Geen contact maken met anderen (onbekenden) maar wel willen.

k heb het idee dat die marty een beetje de boel loopt te flashen..

quote:

op zondag 13 november 2005 23:55 schreef sport_life het volgende:
k heb het idee dat die marty een beetje de boel loopt te flashen..

hijs een potloodventer geworden?

quote:

op zondag 13 november 2005 23:54 schreef #ANONIEM het volgende:

[..]

hij heeft zelf alweer een nieuw topic gestart... schopje was dus eigenlijk ook niet nodig.

en wat is het nieuwe topic? ik heb ineens heel veel vrienden??

waarom bump je dit topic ? het gaat nu toch goed met je? je geeft feestjes waarop je veel te dronken wordt naar verluidt haha.......en nu geef je weer een nieuw feestje? dan heb je llijkt me sociale contacten!

nou dan heeft hij een streepje voor.............er is momenteel niemand die mij leuk vindt hahaha.

quote:

op zondag 2 juli 2006 12:17 schreef petrav het volgende:
nou dan heeft hij een streepje voor.............er is momenteel niemand die mij leuk vindt hahaha.

als je foto's post, misschien ik dan wel

ik bedoel op het liefdesfront haha, ik heb genoeg vrienden..........

als je goed zoekt ben ik op hyves te vinden haha

ik denk dat zeer veel studenten op kot, maar ook anderen, het probleem van eenzaamheid wel eens ervaren. oftewel, in eenzaamheid ben je nooit alleen - maar daar heb je natuurlijk niets aan.

ik was vroeger zeer stil en verlegen, een kwestie van weinig zelfvertrouwen. dat is gaandeweg beter gegaan: ik spreek geregeld af met mijn vriendenkring van het middelbaar, ik heb ongeveer een vriendenkring in leuven, al ga ik maar heel af en toe iets met hen doen, ze hebben namelijk elk nog wel een andere kring in leuven, of ze hebben het altijd te druk met studeren.
ik ben er dus nog altijd niet. ik heb vrienden waar ik veel waarde aan hecht, maar die komen niet uit de lucht vallen, en ik tover er niet zomaar mensen bij. zomaar vrienden maken... dat heb ik nooit helemaal begrepen. meestal wordt als antwoord op zo'n vraag gezegd, ga naar een sportvereniging of zo. maar sporten is ook weer niet helemaal mijn ding.

wat ik zeer graag doe is op café gaan. bieren proeven enzo, of me gewoon lekker gezellig zat drinken met anderen. ik heb de behoefte om dit elke week te doen, soms zelfs twee maal per week. maar vaak moet ik me enorm inspannen om aan afspraakjes te komen en dan ben ik al content als ik elke week één avondje op stap kan. dat gaat nog erger worden nu een maat van bij mij op kot weggaat.
ik heb momenteel twee plannen, waar ik eventueel wel wat advies op zou willen.

het eerste is om op fora mensen te leren kennen met dezelfde interesses, zodat ik misschien nog mensen vind die in leuven tijd te veel hebben en wel eens willen afspreken. ik weet op voorhand dat dit de easy way is, ik ervaar mezelf als een redelijke losse gast, die hooguit wat moeite heeft om op gang te komen als hij iemand niet kent, maar die al gauw de zot uithangt. msn'en enzo, dat doe ik ook best graag, dus daarmee is de kous af en zou het via internet aanleggen van contacten niet al te moeilijk moeten zijn.

het tweede plan is om, in plaats van zo afhankelijk te zijn en altijd uren te zoeken naar iemand die de avond vrij heeft, gewoon zélf de deur uit te gaan, op mijn ukkie. ik heb dat al lang gewild maar ik durf nooit echt. hoe vaak kom je een café binnen en zie je een student in zijn eentje aan de toog zitten? ik heb ergens het gevoel dat dat meer iets is voor oudere mensen of zo, kweeni. zouden de mensen me niet raar aankijken als ik in mijn eentje ergens binnenwandel en mij een leffe bestel? ik heb het althans nog nooit geprobeerd, want naast de angst om nagekeken te worden ben ik vooral bang dat de avond op niets uitdraait, dat ik (wat zeer waarschijnlijk is) toch wel geen contacten kan leggen op zo'n avondje alleen in 't café. hooguit leer ik de stamgasten wat kennen, want als je zat bent, dan praat je toch. maar ik zou er meer aan hebben andere studenten te kennen.

