quote:
Op zondag 15 mei 2005 11:44 schreef Godslasteraar het volgende:Of god nu bestaat of niet, blijft de vraag waarom een god die een universum met alles erop en er aan kan scheppen met zijn heilige teksten zulk broddelwerk aflevert.
En dan de heilige boekjes, de torah, bijbel, koran en al die andere aanverwante teksten. Een grotere teleurstelling is toch niet mogelijk? De mens die de natuur, in de breedste zin van het woord, nauwelijks kan bevatten, maar diezelfde mens is wél in staat de waarden en normen van de ''goddelijke'' teksten te overtreffen, met gemak zelfs want de lat ligt in deze teksten bepaald niet hoog.
Is een god, die zo'n overweldigend en voor de mens onvoorstelbaar moeilijk te begrijpen universum kan scheppen, niet in staat waarden en normen te creeëren van een niveau
waartoe mensen als Socrates, Voltaire en Kant wel in staat waren?Op dit vlak is de mens god veruit superieur.
Edit: en dan hebben we het nog geeneens over het miserabele proza van deze teksten.
En wat te denken van mensen als Homerus, Thucydides en het evangelie tot Dostojewski, T.S. Eliot, Nietzsche en bovenal Cioran?
Waar je bij veel andere denkers - hoeveel academische, specialistische of wetenschappelijke kennis ze ook hebben - het gevoel krijgt dat zij op de tast leven, weet je bij bovengenoemde iconen dat zij enig inzicht hebben in de werkelijkheid in het algemeen en de mens in het bijzonder.
Overigens Godslasteraar is jouw reactie mij uit het hart gegrepen. Want gesteld dat 'God' werkelijk zo geheven is als de religie ons wil doen geloven - en dat geldt zowel voor het jodendom, christendom als de islam - dan zou de (letterlijke) weerslag van zo'n bovennatuurlijke oppermacht in hun heilige boeken en schriften inderdaad niet zo'n ongelooflijk onzinnig, en godsonzalige gezemel hebben ge(open)baard. En dan heb ik het nog niet eens over het theologische gemoraliseer van al die teksten en de invrome manier waarop dit in de praktijk wordt gebracht.
Anderzijds ben ik het niet geheel met je eens wanneer je in de woorden van Einstein 'de wetenschap roemt als het meest
waarde volle instrument dat de mens tot zijn beschikking heeft om het
onverklaarbare te verklaren. Bovendien, met het toenemend besef dat ook de wetenschap niet in staat is (gebleken) het ultieme mysterie van het bestaan en haar wordingsproces te ontrafelen, is ook zij (vergeef me de uitdrukking) niet zaligmakend!...
Misschien moeten wij ons wel (en vergeef me andermaal de uitdrukking) verzoenen met het besef dat er eenvoudigweg geen 'ware wereld' kan bestaan - niet vanuit een rationeel of wetenschappelijk, en (dus) ook niet vanuit een religieus of levensbeschouwelijk perspectief. En is het misschien juist daarom dat wij moeten
wennen aan het idee dat er enkel van schijnzekerheden sprake kan zijn die,
in beginsel slechts van voorbijgaande aard en waarde zijn!
Parmenides zegt hierover:
quote:
'De wereld van het worden bestaat niet werkelijk, maar is een onvolmaakte afbeelding van de wereld der ideeën.'
.
Of zoals Nicolai Hartmann het uitdrukt:
quote:
'De zijnswijze van de "idee" is die van een ontos on, de zijnswijze van dat "waardoor" alles wat er aan deelneemt zo is zoals het is.' Nicolai Hartmann, Ethik.
Dat maakt die schijnzekerheden natuurlijk niet minder waardevol als het gaat om - het nut van - de vele wetenschappelijke en technische uitvindingen die zijn gedaan. En ondanks dat voor velen het beeld van de 'scheppende God' heeft afgedaan en door de wetenschap en het vooruitgangsdenken als achterhaald wordt beschouwd, is nog niet zeker dat daarmee wonderen voorgoed uit de wereld zijn geholpen.
Ontegenzeggelijk, we weten meer van de
onnoemelijke hoeveelheid aan facetten die samenhangen met het bestaan, de natuur en de meest uiteenlopende levensvormen daarvan, maar is het zeker dat we het dan ook beter weten?
In feite heeft de wetenschap nadat zij de idee van een 'scheppende God' voor nietig had verklaard, zich weinig rekenschap gegeven van het 'objcct' van onderzoek zelf, en daardoor wellicht de algehele samenhang waarbinnen het wetenschappelijk onderzoek plaatsvindt te veel uit het oog verloren.
Het vooruitgangsdenken middels de moderne wetenschap werkt daardoor in zekere zin ook verblindend voor andere verschijnselen die onderdeel uitmaken van met name het meer alledaagse bestaan. En wel vanuit het
inzicht dat er nauwelijks genoeg aan reflectie, bezinning en vooral ook zelfkritiek wordt gedaan Een constatering trouwens waardoor Karl Popper en zijn tijdgenoot Wittgenstein met elkaar in aanvaring kwamen.
Kort samengevat ging het om het volgende ‘verschil van inzicht’
http://www.liberales.be/cgi-bin/showlistframe.pl?boek: in het voorwoord van zijn meesterwerk
Tractatus logico-philosophicus wees Wittgenstein erop dat:
quote:
de 'waarheid' van de in zijn boek medegedeelde gedachten onaantastbaar en definitief ís. Vanuit die 'begrenzing van gedachten' oordeelde hij dat er geen filosofische problemen bestonden, of beter gezegd ‘het rijk der ideeën’ was voor hem betekenisloos.
Popper ging hier frontaal tegen in. Volgens hem waren er juist enorm veel filosofische vraagstukken. En hij wierp ze op, een na een. Over de zin en de onzin van het leven, de eindigheid en oneindigheid, de vrijheid en de onderdrukking. Voor hem waren dit, i.t.t. tot de opvattingen die Wittgenstein in zijn taalfilosofie erop nahield, geen banale, louter linguïstiek aangelegde vraagstukken, maar problemen die essentieel waren voor leven en dood.
In die zin ontwikkelde Popper zijn falsificatiemethode en zijn denkbeeldig schema om elke theorie of verklaringsmodel te onderwerpen aan nietsontziende kritiek. Popper:
quote:
‘Niets is zeker, alles kan worden betwist, maar dan wel volgens een systeem van kritisch rationalisme. Waarbij men nagaat of een stelling stand houdt onder een batterij van kritiek.’
Hoe spectaculair de vlucht ook mag zijn die de wetenschap heeft genomen, ook het vooruitgangsdenken kent zijn eigenaardigheden en gebreken. Het bedenken en lanceren van steeds maar weer nieuwe ideeën gaat ons (denk maar eens aan de reclamewereld) wonderwel goed af, en we doen daar dan ook ruimschoots ons voordeel mee Maar aan elk succes kleeft een keerzijde. De keerzijde is m.i. dat we te weinig beseffen dat ook het vooruitgangsdenken niet oneindig wijs is en - in tegenstelling tot wat velen maar al te graag geloven - niet zondermeer een antwoord op al onze vragen kan bieden.
[ Bericht 0% gewijzigd door lucida op 24-05-2005 02:39:18 ]
het is zoals het is
freedom from want and fear
non-conforming
link