Ik kan hem alleen niet meer loslaten. Telkens als ik hem spreek over de telefoon of msn hoop ik op een leuk gesprek, maar het eindigt altijd in een ruzie. Ik hou gewoon van hem en de afgelopen twee dagen heb ik alleen maar gehuild om zijn kwetsende woorden. Ik wil hem zo graag loslaten, maar het gaat al moeilijker omdat ik hem dus zie als hij langskomt (hij wil zijn zoontje niet meenemen omdat hij nergens alleen kan zijn met hem). Ik voel me echt verrot en ik voel me gewoon alsof ik liefdesverdriet heb, maar ik wil hem ook echt loslaten en die gemene woorden ben ik ook zat. Ik ben best een zacht persoon dus het raakt me heel erg. Hij wenst me zo vaak de kanker toe, hij zegt dat hij me laat vallen als een baksteen als ik dat huis neem, dat ik lelijk ben, hij zegt dat ik dom ben, etc. Ik voel me gewoon altijd zo verrot nadat ik hem gesproken heb, tranen springen altijd al in mijn ogen terwijl ik nog aan de lijn ben met hem. Ik heb er nog zoveel moeite mee, terwijl hij al over me heen is, elke week uitgaat, verliefd is op een ander.
Ik voel me gewoon zo verloren. Je kan me dom vinden vanwege mijn leeftijd maar ik zorg goed voor mijn kind, hij komt niets te kort. Maar ik wil niet dat hij over een tijd zijn moeder nog steeds elke dag verdrietig ziet zijn. Soms denk ik van, er zijn zoveel mensen die het veel slechter hebben dan ik, dan schaam ik me maar ik kan niets aan mijn gevoelens doen.
quote:Hij is niet voor niets je ex. Je kunt volgens mij beter al het contact verbreken om verder verdriet te besparen. Je laat toch niet zo tegen je aanpraten?? Je bent zijn hond toch niet?? Ik heb bewondering voor je dat je zo goed voor je kleine zorgt. En als jij het fijn vind om te verhuizen moet je gewoon gaan en er niet mee zitten wat hij zegt, hij hoeft daar toch niet te wonen? Sterkte in ieder geval!Op zondag 12 december 2004 14:27 schreef Aishwarya het volgende:Hij wenst me zo vaak de kanker toe, hij zegt dat hij me laat vallen als een baksteen als ik dat huis neem, dat ik lelijk ben, hij zegt dat ik dom ben, etc. Ik voel me gewoon altijd zo verrot nadat ik hem gesproken heb, tranen springen altijd al in mijn ogen terwijl ik nog aan de lijn ben met hem.
quote:Voor wat het waard is: dat schamen moet je vooral niet doen. Verdriet is altijd relatief. Er zijn altijd mensen die het slechter hebben, maar dat is geen enkele reden om je eigen verdriet maar aan de kant te schuiven.Op zondag 12 december 2004 14:27 schreef Aishwarya het volgende:
Soms denk ik van, er zijn zoveel mensen die het veel slechter hebben dan ik, dan schaam ik me maar ik kan niets aan mijn gevoelens doen.
quote:Hangt je ex-vriendje ook nog een bepaald radicaal geloof aanDat ik een zeer slechte vrouw ben omdat ik niet naar hem luister
quote:Ja precies, ik wil wel graag dat mijn zoontje wel een goede band heeft met zijn vader. Het is alleen zo moeilijk in deze situatie om hem dus op de een of andere manier toch te vergeten omdat ik hem toch zie eens per week en hij probeert ook nog steeds erg veel invloed op me uit te oefenen.Op zondag 12 december 2004 14:38 schreef HellRaver het volgende:
Niet...... Het blijft altijd JULLIE kind....
Hoef je denk ik niet te zeggen dat het beter is hem zoveel mogelijk uit je leven te bannen. Maar dat is natuurlijk ook meteen de crux: jullie delen immers wel het ouderschap over jullie zoontje. Ik zou hem iig niet meer 'opzoeken' op msn of mail.
En misschien is het slim om hem toch te verzoeken elders zijn tijd met jullie zoon door te brengen? Is wellicht voor jullie kind ook prettiger/rustiger?
Moeilijke situatie. Misschien vind je ook steun in De kunst van het loslaten van een ex deel 14
Succes!
