Dogmatisch geloof is zonde

Hoezo een "ontkenning van het menszijn"? Voorzover bekend zijn het uitsluitend mensen die slim genoeg zijn om in dingen te geloven waar helemaal geen concrete, rationele redenen voor zijn. Religie in allerlei vormen en maten is dus per definitie een menseigen uiting.

Dat is iets wat in het Jehova-topic bij me opkwam: dat god (zou hij al bestaan) best wel eens heel erg kwaad zou kunnen worden op mensen die wegens een vergezochte interpretatie van een bijbelvers hun kind laten sterven omdat het geen bloedtransfusie mag.

Maar goed, even in het algemeen. Wat mij zo stoort aan de meer dogmatische vormen van geloof, is dat mensen hun ratio uitschakelen. En dat doen ze vaak heel bewust. Sterker nog, soms kwalificeren ze hun ratio zelfs als werktuig van de duivel. Of ze sluiten zich bewust af voor bepaalde (feitelijke) informatie omdat ze bang zijn dat die informatie hun geloof zal doen wankelen. Informatie is blijkbaar ook een werktuig van de duivel.

Van de achterkant van het boekje "Mere Christianity" van C.S. Lewis: "C.S. Lewis is the ideal persuader for the half-convinced, for the good man who would like to be a Christian but finds his intellect getting in the way."

Dat laatste stukje zou toch al een belletje moeten doen rinkelen, of niet? Weet je waarom ik het destijds kocht? Omdat ik mezelf hoopte te overtuigen. Omdat ik hoopte dat ik mijn ratio voor de gek kon houden. Dat is eventjes gelukt, maar bij kritische analyse van dit boekje blijkt het vol te staan met drogredeneringen en onjuiste aannames. Maar ik wilde mezelf bewust voor de gek houden, omdat ik graag wilde geloven. Als ik erop terugkijk, vraag ik me af hoe ik zo dom kon zijn...

Bij wijze van tvp dacht ik aan deze quote van Albert Einstein:

quote:

He who joyfully marches to music rank and file, has already earned my contempt. He has been given a large brain by mistake, since for him the spinal cord would surely suffice. This disgrace to civilization should be done away with at once.

Het is een citaat over hersenloze mensen die -befehl ist befehl- elkaar op commando afslachten zonder zelf na te denken, maar ik vind dat het prima in dit topic (en bij mijn mening) past.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:08 schreef Alicey het volgende:

[..]

Hoe zie je dit echter bij zware dogmatische vormen van religie, waarbij iemand geen eigen mening of gevoel meer kan/mag hebben?

Hoe dogmatischer hoe beter (vanuit het perspectief van de organisatie) want dat sterkt de geloofsgemeenschap als collectief weer. Vanuit een individueel perspectief heb je een boel mensen die zich gesterkt door hun geloof voelen. Zij worden dus een klein beetje gelukkig door een aantal zaken gewoon te accepteren. Dat lijkt mij niet echt een slecht iets. Ook al zijn een boel van de dingen die ze geloven niet aan nadere beschouwing onderhevig. Het is natuurlijk niet zo dat mensen ophouden met denken en voelen als ze maar genoeg zijn geïndoctrineerd.

Eerlijk gezegd; zolang "ze" maar af en toe naar aan de deur komen in plaats van autobommen plaatsen vind ik het best. Ja goed, meestal zijn dat niet de meest creatieve denkers maar hé, ik ben zo heidens als de pest.

onbeschaamde tvp, zonder zelfs maar de schijn van een bijdrage op dit moment

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:09 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

Maar goed, even in het algemeen. Wat mij zo stoort aan de meer dogmatische vormen van geloof, is dat mensen hun ratio uitschakelen. En dat doen ze vaak heel bewust.

Dat is menseigen, niet perse geloofseigen. Ik had laatst een discussie met iemand die betrokken is bij het Nijmeegse gemeentelijke beleid voor de binnenstad. Wat blijkt, er zijn niet genoeg parkeerplaatsen voor bezoekers, winkelende mensen en bewoners. Nu is het al een tijdje beleid om auto's uit de binnenstad te weren. Desondanks haalt niemand het in zijn hoofd om de boel zo in te richten dat mensen maar even vijf minuutjes naar hun auto's moeten lopen, wat toch echt de enige manier is om genoeg ruimte te creëren.

Mensen wringen zich altijd in allerlei bochten om moeilijke beslissingen en gedachten te ontlopen.

