Gezocht: goed tehuis voor Labrador-reu...

Lycos is mooi!!!!! Ik kan je zelf niet helpen helaas, sta op de wachtlijst voor een Saarloospup, maar ik kan wel een balletje opgooien in mijn omgeving. Succes met zoeken verder!

Sprekend onze Lab, jammer dat ie wegmoet.
Helaas kan ik je ook niet verder helpen, aangezien het bij ons al "overbevolkt" is.
Stomme vraag misschien, maar heb je aan een hondenuitlaat-dienst gedacht?
Kan die toch nog een uurtje per dag lekker ravotten met andere honden

*Funky pinkt ook een traantje weg*

Sterkte iig.

Het aan-de-lijn-trek-probleem is instant op te lossen met een Gentle Leader of een Halti. Hondenuitlaatdienst is daarnaast misschien inderdaad een goede optie. Hier in Leeuwarden heb je de HUS.

Weet je zeker dat je niet aan het projecteren bent als je het hebt over 'niet kunnen aarden'? Het lijkt namelijk alsof jullie je daar nogal druk over hebben gemaakt, kan het zijn dat de hond reageert op het feit dat jùllie anders doen...? Ik noem maar een mogelijkheid, hoor, omdat honden doorgaans bijna overal wel aarden als het baasje maar in de buurt is...

quote:

Op zondag 12 december 2004 15:34 schreef Jonnetje het volgende:

Denk je nou écht dat we onze hond zomaar even van de hand doen? Zonder enkele overweging? Zonder pijn in ons hart?
Na een half jaar merk je echt wel of de hond zich ergens lekker voelt of niet..
Hij mist gewoon zijn ruimte. En die kunnen we hem hier niet geven..

Je weet natuurlijk ook niet of hij bij zijn nieuwe baas zal kunnen aarden.
Een verandering van eigenaar lijkt me ingrijpender dan verandering van omgeving voor een hond.

quote:

Op zondag 12 december 2004 15:34 schreef Jonnetje het volgende:
Een Halti hebben we gebruikt maar om een steeds salto's maakende hond uit te laten is ook niet alles. Hij probeert gewoon op alle mogelijke manieren om de halti af te krijgen.

Heb je de Gentle Leader ook geprobeerd? Die werkt namelijk net even anders, misschien dat dat wel werkt...

quote:

HUS laat geen honden uit Hallum uit en "de hond dient een gehoorzaamheidscursus met goed gevolg te hebben doorlopen."

Jammer, dat wist ik niet. Van die gehoorzaamheidscursus daar zijn ze blijkbaar niet streng op, want mijn zusje had een herplaatser (husky) zonder enige opvoeding en die lieten ze wel gewoon uit...

quote:

Denk je nou écht dat we onze hond zomaar even van de hand doen? Zonder enkele overweging? Zonder pijn in ons hart?

Nee, natúúrlijk denk ik dat niet, dat heb ik toch ook niet gezegd?

quote:

Op zondag 12 december 2004 16:29 schreef Jonnetje het volgende:
Pffffffffffffffff..................
Moeilijk hoor LEZEN......

Wat bedoel je nu dan? Het lijkt mij dat _Boo_ een heel goed punt heeft eigenlijk, maar misschien mis ik iets...

quote:

Op zondag 12 december 2004 17:05 schreef Jonnetje het volgende:
Oja, over dat aarden bij een nieuwe eigenaar.
We willen natuurlijk wel met "proeftijden" werken.
Lukt het niet, gaat ie weer mee terug naar huis.

Hmm over die proeftijden, dat klinkt makkelijker dan het is. Ik kan me voorstellen dat een nieuwe eigenaar er helemaal geen trek in heeft dat de oude eigenaar komt kijken om te bepalen of het nieuwe thuis goed genoeg is.. want misschien mist de oude eigenaar wel gewoon de hond en komt m ophalen (Ken mensen die t is overkomen en geloof me, die waren echt niet slecht voor de hond hoor)
En sowieso lijkt het me voor de hond niet fijn.. oude baas, nieuwe baas, hey oude baas komt kijken of komt ie me ophalen, optie 1, weer naar oude baas omdat thuis niet goed genoeg is en dan weer naar nieuwe baas.. optie 2, nee baas komt langs en ik dacht om op te halen, maar hij vertrekt weer enz enz..

Ik kan me goed voorstellen dat je van te voren kijkt in welke omgeving de hond terecht komt.. en dat je wilt zien hoe het met de hond gaat, ook dat snap ik voor 100%, maar dat neemt niet weg dat het megaverwarrend is voor de hond als de oude baasjes na bv een week en na bv 2 maanden nog een keer langskomen. Afgezien van het gegeven dat jullie de hond misschien zodanig missend at jullie m wel weer terugwillen en een andere oplossing gaan zoeken.

