God wat een werk.
De zaterdagRond een uur of 10 word ik wakker. Snel even douchen en dan ook nog even gebruik maken van het inbegrepen ontbijt. Hiervoor moet je wel om half elf aanschuiven, want anders ben je te laat. Helaas ben ik net op tijd om iets dat voor roerei dor moet gaan naar binnen te werken. Mitä en Dennis zitten ook al aan een tafel, Philip is in geen velden of wegen te bekennen.
Na het ontbijt gaan Mitä en Dennis de stad in. Na wat opmerkingen de avond ervoor is Mitä overtuigd geraakt, dat hij een andere jas moet kopen. Ik probeer nog wat uurtjes rust te pakken.
Om half één gaat mijn telefoon. Het is Dennis. Mitä en hij zitten op een terrasje op
Largo da Chiado. Het is mooi weer dus ik besluit een taxi te nemen en me bij hen te voegen. Maar eerst loop ik even langs Philip z’n kamer en klop aan. Een verwilderde Philip doet open. Hij gaat zich eerst op z’n gemak opknappen en zal zich later bij ons voegen. Ik geef hem gelijk.
Het terrasje op Largo da Chiado blijkt het fenomeen te zijn vanwege het beeld van een man op een stoel. Veel toeristen maken er een foto van. Wij niet. Overigens blijkt dat terras ook een fenomeen te zijn onder de bedelaars die ons constant lastig vallen. Dan weer om geld, dan weer om peuken.
Na een tijdje voegt ook Philip zich bij ons. Ondertussen heb ik begrepen dat de winkels daar in de buurt vrij vroeg dicht gaan en ik wil nog even een spijkerbroek kopen. Iets dat in Nederland een praktisch onmogelijke opgave lijkt te zijn, lukt me in dit soort landen altijd prima. Snel vind ik de juiste maat en cut. Ik koop er meteen 2. Ze zijn wel iets te lang, maar daar hebben we kleermakers voor. (Op dit moment liggen ze voor me klaar.
)
Eenmaal terug op het terras vatten Mitä en Dennis het plan op om de stad verder te verkennen. Philip en ik blijven nog even. In de bar neemt Philip nog een paar kopjes koffie en ik weet een zoet broodje te scoren.
Café La Brasilieira is een mooie bar. Bij de boekenwinkel omde hoek haal ik nog een cadeau voor mijn beste vriend. Dat moet ik nog steeds geven. Rustig slenteren we zo een tijdje door. Dan pakken we een taxi om de gekochte spullen weg te leggen.
In het hotel lopen we toevallig Mitä tegen het lijf. Hij en Dennis zijn naar de Expo geweest. Philip en ik zijn net van plan daar heen te gaan. Dennis is ondertussen een stuk gaan hardlopen. Bij de balie informeer ik naar m’n overhemden. De strijkservice blijkt niet te werken in het weekend.
Weer nemen Philip en ik plaats in een taxi. Nu naar
Torre Vasco da Gama, de toren bij het Expo-terrein. Mitä last een rustpauze in en gaat in bad liggen. De taxichauffeur heeft een wat nare lucht om zich heen hangen, maar als we vanuit de taxi plotseling Dennis zwetend over straat zien rennen, vergeten we ons ongemak.
De Expo. Tja, wat zal ik er over zeggen? In de buurt zit een groot commercieel centrum. Daar eten we een broodje bij zo’n fast food broodjeszaak, compleet met Franse frietjes en een beker frisdrank.
In een baldadige bui besluit ik buiten m’n arm om een Aziatisch meisje heen te gooien, die net door haar man / vriend op de gevoelige plaat wordt gelegd. Ze lijken het niet erg en zelfs wel leuk te vinden. In het Japans vraag ik waar ze vandaan komt. Geen reactie. Dan maar in het Engels. Ze antwoordt in Portugees
‘Chino’. In het Kantonnees zeg ik hallo. Zij vraagt in het Frans wat ik zeg. Dit zal voor mij de meest interessante conversatie met een vrouw in Lissabon blijken te zijn.
Buiten wordt live de
Fado ten gehore gebracht. Op dat moment gaat de telefoon weer. Het is Mitä. Hij en Dennis gaan naar ons vast terrasje op Largo da Chiado. Dit lijkt ons ook een goed idee en we begeven ons weer eens richting een taxistandplaats. Hiervoor moeten we wel dwars door het winkelcentrum, alwaar ik bij een sportzaak even naar binnen glip om de prijzen van squashrackets te bekijken. Dit is een tic van me.
Gelijktijdig komen we aan in de bar. Het enige dat we hier doen, is wat drinken en de plannen voor de avond doornemen. Dennis stelt voor om laat iets te gaan eten in de
Docas en dan van daaruit wat nachtclubs in de
Docas te bezoeken. Dit lijkt een goed plan…