quote:
Dank je!
en voor het typen
Die zet me ook aan het denken zeg.
Ik moet hem zeker nog eens over en over lezen, het is me nog niet helemaal duidelijk denk.
Maar ik moet wel gelijk aan bepaalde dingen denken die (weer) zijn gebeurd. Piepkleine dingetjes, zoals dat ik behoorlijk aan het opruimen ben geslagen, misschien wel in meerdere facetten. En dacht ik gister nog wat een leuke foto van mezelf eigenlijk op mijn ov, raak ik die vandaag kwijt
![]()
. In beslag genomen en ik mocht hem echt niet terug hebben. En er is nog nooit tot op heden daar gecontroleerd, piepklein stukje en ze stappen in, en het was nog de bus ook
![]()
. Misschien denk ik soms teveel na, dat ik er verbanden in zie, maar soms zie ik teveel toeval in dingen, en soms weet ik niet wat ik ermee moet.
Misschien helemaal niks, misschien ook wel, nog matiger doen, alles laten vallen.
Maar dat kan toch niet? Een paar gedachtes maar
![]()
. Dramatischer misschien dan dat het is.
Gewoon toeval soms, absurd kleine toevalligheidjes die één geheel worden. En ik weet dat als ik nog alerter was geweest dat voor kon zijn, maar toch niet gedaan, alsof soms je onbewuste dat niet wilt, maar juist wilt dat de dingen gebeuren die moeten gebeuren, hoe klein ook. En je het dus zelf eigenlijk toelaat. Ik vraag me alleen (soms) af wat de zin er dan van is en waarom alles zo soms in een puzzel in elkaar valt, maar daardoor ook weer uitelkaar. Sta je open ervoor, en dan nog raak je dingen kwijt. Vreemd.
En die dalen ja, dat gevoel had ik ook al dat ik er nog niet ben, dat er nog meer is en/of moet zijn.
De puzzel is nog steeds niet compleet. Juist door zijn compleetheid misschien, ontbreekt er nog wat. Misschien het verlangen de puzzel niet als compleet te willen zien, maar dat die is zoals die is, dat nog meer aanvaarden, hoe vaag en vreemd mijn puzzel ook is (en ergens ook blijft of soms zelfs nog ingewikkelder wordt)
![]()
. Wie weet. En ik hou mezelf er niet eens bewust mee bezig, pas achteraf word ik er bewust van. Alsof mijn onbewuste dingen laat zien, en dan in één valt als het is waargenomen met mijn bewuste. Misschien is dat mijn manier van leren, mijn eigen gekweekte leerschool.
goed, wat mijmeringen erover