enfin, ik weet het niet :-) ik kan ook af en toe gewoon de fakbar eens afschuimen, ik ken tenslotte toch ook wat mensen van mijn faculteit. het enge vind ik alleen, vooral in de aula, dat je iedereen hun gezicht kent, maar zij allemaal ook het jouwe! ik weet niet goed waarom me dat zo beklemt, maar het voelt aan alsof iedereen wiens gezicht ik ken, maar waar ik nog nooit naar heb omgezien of een woord tegen gezegd, dat die me een vreemde vinden of zo. dat ze een verkeerde indruk hebben of dat er roddels rond gaan of weet ik wat... het is voor een groot deel een soort paranoia, maar toch. als ik al langs iemand 'vreemd' ga zitten in de aula, dan zeg ik daar geen woord tegen, dan houd ik me enkel bezig met de les en tijdens de pauzes lees ik wat of ga ik wat met kameraden babbelen of zo. ik zou het raar vinden, om zomaar tijdens de pauze degene naast mij lastig te vallen met conversation starters als 'pff, saaie les he' of 'ja die professor x toch...' of 'amai, snapt gij daar iets van?'. of misschien doe ik dat gewoon niet omdat ik weinig hoop koester dat er toch uit zo'n opener een fatsoenlijk gesprek of zelfs een verworven kennis voortvloeit.

hoe dan ook, ik sta zeker open voor raad of advies, en wil het een en ander zeker eens proberen, maar ergens zit er bij mij nog een muur die ik moeilijk kan doorbreken (de reden waarom ik niet als een flapuit tegen een vreemde begin te klappen in de les, de reden waarom ik nog nooit alleen een café binnen ben gewandeld, etc.). en ik probeer liefst eerst de gemakkelijke weg te bewandelen dan te proberen door die muur te beuken. angsten overwinnen is leuk en spannend, maar als het niet nodig is dan doe ik het liever niet. ik ben niét wanhopig

alvast bedankt

ik ken het wel darko, wat je allemaal zegt.
het komt er volgens mij op neer dat je geen zelfvertrouwen hebt. je durft geen gesprek te beginnen, omdat je denkt dat je niks te zeggen hebt.
dat denk je dus maar, want je hebt ooit wel vrienden gemaakt.
je kan dat dus weer doen en vrienden maken.
natuurlijk moet je niet gaan sporten om vrienden te maken, als je niet van sporten houdt.
maar het is wel een goed idee om iets te gaan doen waar je echt van houdt. ten eerste heb je een leuke hobby, ten tweede zou je daar mensen kunnen ontmoeten die je liggen.

wow, topic uit 2005.

ik dacht al... hebben ze nou alweer een topic volgebaggerd vannacht.. maar nee

hehe, wist niet dat het een oud topic was:-)
je bent aan het googl'en en plots zie je eens iets interessants;-)

anyway, aan zelfvertrouwen kan het natuurlijk liggen, al heb ik, zoals ik al zei, een stuk meer zelfvertrouwen dan enkele jaren terug. het is wel waar dat ik soms schrik heb voor de reacties van mensen die ik niet ken.
"wat als dat nu net een botterik is of zo."
men zegt wel eens "je moet je voorstellen dat die naast je misschien wel net zo'n behoefte aan nieuwe contacten heeft als jij", maar ik heb de grootste moeite daarmee. vooral omdat de meesten zich hebben genesteld in een vriendenkringetje, en omdat de uitzonderingen, die alleen zitten in een hoekje, er zelden uitzien alsof ze contact zoeken (m.a.w. een beetje zonderling, nors gezicht, fervent aan het noteren etc.).

het is dus een beetje een vrees voor negatieve reactie. ik ben altijd iemand geweest die conflicten mijd, om het zacht uit te drukken.

zeg, weten iemand anders geen leuke fora die erop gericht zijn mensen te leren kennen uit je omgeving?
(klinkt misschien een beetje raar om op een forum te vragen naar leuke fora ;p).
ik heb het me vaak afgevraagd: dat moet toch bestaan? als ik meestal al eens zoiets tegenkom dan is het een nl's forum (nu zie ik het net, dit is er ook een van nl :p).

ik heb gisteren alvast facebook gedownload, op aanraden van wat kameraden. dat is ook zo'n hype tegenwoordig, dus ik dacht ik zal maar eens zien wat het allemaal om het lijf heeft.

alvast bedankt voor de reacties, sorry om zo'n oud topic weer boven te halen :-)