Je komt dit gedrag inderdaad veel meer tegen, ook niet-geloof-gerelateerd. Mensen doen vaak dingen uit gewoonte of onder sociale druk. Denk maar eens aan trouwen voor de kerk terwijl ze er nooit heen gaan, zo ook kinderen laten dopen omdat oma dat zo leuk vindt, elke avond voor de tv gaan zitten terwijl er niks leuks op komt, kinderen krijgen, aardig zijn tegen mensen die je niet kan uitstaan, enzovoorts.
Noem het gewoonte, noem het sociale druk, noem het de weg van de minste weerstand.
Hulde voor de mensen die stil staan bij hun beslissingen en bewust kiezen, ook al is de keuze controversieel!
Ik probeer zo zelf ook te leven. Ik heb bewust grote tatoeages waar werkgevers misschien van schrikken, ik heb bewust geen televisie in de woonkamer, ik geloof bewust niet in god (en schrijf god bewust zonder hoofdletter), ik zal bewust niet voor de kerk trouwen en ik wil bewust geen kinderen. Natuurlijk kun je ook wel voor dergelijke zaken kiezen, maar neem die beslissing dan alsjeblieft bewust! Dan verdien je mijn respect.

Maar hier wordt wel een bepaalde ratio gedefinieerd natuurlijk. Ik denk dat dat het probleem van mensen is. Ze zijn existentialistisch ingesteld, doodsbang om zonder reden te leven, om zonder leidende hand door het leven te moeten, en willen daarom geloven dat er een God bestaat. Wat is het probleem: die God heeft dan zoveel macht, dat hij alles heeft gemaakt, en in het absolute staat. En daarmee kun je elke vorm van denken rechtvaardigen.

Ook ik ben twijfelend, over het bestaan van God. En ik zit met hetzelfde probleem als wat Lupa beschrijft: mijn logisch&kritisch denken laat het niet toe dat ik een geloof aanhang. Hoe ik ook probeer. Het zou me mooi lijken, want je bent een groot gevoel van onrust kwijt.

Als je gelooft in het individu, dan is dogmatisch geloof idd een zonde. Maar daarmee definieer je wel weer een ratio

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:01 schreef Alicey het volgende:
Naar aanleiding van een Feedback-discussie..
[..]

Hier ben ik het op zich wel mee eens. Vooral omdat een schepper de mens heeft gemaakt, met haar hersens en vermogen om te analyseren, beredeneren, communiceren, leren etc.

Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat ik dogmatisch geloof, een geloof waarbij mensen blind andere mensen en boeken volgen, en voorbij gaan aan wat hun hersens en hun gevoel ingeeft, een zonde te noemen.

Ik denk zelfs dat het een vrij grote zonde is. De schepper geeft ons al deze mogelijkheden. Wij gebruiken ze vervolgens bewust niet, en zeggen bovendien nog dat de schepper ons voor niets met hersenen en intuitie heeft opgezadeld!

DAT idd of onze 'schepper' is gewoon een ontzettende hommel.
Laten we dan voor het gemak maar van het eerste uitgaan.. In het tweede geval, mocht de schepper dingen van ons allen verwachten die wij niet zomaar kunnen accepteren en blind volgen simpelweg omdat we niet 'blind' geboren zijn, zouden we best paranoide mogen gaan uitkijken naar een of andere nasty regen van vuur.. of iets soortgelijk pijnlijks van bovenaf.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:47 schreef Haushofer het volgende:
Ook ik ben twijfelend, over het bestaan van God. En ik zit met hetzelfde probleem als wat Lupa beschrijft: mijn logisch&kritisch denken laat het niet toe dat ik een geloof aanhang. Hoe ik ook probeer. Het zou me mooi lijken, want je bent een groot gevoel van onrust kwijt.

Bij mij is het veeleer andersom. Nu ik het geloof heb kunnen loslaten, ben ik een groot gevoel van onrust kwijt. Ik kon namelijk niet leven met de paradoxen en absurditeiten van het geloof. Ik kon niet leven met een (bijbelse) god die homo's haat en zijn volk aanzet tot genocide. Ik leef liever met een aantal onbeantwoorde vragen dan met kunstmatige, absurde en onlogische antwoorden op die vragen.

Sorry, het volgende kan ik gewoon niet laten:

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:49 schreef Aelalcallorgan het volgende:

DAT idd of onze 'schepper' is gewoon een ontzettende hommel.

Wauw, de Here God als een mollige, behaarde wesp. Ik wist niet dat klaver zo'n vrome plant was.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:55 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Nu ik het geloof heb kunnen loslaten, ben ik een groot gevoel van onrust kwijt. Ik kon namelijk niet leven met de paradoxen en absurditeiten van het geloof. Ik kon niet leven met een (bijbelse) god die homo's haat en zijn volk aanzet tot genocide. Ik leef liever met een aantal onbeantwoorde vragen dan met kunstmatige, absurde en onlogische antwoorden op die vragen.

Mooi!

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:00 schreef Karboenkeltje het volgende:
Sorry, het volgende kan ik gewoon niet laten:
[..]

Wauw, de Here God als een mollige, behaarde wesp. Ik wist niet dat klaver zo'n vrome plant was.

