Als je het iemand hebt verteld, en je vertrouwd deze goed, overleg dan of je hem/haar mag bellen ofzo als je voelt dat het slechter gaat. Voordat je je gaat snijden is er een periode waarin je gevoelens opgestapeld worden en die de aanloop vormen naar het snijden zelf. Aan jou dus om op tijd aan iemand te laten merken als je het zelf niet kan dat er iets is, zodat je evt. op andere gedachten gebracht kan worden. Praat er veel over, evt. met een hulpverlener, maar zorg er asjeblieft voor dat het niet 'normaal' wordt...
Hopelijk kan je hier wat mee, is er wat onduidelijk kan je het altijd vragen.
Heel erg veel sterkte en succes!
Armageddon
Joene
F.U.B.A.R
Zijn de enige die écht zielig zijn. Zij moeten zogenaamd "gezond van geest" zijn. Als je dan dergelijke opmerkingen neer zet, denk ik dat jullie juist degene met het grootste probleem zijn (zijn jullie wel menselijk of hebben jullie je verstand in je reet zitten?).
Jizzy!
Je hebt zowieso één of ander probleem/ soort ziekte.
Vaak wordt er gezegd dat het een (on)bewuste schreeuw voor aandacht/ hulp is. Anderzijds kan het ook een uiting zijn i.v.m. low self esteem? Of uit onmacht?
Ga eens voor jezelf na, waarom jij denkt dat je het doet.
En zoek vooral hulp, want het is niet gezond! Je hoeft je nergens voor te schamen, want er zijn best veel mensen die dergelijke dingen doen. Het is juist bewonderingswaardig als je het naar buiten durft te brengen en hulp zoekt!
Succes.
[Dit bericht is gewijzigd door Ester op 04-10-2001 14:49]
quote:Mag ik je vragen waarom mijn naam tussen deze mensen staat? Ik denk dat mijn mening en mijn post zeer ontopic was... edit dit gaarne...
Op donderdag 04 oktober 2001 11:04 schreef Ester het volgende:
SanSan
Aneurism
Joene
F.U.B.A.R
Zijn de enige die écht zielig zijn. Zij moeten zogenaamd "gezond van geest" zijn. Als je dan dergelijke opmerkingen neer zet, denk ik dat jullie juist degene met het grootste probleem zijn (zijn jullie wel menselijk of hebben jullie je verstand in je reet zitten?).Jizzy!
Je hebt zowieso één of ander probleem/ soort ziekte.
Vaak wordt er gezegd dat het een (on)bewuste schreeuw voor aandacht/ hulp is. Anderzijds kan het ook een uiting zijn i.v.m. low self esteem? Of uit onmacht?
Ga eens voor jezelf na, waarom jij denkt dat je het doet.
En zoek vooral hulp, want het is niet gezond! Je hoeft je nergens voor te schamen, want er zijn best veel mensen die dergelijke dingen doen. Het is juist bewonderingswaardig als je het naar buiten durft te brengen en hulp zoekt!Succes.
quote:Waarschijnlijk bedoelde ze arma..
Op donderdag 04 oktober 2001 11:29 schreef Aneurism het volgende:[..]
Mag ik je vragen waarom mijn naam tussen deze mensen staat? Ik denk dat mijn mening en mijn post zeer ontopic was... edit dit gaarne...
quote:Dank u oppergoeroe.
Op donderdag 04 oktober 2001 11:49 schreef Danny het volgende:
Degenen die hier zo misselijk op reageerden zijn daar inmiddels op aangesproken. Dit soort kinderachtige en onsympathieke reacties op de problemen van je medemens wordt hier niet echt gewaardeerd.
quote:Dat denk ik ook, want Annie heeft een zeer persoonlijke post geplaatst.
Op donderdag 04 oktober 2001 11:31 schreef jerney het volgende:[..]
Waarschijnlijk bedoelde ze arma..
quote:Hallo Aneurism, mijn welgemeende excuses voor deze fout.
Op donderdag 04 oktober 2001 11:29 schreef Aneurism het volgende:[..]
Mag ik je vragen waarom mijn naam tussen deze mensen staat? Ik denk dat mijn mening en mijn post zeer ontopic was... edit dit gaarne...
Ik bedoelde natuurlijk Armageddon.
quote:Je weet wat 'k zei he... je bent het waard om lief voor te zijn. En als anderen dat niet doen, dan moet je het voor jezelf zijn. En ookal wil je het me niet beloven, laat je 't me wel weten als 't niet goed met je gaat ? Ik wil nl wel lief voor je zijn!
Op woensdag 03 oktober 2001 23:02 schreef Aneurism het volgende:
Ik heb het vroeger laten we zeggen 4-5 jaar geleden veel gedaan, vaak moesten mijn polsen het ontgelden.
