Welke politieke stroming heeft jouw voorkeur? Facist, Com...

Welke politieke stroming heeft jouw voorkeur, zonder deze voorkeur te vertalen naar een specifieke partij.
En vooral waarom is deze politieke stroming volgens jouw de toekomst. Wat zijn jouw beweegredenen hiervoor?


Hieronder een samenvatting van de belangrijkste politieke stromingen:

"- Anarchisme:



Het idee van een vrije en klasseloze maatschappij waaarin mensen zonder macht of autoriteit leven. De gedachte dat een individu op geen enkele manier een ondergeschiktheid aan of van iets of iemand erkent. Daarom moet alle macht worden afgeschaft, want macht houdt altijd onderdrukking in.

Binnen het anarchisme zijn er de volgende stromingen:
- libertair socialisme (zelfmanagement in een egalitaire maatschappij);
- individualistisch anarchisme (individuele autonomie tegen autoriteit en dwang, iedereen heeft zijn eigen verantwoording en geweten tegenover de medemens);
- anarcho-kapitalisme (maatschappij waar alleen vrije marktkrachten heersen zonder een enkele vorm van overheid);
- christenanarchisme;

- Communisme:



Een economisch systeem gebaseerd op het gemeenschappelijke eigendom van productiemiddelen en gebruik van diensten en goederen naar behoefte. In bredere betekenis is het een filosofie, een politiek idee en een maatschappij-inrichting. In het algemeen gaat het communisme er van uit dat de mens zijn lot in eigen handen moet nemen zonder dat er een God, adel of bezitters van productiemiddelen nodig zijn. De mens kan zijn eigen wereld scheppen, en met die opvatting wordt aangesloten bij het post-christelijke tijdperk en de materialistische maatschappijvisie en het humanisme.

- Conservatisme:



Conservatieven gaat uit van de stelregel dat de mens fouten kan maken en dat elke politieke verandering doordacht moet worden uitgevoerd. Conservatieven zijn niet perse tegen verandering, maar vooral tegen in hun ogen onnodige veranderingen. Conservatisme heeft dus ook een afkeer van radicale stromingen, omdat deze in hun denken onvoldoende oog hebben voor de feilbaarheid van de mens.

In de praktijk streven conservatieven naar zo min mogelijk ingrijpen van de staat in tegenstelling tot het socialisme, omdat ook de staat geen fouten kan maken. Anderzijds zetten sommige conservatieven zich ook af tegen al te veel individualisme in tegenstelling tot het libertarisme, omdat ook individuen feilbaar zijn. Deze vorm van conservatisme heeft ideologische raakvlakken met het solidarisme. Hierbij moet opgemerkt worden dat dit in mindere mate geldt voor conservatieve liberalen.

Conservatieven stellen dat de mens nood heeft aan ijkpunten, en huldigen meestal het traditionalisme, waarbij respect voor traditionele waarden centraal staat.

Binnen het conservatisme zijn er de volgende stromingen:
- paleoconservatisme;
- neoconservatisme (het hameren op normen en waarden, de afbouw van de verzorgingsstaat en het bijbehorende wijzen op de eigen verantwoordelijkheid van de burger zijn hier voorbeelden van);
- liberaal-conservatisme

- Corporatisme:
Een economische leer, die probeert een middenweg te vormen tussen het marxisme en het kapitalisme, en die verwant is aan het solidarisme.
In gronde bestaat corporatisme er in om de economie in te delen in verschillende corporaties per deelgebied, die de marxistische klassen zou overtreffen en verenigen. Patroons en arbeiders zouden samen in een corporatie zitten, en zo gezamenlijk hun problemen oplossen.
Het kapitalisme beschouwt corporatisme als zuivere overheidsinterventie. Het marxisme beschouwt het als socialisme voor de bourgeoisie.
Binnen het corporatisme zijn er de volgende stromingen:
- verticaal corporatisme (alleen werkgevers en werknemers hadden zitting in een corpora, maar ook afgevaardigden van de fascistische partij. Op die manier is er sprake van grote overheidsinterventie);
- horizontale corporatisme (de inmenging van de overheid beperkter: zij grijpt alleen in wanneer de werkgevers en werknemers er niet uitkomen);

- Falangisme:
Het streven een corporatistische staat en naar nationale eenheid. Falangisten wijzen racisme af, als natieverdelende factor. De Rooms-Katholieke Kerk was de officiële staatskerk. Ook werd gestreefd naar een sociale hervorming, volgens solidaristisch principe. Dit alles werd overgoten met een anti-communistische saus.