Wat wil je, jullie hebben een kindje samen...
Jij hebt tijd nodig om er een beetje overheen te komen, maar een band tussen jullie zal er altijd een beetje blijven, want jullie hebben een kindje samen, hij is de vader van je kindje.
Daarom is het IMHO wel moeilijker om hem uit je gevoel te mikken, maar het gaat uiteindelijk wel lukken, het heeft tijd nodig.
En dat je steeds in huilen uitbarst lijkt me niet zo vreemd of iets om je voor te schamen als ik jouw verhaal zo lees...
Heel veel sterkte!
ps. lekker dat huisje nemen hoor als jij het ziet zitten, is het jouw leven of niet?
quote:Inderdaad!!!Op zondag 12 december 2004 14:43 schreef BBQ-kip het volgende:
ps. lekker dat huisje nemen hoor als jij het ziet zitten, is het jouw leven of niet?
Ik vind het in elk geval erg goed van en ook erg volwassen dat je je inzet dat je kind zijn vader kan blijven zien , maar dit alles hoeft niet ten koste te gaan van jouw zelf!
Als hij je alleen maar kan vernederen en kleinneren zou ik zelf toch goed gaan nadenken of je jezelf zo wilt laten behandelen of dat je van iemand anders ook een stukje respect verwacht en ik neem aan dat je wel graag een beetje met respect behandeld wenst te worden.
Vergeet niet dat als hij zo tegen jou praat hij straks of misschien zelfs nu al (ik weet niet hoe oud jullie zoontje is) hij ook zo tegen je kind gaat praten , dat kan zijn dat ie je kind helemaal kleineert maar het kan ook zijn zijn dat ie jou dan helemaal zwart loopt te maken tegenover je kind.
In elk geval zou ik hem niet meer in mijn huis wensen en moet er denk ik een goede regeling getroffen worden.
Misschien kun je hierover eens met een maatschappelijk werker praten die weten vaak wel welke wegen je moet bewandelen en hoe je de dingen in dit geval het beste kunt aanpakken.
Sterkte in elk geval en laat je niet als een hond behandelen , dat komt jou en je kind niet ten goede!
quote:Hij is moslim (hindoestaanse moslim) en ik ben hindoe.Op zondag 12 december 2004 14:38 schreef Skinkie het volgende:
[..]
Hangt je ex-vriendje ook nog een bepaald radicaal geloof aan
Ik weet dat je het eigenlijk bijna niet mag zeggen, maar ik vraag me af of het niet bijna beter zou zijn als hij uit het zicht zou verdwijnen.
Ik vind het bewonderenswaardig van je dat je zo je best doet om hem erbij te betrekken, maar dan zou ik me wel harder opstellen en alleen het hoognodige met hem bespreken. Eigenlijk vind ik dat je hem gewoon de deur uit mag zetten als hij je waar je zoontje bij is bedreigt en uitscheldt en dat je buiten je kind om helemaal geen verantwoording aan hem schuldig bent, over dat huis enzo.
Ik vind het altijd heel moeilijk, zoiets. Aan de ene kant, een kind heeft recht op een vader, aan de andere kant, zo'n vader...?
Ach er spelen zoveel dingen mee.
Over dat huis, hij zegt dat hij dit huis waar ik nu in woon zelf helemaal geverfd heeft en ingericht heeft en hij praat me daarover ook altijd een schuldgevoel aan. Maar ik ben echt blij met het huis dat ik nu aangeboden heb gekregen. Het is namelijk een stuk groter (deze woning heeft 1 slaapkamer en de ander 3) en wordt op dit moment gerenoveerd. Ik heb zelfs een topic geopend over het inrichten
Pfff, verder wil ik iedereen die tot nu toe gereageerd heeft bedanken!
quote:Meid, ik denk dat jij echt de verstandigste bent van de twee, het helaas weer aangeeft hoe vreemd sommige mensen zich gedragen tegenover anderen. Omdat jij je kind primair opvoedt, vind ik, dat jij de initiele keuzes voor je kind moet maken. En ik hoop dan ook dat hij kwa opvoeding en denkpatroon op jou gaat lijken dan op die achterbakse vader die je zoon hopelijk nooit papa gaat noemen.Op zondag 12 december 2004 15:16 schreef Aishwarya het volgende:
Ik heb dat allemaal liever niet. Dat heb ik ook wel duidelijk gemaakt, maar daar komen ook weer ruzies van en agressieviteit. Ik heb liever dat mijn zoontje hindoe wordt maar als hij dat later helemaal niet wil dan hoeft dat ook niet van mij. Hij mag zijn eigen keuzes maken, maar ik wil niet dat die worden opgelegd door de familie van zijn vader.