Ik zie het hier nu ook in mn omgeving.. stel heeft 2 (toevallig) zwarte labradors, maar er is nu sinds een tijdje een kind, en dan is het uitlaten zo (ook toevallig) moeilijk he.. dus de honden moeten weg. 1 heeft er sinds een aantal dagen een nieuw huis en ze mauwen nu de hele tijd dat ze die hond terug willen en zo missen en.. en.. de nieuwe eigenaar, prima kerel ook voor de hond, heeft er dus helemaal geen trek in dat dat stel de hele tijd aan de lijn hangt.

Eén van mijn honden is ook een herplaatser en ik had ook afspraken met die vorige eigenaar gemaakt dat ze terug zou als het niet ging. Maar ik ben een heel geduldig mens. In het begin ging het voor geen meter, denk dat veel mensen haar na twee weken weer de deur uit geschopt hadden. Ze gromde en hapte naar mij en viel mijn andere hond af en toe aan, deed agressief tegen de visite etc. Nu is de meest lieve en geweldige hond die je je maar kunt voorstellen. Maar goed, da's weer heel wat anders, Lycos is zo te horen geen probleemhond.

Heb je overwogen om via de SOS Voor Huisdieren te herplaatsen? Grote voordeel daarvan is, dat de hond officieel altijd eigendom van de SOS blijft en dat ze dus controleren hoe het met de hond gaat. Een instantie heeft toch altijd meer 'macht' dan jij als persoontje. Een hond die je van de SOS hebt mag je ook niet wegdoen, àls de hond weg moet mag dat alleen via de SOS. Ik geloof dat je zelfs een soort contract moet tekenen.

http://www.sosdier.nl/

quote:

Op zondag 12 december 2004 17:35 schreef Jonnetje het volgende:
Zou jij je hond dan zomaar bij iemand achterlaten?

Ik wil er alles aan doen dat hij een goed tehuis krijgt, dus dat betekent ook kijken in wat voor omgeving hij terecht komt..
[..]

Als de nieuwe eigenaar daar niet mee instemt, is ie wat mij betreft meteen afgeschreven. Lijkt me toch logisch om te weten waar je hond terecht komt? Als de nieuwe eigenaar daar geen begrip voor heeft, heeft ie gewoon pech.

Toen mijn broer de akbash wegdeed omdat die te fel was voor in een woonwijk zijn we na 5 maanden gaan kijken naar hem, we wisten dat hij goed terrecht kwam, hij was er namelijk geboren, maar toch wil je nog even gaan kijken.

De hond werd helemaal gek van blijdschap en toen we weggingen zette hij een gehuil in dat door merg en been ging, hij is er nog een aantal dagen helemaal van slag van geweest.
We hebben toen met die mensen afgesproken dat we maar niet meer kwamen, maar wel via de foon contact hielden, dat was beter voor de hond en beter voor ons hart...

Proeftijden zijn heel leuk en eigenlijk ook wenselijk, je wilt niet dat je hond ergens terrecht komt waar ze niet goed voor hem zijn, maar vergeet nooit dat elke keer dat je de hond verhuist van eigenaar je hem flinke schade aan doet.
Ik heb het vaak zat gezien in het asiel, wat lastige hondjes(slopers enzo) die een paar keer terugkwamen, je zag die honden gewoon afzakken, elke keer dat ze terugkwamen ging het slechter met ze, het gaat een hond niet in de koude kleren zitten om rond te gaan, ze hebben een familie, een roedel nodig, een roedel waar ze deel van uit mogen maken...

Je doet er beter aan om vooraf zeker van je zaak te zijn dan dat je het later moet controleren....

Het trekken aan de lijn kan je ook "wegoefenen" door telkens van richting te veranderen als hij trekt en hem mee te slepen of door elke keer als hij trekt te stoppen en de hond terug te roepen.
Als een hond trekt aan de lijn dan wil hij niet zozeer trekken maar let hij niet op zijn baas, aan jou om hem dat bij te brengen.
Als je lichamelijk last er van hebt dan moet je de lijn anders beet houden, doe 1 hand door de lus en pak met de andere het stuk er net onder beet. Druk nu handen tegen je buik of borst en je zal merken dat je nu het getrek met je hele lichaam opvangt en niet alleen met je schouders en armen. Ook voelt het voor de hond degelijker aan en hij zal minder moeite doen om je omver te trekken.
Hoe dat uitpakt in geval van bekkeninstabiliteit weet ik niet maar het is aan jou om eens een serieuze poging te wagen.

