Babel: alle ingrediënten aanwezig nieuw meesterwerk Ińárritu

Ik heb hem gister gezien, en ik vond het echt een schitterende film... 21 Grams en Crash heb ik niet gezien, dus ik heb ook niet echt vergelijkingsmateriaal, maar ik vond het echt boeiend tot het einde... en ik kon me helemaal inleven met de verschillende personen. En ik vond het prachtig dat je al die verschillende culturen zag... ik ben er helemaal weg van
Maar mijn bioscoop-maatje vond het weer een tenenkrommend slechte film...

Eindelijk gezien, erg onder de indruk! Goed acteerwerk, prachtige muziek, erg meeslepend. Alleen de aftermath was soms wat langdradig. De laatste 30 minuten hadden wel wat ingekort gemogen, als was de muziek op de balkonscene werkelijk wonderschoon!
mbt tot het briefje:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gisteren gezien. Zal morgen reageren

Golden Globe.
Maar verslaggever sprak het uit als: beebel?

Soms kan je maar beter niks van een film meekrijgen voordat je 'm hebt gezien. Ging met heel hoge verwachtingen naar Babel toe ('ultieme mozaiekfilm' blablabla 'verhalen die fantastisch met elkaar verwoven zijn' etc etc) maar hij viel me nogal tegen. Goeie sfeerschets, dat wel, mooie plaatjes, maar dramatisch vond ik hem nogal zwak en de verschillende verhaallijnen... nou ja, bij de eindjes aan mekaar geknoopt. Het lukte me niet om door de film gegrepen te worden, daarvoor vond ik de film teveel melodrama, effectbejag.
Dat Amerikaanse stel werkte trouwens van het begin al op mijn zenuwen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Ringo op 26-01-2007 19:43:13 ]

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 19:58 schreef Arcee het volgende:
Soms? Altijd.

Dat is in principe waar, maar veel films zou ik nooit hebben gezien als ik er niet eerst wat over had gelezen.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 19:35 schreef Ringo het volgende:
Goeie sfeerschets, dat wel, mooie plaatjes, maar dramatisch vond ik hem nogal zwak en de verschillende verhaallijnen... nou ja, bij de eindjes aan mekaar geknoopt. Het lukte me niet om door de film gegrepen te worden, daarvoor vond ik de film teveel melodrama, effectbejag.
Dat Amerikaanse stel werkte trouwens van het begin al op mijn zenuwen.

vind ik ook.
schitterende film, maar toch greep ie me niet op de een of andere manier weet niet waarom.
Maar hij is toch erg goed/mooi.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 18:31 schreef Duderinnetje het volgende:
Oh, wat ontzettend mooi!
Ik vond de personages bijna om aan te raken, zo echt. En het verdriet, de wanhoop, de spijt en het verlangen van de hoofdpersonen waren al even tastbaar.
Van begin tot eind (helaas onderbroken door een pauze) compleet gebiologeerd zitten kijken. De vier hoofdlijnen, de zijlijntjes, de onderhuids kabbelende mini-lijntjes, de stiekeme lijntjes die je pas later begrijpt... meesterlijk.

Eén vraag: wat zou er op dat briefje van het Japanse meisje hebben gestaan?

Ik ging totaal onverwachts naar deze film, dus in het begin moest ik erg inkomen. Ik kende de hele film niet, en ging er heen met de instelling van "gewoon een filmpje pakken", en we waren te laat voor de andere films . Publiek was wel een beetje anders dan "normaal"(veel meer "ouderen" en minder van dat breezervolk ), dat is het enige wat mij opviel.
Juist doordat ik er totaal onwetend in ging dacht ik na een half uurtje beelden uit de woestijn en een zich aftrekkende 12 jarige "blijft dit zo, wat iiiiiiis dit nou weer voor iets ", wat overigens bevestigd werd door het vriendinnetje waar mee ik naar de film ging. Zij tikte me op een gegeven moment aan, keek me raar aan en stelde mij precies die vraag.

Echter, hoe langer hij duurde, hoe meer ik dacht "dit kan nog eens erg goed worden"... En ja inderdaad.. Wat duderinnetje zegt.. Zelden een film gezien waar de emoties van de karakters zo goed te voelen is...Deze film had 'het' echt voor mij. Misschien is de verhaallijn niet geweldig bijzonder, maar de emoties karakters en gebeurtenissen.. zo puur en pakkend.

Maargoed, als je erin gaat met hele hoge verwachtingen dan zou het misschien ook heel erg tegen kunnen vallen zoals Ringo zegt. Ik vermoed dat ik dat ook zou hebben. Zo'n film als dit daar moet je gewoon in vallen.. .Dus ik heb geluk gehad, met mijn van niks weten , en daarom heeft ie mij in ieder geval heel erg verrast, op een positieve manier. En ik denk dat ik niet de enige in de zaal was, want iedereen bleef een tijdje zitten toen de aftiteling begon..:)

21 gramns vond ik ruk, maar Babel is erg goed, het verhaal kabbelt wel voort, maar is niet zo fragmentatrisch als 21 Grams.

Het is echt zo goed geregiseerd, alsof je naar een docu kijkt met echte mensen. Ik vond de Mexicaanse oppaas qua ellende erg lijken op de moeder in Requim for a Dream trouwens, in haar rode jurk.

babel was best okay.
soms een tikje saai, maar wel veel mooie beelden, leuk om te zien hoe alles mooi op elkaar aansluit
alleen dat briefje.. ik kan maar niet verzinnen wat er nou op zou kunnen staan

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand enig idee hoe het nummer heet dat in de discotheek wordt gespeeld (tweede nummer, niet Saterdaynight fever ofzo)...

Gisteren (!) pas voor het eerst gezien tijdens de laatste voorstelling in filmhuis Lumičre te Maastricht. Een prachtcinematografie! Werkelijk schitterende beelden en een ontroerend verhaal. Net als mijn voorgangers hierboven heb ook ik een flinke rits vragen open staan na het zien van het einde; naar mijn smaak een iets TE open einde, maar dat past wel in deze film..
* Uiteraard: WAT staat er op dat briefje?
* Hoe gaat het verder met het gezin in Amerika?
* Hoe gaat het verder met de dader(s) in Marokko?
De twee voorgangers van dit trilogie-slotstuk heb ik ook nog steeds niet gezien, dus die ga ik maar eens gauw van stal halen..

Gisteren voor het eerst gezien. De vier verhaallijnen waren allen goed. Alleen is het vrij geforceerd aan elkaar gelinkt allemaal. Het lijkt alsof ze eerst dat Japan-verhaal en Marokko-verhaal apart hebben geschreven, en toen dachten: oh schrijf er even vlug tussen dat die vader jager is en op jacht ging in Marokko en dat ze zo dat wapen hebben gekregen. Met name die link vond ik vrij goedkoop.

Ik vond de sfeer ook veel beter dan het plot. Brad Pitt en Kate Blanchett in dat Marokkaanse dorpje, dat Marokkaanse gezin van die 2 jongetjes (met z'n allen in de couscous graaien), die Japanners die trippen op pilletjes en met name die blonde Amerikaanse kindertjes die feest vieren tussen de Mexicanen.

[ Bericht 100% gewijzigd door iriswww op 22-09-2009 22:46:28 ]