Uit de Gelderlander van 12 januari dit jaar:
quote:
Aanvoerder in pijnlijke afzondering
Terwijl de selectie van Vitesse zich onder een behaaglijk Turks zonnetje voorbereidt op de tweede helft van het seizoen, zoekt Ruud Knol de afzondering. Zo lang hij niet met zijn benen kan spreken, zwijgt hij in alle toonaarden. Daarom anderen aan het woord over Ruud Knol, zijn blessure, zijn pijn en zijn toekomst.
Ruud Knol traint deze dag opnieuw met fysiotherapeut Jos Kortekaas. Apart van de groep, op zijn eigen tijd, in eigen tempo. De zon is heerlijk, de temperatuur rond de 21 graden, het veld van hotel Kaya in Belek ligt er fantastisch bij. Met kleine passjes, de knieën iets opgetrokken, loopt hij zich warm. In een andere hoek hebben de spelers het zwaar, maar voor Knol zijn de lichte versnellingen, de balcontactjes en een paar rondjes voldoende. De zonnebril houdt hij er zelfs bij op.
In de knie van Knol ontbreken stukjes kraakbeen, waardoor er wrijving ontstaat. Kraakbeen herstelt moeizaam en het lichaam doet zijn best om een vervanger aan te maken die hard genoeg is om de klappen op te vangen. Het is een moeizaam proces. Louis Laros is afgekeurd omdat zijn lichaam geen goed alternatief vond. Matthew Amoah was er zeven maanden druk mee, maar herstelde wel goed. Sinds maart 2004 speelt hij alles weer mee.
Knol sukkelt sinds september 2002 met zijn rechterknie. In januari 2003 kwamen voor het eerst kraakbeenproblemen aan het licht. Hij leek er in maart 2004 weer van hersteld, maar na de derde competitiewedstrijd (Feyenoord, 1-1) van dit jaar was het weer mis. En goed ook, zo blijkt nu wel. Hij moest rust nemen, werd op vakantie gestuurd en zag het uitzicht op een snelle rentree vervagen. De teleurstelling was gigantisch en al in september liet Knol weten dat hij niet meer wil praten over zijn blessure.
Die mededeling herhaalde hij gisterochtend, al geïrriteerd omdat hem iets wordt gevraagd en er niks positiefs te melden is. Hij voelt dat de twijfels over zijn verdere loopbaan vaker worden uitgesproken en zwijgt. Knol wil met rust worden gelaten en vooral geen medelijden. In het voetbal tel je alleen mee als je speelt, denkt de aanvoerder uit Zevenaar.
Fysiotherapeut Jos Kortekaas werkt dagelijks met de 23-jarige verdediger. Zoals hij ook werkte met Laros en Amoah. "Je kunt geen spelers met elkaar vergelijken. Ieder individu is anders, elke blessure is anders", zegt Kortekaas. "Matthew had na ruim zes maanden nergens meer last van, terwijl zijn defect groter was en op een meer belastende plek zat. Maar Afrikaanse voetballers herstellen vaak makkelijker. Zij hebben een andere spieropbouw. Het kan ook best zijn dat zij andere hormonen aanmaken en een andere oppervlaktevulling hebben voor het verdwenen kraakbeen."
Kraakbeen zelf herstelt volgens Kortekaas 'mondjesmaat'. Het is geen onderwerp waar grondig medisch onderzoek naar is verricht, vandaar de uiteenlopende prognoses en hersteltijden. "Ik durf geen termijn te stellen voor Ruud. Hij zit nu op 40 tot 50 procent. Voor hij op 100 procent zit, ben je zeker vijf tot zeven weken verder. Dan moet hij nog op gang komen en Ruud is geen snelle starter. Dan zit je in een gunstig scenario al tegen het einde van het seizoen."
Tot nu toe verloopt het herstel naar tevredenheid, maar Kortekaas zegt dat de echte test nog moet komen. "Pas bij maximale belasting met wenden, keren en aanzetten, weet je hoe hij er voor staat. Dan nog is het afwachten. Ruud heeft de eerste twee duels tegen Roda en Groningen probleemloos gespeeld, na Feyenoord was het mis. In mijn ogen omdat hij pas tegen Kuijt en Kalou maximaal aan de bak moest. In die eerste twee wedstrijden heeft hij gewoon niet veel hoeven doen."