je hebt gelijk als je zegt dat je kind recht heeft op contact met zijn vader. is hij te vertrouwen met het kind alleen?
maak goede afspraken met je ex betreft de omgang met zijn kind en blijf er voor de rest zo ver mogelijk vandaan.
beantwoord geen telefoontjes meer van hem en knikker hem uit je msn. zo kom je in elk geval niet meer in gesprekken terecht waar je ongelukkig uit komt en heb je geen oever-(en zin-)loze discussies meer.
heb ik ook gedaan met mijn ex en het werkt echt geweldig! hij regelt de zaken nu met mijn vriend en ik blijf er heerlijk buiten. nooit meer gezeik
ik hoop dat je wat advies kan krijgen van anderen inzake dit. En misschien dat er wel instanties zijn die je advies kunnen geven, maar dat weet ik niet zeker.
als ik jou was zou ik wel gewoon het huisje nemen. laat z'n "maar ik heb geverfd" verwijten je niet omkopen, als je kan verhuizen naar een groter huis, gewoon doen. en als ie je laat vallen, ik betwijfel het zeer of ie dat zal doen.
en misschien dat je de zaken met je zoontje vanaf een "neutrale" plek kunt regelen ook. met/bij je moeder ofzo, niet bij jou in huis oid. kijk eens even aan wat je opties zijn.
maar ik heb zo het idee dat deze jongen niet zal luisteren naar wat jij aanbrengt. Gewoon voor jezelf kiezen, hij kan je niets maken. hij kan de verstandsverhouding tussen hem en jezelf verzieken en tussen hem en zijn zoontje, maar ja, ik zie dat dan als zijn keuze. Zich niet willen aanpassen aan de situatie zoals deze zich voordoet ofzo?
ik wou dat ik kon helpen, maar helaas.. helemaal geen kennis op het gebied..
iig sterkte ermee! *hug*
Zo ja dan moet er gewoon kontakt zijn tussen hem en jullie kind.
Maar dat gaat natuurlijk altijd via jou en jij kan dat nog niet aan.
Is er een bezoekregeling of komt hij wanneer het hem uitkomt?
Is het ms mogelijk je kindje bij oma en opa te brengen, jouw ouders of zijn ouders, en dat hij hem daar komt ophalen of bezoeken?
Danmoet er wel een bezoekregeling zijn natuurlijk.
Denk jij dat hij zou meehelpen jou de kans te geven los te komen van hem en aan de situatie te wennen.
Bij mijn situatie heeft het op die wijze, dus tijdelijk afstand houden waardoor de ene partij niet steeds geconfronteerd hoefde te worden met de andere met alle gevolgen (verdriet of woede) van dien, heel goed geholpen
quote:Ik verwed er m'n maandsalaris om dat Skinkie dat bedoelde.Op zondag 12 december 2004 14:54 schreef Aishwarya het volgende:
[..]
Hij is moslim (hindoestaanse moslim) en ik ben hindoe.
Zo te horen komt hij uit een gezin waar de nodige klappen gevallen zijn, fysiek of psychologisch, het maakt niet uit. Hij doet me erg aan mijn broer denken qua agressie en geloof me, dat wil je niet in de buurt hebben van je kind als deze opgroeit. Als jij werkelijk het beste wilt voor je kind, dan zal je nu moeten vechten als een leeuw.
quote:
quote:Dankje voor je woorden. Dat heb ik ook weleens gedacht, maar ja, hij blijft wel zijn vader.Op zondag 12 december 2004 15:21 schreef Skinkie het volgende:
[..]