- Fascisme:



Fascisme heeft de betekenis gekregen van enig regeringssysteem dat op dat van Mussolini lijkt, waarin natie en vaak ras boven het individu gesteld worden en dat geweld, moderne propagandatechnieken en censuur gebruikt om politieke tegenstand de kop in te drukken. Vaak worden in een dergelijk systeem de economie en de maatschappij verregaand gereglementeerd en nationalisme en racisme (etnisch nationalisme) omhelst.

Binnen het fascisme is er de volgende stroming:
- neofascisme (groeperingen die in Mussolini's fascisme hun leidraad zien, vaak worden deze groepen als extreem rechts geklassificeerd);
- neonazisme (groeperingen die in Hitlers nazisme hun leidraad, ideologie die ervan uitgaat dat het nationale ras van mensen, het arische ras, superieur is aan alle andere rassen. Die superioriteit uit zich in het idee dat andere rassen mogen worden uitgebuit, gemarteld en gedood);

- Islamisme:



Politieke ideologie gebaseerd op een uitermate conservatieve letterlijke (of 'literalistische') interpretatie van de Koran en de Hadith. Deze ideologie predikt een strikte voorrang van de religieuze wet op de burgerlijke wet. Ze is dus tegen de scheiding van kerk en staat. Voor islamisten is de staat juist ondergeschikt en is de islam een systeem dat heel het politieke, economische en sociale leven moet regelen.

Islamisten willen de staatshuishouding in de islamitische landen strikter in overeenstemming met de Koran brengen. Andere landen moeten bekeerd en aan de islam onderworpen worden. Die terugkeer naar een zuivere islam is voor hen de enig mogelijke oplossing van alle wereldlijke, economische, sociale en medische problemen.

- Leninisme:



Marxistisch-leninisme stroming binnen het marxisme.

- Liberalisme (progressief liberalisme):
Liberalisme heeft als uitgangspunt de vrijheid van het individu. Dit betekent dat de overheid zo min mogelijk moet ingrijpen in de economie en het maatschappelijk leven. Het staat op dat punt dan ook vooral tegenover het socialisme. Ander speerpunt van het liberalisme is de scheiding van kerk en staat, hoewel het liberalisme wel godsdienstige tolerantie promoot. Ook willen liberalen dat de staatsinrichting wordt vastgelegd in een grondwet waarin ook de grondrechten van de burger staan. Het liberalisme is een heterogene stroming, waarbinnen globaal het klassiek-liberalisme en het progressief- of sociaal-liberalisme zijn te onderscheiden.

Het progressief liberalisme kent aan de overheid een grotere rol toe. Een begrip dat hiermee samenhangt is het ontplooiingsliberalisme. Een radicale variant van het klassiek-liberalisme is het libertarisme.

- Libertarisme:
Een op vrijheid gebaseerde politieke filosofie verwant aan het liberalisme. Ook zijn er veel raakvlakken met het anarchisme omdat libertariërs niets moeten hebben van de overheid. Het libertarisme kan in één zin worden samengevat: iedereen heeft de vrijheid te doen en laten wat hij wil, behalve een niet-agressief persoon aantasten in persoon of eigendom. Het wordt ook wel zo geformuleerd: niemand mag geweld initiëren. Geweld wordt in dit verband gedefinieerd als het beschikken over de persoon of het eigendom van een ander terwijl die ander daar bezwaar tegen heeft, of het dreigen hiermee.

- Maoïsme:



De Chinese variant van het stalinisme, ontstaan door Mao Zedong.

Net als het stalinisme richt het maoïsme zich op een socialisme binnen een bepaalde staat. Deze interpretatie moet gezien worden in het licht van de lange strijd tegen de nationalisten van Tsjang kai Sjek, waardoor de Internationale revolutie wat op de achtergrond verdween

- Marxisme:



Het marxisme is het geheel van ideeën en denkbeelden van Karl Marx, Friedrich Engels, Lenin, Trotski en hun medestanders.