Edward Sturing, trainer van Vitesse, moest vanaf 1990 als speler drie zware blessures overwinnen. Het begon met een kruisbandoperatie, daarna een dubbele buikwandoperatie en vervolgens een scheur in de scheenplaat. "Ik ken het gevoel van Ruud. Als je geblesseerd bent, hoor je er niet bij", weet Sturing. "Door hem mee te nemen naar Turkije probeer ik hem bij de groep te betrekken, maar je voelt je anders als je geblesseerd bent. Je hangt er bij als de groep gaat trainen en je voert een gevecht tegen jezelf."
Daarnaast is er een gevecht met de buitenwereld, van pers tot supporters, vrienden en bekenden. Sturing: "Het is heel hard werken. Ik was de hele dag op Papendal bezig. Je hebt elke keer weer die teleurstelling. Voor hem ook, als er weer vocht in de knie komt. Omdat het zo lang duurt, ga je twijfelen. Ik was ook nog jong, een jaar of 28, 29, veel te jong om te stoppen. Er waren genoeg mensen die zeiden 'het is afgelopen met die Sturing'. Niemand kan je echt helpen, het is een keihard gevecht met jezelf."
Van Vitesse-manager voetbalzaken Jan Streuer krijgt Knol alle vertrouwen en tijd om te herstellen. "Het is een behoorlijke blessure die hij heeft. Wij kunnen niet veel meer doen dan hem tijd geven. Er ligt van onze kant geen enkele druk op Ruud."
Streuer zegt niet te twijfelen aan een toekomstige rentree van de aanvoerder, die als één van de pijlers van de ploeg geldt. "We zijn niet van plan een vervanger voor hem te halen. Voor de posities achterin hebben we Peter van den Berg, Michael Dingsdag en Michael Jansen. Met Ruud erbij zijn dat er vier, als we nog een sterke speler halen, heb je er straks vijf en dat is te veel."
Voor Knol is het goed dat zijn contract doorloopt tot medio 2007, meent Streuer, die zelf als speler vier keer herstelde van een beenbreuk. "Dan heeft hij tenminste wat rust. Je kunt weinig zeggen over het moment van zijn rentree, maar zorgen om zijn carrière maak ik me niet. Het komt tegenwoordig bijzonder weinig voor dat een speler van zijn leeftijd wordt afgekeurd."
Mamadou Zongo speelt bij De Graafschap, maar was daarvoor vijf jaar ploeggenoot van Ruud Knol. Hij miste liefst tweeënhalf jaar van zijn carrière door een aaneenschakeling van uiteenlopende knieproblemen. Zongo (24) is nu weer fit, maar kan de pijn van Knol meevoelen. "Ik begrijp wel dat Ruud geen zin heeft om erover te praten. Als het een blessure van twee, drie maanden is, valt het wel mee. Het duurt bij Ruud al zo lang. Dan wil je liever buiten het voetbal blijven en alleen maar trainen, trainen tot je weer fit bent. Het doet pijn, elke dag. Als je er ook nog over moet praten, is het extra pijnlijk."
In de sombere dagen van zijn lange revalidatieperiode twijfelde Zongo. "Soms was ik bang dat het niet zou lukken. Daar moet je niet te veel aan denken. Ik ben doorgegaan, want ik wilde achteraf geen spijt hebben. Als het niet lukt, moet je er in elk geval alles aan hebben gedaan."
Zongo was voor zijn blessure een groot talent. Hoewel het niet meetbaar is, lijkt zijn loopbaan schade op te lopen. "Ik kan nog steeds merken dat ik er lang uit ben geweest. Echt in vorm ben ik nog niet, maar ik ben wel positief, ik moet gewoon doorgaan." Contact met zijn oude ploegmaatje heeft hij nog wel, maar de gouden tip blijft uit. "Die bestaat niet, hij moet het toch zelf doen. Ruud is 100 procent prof, dat weet ik, hij doet er alles aan en het gaat hem ook lukken."
Zie dikgedrukte stuk. Hopen dat 'ie nou eens geen tegenslagen heeft, en er volgend seizoen gewoon weer stata. Anders wordt het wel een erg vervelend verhaal...