... dan op die achterbakse vader die je zoon hopelijk nooit papa gaat noemen.
quote:Ook al zou ik dat willen, ik denk niet dat hij daarmee akkoord gaat.Op zondag 12 december 2004 15:26 schreef mystery1980 het volgende:
misschien kun je een pause inlassen??
quote:Hij heeft ons kindje wel erkend, mijn zoontje draagt ook zijn achternaam. Verder is hij met het kind wel te vertrouwen .Op zondag 12 december 2004 18:24 schreef lady-wrb het volgende:
heeft hij het kind erkend?
je hebt gelijk als je zegt dat je kind recht heeft op contact met zijn vader. is hij te vertrouwen met het kind alleen?
maak goede afspraken met je ex betreft de omgang met zijn kind en blijf er voor de rest zo ver mogelijk vandaan.
beantwoord geen telefoontjes meer van hem en knikker hem uit je msn. zo kom je in elk geval niet meer in gesprekken terecht waar je ongelukkig uit komt en heb je geen oever-(en zin-)loze discussies meer.
heb ik ook gedaan met mijn ex en het werkt echt geweldig! hij regelt de zaken nu met mijn vriend en ik blijf er heerlijk buiten. nooit meer gezeik
Ja, ik heb hem uit mijn msn gehaald en hij heeft me vandaag al meerdere smsjes gestuurd die ik heb genegeerd. Dus het gaat wel beter. Wel beter dat jouw vriend het nu regelt. Mijn ex zou dat nooooit willen.
quote:Nee, hij is geen marokkaan maar een hindoestaanse moslim. Dus zijn ouders komen uit Suriname. In ieder geval, hij heeft geen buitenlandse nationaliteit. Dat lijkt me echt vreselijk als zoiets gebeurd. Daar hoef ik gelukkig niet bang voor te zijn. Hij heeft tenminste 1 ding wat wel positief is en dat hij het wel belangrijk vindt hoe de band is tussen mij en mijn zoontje. Gelukkig maar, tenminste 1 positieve van al die negatieve dingen aan hem.Op zondag 12 december 2004 20:51 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Heeft ie nog een buitenlandse nationaliteit? Anders zou ik in jou geval hem nooit alleen met je zoontje weg laten gaan, anders beland ie misschien in verweggistan waar vrouwen geen recht hebben op hun kinderen en dan sta je met lege handen... Gebeurd wel vaker, helaas...
quote:Ja, dat huis ga ik zeker weten nemen. Heb er nu genoeg van. Alles in dit huis herinnert me aan hem en ik heb ook het gevoel dat ik zo echt een nieuwe start kan maken. Ik heb het gewoon nodig. En ook een beetje om te laten zien dat ik het ook wel zonder hem kan.Op zondag 12 december 2004 21:04 schreef releaze het volgende:
... verhuizen ...
... "neutrale" plek ...
iig sterkte ermee! *hug*
Ja, daar dacht ik ook aan, maar bij mijn moeder is helaas geen neutrale plek, mijn moeder wenst hij nog liever de dood toe.
Ik ga hem gewoon zeggen dat hij ons kindje hier bij mij thuis kan ophalen en 's avonds weer kan brengen. Thanks!
quote:Ja, voor het kind is hij wel een goede vader. Dus ja, die bezoekregeling blijft wel gewoon, maar ik ga zeggen dat hij 1 keer in de week (zaterdag) zijn zoontje kan ophalen. Hij komt nu ook meestal op zaterdag. Er is wel een reden dat ik mijn zoontje niet laat slapen daar en dat is dat ik bang ben dat zijn familie dan mijn zoontje tegen me gaat opstoken of iets dergelijks. Vandaar dat hij zijn zoontje maar 1 keer in de week mag ophalen en niet blijven slapen.Op zondag 12 december 2004 21:11 schreef milagro het volgende:
Is hij een goede vader voor jullie kindje?
Is er een bezoekregeling of komt hij wanneer het hem uitkomt?
Is het ms mogelijk je kindje bij oma en opa te brengen, jouw ouders of zijn ouders, en dat hij hem daar komt ophalen of bezoeken?
Denk jij dat hij zou meehelpen jou de kans te geven los te komen van hem en aan de situatie te wennen.