Over die proeftijd, ik zou het nooit accepteren als mensen deze voorwaarde stellen. Keertje bellen etc. okee maar langskomen? Zoals Doompie het al aangaf, het is dusdanig verwarrend voor de hond dat ie een paar dagen van slag kan zijn, dat zou ik niet willen en ik neem aan jij ook niet. Stel je voor dat je dat zelf als kind was overkomen, je ouders plaatsen je uit huis en net als je een beetje gewend bent dan komen ze even je leven overhoop gooien door hun gezicht weer te laten zien.
Herplaatsing is ook totaal niet in het belang van de hond, hij moet weer vertrouwen opbouwen, een band met de nieuwe baas ontwikkelen en nieuwe regels aan- of afleren.
Wij hebben altijd honden uit het asiel gehad die "onplaatsbaar" waren en je wil niet weten wat voor emotioneel wrak je in huis haalt. Die honden kunnen zit van lig niet meer onderscheiden, grijpen je als je te dicht bij hun eten komt etc. Het koste ons bijna twee jaar voor ze zich een beetje normaal konden gedragen en dan heb ik het nog niet eens over verder "opvoeden".

Ruimte die een hond nodig is altijd discutabel en voor discussie rijp.
Ik ben zelf van mening dat als je een hond binnen houdt (dat is meestal zo) je hem het meeste plezier doet door wandelingen te maken die de hond nodig heeft. (een kleintje kan natuurlijk minder ver dan een grote en de een is speelser dan de ander)
Voor de tijd dat hij binnen zit heeft ie weinig aan een grote of kleine tuin.
Ik snap sowiezo niet waarom hier de nadruk op ligt, moet ie de hele dag in de tuin blijven en 's avonds bij God's gratie naar binnen? Als dit het geval is dan snap ik heel goed waarom die hond niet happy is. Dit is ook eerder aangehaald, een hond maakt deel uit van een roedel en die roedel ben jij samen met man en kinderen. Isoleer hem van de roedel en je krijgt een onzekere een trieste hond.
ik heb natuurlijk makkelijk lullen want geen kinderen enzo maar we hebben nu net een andere hond erbij en we behandelen ze beiden als volwaardig lid van het gezin. Er moet natuurlijk wel iemand de baas zijn en dat zijn wij maar verder leven ze net alsof het onze eigen kinderen zijn. Hier en daar af en toe een correctie (of heel vaak in het geval van de pup ) maar verder krijgen ze alle vrijheid.

Niet lullig opvatten maar dit soort redenen vind ik persoonlijk altijd kolder, als je nou in rolstoel terecht bent gekomen of in coma ligt okee. Om weer dat cliche erbij te pakken: "een hond neem je niet voor even maar voor de rest van zijn of haar leven".
Gaat het echt om het uitlaten dan kan je het altijd proberen bij zo'n uitlaatservice maar vaak ligt de oplossing veel dichter bij huis. Ik heb als kind zo vaak honden van anderen uitgelaten voor een extra zakcentje en dat was voor beide partijen positief. Woont er niet een puber in de buurt of een jong familielid met genoeg tijd die voor een X bedrag de hond af en toe kan uitlaten?

quote:

Op zondag 12 december 2004 17:57 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Heb je overwogen om via de SOS Voor Huisdieren te herplaatsen? Grote voordeel daarvan is, dat de hond officieel altijd eigendom van de SOS blijft en dat ze dus controleren hoe het met de hond gaat. Een instantie heeft toch altijd meer 'macht' dan jij als persoontje. Een hond die je van de SOS hebt mag je ook niet wegdoen, àls de hond weg moet mag dat alleen via de SOS. Ik geloof dat je zelfs een soort contract moet tekenen.

Ik ben het met Lupa eens om, als je toch wilt herplaatsen, dat via een stichting te doen. SOS of de SHHHH ( http://www.shhh.nl), die dezelfde voorwaarden gebruikt als de SOS hierboven.

Punt in dat geval is wel dat de hond eigendom wordt van de stichting en dat je dan je hond officieel overdraagt. Dan kan je niet meer zelf bepalen of de hond terug moet. Dat zou dan wel even slikken zijn, maar aan de andere kant zet zo'n stichting de hond niet maar zomaar bij iedereen en houden ze , zo lang de hond leeft, het recht om de hond weg te halen.

Ik heb zelf een hond via de SHHH en die zijn behoorlijk streng op controleren waar de hond terechtkomt. Ze komen bij je thuis voor de hond komt, in de eerste maand komen ze nog een keer en na een jaar nog eens. En je tekent een kontrakt.

