Ja ja, het kostte wat tijd om het allemaal op te schrijven. En dan heb ik het nog alleen maar over de vrijdag.
De vrijdagGoed. Om 11.00 staan we dus allemaal op Schiphol. Philip en ik zijn met de trein, Mitä met de bus en Dennis met de auto. Tot dusver geen bijzonderheden. Op Schiphol neem ik mijn eerste foto’s. 1 van Mitä en 1 van Dennis. Dit zullen tevens mijn laatste foto’s blijken te zijn. :’)
De vlucht met TAP verloopt voorspoedig. Lichte turbulentie, niets verontrustends. Dan volgt het voedsel. Een broodje kip met verdwaald stukje champignon. De eerste hap doet me beseffen dat het een foute beslissing was om me hier aan te wagen. De anderen beseffen dat ook te laat. Oud en droog.
![]()
Naast het broodje ligt iets dat voor een chocoladecakeje door moet gaan. Bij de eerste hap daarvan onderga ik een geheel nieuwe smaaksensatie. Het doet me denken aan de geur van een binnenband van een fiets. De anderen bevestigen mijn oordeel. :’)
Bij aankomst hebben we snel onze spullen bij elkaar (al kon Dennis ze bijna bij elkaar rapen nadat zijn koffer de val op de band ternauwernood overleeft) en nemen we een taxi naar het hotel. Zoals gewoonlijk worden we de eerste rit opgelicht met een prijs van ¤17. (De terugreis kost ons inclusief luchthaventoeslag ¤5,50.) Eenmaal in het hotel krijgen we onze kamers toegewezen: 3 op de 5e verdieping, 1 op de 6e. We spreken om een uur of 5 af in de lobby. Kunnen we ons even opfrissen, de tassen uitpakken en de minibar inspecteren. Ik breng ook nog even mijn overhemden naar de receptie om ze te laten strijken. Als het goed is, zijn ze de volgende dag gestreken en al. De kamers zijn trouwens prima.
Iets na vijven lopen we het hotel uit. Buiten is het nog steeds warm (de hele dag was het een graad of 18) en dus lopen we naar het centrum.
Ik schrijf wel ‘dus lopen we’, maar we gaan alleen maar lopend omdat het ook bergaf is. :’) Al snel vinden we een terrasje. Ham, kaas en olijven worden voor onze neus neergezet en dat blijkt geen moment te laat. Met
Guantanamera op de achtergrond proosten we op het komende weekend. Vier (!) versies van
Guantanamera later vragen we om wat andere muziek. En we hebben geluk! Een
Best of CD van
Julio Iglesias valt ons ten deel. Niet veel later stappen we maar eens op en lopen een stuk door het centrum. Een keer of 4 / 5 wordt ons hash en coke aangeboden.
![]()
In Bairro Alto informeren we in een bar naar een goed restaurant in de buurt. Het barmeisje, meteen al een favoriet van Dennis en Mitä, geeft ons een zeer gedetailleerde beschrijving naar een goed restaurant. Helaas, deze blijkt gesloten vanwege een verbouwing. Gelukkig bevindt zich om de hoek
Cervejaria da Trindade. Dit blijkt een goed alternatief. De lokale gerechten smaken ons goed. Ik geniet van een biefstuk Portugese stijl. Philip werkt een bacalhao-gerecht naar binnen, Mitä een in een biersaus verdronken stuk vlees en Dennis gaat het gevecht aan met 2 tijgergarnalen.
![]()
Terug naar het hotel om ons op te frissen en klaar te maken voor de nachtelijke uitspattingen die Lissabon te bieden heeft.
Na elven pakken we een taxi naar
Kapital, volgens de reisgids de hipste tent van Lissabon, waar je met jonge mensen een intellectueel gesprek kunt houden. Dat belooft veel goeds.
![]()
Helaas zet de taxi ons niet voor de deur af en kunnen we zelf op zoek, maar dat blijkt geen onoverkomelijke opgave. In de buurt zijn vele clubs uiteindelijk vinden we de juiste. Helaas, in
Kapital begint het pas rond een uur op 2 op gang te komen. We wachten in de mooie ontvangstruimte / bar op de eerste verdieping op wat gaat komen. Een trap naar boven met een zware ketting ervoor belooft veel goeds. Dáár zal het vannacht allemaal gaan gebeuren. Rond een uur of 1 komen dan eindelijk wat meer mensen binnen. Jongemannen in pak met stropdas. Kennelijk verstaat de Portugees iets anders onder hip dan wij. Overigens blijken Philip (44) en Dennis (49) niet de oudsten te zijn. Om een uur of 2, de bar zit inmiddels stampvol, gaat de ketting nog steeds niet van het slot af. Wij staan al uren klaar om de dansvloer te betreden. Niet langer willen we wachten en na overleg besluiten we om naar een andere tent te gaan. Hiervoor moeten we wel weer de trap af naar de begane grond. Daar wacht ons een verrassing. In een aparte zaal bevindt zich daar de dansvloer. :’) Niet veel later laten we de Portugezen zien wat wij onder dansen verstaan. Zijzelf blijken iets stugger. Na vieren houden Mitä en ik het voor gezien. Onze wat oudere collega’s gaan door.
Tot zover de vrijdag.