quote:
Op maandag 10 januari 2005 12:27 schreef dvr het volgende:Een postcoïtale depressie gaat natuurlijk niet over een sportvlek op je broek. Het gaat veel dieper, en het treft alleen mannen.
Het is een existentieel iets, dat voortkomt uit het plotselinge besef dat de voortplantingsdrift waar je je net nog zo enthousiast aan hebt overgegeven, uiteindelijk helemaal nergens toe leidt. Dat je een willoos radertje bent in de machinerie van Moeder Natuur, een bedrieglijke bitch die je liet geloven dat neuken toch wel het mooiste, hoogste en meest nastrevenswaardige op Aard is, terwijl er feitelijk na de daad alleen leegheid en uitputting is - en het onafwendbare risico dat er 9 maanden later uit jouw zaad nog zo'n kleine loser geboren wordt, die tezijnertijd in dezelfde valstrik zal lopen als jij en talloze generaties mannen vóór jou, die inmiddels allang weer tot stof zijn vergaan, zoals jijzelf en je nageslacht dat binnen een kosmische seconde ook weer zullen zijn.
Het is de leegheid en zinloosheid van het bestaan die zich aan je opdringt, en wanneer je dan verzinkt in de peilloze
tristesse die al miljoenen grote kerels in het holst van de nacht heeft gereduceerd tot machteloos huilende babies in de armen van hun geliefde (medeplichtige in het listige complot van Moe Natuur), dan heb je een postcoïtale depressie te pakken.
Gelukkig is het na een nachtje slapen weer over.
Maar je zult zien, dat het moment waarop je dan met hernieuwde kracht en naïviteit weer vrolijk je broek ophijst om met ontroerende moed een nieuwe dag aan te vangen, exact samenvalt met het moment waarop de koploper uit je zaadpeloton een nieuwe wereldburger in het leven roept. Zo onafwendbaar is het lot van de man, gedreven door driften die hij niet kan weerstaan. Enfin, een tragedie..
Ten eerste, waarom zou zo'n depressie alleen mannen kunnen treffen? Vrouwen komen net zo goed klaar en alhoewel ons vocht geen zaad bevat blijft het in theorie hetzelfde. Als wij onszelf 'overgeven' aan die drang zijn wij net zo goed verantwoordelijk voor het eventuele grut wat er 9 maanden later uit komt.
Ten tweede, betwijfel ik het ten zeerste dat de gemiddelde man 'de daad' als groots of werelds zal beschouwen, laat staan dat ze er een depressie aan over houden gebaseerd op een zo 'werelds' perspectief. Ik zie niet in hoe sex basisch zo'n bestaansoverweging zou triggeren, met uitzondering van koppels die daadwerkelijk nieuw leven willen creeren.
Tot slot, lijkt mij dat een dergelijke depressie gemiddeld genomen niet veroorzaakt wordt door zulke wereldse overtuigingen of overdenkingen, maar meer een product zijn van een slechte ervaring of tegenstrijdige opvoeding. De 'goedkeuring' die menig mens haalt uit zijn omgeving en validatie van acties en gedrag uit diens opvoeding, lijkt me een van de grootste boosdoeners.
Zoals misschien duidelijk geworden, ben ik een vrouw, en wellicht sla ik wel compleet mis in deze.
Doch lijkt mijn overdenking on topic niet ondergeschikt aan die van een man, omdat ik toevallig geen 'zaad spuiten kan'
![]()
PS: Jou mag ik wel JAM, interessante topic.
Corporeal equals destructive, happiness is relative, in solitude lies preservation?