Zelf lijkt het me beter om het via een stichting te doen als je toch wilt herplaatsen. Sterkte ermee

quote:

Op maandag 13 december 2004 12:17 schreef Jonnetje het volgende:

[..]

Ik heb hier gepost in de hoop hier misschien een goed tehuis voor mijn hond te vinden..

NIET om er over te discussieren en constant mezelf te moeten verdedigen...

Dit is een openbaar forum en de weinige info die je zelf geeft voed een reactie, niet alleen bij mij maar ook bij anderen. Ik vraag je overigens niet om in de verdediging te schieten, ik geef je notabene nog tips ook!

Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit een hond weg zou doen. Heb er al verscheidene gehad en ze gaan pas weg als ze dood zijn of naar de dierenarts moeten voor het laatste spuitje.
Er is ooit 1 hond weggegaan omdat mijn moeder dat wilde (toevallig ook een labrador) en ik ben daar nog kwaad om op haar. (ook al is ze inmiddels overleden)

Doe wat je denkt te moeten doen, ik zal het toch niet begrijpen. Probeerde je met mijn post alleen op andere gedachten te brengen en heb geprobeerd je tips te geven om de problemen die je nu ondervind (gedeeltelijk) op te lossen. Een hond is een grote verantwoordelijkheid en die doe je in mijn ogen niet weg omdat het nu wat lastig is. Neem alleen aub nooit meer een hond om onnodig leed te voorkomen in de toekomst.

Jammer dat we al een hond hebben, ik had haar graag als gezeldschaps maatje willen hebben! Wat een mooi beesie

Wij hebben thuis ook een lab van bijna 3 en nu weet ik dat mijn moeder graag een andere hond erbij wil hebben, als speelkamaraardje zeg maar.

Ik zal eens informeren bij m'n moeder

quote:

Op maandag 13 december 2004 17:21 schreef meami het volgende:
Wij hebben thuis ook een lab van bijna 3 en nu weet ik dat mijn moeder graag een andere hond erbij wil hebben, als speelkamaraardje zeg maar.

Ik zal eens informeren bij m'n moeder

overtuigen, die moeder!

Het lijkt me heel erg en moeilijk om je trouwe vier voeter weg te moeten doen!

Idd, succes en ik hoop dat jullie een leuke lieve baas voor hem vinden!

quote:

Op maandag 13 december 2004 17:28 schreef Plunderbunny het volgende:
overtuigen, die moeder!

Inderdaad, twee honden is véél leuker dan eentje. Ik spreek uit ervaring!

quote:

Op maandag 13 december 2004 20:45 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Inderdaad, twee honden is véél leuker dan eentje. Ik spreek uit ervaring!

Hier sluit ik me bij aan, zodra je een tweede erbij neemt is het net alsof je al die tijd ervoor iets gemist hebt.
Je kan echt uren naar ze kijken als ze samen aan het spelen zijn etc.

Je ziet ook direct dat de sociale vaardigheden omhoog vliegen bij de eerste hond, hij moet zijn plekje ineens delen en dat is enkel positief.
Enige nadeel is dat er weer gevochten moet worden om de rangorde maar laat ze lekker gaan, het komt vanzelf goed.

Ja, die van mij hebben de eerste maanden wel wat strijd gevoerd, maar ze zijn nu onafscheidelijk! Ik zou nooit meer maar één hond nemen, vind het veel leuker voor zo'n beest om met minimaal twee te zijn. Het zijn tenslotte roedeldieren en de Alphawolf (ik ) is niet altijd thuis...

quote:

Op maandag 13 december 2004 22:24 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Ja, die van mij hebben de eerste maanden wel wat strijd gevoerd, maar ze zijn nu onafscheidelijk! Ik zou nooit meer maar één hond nemen, vind het veel leuker voor zo'n beest om met minimaal twee te zijn. Het zijn tenslotte roedeldieren en de Alphawolf (ik ) is niet altijd thuis...

Dat was voor ons ook doorslaggevend naast dat ik nu mijn droomras in huis kon halen. (wilde er al eentje 11 a 12 jaar geleden en heb toen ook al zijn naam verzonnen )
Duurde even voor het kon, we werken beide dus de planning is dan ineens heel lastig.

Heb er overigens geen moment spijt van. Ik merk heel duidelijk dat de andere hond het wel fijn vind zo'n "soulmate" in huis. Ze vechten er lustig op los maar het wordt nooit echt serieus.

Wat voor 'droomras' heb je het nu over?

