quote:
Even kijken hoor..
Stelling is: De Nederlanders hebben een minderwaardigheidscomplex
Dat kun je afleiden uit hun gedrag:
"ze doen niets, ze blijven maar niets doen."Vanwege deze passiviteit laat de Nederlander over zich heen lopen, maar ook dat kan de Nederlander niet bewegen om in actie te komen:
"Het BOEIT hem ook totaal niet."Vervolgens suggereer je dat de Nederlander de schuld voor zijn situatie bij een ander neerlegt in plaats van naar het eigen passieve gedrag te kijken.
Vat ik het zo goed samen?
-----------------------------
Allereerst de opmerking "het boeit hem ook totaal niet" is strijdig met het verwijt dat de Nederlander de schuld bij iemand anders neerlegt.
Als het 'de Nederlander' niets zou kunnen schelen zou er namelijk geen behoefte zijn om een schuldige aan te wijzen. Het een sluit het andere uit.
Verder zie ik nergens argumenten voor 'een minderwaardigheidscomplex'. Je verwijt de Nederlanders vooral passief gedrag (wat dan een uitvloeisel van een gevoel van minderwaardigheid zou moeten zijn?) Ik zou graag willen weten hoe je die twee aan elkaar koppelt.
Vervolgens zeg je dat het 'de Nederlander' niets kan schelen dat het slachtoffer van zijn eigen passiviteit wordt. Met andere woorden, de Nederlander is onverschillig ten opzichte van zijn eigen situatie. Hoe kan dit vervolgens dan een bron voor onvrede worden waarvoor iemand schuld zou moeten dragen?
Ten slotte. Je schetst het beeld van 'de Nederlander' als een passieve masochist die alles maar over zich heen laat komen. Is dit beeld juist of kan het ook zo zijn dat 'de Nederlander' in werkelijkheid helemaal niet zoveel last heeft van wat er om hem heen gebeurd en dat er dus simpelweg weinig is om tegen in actie te komen?
Volgens een theorie komen mensen alleen in actie als de situatie hen daartoe noodzaakt. De 'leidensdruck' moet eerst een bepaalde hoogte bereiken om ervoor te zorgen dat ze uit hun gewoonte stappen. Vind je objectief bekeken 'het lijden' van de Nederlander erg groot?