Hij heeft juist gezegd dat ik hem moet loslaten en dat hij me zat is
. Maar goed, als ik dan een keer niets van me laat horen of kortaf reageer wordt hij boos op me. Hij praat dus ook onzin. Ik zou het wel willen maar ik heb in de plaats niet echt iemand wonen waar ik elke week mijn kindje naartoe kan brengen en mijn ex hem kan ophalen, ja, mijn moeder. Maar dat gaat helaas niet.
quote:Bedankt voor je reactie!Op maandag 13 december 2004 09:37 schreef Panzerknacker het volgende:
Verhuis alsjeblieft en zorg voor een gezond stuk afstand. Doe dat alsjeblieft en wel helemaal voor jezelf. Schakel alle mogelijke instanties in en zoals de kinderbescherming en als het even kan moet je zorgen voor beperkt bezoekrecht, het is hierbij van wezenlijk belang dat de agressie van de vader benadrukt wordt.
Zo te horen komt hij uit een gezin waar de nodige klappen gevallen zijn, fysiek of psychologisch, het maakt niet uit. Hij doet me erg aan mijn broer denken qua agressie en geloof me, dat wil je niet in de buurt hebben van je kind als deze opgroeit. Als jij werkelijk het beste wilt voor je kind, dan zal je nu moeten vechten als een leeuw.
Ja, in het begin was ik ook wel bang dat hij agressief zou worden bij ons kindje, maar ik denk niet dat dat zal gebeuren. Hij slaat niet, maar meer de dingen die hij zegt, zijn bijna nog erger dan slaan lijkt wel. :S
Ja, inderdaad. Zijn vader mishandelde zijn moeder en hij vertelde mij dat hij zijn vader regelmatig zijn moeder heeft zien slaan.
Toch denk ik dat hij zijn zoontje nooit zal slaan o.i.d. Als je wilt dat je kind toch nog contact heeft met de vader is dat ook wel te begrijpen, het feit dat het tussen jou en hem fout ging betekent niet automatisch dat hij een slechte vader zou zijn. Misschien moet je dat toch maar zo proberen te regelen dat jij je ex zo min mogelijk ziet. Heel veel sterkte met het omgaan met deze situatie.Het is alweer een tijdje geleden dat ik deze topic had geopend maar het is er nog steeds niet makkelijker op geworden.
quote:Daar sluit ik me bij aan. Is er iemand die jouw kindje min of meer aan hem kan 'overdragen' als hij bij je thuis komt? Dan hoef je hem op dat soort momenten ook niet meer te zien. Goed dat je hem uit je msn hebt gehaald en nog beter is dat je niet meer reageert op smsjes.Op maandag 13 december 2004 18:42 schreef nixxx het volgende:
Misschien moet je dat toch maar zo proberen te regelen dat jij je ex zo min mogelijk ziet. Heel veel sterkte met het omgaan met deze situatie.
Ik zou er erg voor oppassen dat hij niet zomaar ergens heengaat met je zoontje. Ik vind die ouders van hem maar eng klinken, vooral die vader die hem het liefst besneden zou zien.
Sterkte!
quote:Kijk eens naar de voorgaande zinnen;hij zegt dat het jouw schuld is maar hij is vreemdgegaan.Op zondag 12 december 2004 14:27 schreef Aishwarya het volgende:
Ik moet het gewoon even van me afschrijven. Ik heb net mijn ex aan de telefoon gehad. We hebben samen een zoontje. Ik ben 20, even ter informatie. We zijn sinds een aantal maanden uit elkaar. Toch kan ik hem gewoon niet loslaten. Hij komt altijd op zaterdag langs. Soms sliep hij op de bank om de volgende dag ook even bij zijn zoontje te zijn. Ik dacht dat dat wel leuk zou zijn voor hem. Hij komt sinds gisteren met allemaal verwijten. Dat hij altijd voor me komt opdraven als ik dat wil, gaat over dat blijven slapen, ik dacht juist dat hij dat leuk vond. Dat ik een zeer slechte vrouw ben omdat ik niet naar hem luister (ik wil namelijk erg graag verhuizen en heb ook een leuk huisje aangeboden gekregen van de woningbou, maar hij zegt dat ik dom ben als ik het huis neem). Hij zegt dat het allemaal mijn schuld en dat van mijn moeder is geweest dat we uit mekaar zijn. Oké, ik deed tijdens mijn zwangerschap al niet aardig meer tegen hem, maar dat kwam omdat hij vreemd was gegaan. Toen had hij gewoon mijn hart gebroken. Vreemdgegaan terwijl ik zwanger was.
Dus is het dan jouw schuld?