Even de vrijheid genomen:
Dogo Argentino

quote:

Op dinsdag 14 december 2004 14:49 schreef Plunderbunny het volgende:
Even de vrijheid genomen:
Dogo Argentino

Oh ja, dat topic ben ik al eens tegengekomen. Prachtige honden inderdaad. Niets voor mij trouwens, want die hebben een echte opvoeding nodig. Ik houd het bij klein en eigenwijs. Heb nu stabij / wetterhoun kruisingen (Friese rassen), zou ooit wel een Basset willen.

quote:

Op dinsdag 14 december 2004 17:04 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Oh ja, dat topic ben ik al eens tegengekomen. Prachtige honden inderdaad. Niets voor mij trouwens, want die hebben een echte opvoeding nodig. Ik houd het bij klein en eigenwijs. Heb nu stabij / wetterhoun kruisingen (Friese rassen), zou ooit wel een Basset willen.

Ieder zijn ding natuurlijk, na de eerste kennismaking was ik gewoon helemaal verlief op dit ras. Had toen zelf een labrador en een kruising bouvier/bull achtig iets. (weet het nog steeds niet)

Opvoeding is inderdaad lastig, ze leren enorm snel. Lijkt makkelijk maar snel leren betekent ook dat ze heel snel gedrag aanleren wat niet gewenst is.
Toch valt het tot nu toe mee. Geniet er nog elke dag van en weet zeker dat ik een goede keus heb gedaan. Een plekje in het gezin heeft ie in ieder geval al.

Potdomme in Hallum kost de grond geen drol en dan neem je juist een huis zonder tuin Verhuizen naar Blije is een optie, dan krijg je voor hetzelfde geld een stuk meer grond.

Maar goed, ik snap best dat je geen zin hebt je hier te verdedigen tegen de mening van jan en alleman maar toch wil ik je mijn persoonlijke ervaring c.q. mening niet onthouden: het maakt een hond geen drol uit waar ie woont als de relatie met zijn baas maar goed is. Ik heb met twee honden die op het platteland opgegroeid waren jaren zonder problemen vijf hoog in hartje binnenstad gewoond en ben vervolgens weer naar het platteland gegaan. Klein huis, groot huis, balkon of enorme tuin: het maakte ze niet uit als ze maar bij mij waren.

Jouw probleem heeft niks te maken met het huis maar met het gehannes van een omstuimige hond terwijl je last hebt van je bekken én nog een kind op sleeptouw hebt. Dat zou mij ook niks lijken. Waardeer het overigens wel dat je goed je best doet om je hond naar een fijn adres te krijgen

wooooeeeii, jonnetje...wat een vreselijk lastige beslising die je hebt moeten maken..!!! Ik neem aan (ja sorry, ik noem het niet om jou in de kijker te spelen amar meer om mee te denken) dat een soort-hoe heet dat, je doet iets voor de buurman, in ruil daarvoor wandelt de buurman met je hond, dat soort afspraken al hebt geprobeerd ..
Kan je hond goed loslopen? Komt hij gemakkelijk weer terug? Wat ik doe met mijn hond is alle plekjes waar de combi kinderwagen/loslopende hond kan: kleine fietspaden door landerijen bijvoorbeeld.
ik zal hier wel es vragen in de omgeving.
Effe meedenken hoor: een speelkameraadje? Hoe is hij met poezen of een ander klein hondje? Stel je voor dat je een klein hondje zou nemen als entertainment voor hem hoe zou hij dat vinden? Je moet iets hebben om de doordeweekse dagen te overbruggen......hmmm.

quote:

Op maandag 13 december 2004 12:17 schreef Jonnetje het volgende:

[..]

Ik heb hier gepost in de hoop hier misschien een goed tehuis voor mijn hond te vinden..

NIET om er over te discussieren en constant mezelf te moeten verdedigen...

Toch kan ik me niet helemaal vinden in het verhaal.Ikzelf heb een Duitse Dog die 3x weegt wat jouw labje weegt en ik heb 2 kinderen 1 van 2 jaar en 1 van 11 maandjes,ikzelf werk geen 40 maar 60 a 70 uur in de week en heb ook niet zo'n grote tuin en mijn vrouwtje kan de hond al zeker niet uitlaten,want hij houdt niet van andere hondjes en 90 kilo loopt zo weg met 50 kilo zelfs met gentle leader Dus wat doe ik ik wandel met hem 's ochtends als ik thuiskom van mijn werk en 's avonds fiets ik een km of 15 met hem en het is een gelukkige hond die nauwelijks in de tuin komt,want wat voor tuin moet je wel niet hebben met een Dog,zodat ie uit zijn voeten kan.Zelf speelt hij graag thuis met vrouwtje en kindjes en je ziet aan een hond dat hij graag bij je is en er voor je is,dus ik zou zeggen doe de hond een plezier en vraag je man of hij hem misschien wat meer beweging kan geven,zodat de hond nog lang en gelukkig bij jullie kan zijn,want wij hebben vroeger ook herplaatsers gehad en mijn ouders nu weer 1(een bouvier)en ze worden er niet makkelijker op en het geluk straalt er ook niet vanaf.En anders veel succes met een goed plaatsje vinden

Tja, ik liep met kinderwagen met 3 honden, ook no prob...