Ik voelde me enorm kut altijd en door lichamelijke pijn kon ik die pijn plaatsen. Nu een aantal jaren later en me een grote periode goed te hebben gevoeld had ik weer even een diepte punt afgelopen zomer. Na een ruzie met iemand, heb ik vervolgens in mezelf gesneden. Het was vertrouwd en ik deed het weer op de manier hoe ik het eerst deed... Op plekken waar niemand het kan zien en waar het flink veel zeer deed. Toen ik eenmaal een aantal sneeen had gedaan schrok ik van mezelf, en ben toen huilend in slaap gevallen. Ik wou niet meer als vroeger zijn, dat alleen pijn pijn beter kon maken. Ik weet niet hoe het in de toekomst zal gaan, maar voorlopig ben ik het even niet van plan.
Als je het niet wilt en het toch steeds doet, praat dan met je docter over.
quote:
Op donderdag 04 oktober 2001 14:06 schreef snowwhite het volgende:[..]
Je weet wat 'k zei he... je bent het waard om lief voor te zijn. En als anderen dat niet doen, dan moet je het voor jezelf zijn. En ookal wil je het me niet beloven, laat je 't me wel weten als 't niet goed met je gaat ? Ik wil nl wel lief voor je zijn!
quote:w'rom ?
Op donderdag 04 oktober 2001 14:52 schreef Aneurism het volgende:
ze is liev he?
maar ik twijvel nu best beetje over feit dat ik het er neerzette...
quote:Doe es even niet zo raar! Das toch nergens voor nodig... Iedereen heeft periodes in z'n leven dat het niet zo gaat zoals je wil, en iedereen gaat daar anders mee om. En geloof me, ik heb ook zat dingen gedaan waar ik niet blij mee ben, en jij hebt tenminste het lef om het hierneer te zetten. En iedereen is het waard om lief voor te zijn, maar je moet ook lief voor jezelf zijn lieve Aneurism. En als je dat niet doet, dan moet ik het maar doen he...
Op donderdag 04 oktober 2001 14:58 schreef Aneurism het volgende:
Je zou boodschappen gaan doen! [afbeelding]*schaam*
ja ik ga NU boodschappen doen
Gelukkig is het nu winter, want in de zomer kreeg ik steeds vragen zoals "wat is er met je armen gebeurd?" of mensen pakten zomaar mijn arm vast om even mijn arm van dichtbij te bekijken Vreselijk irritant was dat.
Zelf weet ik eigenlijk niet of ik er wel mee wil ophouden. Het nadeel is dat je er veel littekens aan overhoudt en het is natuurlijk niet helemaal gezond. Maar ik heb het ooit voor elkaar gekregen om het 3 weken lang niet te doen, en jesus wat voelde ik me toch ongelooflijk KUT toen.
Ik voel soms zo veel pijn van binnen.. en als ik mezelf dan aan de buitenkant pijn doe voel ik me iets 'blijer' van binnen zegmaar.. Het is moeilijk uit te leggen.
quote:Ik heb gewoon geprobeerd om 'normaal' te leven. Gewoon leven zoals ik nu doe maar dan zonder te snijden. En dat lukte dus niet echt. Al moet ik wel zeggen dat ik het minder vaak doe dan eerst, ik ben aan het afkicken zegmaar
Op donderdag 04 oktober 2001 17:53 schreef Roonaan het volgende:
heb je drie weken geprobeerd om alleen niet te snijden of heb je in die drie weken ook geprobeerd om je emoties via andere weg baan te geven?
Nu ben ik er gelukkig van af en de littekens zijn mooi geheeld, ik schaamde me er vreselijk voor!
Het is net zoals zelfmoord: HEEL veel mensen denken in een bepaalde fase van hun leven weleens aan zelfmoord, en dat is ook wel een serieus probleem....maar de meesten groeien daar overheen. Slechts een minderheid houdt die gedachten en bij slechts een minderheid neemt het echt ernstige vormen aan. Zo is het volgens mij ook met snijden in jezelf. Het komt echt superveel voor, vooral de laatste jaren. En dat betekent niet dat al die mensen knettergek zijn en onmiddellijk naar een psychiater toe moeten omdat ze anders niet meer te redden zijn. Het betekent volgens mij alleen maar dat ze door een moeilijke periode heen gaan.
Probeer zelf of het je lukt om ermee te stoppen, want later als je je weer beter voelt zul je ervan balen dat je al die littekens hebt. Zorg daarnaast ook dat het niet ERGER wordt, dwz dat je het niet steeds vaker en steeds heftiger gaat doen. Ik ken nl. iemand die zelfs een flink ijzertekort heeft opgelopen door al het bloedverlies. Dan is het niet gezond meer natuurlijk!
