quote:
Op maandag 7 februari 2005 12:59 schreef N_I_ het volgende:Nu graag een bron waaruit blijkt dat er 2-3 miljoen joden zijn geliquideerd door die Einsatsgruppen.
![]()
Dit gaat nog leuk worden.
Voor een ander forum (STIWOT) in een discussie met een revisionist (Broeloe) schreef ik het volgende. De tekst bevat verschillende aanwijzingen die de vraag van N_I_ beantwoorden...
Het is juist dat de massamoord op de Joden verbonden is met de ontwikkeling van de oorlog. Echter niet op de manier die Broeloe doet voorkomen. De besluitvorming over de Endlösung der Judenfrage loopt namelijk niet parallel met Duits voor- en tegenspoed aan het front maar met de mogelijkheden die de oorlog de Duitsers gaf om de gewenste en geplande vernietiging van het Europese Jodendom ten uitvoer te brengen.
Hierin onderscheiden we verschillende fasen:
1. De periode voorafgaande aan de Duitse inval in de Sovjet-Unie. In deze periode konden de Duitsers hun plannen wel voorbereiden maar nog niet uitvoeren. Ze hadden simpelweg geen mogelijkheid om zich van grote groepen mensen te ontdoen zonder dat dit de gewenste goede relatie met de bevolking van de bezette West-Europese op het spel zou zetten.
"Vingeroefeningen" waren er wel: ondermeer de uitvoering van Aktion T4. De geplande, systematische moord op geestelijk- of zwaar lichamelijk gehandicapten waarvoor in sanatoria en kindertehuizen in heel Duitsland als douchecel gecamoufleerde gaskamers werden gebruikt waarin de slachtoffers met carbon monoxide werden omgebracht. Aktion T4 eindigde officieel op 24 augustus 1941 toen inmiddels 70.000 mensen omgebracht waren, maar de moorden gingen tot in 1945 door.
(voor meer informatie:
http://www.tweede-wereldo(...)ic.php?p=21581#21581 )
2. Juni 1941 tot en met januari 1942. De Duitsers vallen de Sovjet-Unie binnen. Met het veroveren van Russisch grondgebied beschikken de Duitsers eindelijk over een geschikt "Tatort": een plaats ver uit het zicht van de kritische blikken van het thuisfront, de andere West-Europese bezette gebieden en de westelijke geallieerden. Ergens in 1941 geeft Hitler de mondelinge en geheime opdracht tot de Endlösung. Dat Hitler op de hoogte was blijkt ondermeer uit de memoires van Rudolf Höss, de latere commandant van Auschwitz:
quote:
In de zomer van 1941, ik herinner mij de exacte datum niet, werd ik plotseling door het bureau van zijn adjudant bij de Reichsführer-SS (Himmler) geroepen. [...] Hij zei: De Führer heeft bevolen dat the Joodse kwestie voor eens en voor altijd moet worden opgelost en wij, de SS, moeten deze order uitvoeren. [...] De Joden zijn de gezworen vijanden van het Duitse volk en moeten worden uitgeroeid. Iedere Jood die we in handen kunnen krijgen moet worden vernietigt, nu tijdens de oorlog, zonder uitzondering. Als we de biologische basis van het Jodendom niet kunnen vernietigen dan zullen de Joden op een dag ons vernietigen.
(Hoess: "Commandant of Auschwitz", blz. 183; London, Phoenix Press 2000)
In het spoor van de fronttroepen volgen de Einsatzkommandos met de opdracht Joden, en leidinggevende communisten (commissarissen) om te brengen. De diverse kommandos beginnen vol overgave aan hun taak maar al snel blijkt dat zich verschillende problemen voordoen, vooral omdat massa-executies niet efficiënt genoeg zijn en een te grote psychische belasting voor de moordenaars betekenen.
Himmler geeft op 1 augustus bevel tot het onderzoeken van alternatieve methodes voor massamoord. Hij haalt Christian Wirth erbij, zijn expert op het gebied van vergassing.