Maar in dit geval komt er bekkenonstabiliteit bij kijken, als ze daar deze keer weer last van krijgt mag ze al blij zijn dat ze niet tijdelijk in een rolstoel komt, igg is bewegen(lopen e.d.) dan alles behalve prettig en makkelijk en als ze een correctie zou geven zou ze huilend van de pijn op de grond liggen, hetzelfde gebeurt als de hond even in de lijn gaat hangen, de tips van de lijn vasthouden die ergens worden gegeven zijn heel erg handig, maar werken niet in dit geval omdat je zo vanuit je heupen werkt en laat daar nu net het probleem zitten...
Die methode werkt reuze goed bij tennisarmen, en rsi polsjes enzo, ook bij hogere rugklachten e.d., maar niet bij problemen in het bekken....

Dat is wel iets anders als ik vind het vervelend om met mijn hond te lopen omdat hij trekt aan de lijn, dat probleem is namelijk binnen 2 maanden opgelost met training...

En greatdane, dat je vrouw je hond niet kan houden komt niet door haar gewicht hoor, pokemon liep met kerels van dik over de 100 kilo gewoon weg, die hadden niets te vertellen, maar bij mij(krap 50 kilo, ruim 15 kilo lichter dan doh toen) deed hij het niet.
En zo dol was hij niet op vreemde honden, heb het hem alleen afgeleerd ze op te willen eten, gewoon trainen en laten luisteren, werkt beter dan van die hulpdingen als gentle leaders waar je hond niets van leert, als hij dan een keer loskomt vreet hij alsnog een andere hond op, dat is niet echt een leuk idee...

quote:

Op woensdag 15 december 2004 20:59 schreef erodome het volgende:
werkt beter dan van die hulpdingen als gentle leaders waar je hond niets van leert, als hij dan een keer loskomt vreet hij alsnog een andere hond op, dat is niet echt een leuk idee...

Dit is niet helemaal waar, erodome. Een gentle leader sluit zich om de neus van de hond wanneer deze trekt. Dit bootst het natuurlijke dominantiegedrag (over-de-neus-bijten) na, wat op de hond een kalmerend en een natuurlijk corrigerend effect heeft, dat ook door kan werken als de hond de gentle leader niet meer draagt. Mits er geen al te ernstig probleem is natuurlijk. Maar ook in 'noodgevallen' is het een zeer goede tijdelijke oplossing.

Nou leer een hond maar eens af andere honden op te vreten door je hand zachtjes over zijn snoet te leggen, ik wens je veel succes
In het geval van agressie naar andere honden toe leren ze echt bar weinig van die gentle leader.

Een tijdelijke oplossing vind ik het wel, om terwijl je bezig bent met de training niet tegen problemen aan te lopen die ervoor zorgen dat je weer 10 stappen terug gaat in de training, maar als oplossing vind ik het persoonlijk snert...

In mijn ogen is het een oplossing voor luie mensen(neem dit aub niet persoonlijk), die dan niet hoeven te trainen om het probeem op te lossen, het probleem blijft gewoon bestaan en je werkt eromheen, wat in het geval van agressie problematisch is, want je hond leert niet af geen andere honden op te vreten en elke hond die binnen het bereik van de lijn komt is alsnog het bokkie, hetzelfde geld als je hond loskomt.
Ik ben een extreem voorstander van het oplossen van dit soort problemen...

Daarbij ziet het er stom uit, vooral bij grotere honden waar dat ding snel verwart wordt met een muilkorf, waardoor mensen bang zijn voor je hond.