Marx en Engels toonden aan dat het niet de goed bedoelde pogingen van nobele individuen zullen zijn die de mensheid zullen bevrijden van haar onderdrukking, maar wel de bewuste strijd van de georganiseerde arbeidersbeweging. In hun wetenschappelijk werk legden zij uit dat het socialisme geen uitvinding is van dromers, maar dat dit het doel en het resultaat is van de ontwikkeling van de productieve krachten onder het moderne kapitalisme. Sinds het ontstaan van de klassenmaatschappij uit de primitieve samenleving is alle geschiedenis, tot op vandaag, de geschiedenis van de klassenstrijd geweest, de opvolging van de heerschappij en de overwinning van bepaalde sociale klassen over andere. Dit zal blijven duren tot de basis van de klassenstrijd, private eigendom en anarchistische sociale productie, verdwijnt.

- Nationalisme:
Nationalisme is een gevoel dat bij een volk leeft doordat men zich met elkaar verbonden voelt door godsdienst, cultuur, taal, landsgrenzen of gemeenschappelijke voorouders. Het komt zowel voor bij democratische staten, als bij dictaturen en andere autoritaire staten.
Het verschijnsel nationalisme kwam op met de opkomst van de natie. Vaak wordt dit ook gebruikt door een kleinere groep om zelfstandigheid te vragen en zich af te scheiden van een grotere natie.
Binnen het socialisme zijn er de volgende stromingen:
- staatsnationalisme (nationalisme waarbij de staat centraal staat en gelegitimeerd wordt door de actieve deelname aan de macht van de inwoners van de staat zonder rekening te houden met de etnische achtergrond van die inwoners);
- volksnationalisme (nationalisme gekenmerkt door het legitimeren van de staat als staatskundige expressie van de natie of etnie die ze vertegenwoordigt. De staat vertegenwoordigt een volk);

- Nationaal-socialisme:


Het nationaal-socialisme komt voort uit het extreme nationalisme dat aan het einde van de negentiende eeuw een enorme bloei doormaakte. Dit extreme nationalisme werd gekenmerkt door antisemitisme en racisme.

Het nazisme keert zich tegen het kapitalisme, in hun ogen voortgekomen uit het jodendom. Ook plaatst het het groeps- en volksbelang boven het individuele belang en keert het zich sterk tegen het individualisme.

Daarnaast was het nationaal-socialisme ook socialistisch. Het is dus niet, zoals sommigen beweren, alleen 'in naam socialistisch'; het nazisme had wel degelijk socialistische trekjes.
Het nationaal-socialisme kent sterke trekken van het sociaal-darwinisme, wat blijkt uit het feit dat men het 'biologisch bepaald' achtte om sociaal zwakkere elementen in de samenleving te elimineren. Hiermee werd bedoeld: de grootschalige euthanasie van mensen met het syndroom van Down, geestelijk en/of lichamelijk gehandicapten, enz. Men beriep zich hierbij op de natuur waarin het recht van de sterkste overheerst.

- Neoliberalisme:
De ideologie gaat er van uit dat de vrije markt in staat is zaken beter te regelen dan organisaties (zoals bijvoorbeeld de overheid). Binnen het neoliberalisme schuift de overheid dus meer taken en verantwoordelijkheden af van zichzelf naar de markt (het bedrijfsleven).

Het neoliberalisme, dat zich concentreert op economisch liberalisme, is te onderscheiden van het politiek liberalisme, dat uitgaat van een samenhangende visie op economie en maatschappij.

- Socialisme:
Socialisme gaat uit van een sterk overheidsingrijpen om sociale en maatschappelijke problemen op te lossen en dan vooral problemen die ontstaan zijn door een oneerlijke verhouding tussen arm en rijk. Het staat daarmee tegenover het liberalisme.

