Heb ook een mailtje gekregen van maarten.. omdat ik waarschijnlijk toch niet kan komen, tenzij de kosten vergoed worden
![]()
heb ik maar een kleine reply gestuurd.
---------
Goeieavond,
Ik ben nu al sinds een dik aantal jaren een vaste E.R. kijker en heb
elke aflevering van seizoen 1 t/m 6 nu al 3x gezien (mede door de
herhalingen) en heb seizoen 7 t/m 10 nauwlettend gevolgd. Helaas kan
ik meedelen dat ik seizoen 10 op niet gehaal legale wijze heb gezien,
maar dit kwam mede doordat vooral de laatste 2 seizoen E.R. op rare
tijdstippen of andere zenders kwam, of zelfs helemaal gecanceld werd.
Omdat dit gewoon niet meer goed te volgen was, ben ik de afleveringen
wezen downloaden van het internet. Normaliter zou ik dit niet doen
voor een serie, maar vanwege de rare programmering voelde ik mij
hiertot gedwongen.
Ik zou best langs willen komen, maar dit zal helaas niet gaan omdat ik
veel te ver in het noorden woon en het mij een fortuin ging kosten om
een panel bij te wonen. Dus ik kan vanuit dit mailtje wel een klein
beetje info geven over waarom ik E.R. al jarenlang volg.
E.R. is een serie die je gewoon boeit, mede door de vele
gebeurtenissen in een 50 minuten, door de fenomenale acteurs en door
de vele boeiende verhaallijen. Ik mag dan nu misschien 20 zijn, maar
het is me voor het eerst overkomen dat ik een traan heb moeten laten
vallen van een tvserie. 1 aflevering zal me altijd bijblijven en dat
aflevering 21 uit seizoen 8 genaamd "On The Beach". Een dokter met een
tumor spendeert zijn laatste dagen op Hawai met zijn vrouw en dochter.
Het moment dat de hoofdpersoon "Mark Greene" de koptelefoon opkrijgt
van zijn dochter en daarmee "Somewhere over the Rainbow" wordt gestart
door "Isreal Kamakawiwo" en de volgende dag dood wordt aangetroffen
door zijn vrouw heeft mij zeer ontroerd, mede doordat je als kijker
gewoon meeleeft met de personages. Maar ook de muziek heeft altijd een
enorme rol in de serie. Zo zijn er een aantal nummers dat als ik ze
hoor, ik moet terugdenken aan een scene uit de serie. "Coldplay -
Clock" met de scene van Dr. Romano op het dak, "Santana - Samba Pa Ti"
wanneer Lucy (een arts-assistente) is vermoord in het ziekenhuis door
een patient en men haar nog herinnert en ga maar door..
De kracht van E.R. is gewoon niet in een paar woorden te omschrijven.
Wat men met deze serie levert is gewoon 1 van de beste tvseries ooit.
Men maakt gebruikt van de nieuwste cameratechnieken om een aflevering
zo boeiend mogelijk te maken. Zo is er ook een aflevering die gewoon
aan een stuk door is opgenomen en daarmee ook behoorlijk realistisch
is. Realistisch is de serie zeker. Elk woord, elk atribuut, elke
uitleg klopt tot in de details en dat is nogal wat. Vooral voor de
acteurs om zoiets te kunnen spelen. (wanneer men je in het echt zou
vragen wat je moest doen als er een bepaald ongeluk is gebeurd, dan
zullen ze het ook best wel weten).
Een belangrijke tip wou u nog weten nietwaar? Nou, dat is opzich niet
zo moelijk. Zorg ervoor dat E.R. een vast tijdstip krijgt op een vaste
zender zonder onderbrekingen of andere rare programmeringen. E.R. was
vroeger een serie die op vrijdagavond rond half 11 op ned1 kwam en
daar was ik tevreden over. Totdat ze gingen switchen naar nederland 2,
het programma kwam te vervallen voor voetbalwedstrijden, verplaatst
naar ned3, waar hij af en toe weer onderbroken wordt. Ik ben blij dat
de serie een redelijk grote groep fans heeft die zich daarover hebben
beklaagd, want dit is inderdaad niet meer te pikken.
Nou ja, ben in ieder geval zeer benieuwd naar de uitzending.
Groeten,
Frank
I'm a fokker! can't you see, do u wanna fok! all night with me.. ^_^