Ik wilde het als sinds mijn 19e, maar heb het heel wat jaren voor mij uitgeschoven. Het was nooit de juiste tijd, of ik was te zwaar, of er was wel iets anders waardoor ik er niet aan toe kwam.
Maar toen ik afgelopen jaar het licht zag en ontzettend ben afgevallen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben begin juli 2004 naar de huisarts gegaan voor een verwijskaart.
Mijn huisarts stelde het LucasAndreas ziekenhuis voor, maar mijn eigen keus werd toch het AMC. Beter dan academisch kan ik niet krijgen.
Op 4 augustus kon ik al terecht. Er waren geen lange wachttijden, als de toestemming van mijn verzekering rond was zou alles heel snel kunnen gaan. Op 9 september had ik die toestemming binnen. Afspraak gemaakt met AMC voor operatie. Kon veel sneller dan ik wilde, ik had er nog een vakantie tussen zitten. De afspraak werd gemaakt voor 7 december.
In november kreeg ik ineens een brief, dat ik 11 november al geopereerd zou worden. Dat was wel even schrikken. Maar gelukkig was ik al zo goed als gestopt met roken, dus dat kon niet meer in de weg staan en eng blijft het toch.
Die operatie werd eerst afgezegd op maandag. Vervolgens kreeg ik woensdagavond een paniektelefoontje waar ik was? Met grote spoed 's avonds laat naar het ziekenhuis. Maar uiteindelijk is de bvk niet doorgegaan omdat de operatie voor mij uit liep. Dat hele verhaal is
hier terug te lezen.
Uiteindelijk heb ik weer een afspraak. Maandag 28 februari word ik opgenomen, en als het goed is op 1 maart wel geopereerd. Ben erg zenuwachtig geweest, al moet ik bekennen dat het vandaag weer meevalt, net alsof je erin gaat berusten. Maar ik ben wel bang. Voor de pijn. En of ik het alleen red. Kan ik mijn haar wel kammen/wassen? Kan ik koken? Hoe zwaar tillen is eigenlijk zwaar tillen? Komen alle collega's echt helpen die dat beloofd hebben of haken ze op het laatste moment af. Er speelt zoveel door je hoofd.
Paar dagen terug heb ik foto's laten maken. Wilde het vastleggen voor later. Als ik eens een vriendje krijg die zich afvraagt waarom ik het in hemelsnaam gedaan heb. De foto's zijn mooi geworden, maar ik vond ze wel erg confronterend. Kijk niet zo veel naar mijzelf, heb die borsten nooit mooi gevonden dus verpak ze het liefst in beha's en een dikke trui erover heen. Maar dat gaat allemaal goed komen.
Dit zal dus straks verdwijnen voor een mooie B- of kleine C-cup.
![]()
Geen wijde truien meer nodig, strakke shirtjes zal ik dragen, tot ik er bij neerval!
Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen. Dan dooft het licht.
I.M. mijn streamzusje Quenda© of Loedertje zoals jullie haar kennen. RIP lief. :*