Gehehe, ik had er een onsubtieler woord voor in gedachten, maar op zo'n forum is dat toch lastig.. denk maar aan iets grovers, dan komt het in de buurt.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:05 schreef Aelalcallorgan het volgende:
Gehehe, ik had er een onsubtieler woord voor in gedachten, maar op zo'n forum is dat toch lastig.. denk maar aan iets grovers, dan komt het in de buurt.

Je wou homo zeggen? Dat zou wel een verklaring zijn voor het feit dat god homofoob is! Hij is natuurlijk latent homoseksueel.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 10:55 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Bij mij is het veeleer andersom. Nu ik het geloof heb kunnen loslaten, ben ik een groot gevoel van onrust kwijt. Ik kon namelijk niet leven met de paradoxen en absurditeiten van het geloof. Ik kon niet leven met een (bijbelse) god die homo's haat en zijn volk aanzet tot genocide. Ik leef liever met een aantal onbeantwoorde vragen dan met kunstmatige, absurde en onlogische antwoorden op die vragen.

Tja, maar ik zit soms wel met een leeg gevoel van doelloosheid. Ik heb me best wel opengesteld voor het geloof, genoeg gediscusseerd met gelovigen, maar ik kan ook niet een religie aanhangen. En als ik dan lees wat voor opvattinge Jehova's hebben, lijkt het me heel triest als God echt zo zou zijn. Bovendien heeft Hij mij dan zo kritisch gemaakt, en moet ik dat dan opvatten als een test ofzo? Waarom heeft God me dan zo gemaakt dat het voor mij zo moeilijk, bijna onmogelijk! , is om in Hem te geloven op de manier zoals die wordt opgevat in de Bijbel? Gaat me wat ver om dat te geloven. Nou heb ik het voordeel dat mijn familie en vrienden ook niet streng religieus zijn; heb toch geen zin om in mn eentje in dat paradijs te zitten

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:11 schreef Haushofer het volgende:
Tja, maar ik zit soms wel met een leeg gevoel van doelloosheid.

Waarom dan? Ik heb daar helemaal geen last van. Je geeft toch zelf betekenis en zin aan je leven?

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:05 schreef Aelalcallorgan het volgende:

[..]

Gehehe, ik had er een onsubtieler woord voor in gedachten, maar op zo'n forum is dat toch lastig.. denk maar aan iets grovers, dan komt het in de buurt.

Neen, ge hebt dikke pech! Vanaf nu ga ik God in zijn geel-zwarte, geleedpotige incarnatie vereren met jou als messias van Hem.



Maar even serieus. Het is inmiddels duidelijk dat veel mensen vrij snel een strak leven zonder al te veel vragen accepteren. Mensen zijn ook groepsdieren, ze vormen dus organisaties. Het grappige is dat zowel vanuit een individueel perspectief als vanuit dat van de organisatie het dogmatisch accepteren van (leef- of gedrags) regels heel nuttig blijkt. Het individu vindt aansluiting bij een groep, met alle voordelen die daarbij horen en de groep is gesterkt door aantallen. Het is een systeem en systemen hebben de neiging om zichzelf in stand te houden (althans; systemen die dat niet doen verdwijnen).

Als dergelijk gedrag zondig zou zijn dan zou de mensheid behoorlijk de sjaak zijn.

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:11 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Tja, maar ik zit soms wel met een leeg gevoel van doelloosheid.

Dat wil ik best aannemen. Maar is het nodig om één of andere filosofische betekenis aan je leven te geven? Ervaar jij een behoefte om die leegte op te vullen?

quote:

Op woensdag 16 februari 2005 11:19 schreef Karboenkeltje het volgende:
Als dergelijk gedrag zondig zou zijn dan zou de mensheid behoorlijk de sjaak zijn.

Hahaha, dat doet me denken aan een scene uit SouthPark:

De wereld is vergaan en de gehele mensheid staat bij de duivel in de hel. De duivel heet ze welkom en handelt de huishoudelijke mededelingen af. Dan is er een vraag uit het publiek. Hij zegt dat hij christenen, joden, hindoestanen en moslims ziet staan en toch zijn ze allemaal in de hel. Hadden we het dan allemaal mis? Waarop de duivel even naar zijn klembord kijkt en antwoord: "O ja het antwoord: het juiste antwoord was de mormonen." Iedereen in de menigte: "Ooooh de mormonen!"

Daar is ook een variatie op van cabaretier Fons Janssen, uit de jaren '70. Een 'live televisieverslag vanuit de hemel'. Staat ie met een microfoon in een engelachtig decor met een groot doek, en zegt: 'we zijn nu in de hemel, maar we moeten een beetje stil zijn, want achter dit doek zitten de katholieken en die denken dat ze de enigen hier zijn!'

LOL! Ik hoop niet dat dit topic verzand in een relimoppentrommel, maar nu herinner je me weer aan een andere grap. Kortweg komen er mensen in de hel en die zien dat het er juist helemaal niet onaangenaam is. Alleen in één hoekje worden er mensen gepijnigd. Waarom? Dat zijn de gereformeerden, die willen dat graag zo.