Op 24 oktober keurt Eichmann het plan goed om Joden om te brengen doormiddel van uitlaatgassen van speciaal aangepaste vrachtwagens. Op 27 oktober worden 290 Joden omgebracht tijdens de eerste proef.
Ondertussen gingen de Einsatzkommandos door met hun werk. Op 14 september worden 3.434 Joden omgebracht bij Ponary in Polen. Op 19 september worden 28.000 Joden bij Binnitsa in Oekraïne, op 1 oktober nog 3.000 Joden in de bossen bij Ponary in Polen, op 2 oktober 2.146 Joden in Litouwen, op 7 oktober 17.000 Joden bij Rovno in Polen en Op 27 oktober werden 9.000 Joden (waaronder 4.273 kinderen) omgebracht in Litouwen. Op 31 oktober verklaart Hitler Litouwen Judenfrei. Op 7 november werden 12.000 Joden omgebracht bij Minsk. Op 1 december berichtte Jäger dat zijn kommando sinds juni 1941 23.000 Baltische Joden had omgebracht.
Het vernietigingskamp in Chemno is klaar voor gebruik en de Duitsers richten zich in eerste instantie op de Joden uit de directe omgeving van Chelmno. Op 7 december worden uit Kolo de eerste 700 Joden overgebracht. Een dag later worden in Chelmno de eerste Joden vergast. De moordmethode is nog steeds in de experimentele fase: kampcommandant Lange, die leiding gaf aan Aktion T4 in Posen, heeft drie aangepaste vrachtwagens ter beschikking waarin de slachtoffers worden vergast.
Op 15 december worden op de Krim 14.300 Joden omgebracht.
De Joden uit de directe omgeving van Chelmno zijn dood en op 13 januari worden de eerste 700 van totaal 10.000 Joden uit het Getto van Lotz naar Chelmno overgebracht. Alle 10.000 Joden uit Lotz sterven tussen 16 januari en 28 februari door carbon monoxide vergiftiging.
Op 28 januari bericht Schlecker dat zijn troepen inmiddels 229.052 Baltische Joden hebben omgebracht.
In februari sterven in het getto van Warschau 4.618 Joden sterven door voedselgebrek.
quote:
Mit dem am 22. Juni 1941 begonnenen Krieg gegen die Sowjetunion erhielt die NS-Vernichtungspolitik eine neue Dimension. Anders als die militärischen Auseinandersetzungen im Westen war der Feldzug im Osten als rassenideologischer Raub- und Vernichtungskrieg konzipiert worden, und als solcher wurde er von Beginn an geführt. Systematisch ermordeten die Einsatzgruppen Juden, Sinti und Roma und kommunistische Funktionäre. Sie erschossen Männer, Frauen und Kinder in Wäldern oder auf freiem Feld und verscharrten sie in Massengräbern, so auch in der Schlucht Babi Jar bei Kiew, wo Ende September 1941 rund 34.000 Juden einem Massaker zum Opfer fielen. Die deutsche Militärverwaltung tolerierte diese Verbrechen, an vielen Orten unterstützten Wehrmachtseinheiten logistisch die Einsatzgruppen, die bis Ende 1941 über eine halbe Million Menschen ermordeten, neun Zehntel davon waren Juden.
Vertaling quote: "De Einsatztruppen brachten in de periode juni 1941 december 1941 een half miljoen mensen om, waarvan negen tiende [90 procent] Joden"
Daarmee waren de Duitsers dus al een eind op weg in de eerste zes maanden na de start van "Barbarossa": ca. 450.000 Joodse slachtoffers. Dit waren de Einsatzkommandos en andere moordcommandos. De vernietigingskampen draaiden nog niet.
[ Bericht 40% gewijzigd door Harro_Schulze_Boysen op 07-02-2005 18:42:28 ]
"Wenn wir stolz sein wollen auf Deutschland, müssen wir auch stolz sein auf Harro Schulze-Boysen."