Hier moet ik je gelijk in geven erodome dat een gentle leader niet 100% is hij heeft er namelijk ooit 1 doormidden gebeten en was toen los,daarna heb ik een combinatie gemaakt slip/gentle mocht hij de gentle doorbijten zit hij vast en nu loop ik alleen nog maar met de slip(fietsen gebruik ik wel gentle/tuig),ik heb zijn gedrag aardig onder controle.En ja mijn vrouwtje laat hem eigenlijk niet uit,omdat ze het risico niet wil lopen dat hij los breekt en iemand of iets aan doet,hij is namelijk erg beschermend (houdt dus niet van mensen die hem benaderen op kinderen na dan,mits redelijk rustig)en das dus de voornaamste reden,maar hij heeft zeker wel respect voor haar.En ach ik zie het als mijn taak dus ik vind wandelen en fietsen(nou hij trekt me meer)niets meer dan normaal als je zo'n hond neemt en het is nog gezond voor me ook

Het is dat ik vaak weken achter elkaar geen tijd heb voor een hond dus voor mij is hij niks
hij ziet er wel leuk uit het komt vast allemaal goed

quote:

Op woensdag 15 december 2004 21:47 schreef erodome het volgende:
Nou leer een hond maar eens af andere honden op te vreten door je hand zachtjes over zijn snoet te leggen, ik wens je veel succes
In het geval van agressie naar andere honden toe leren ze echt bar weinig van die gentle leader.

Ik zei dus: als het probleem niet te ernstig is... Maar mijn hond was dus ook agressief naar andere honden. Ik heb zowel de gentle leader gebruikt als geoefend en ik heb zelf wel het idee dat die gentle leader heeft bijgedragen aan de verbetering van haar gedrag. Ze straft namelijk zichzelf in zekere zin af als ze uitvalt.

quote:

Daarbij ziet het er stom uit, vooral bij grotere honden waar dat ding snel verwart wordt met een muilkorf, waardoor mensen bang zijn voor je hond.

Zijn meer mensen die dat zeggen, maar ik heb nog nooit opmerkingen in die richting gehad. Maar ja, mijn hond heeft een zwart snoetje dus je ziet dat ding nauwelijks.

Ik vind het in deze tijd van het jaar een geweldige oplossing, aangezien mijn hond panisch is voor vuurwerk. En ja, daar zou ik op kunnen trainen, maar misschien ben ik inderdaad wel te lui. Heb trouwens wel het idee dat ze minder bang wordt door die gentle leader. Ze kan niet weg, merkt dan dat er helemaal niks engs gebeurt en komt eerder tot rust.

[ Bericht 9% gewijzigd door Lupa_Solitaria op 16-12-2004 06:34:49 ]

quote:

Op woensdag 15 december 2004 23:09 schreef greatdane het volgende:
(fietsen gebruik ik wel gentle/tuig),ik heb zijn gedrag aardig onder controle.

Is een gentle leader niet gevaarlijk op de fiets? Je schijnt nekwervels te kunnen beschadigen met zo'n ding als er onverhoopt een flinke ruk aan gegeven wordt...

quote:

Op woensdag 15 december 2004 20:59 schreef erodome het volgende:
...........dat probleem is namelijk binnen 2 maanden opgelost met training...

De hondenschool die wij bezoeken belooft het zelfs in 6 weken. (2 keer per week trainen) Zo niet mag je gratis terugkomen tot het gedrag wel is afgeleerd.
Tijd kan het probleem niet zijn, de cursus hier wordt door de week gegeven naar keus op maandag t/m woensdag (je mag de dag zelf kiezen) vroeg in de avond en op zondag rond het middaguur. De tijd die je er zelf insteekt is beperkt tot die cursusdagen aangezien je de rest bij het uitlaten in de praktijk brengt en uit moet ie toch.
Kosten zijn 120,- dus daar zit mijn inziens ook het probleem niet echt in en al zou je de hond alsnog met alle geweld elders willen plaatsen dan maakt hij ook meer kans op een leuke baas als hij deze cursus heeft gedaan en zullen sommige instellingen hem dan ook accepteren. (je krijgt een mooi certificaat na het behalen van de cursus.)

Overigens komt het afleren van het trekken aan de lijn al aan bod bij de puppycursus. Misschien handig om daar aan te denken mocht er ooit nog een hond in huis komen.

quote:

Op maandag 13 december 2004 12:17 schreef Jonnetje het volgende:

[..]

Ik heb hier gepost in de hoop hier misschien een goed tehuis voor mijn hond te vinden..

NIET om er over te discussieren en constant mezelf te moeten verdedigen...

Ik wilde alleen maar kwijt dat ik me wel kan vinden in je verhaal en weet persoonlijk ook dat het een zeer moeilijke beslissing is die je beslist niet maakt na 1 nachtje slapen.
Ik heb vroeger ook mijn hond 'weggedaan' door verschillende redenen en ook omdat ik zag dat hij zelf achteruit ging (je kon aan hem zien dat hij meer nodig had). Ik vond het nog erger om zo afscheid te nemen, dan van de hond ervoor die is ingeslapen.