HIJ ging vreemd ,niet jij,dus laat je daar niet door intimideren.
quote:Natuurlijk heb je het zwaar.Dat mag toch ook.Ik neem niet aan dat dit de toekomst was waar je van droomde.Sinds toen ben ik ook anders gaan doen tegen hem, maar ik ben wel bij hem gebleven. Mijn moeder was er zowieso op tegen omdat ze hem geen goede jongen vond. Uiteindelijk heeft ze wel gelijk gekregen, maar ik was zo blind van de liefde. Voor mijn eigen daden (de zwangerschap/ het kindje) wilde ik zowieso wel de verantwoordelijkheid op me nemen. Ik voed mijn kindje tot dusver goed op op met de hulp van mijn moeder. Ik woon op mezelf en als ik naar school ben past zij op. Ik leef van de studiefinanciering en mijn bijbaantje. Het gaat allemaal hartstikke goed, ook al vind ik het erg zwaar op sommige momenten.
En helaas maar waar,uit eigen ervaring weet ik dat moeders vaak gelijk hebben.
quote:Lees nou wat je typt.Die eikel behandelt je als oud vuil.Geen enkel ding wat hij zegt is een argument,het is gewoon doodordinair iemand afbranden en hopen dat diegene er geestelijk helemaal aan onder door gaat.
Ik kan hem alleen niet meer loslaten. Telkens als ik hem spreek over de telefoon of msn hoop ik op een leuk gesprek, maar het eindigt altijd in een ruzie. Ik hou gewoon van hem en de afgelopen twee dagen heb ik alleen maar gehuild om zijn kwetsende woorden. Ik wil hem zo graag loslaten, maar het gaat al moeilijker omdat ik hem dus zie als hij langskomt (hij wil zijn zoontje niet meenemen omdat hij nergens alleen kan zijn met hem). Ik voel me echt verrot en ik voel me gewoon alsof ik liefdesverdriet heb, maar ik wil hem ook echt loslaten en die gemene woorden ben ik ook zat. Ik ben best een zacht persoon dus het raakt me heel erg. Hij wenst me zo vaak de kanker toe, hij zegt dat hij me laat vallen als een baksteen als ik dat huis neem, dat ik lelijk ben, hij zegt dat ik dom ben, etc. Ik voel me gewoon altijd zo verrot nadat ik hem gesproken heb, tranen springen altijd al in mijn ogen terwijl ik nog aan de lijn ben met hem. Ik heb er nog zoveel moeite mee, terwijl hij al over me heen is, elke week uitgaat, verliefd is op een ander.
Ik ga ze even bij langs.
-van iemand die iemand anders de kanker krijgt hoop ik dat ie het zelf krijgt.Kijken of hij het dan nog zo hard roept.
-Neem dat huis,en als hij dan nog loopt te zeiken,cofronteer hem dan met zijn eigen opmerking(Je zou me toch laten vallen?Nou,dag hoor,doe je de deur dicht?)
-Hij noemt je lelijk en dom.Als hij dat meent waarom had hij dan wat met je?
Pas als mensen die echt om je geven dit soort dingen gaan zeggen moet je je er wat van aantrekken.
En natuurlijk begrijp ik ook wel dat dit je keihard raakt,je voelt je gebruikt en helemaal niks waard door zijn dom gescheld.
Laat hem maar gaan,je hebt niks aan die gozer.
quote:Waarom moeten we je dom vinden?Omdat je op je 20e al een kind hebt?Ik zie niet in waarom dat dom moet zijn,als mensen geil zijn vergeten ze wel eens wat.(rubbertje/pilletje)Ik voel me gewoon zo verloren. Je kan me dom vinden vanwege mijn leeftijd maar ik zorg goed voor mijn kind, hij komt niets te kort. Maar ik wil niet dat hij over een tijd zijn moeder nog steeds elke dag verdrietig ziet zijn. Soms denk ik van, er zijn zoveel mensen die het veel slechter hebben dan ik, dan schaam ik me maar ik kan niets aan mijn gevoelens doen.
Het enige wat je aan je gevoelens kunt doen is er over praten en huilen.En je er zeker niet voor schamen.En hulp zoeken als je er zelf niet meer uitkomt.
Kortom,wees nou eens even trots op jezelf.Ondanks al je verdriet probeer je er voor je kind het beste van te maken.
Er zijn mensen die dat niet kunnen en hun kind helemaal mee trekken in de problemen.