Probeer zelf ermee te stoppen, als je nu merkt dat dat je niet lukt, kun je hulp zoeken. Als je merkt dat het zelfs alleen maar erger wordt, zou ik professionele hulp zoeken.
Veel sterkte!
De hoeveelheid verbaast me, maar ook de eerlijkheid om hierover te posten. Ikzelf heb nooit gesneden, maar ik bijt wel nagels en ik krijg daar ook een soortgelijk gevoel bij. Als ik enorm boos ben sla ik wel eens zodanig hard tegen de muur, dat mijn hand gekneusd is en ik er weken daarna nog last van heb, dat geeft me dan een goed gevoel... het is dan ook een soort boetedoening, een straf voor wat je allemaal weer "fout" hebt gedaan...tsja. Een vreemde manier om mijn schuldgevoel te verlichten.
Of met mijn kop tegen de muur bonken.
Of dagenlang niets van mezelf mogen eten en de pijn in mijn maag van de honger als "prettige controle" ervaren.
Of iedere dag van mezelf minimaal 5 kilometer moeten hardlopen, ook al was ik nóg zo uitgeput. (nu vind ik het zo stom van mezelf dat ik dat deed.. )
Dit is volgens mij allemaal precies hetzelfde als snijden: je streeft in al deze gevallen hetzelfde doel na en dat is dat je weer iets gaat voelen in je vervelende staat van verdoofdheid.
Als je meer om jezelf gaat geven, verdwijnen deze neigingen als sneeuw voor de zon. Heb geduld, de weg daarnaartoe kan lang zijn, maar zeker de moeite dubbel en dwars waard!!
quote:ik denk dat het wel meevalt dat het zo vaak voorkomt..
Op vrijdag 05 oktober 2001 14:47 schreef Beatrice het volgende:
Niet dat ik wil ontkennen dat het een serieus probleem is, maar laten we het ook niet enorm gaan opblazen. Er zijn HEEL veel mensen die dit doen in een bepaalde fase van hun leven (meestal als ze nog jong zijn). Ik kan er zo al drie noemen in mijn vriendenkring, en dat zijn dan alleen nog maar degenen van wie ik het weet.
heb tenminste nog nooit van iemand gehoord/gezien..
maar zou ook aan mij kunnen liggen
ik zal dit nu ook niet meer doen en uit me emoties nu door middel van dichten ...
Hier een gedichtje over mijn brandwonden en mijn gedachtes:
Scarred Mind
My mind is troubled,
i cannot think clear.
I'm hurting myself,
without any fear.
Pain is no feeling,
i cannot care.
In this state of mind,
i am not aware.
Why would i do this,
why would i enjoy.
Why am i acting,
like a little boy.
Are it the thoughts,
that drive me insane.
Or is it the pleasure,
i get from the pain.
My mind clears up,
i can taste my tears.
It makes me smile,
i could go on for years.
I stare at the scars,
they will stay for ever.
I hope they make me realise,
i won't do this again ... never!
-Webby-
Neem eens contact op met de steungroep zelfbeschadiging (030-2724645) of kijk op internet pagina www.wegwijs.org en klik door naar zelfbeschadiging.
Veel liefs en succes.
Bloed
ik zie het bloed lopen
en heb dan pas door
waar ik mee bezig ben
en toch ga ik door
hoewel ik weet
dat dit niet mag
en ik snij nog dieper
nu voel ik niks meer
alles stroomt weg
samen met het bloed
nu ben ik alles kwijt
en kan ik misschien
op zoek gaan
naar mijn geluk
Vond het wel herkenbaar...
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Als in..?
Op zaterdag 03 november 2001 18:20 schreef texelonia het volgende:Vond het wel herkenbaar...
quote:Als in... dat ik het ongeveer hetzelfde ervaar...
Op zaterdag 03 november 2001 18:25 schreef SunChaser het volgende:[..]
Als in..?
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Maar ben bezig met hulp zoeken enzow.
Enne... het is Micha
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Jeetje Sunchaser
Op zaterdag 03 november 2001 18:51 schreef texelonia het volgende:Enne... het is Micha
Ga je schoolgeld maar terugvragen!
alweer een taalfout
quote:waarom doe je dit? is het om jezelf te straffen, voel je je niet fijn over jezelf?
Op woensdag 03 oktober 2001 18:51 schreef bl0emetjE het volgende:
ik snij zelf ook en ik vind het enorm relaxxx...
ik voel me er heel rustig door en alles, vooral als ik me rot voel.. ik snij dan wel veel dieper dan jij, van die sneetjes op de foto, daar krijg je geen littekens van..
