Ik heb dezelfde films gezien als Gorro op t IFFR
![]()
Vrijdag:
Sake to onna to yari (The Master Spearman) (Tomu Uchida, 1960)
Een oud filmpje wat niet echt me style is, maar het viel me zeker niet tegen. Verassend genoeg in kleur, met een nodige dosis subtiele humor en een verhaal wat ook niet de standaard held volgt. Best prettig om naar te kijken, maar niet echt memorabel.
Intrus, L' (The Intruder) (Claire Denis, 2004)
Mooie film waarvan zeker het eerste gedeelte erg sterk is. Op t eind wordt de film onduidelijk en lijkt het of het bepaalde verhaallijnen bedoelt waren als metafoor. De manier waarop de film wordt gebracht, met weinig spraak en veel mooie beelden beviel wel maar het is toch een beetje jammer dat ik op t eind geen gevoel had dat de film af was. Ook de regisseuse kon na de film geen duidelijkheid, die ik graag gezien had, voor me scheppen.
My Summer of Love (Paul Pavlikovsky, 2004)
Voor mij 1 van de verassingen, want ik had eerlijk gezegd niet verwacht deze film zo leuk te vinden. Ik zat lekker in het verhaal en de 2 hoofdkarakters waren erg leuk, mede de vriendschap die zich tussen de twee vormde. De sidestory met Paddy Considine is op z'n eigen manier ook erg grappig, maar misschien wat onwerkelijk. Doordat ik lekker in het verhaal zat zag ik de plottwist ook niet echt aankomen, waarschijnlijk omdat ik al genoot van t verhaal op zich en een plottwist niet echt nodig vond. Al met al een leuke film, maar misschien ook wel de meest normale film die ik t weekend heb gezien.
Zaterdag:
Dead Man's Shoes (Shane Meadows, 2004)
Een totaal andere Paddy Considine, die ik erg prettig vind om naar te kijken, in deze film over 2 broers die terugkomen in hun oude dorp. De film die een raar soort verloop krijgt laat op subtiele wijze steeds meer van ze verhaal zien, afgewisseld met scenes waarin een flinke dosis humor is gebruikt. Een aparte manier om een thriller te laten zien, maar zeker de moeite waard.
4 (Ilya Khrzhanovsky, 2004)
Een film die niet echt een duidelijke verhaallijn heeft, maar toch vond ik alle beelden en scenes prettig (muv van de eerste misschien, ik schrok me rot!). De conversaties in het begin zijn interessant en de manier van filmen erg ok, later draait de film een richting op die mij niet helemaal duidelijk is geworden al is er wel een link met de inleiding. De tweede helft is dan ook iets waar je lang over kan nadenken wat er mee wordt bedoelt, tijd die wij niet echt gehad hebben
Sanctuary (Ho Yuhang, 2004)
Deze film had ik als ik zonder Gorro was geweest ws. niet uitgezeten
Primer (Shane Carruth, 2004)
Door t lowbudget aspect is deze film zeker een prestatie op zich, want nergens is dat echt te merken. Het verhaal is interessant en ondanks het SciFi genre komt het zeker realistisch over. De formule wordt later wat ingewikkeld, maar dat maakt het verhaal nog net zo goed. Ik had het idee dat er over de film een lichte filter zat waardoor het erg prettig is om naar te kijken.
Nastrojshchik (The Tuner) (Kira Muratova, 2004)
Erg plezierige film uit Rusland, uitgevoerd in erg mooi zwartwit en met 2 leuke hoofdkarakters waarvan Renata Litminova een genot is om naar te kijken. De style doet denken aan Kusturica, zoals Gorro ook al zei, met de leuke afwisseling van muziek, grappige momenten en leuke dialogen. Het lichtelijke overacting is helemaal niet vervelend en het verhaal wat gevolgd wordt is simpel, maar biedt genoeg amusement.
Survive Style 5+ (Gen Sekiguchi, 2004)
![]()
Dat was duidelijk bij deze film, wat een humor. En eigenlijk ook nog wel een leuk verhaal met een hoofdrol voor acceptatie in de liefde. De film doet aan als een fantasywereld waarin verschillende mensen een plaats hebben. Een serie van komische gebeurtenissen met een dramatisch randje vullen de film en zitten losjes aan elkaar. De grappen zijn erg goed en totaal niet zo flauw als t uitgekauwde amerikaanse prut. Rest mij enkel de vraag, "What is your purpose in life?"
Zondag:
Temporada de patos (Duck Season) (Fernando Eimbcke, 2004)
Het verhaal van de 4 mensen die in deze film centraal staan is redelijk absurd maar erg leuk. 2 vrienden zijn een zondag alleen thuis terwijl moeders op stap is. Een serie van rare evenementen volgen elkaar op en zijn de ingredienten voor een intelligente komedie uitgevoerd in zwart/wit. Niet alleen humor, maar ook wat minder diepgaande drama komt aan bod en weet een goeie mix te vinden waardoor de film erg prettig is om naar te kijken.
Dare mo shiranai (Nobody Knows) (Hirokazu Koreeda, 2004)
Wat mij betreft de film die me te meeste achterliet met een gevoel van medeleven. Mede doordat het verhaal waargebeurd is en het heel erg goed is gebracht door de jeugdige spelers in deze film laten je voelen hoe schrijnend sommige ouders met hun kinderen kunnen omgaan. De film is een tikkeltje aan de lange kant, maar het gevoel wat de film je geeft pas bij t verhaal.
Nuit de la vérité, La (Fanta Régina Nacro, 2004)
Een wat mindere film die door het onderwerp, een stammenoorlog in Burkina Faso, toch interessant is. Het verhaal is wat raar en onwerkelijk door de manier waarop het wordt gebracht, al twijfel ik er niet aan dat de akties uit deze film in het echt zeker ook zo zijn toegepast. Qua acteerprestaties is het derhalve niet echt veel, ook de beelden zijn redelijk standaard maar de boodschap en het verhaal geven je wel wat om over na te denken. Zeker als je weet dat dit soort dingen nog dagelijks voorkomen in die gebieden.
Sud pralad (Tropical Malady) (Apichatpong Weerasethakul, 2004)
Het eerste deel van deze film, waarin het ontstaan van de relatie tussen 2 mannelijke spelers wordt gevolgd is goed gebracht en ik was erg teleurgesteld dat halverwege de film dit verhaal wordt afgekapt om in een andere vorm verder te gaan. Ik weet niet of dit juist de bedoeling was of dat ik iets niet heb begrepen, maar het was iig jammer en ik vond het tweede deel dan ook zeker niet zo interessant mede als de beelden niet zo leuk waren door veel nacht en donkeropnames en acties die werden verteld met text op t beeld in plaats van ze uit te voeren voor de camera. Jammer.
Boginya: kak ya polyubila (Goddess) (Renata Litvinova, 2004)
De afsluiter van t weekend, een film van en met Renata Litminova die ik al gezien had in de tuner en die ik dus echt een genot vind om naar te kijken. Ze heeft een heerlijke stem, ziet er goed uit en kan dus ook nog erg mooie filmpjes maken want Goddess is echt prachtig. Een ingewikkeld verhaal met misdaad, drama en liefde in de hoofdrollen, met ontzettend gave muziek, afwisselende beelden tussen het echte leven en dromen. Deze film zou ik graag nog een keer willen zien omdat ik het eind niet helemaal begreep maar ook omdat t gewoon een ontzettend mooie film is. En Renata was in de zaal, ze was alleen nogal verlegen geloof ik
![]()
Gorro, thnx voor je linkjes