En maak je ex duidelijk dat de enige reden dat je met hem om gaat jullie kind is,begint hij jou aan te vallen,kap dan het gesprek af.
Als je ex wil dat je een goede moeder voor je kind wil zijn,moet hij ophouden met dat afbekken.
Wil hij jou alleen maar ten gronde richten dan is het geen goede vader,want dan handelt hij in eigen belang en niet in het belang van het kind.
Succes.
quote:Helaas is er niemand die mij hierbij kan helpen. Ja, mijn moeder, maar die wenst hij de dood toe, dus ik heb liever niet dat die twee mekaar ontmoeten. Hij heeft haar al uitgescholden enzo. Mijn moeder helpt me al zooo goed! Dan wil ik niet dat hij haar verdrietig komt maken. Ik zal het wel zelf moeten doen. Ja, ik zou hem niet meer moeten zien, maar ik moet eerlijk zeggen dat het me nog niet echt gelukt is. Niet dat ik met hem afsprak ofzo, maar als hij zijn zoontje komt bezoeken dan blijft hij wel de hele dag bij mij thuis. Gisteren hebben we ruzie gehad en toen heeft hij gezegd dat hij zijn zoontje pas weer komt halen als zijn studio klaar is. Ik ben best blij daarom.Op zondag 2 januari 2005 12:06 schreef Blinky het volgende:
[..]
Daar sluit ik me bij aan. Is er iemand die jouw kindje min of meer aan hem kan 'overdragen' als hij bij je thuis komt? Dan hoef je hem op dat soort momenten ook niet meer te zien. Goed dat je hem uit je msn hebt gehaald en nog beter is dat je niet meer reageert op smsjes.
Ik zou er erg voor oppassen dat hij niet zomaar ergens heengaat met je zoontje. Ik vind die ouders van hem maar eng klinken, vooral die vader die hem het liefst besneden zou zien.
Sterkte!
Liefdesgevoelens heb ik al laaang niet meer, al sinds mijn zwangerschap maar ik weet niet wat er dan wel met me is. Beetje haatgevoelens omdat ik me eeeeecht gebruikt voel!
Ik wou dat die gevoelens overgingen en ik gewoon zoiets kreeg van: "ik heb jou echt niet nodig, kijk maar hufter". Helaas denk ik (nog) niet zo.Ja, ik zal erg oppassen. Ik wil hem niet laten besnijden. Dat vind ik erg zielig. Zomaar pijn doen.
Heel erg bedankt voor je reactie.
Ik ga zeker weten van dit jaar mijn jaar maken. Ik ga zeker proberen om hem los te laten. Op sommige moment ga ik er onderdoor maar soms heb ik ook zoiets van "wacht maar, ik kan heus wel zonder jou!" en daar ga ik voor.
Ik heb heel veel aan je reactie gehad. Bedankt!
quote:Mooi zo.Op zondag 2 januari 2005 19:26 schreef Radjwantie het volgende:
RealZeus, echt heel erg bedankt voor jouw reactie. Door zulke reacties word je wel met beide benen weer op de grond gezet. De meeste dingen die je hebt gezegd besef ik ook wel, maar vaak verdraait mijn ex het zo, dat ik me er zelf schuldig om ga voelen. Echt vreselijk is dat, helemaal omdat ik zelf wel weet hoe het in mekaar zit.
Ik ga zeker weten van dit jaar mijn jaar maken. Ik ga zeker proberen om hem los te laten. Op sommige moment ga ik er onderdoor maar soms heb ik ook zoiets van "wacht maar, ik kan heus wel zonder jou!" en daar ga ik voor.
Ik heb heel veel aan je reactie gehad. Bedankt!
Als je in jezelf gelooft, gelooft iedereen in je.
Je gaat het toch wel redden.
Sterkte en succes.
tevens ben ik ook een ervaren ouder, maar heb er zelf nog geen op de wereld gezet maar heb ooit wel afscheid moeten nemen van een kind dat niet van mezelf is en daar baal ik vandaag de dag nog steeds van
quote:Op zondag 2 januari 2005 19:34 schreef Chandler het volgende:
Ik mag hopen dat je hem nooit vergeet; je hebt een kind met deze jongeman en je zult of je het nu wilt of niet je leven toch gedeeltelijk met hem moeten delen ivm jullie kind; dat is het risico van kinderen nemen. En verwijten kan je niets tegen doen; gewoon oor in oor uit; jullie relatie is over en hou dat gewoon zo maar je zoon moet je gewoon delen met je ex-vriend oftewel de vader van het kind. Probeer niet moeilijk te doen want iedere vader heeft recht op het zien en omgaan met z'n eigen kind.