Binnen het socialisme zijn er de volgende stromingen:
- sociaal-democratie (een politieke beweging die binnen een democratische staat een sociale wetgeving voorstaat, sociaal-democraten zijn voorstanders van deze gematigde vorm van socialisme)
- christen-socialisme (christen-socialisten menen dat Jezus Christus de eerste socialist was, en dat men in gemeenschap van goederen moest gaan leven of in ieder geval een sober leven leiden);
- religieus-socialisme;

- Solidarisme:
De sociale leer die de sociale consequenties van het marxisme en kapitalisme afwijst, en zichzelf positioneert als middenweg tussen deze twee uitersten.
Het solidarisme is enerzijds antikapitalistisch: het keurt de uitwassen van het kapitalisme af, en de sociale ongelijkheid die er eventueel ontstaat als gevolg van economische uitbuiting, en vecht het individualisme aan door een uitgebreid verenigingsleven te promoten.
Solidarisme is anderzijds ook antimarxistisch: het keurt de klassenstrijd van Karl Marx af, en streeft naar klassenverzoening, door iedere klasse/groep een onderdeel te maken van de maatschappij, zoals een orgaan in een lichaam. Aldus streeft het solidarisme naar een organische samenleving.
Het economische equivalent van solidarisme is het corporatisme.

- Stalinisme:



Het stalinisme kwam op als manifestatie van de bureaucratische toplaag onder leiding van Stalin in de jaren twintig. Het stalinisme is een vorm (volgens niet-stalinistische marxisten een misvorming) van het marxistische socialisme.
Eén van de belangrijkste doelstellingen van het stalinisme als systeem (los van de personencultus) is het zogenaamd 'socialisme in één land'. Daarmee wordt bedoeld dat men de socialistische staatsopbouw binnen een land belangrijker vind dan een internationale socialistische revolutie, zoals die door Stalin's belangrijkste tegenstander Trotski werd gepropageerd. Het stalinisme staat een agressieve collectivisatie voor van de gebruiksgoederen, maar staat wel beperkt bezit van productiemiddelen toe. Een voorbeeld hiervan is het feit dat iedere boer in Rusland een klein stukje grond mocht bezitten en de opbrengst daarvan op de vrije markt mocht verkopen.
Het stalinisme is in zover 'links', dat het zich keert tegen de kapitalistische landen, hetgeen vaak leidt tot spanningen met die landen.

- Trotskisme:



De stroming binnen het marxisme die zich baseert op o.a. de ideeën en methode van de Russische revolutionair Lev Trotski

Wat betreft Trotski's bijdragen aan de arbeidersbeweging en de socialistische theorie zijn vooral vermeldenswaardig het idee van de 'permanente revolutie' en zijn nadruk op internationalisme (tegenover Stalin's theorie van 'socialisme in één land'), zijn analyse van het opkomende fascisme bij zijn leven, en het 'overgangsprogramma', dat een brug probeerde te slaan tussen de strijd in het heden en het socialistische einddoel.

Met deze en andere opvattingen gaan revolutionair-socialisten met een trotskistische achtergrond de strijd aan met diegenen die het socialisme vereenzelvigen met een één-partijstaat en een bureaucratische geplande economie, en komen zij juist op voor een democratische geplande economie en radendemocratie."

[ Bericht 0% gewijzigd door -Angel- op 16-02-2005 14:57:12 ]

De toekomst is het neoconservatisme!

De Verenigde Staten die zijn macht gebruikt, om de wereld zijn waarden op te leggen. De westerse waarden die die wij allen zo hoog achten. Een wereld waar de VS de enige onbetwiste grootmacht is, immuun voor bedreigingen.

Tevens zou het geweldig zijn wanneer het gehele Midden-Oosten gedemocratiseert zou worden. Zodat de basis van de terroristen weg genomen wordt. Daar waar Israël op het huidige moment de enige voorpost is van democratie.

Mocht er een regime zijn die deze denkwijze echter in gevaar zou kunnen brengen. Dan is het noodzakelijk om dit regime zo agressief mogelijk aan te pakken en militair in te grijpen. Wel is echter hier een hoger budget voor nodig. Een verhoging van het budget van het Amerikaanse leger. En natuurlijk de stationering van Amerikaanse troepen over de gehele wereld.

De wereld zou een plaats zijn waar democratie de overhand heeft, en waar men leeft volgens traditionele waarden en normen.

Kortom een groot VS imperium.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 15:35 schreef Monidique het volgende:
Falangisme.

Libanon of Spanje?