(ik heb ook ooit gesneden, ben er gelukkig van genezen....)
quote:daarom is het de bedoeling dat je andere, gezonde, niet-destructieve manierwn van je spanning afreageren leert en in de toekomst dus voorkomt dat je in jezelf gaat snijden.
Op donderdag 04 oktober 2001 18:03 schreef DarkElf het volgende:
Het is heel vreemd voor mensen die hier geen ervaring mee hebben, maar het werkt idd verslavend op een bepaalde manier.
quote:www.riaggrijnmondzuid.nl/riaggs2/riaggs2.htm
Op woensdag 03 oktober 2001 18:53 schreef Lopat het volgende:
Willen alle eikels... alsjeblieft normaal reageren...
anders rot je maar op!Ik had een vriendin die had anorexia... en volgens mij ligt dat hier niet zo ver vanaf...
Jizzy ik denk dat het heeel verstandig is als je het meteen maar aan je ouders vertelt... zij zullen wel heel erg schrikken en misschien wel boos worden ofzo... Maar zij zullen je in elk geval altijd willen helpen...
En misschien is het ook verstandig om naar een hulp instatie te gaan... (weet geen links)...
Zoek hulp.. want zoals Rechts al zegt dit lost zich zelf niet op...
Succes meid....
je kunt altijd een luisterend oor vinden op fok!... alleen let maar niet op die lompe boeren die hier afentoe rond lopen
stond in de faq van r&p
tja, met dit probleem heb ik ook gezeten. Ik heb het toen uiteindelijk aan een vriendin, die btw 3 jaar ouder (16) is, vertelt. Ik vertrouw haar helemaal en zij is naar de school coördinator gegaan. Die is nu bezig gesprekken met me te voeren en stuurt me door naar een soort schoolpsygologe. Het lucht enorm op als je weet dat je iemand heb die je alles kan vertellen, net als ik bij dit meisje kan. Als ik weer eens gesneden heb, kan ik bij haar me verhaal kwijt, ook als ik me gewoon klote voel en niet ga snijden.
nog ff 2 tips voor je, nou jah, eigelijk 3. Vertel dit aan iemand die je vertrouwt en waarvan je weet dat diegene er mee om kan gaan en je wilt helpen, dan komt alles goed. Je ouders hoeven er voorlopig nog niet achter te komen.
Als je jezelf wilt straffen, pijn wilt doen, laat dan een ijsklontje in je hand smelten of hou je polsen onder de kraan. Kou doet pijn, maar brengt zegmaar geen schade toe.
ga een rondje rennen, fietsen of skaten. iig iets waarvan je moe van wordt en je energie kwijt kan.
sterkte!!
quote:-Edit- Doei.
Op zondag 16 november 2003 20:50 schreef knuddiej het volgende:
Heejtja, met dit probleem heb ik ook gezeten. Ik heb het toen uiteindelijk aan een vriendin, die btw 3 jaar ouder (16) is, vertelt. Ik vertrouw haar helemaal en zij is naar de school coördinator gegaan. Die is nu bezig gesprekken met me te voeren en stuurt me door naar een soort schoolpsygologe. Het lucht enorm op als je weet dat je iemand heb die je alles kan vertellen, net als ik bij dit meisje kan. Als ik weer eens gesneden heb, kan ik bij haar me verhaal kwijt, ook als ik me gewoon klote voel en niet ga snijden.
nog ff 2 tips voor je, nou jah, eigelijk 3. Vertel dit aan iemand die je vertrouwt en waarvan je weet dat diegene er mee om kan gaan en je wilt helpen, dan komt alles goed. Je ouders hoeven er voorlopig nog niet achter te komen.
Als je jezelf wilt straffen, pijn wilt doen, laat dan een ijsklontje in je hand smelten of hou je polsen onder de kraan. Kou doet pijn, maar brengt zegmaar geen schade toe.
ga een rondje rennen, fietsen of skaten. iig iets waarvan je moe van wordt en je energie kwijt kan.sterkte!!
[Dit bericht is gewijzigd door CartWOman op 16-11-2003 23:02]
quote:
Op zondag 16 november 2003 20:56 schreef cybertrucker het volgende:[..]
stelletje dozen ga toch werken in plaats al dat snijden in je eigen ga maar es in de keuken vlees snijden
.
HALLO I VERWACHT BEZORGDHEID mja ik heb dr spijt van en was n eenmalig iets. Meestal ist een periode dat je zoiets doe, is natuurlyk nooit goed maar vaak stop je vanzelf wel... Nouw ik ga er weer van door Laterrz PS. THIS WAS MY FIRST POST EVER 
quote:Of je reageert gewoon niet
Op zondag 16 november 2003 20:56 schreef cybertrucker het volgende:
stelletje dozen ga toch werken in plaats al dat snijden in je eigen ga maar es in de keuken vlees snijden
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