Sterkte en succes.
tevens ben ik ook een ervaren ouder, maar heb er zelf nog geen op de wereld gezet maar heb ooit wel afscheid moeten nemen van een kind dat niet van mezelf is en daar baal ik vandaag de dag nog steeds van
quote:Ik zou dat alleen niet willen als mijn ex een bedreiging voor zijn zoontje zou vormen.Op zondag 12 december 2004 14:42 schreef Aishwarya het volgende:
.., ik wil wel graag dat mijn zoontje een goede band heeft met zijn vader.
quote:Op zondag 2 januari 2005 19:31 schreef RealZeus het volgende:
[..]
Mooi zo.
Als je in jezelf gelooft, gelooft iedereen in je.
Je gaat het toch wel redden.
Ook als ik die andere dingen zo lees dat hij je echt rot behandelt terwijl je jullie kind probeert op te voeden op je *20ste*.. Kan je echt blij zijn dat je van hem af bent. Dat voelt nu waarschijnlijk totaal niet zo, maar ook daar zal je zien dat je daar achteraf blij mee bent als je iemand tegen bent gekomen die goed voor je is!
quote:..eerste reactie van iemand die alleen de topictitel doorgelezen heeft.Op zondag 12 december 2004 14:38 schreef HellRaver het volgende:
Niet...... Het blijft altijd JULLIE kind....
Oh ja, lekker dan. Hij heeft deze topic ook gelezen en nu is hij heel boos..
quote:Lat hem zichzelf opblazen op Amsterdam CS
Heeft hij een aantal maagdjes,
waar hij verder mee kan gaan waar ie tijdens jouw zwangerschap mee is begonnen
En jij bent van hem af
Dat noemen we een ouderwetse win-win situatie
.quote:Op dinsdag 4 januari 2005 08:06 schreef kastanova het volgende:
Goh, ik snap er niets van, normaal eindigt een tienerzwangerschap altijd zo succesvol
quote:Op dinsdag 4 januari 2005 07:56 schreef Calella het volgende:
[..]
Lat hem zichzelf opblazen op Amsterdam CS
Heeft hij een aantal maagdjes,
waar hij verder mee kan gaan waar ie tijdens jouw zwangerschap mee is begonnen
En jij bent van hem af
Dat noemen we een ouderwetse win-win situatie
Nou ja, maar even kijken of dit een echte win-win situatie is. Zo voelt het eigenlijk niet.
Even afwachten.
quote:Mooi ,dan weet hij in elk geval dat hij nu al de loser van het jaar is.Op dinsdag 4 januari 2005 07:37 schreef Radjwantie het volgende:
Bedankt voor je reactie ZeroVince.
Oh ja, lekker dan. Hij heeft deze topic ook gelezen en nu is hij heel boos..
quote:Vreemdgegaan terwijl ik zwanger was.
quote:Als je dit in je achterhoofd blijft houden, moet het een stuk makkelijker zijn.vaak de kanker toe, hij zegt dat hij me laat vallen als een baksteen als ik dat huis neem, dat ik lelijk ben, hij zegt dat ik dom ben, etc. Ik voel me gewoon altijd zo verrot nadat ik hem gesproken heb, tranen springen altijd al in mijn ogen terwijl ik nog aan de lijn ben met hem.
Sorry, maar ik vind je ex echt een lul eerste klasse.
Maar je hebt wel gelijk, je kind heeft recht op een vader en dat moet je hem niet ontnemen.
Ik zou het puur zakelijk houden, hoe stom het ook klinkt.
[ Bericht 13% gewijzigd door velpzuid.nl op 04-01-2005 21:48:51 ]
quote:Ik heb geen medelijden met de TS. Die wist waar ze aan begon toen ze aanpapte met deze fundamentalist.Op zondag 12 december 2004 14:38 schreef Skinkie het volgende:
[..]
Hangt je ex-vriendje ook nog een bepaald radicaal geloof aan