Je moet jouw verhaal ook als een totaal plaatje zien en niet de dingen apart, tuurlijk heb je per ding oplossingen, maar het moet ook allemaal verantwoordt zijn. Bekkeninstabiliteit is ook niet niks (mijn zus heeft een jaar na haar bevalling haast NIET mogen lopen). Het is gemakkelijk om te oordelen.
Soms houdt het gewoon op en moet je een keuze maken en dat heeft niets te maken met de hond zomaar weg doen. Mijn mening is dat je ook in het belang van de hond denkt en voor jezelf en gezin, wat het beste is en dat vind ik knap van je, want gemakkelijk is het zeker niet.

Ik wens je ook veel succes (en sterkte) met het vinden van een nieuwe baas voor Lycos, waar beide partijen tevreden over zullen zijn.

Ja maar weet je: Als ik bij mij in de omgeing kijk he....
ik ken iemand met twee labs en een kindje. Man werkt fulltime vrouw parttime. Honden worden in het weekeinde uitgelaten. Verder niet, liggen in de gang omdat ze een kleine woonkamer hebben en ze zo dik zijn dat ze het kind stees omver lopen.
Nog iemand: Heeft een ongemanierde onopgevoede en verwende Golden Retriever die zich dus suftrekt.
Hoeveel mensen ik niet ken die met de beste wil van de wereld (en dit zijn dus de dierenliefhebbers met de goede intentie) een hond een beetje aan zijn lot overlaten of hem niet bieen wat hij nodig heeft. Je kunt topicstarter tenminste niet verwijten dat ze niet haar uiterste best doet om een goed tehuis te verzorgen voor haar hond. Want ik weet bijvoorbeeld wel dat mijn vriend absoluut geen zin heeft om 's avonds nog eens uitgebreid te gaan lopen 9ja in de zomer), dus als ik niet kan die dag wordt dat beest van mij niet uitgelaten. En als ik zou weten dat dat geldt voor zeker vijf dagen in de week, en dan ook soms nog in het weekeinde omdat je ook nog wel es een dagje weg wilt of zo: dan kun je maar het beste een uithuisplaatsing overwegen

Maar waar ging dit topic nou over, de ts zat met een probleem! Hoe is het daar nou mee

quote:

Op donderdag 16 december 2004 06:31 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Is een gentle leader niet gevaarlijk op de fiets? Je schijnt nekwervels te kunnen beschadigen met zo'n ding als er onverhoopt een flinke ruk aan gegeven wordt...

Daarom zei ik ook gentle/tuig met tuig bedoelde ik dus zo'n ding wat om de borstkas heengaat en hij mij dus lekker kan voorttrekken zonder enige druk op de nek.Maar wel zit de riem nog vast aan de gentle,want ondanks ik laat met hem fiets(om geen hondjes tegen te komen)kan er weleens een hondje lelijk doen tegen hem en daar kan hij niet tegen en wil ik niet van mijn fietsje afgerukt worden En ik denk dat hij wel flinke rukjes kan hebben want zijn nek is net zo dik als de gemiddelde romp van een labje,niet dat ik hem laten rukken ofzo.

Wat je moet doen is hem gewoon een paar keer godsgruwelijk langs zijn lazer geven als hij uitvalt, dat helpt...

Ik kon met doh, een tosa, op 2 cm langs een vreemde, grauwende hond lopen zonder dat hij uitviel, hij borstelde wel en brommelde wat, maar daar bleef het bij....
Zo is het niet altijd geweest, met 4 maanden ging hij voor het eerst achter een andere hond aan, de jonge honden cursus heb ik om die reden afgezegt en ben zelf gaan trainen, met ontzettend goed gevolg....

De zachte methode's ben ik ontzettend voor, maar in het geval van dit soort problemen kan je beter een paar keer terug grijpen naar de wat hardere methode's...
Werkt sneller en effectiever bij dit soort problemen, gewoon eens goed op je strepen gaan staan.

Ik pakte hem in zijn nekvel en plofte hem op zijn rug, even dreigend erboven blijven staan en na 3 keer begon hij te verbeteren....

Geef mij die dog van jou maar eens 3 maanden, dan is dat varkentje gewassen en valt hij niet meer uit naar andere honden, alleen wanneer ze echt in hem hangen geef ik geen zekerheid....

weet je het zeker doompie?

Ok ok, even heel eerlijk zijn, je krijgt je dog tot in de grond toe verpest terug

Wat een schatje zeg

tis ook wel een schatje

Het kan verkeren: topicstarter heeft schijnbaar het zwijgen er toe gedaan en Erodome en Greatdane zitten zich weer te verlekkeren aan die halve paarden waar ze zo dol op zijn

Maar TS hoe staat het er nu voor?

Hartstikke fijn zeg!

Gelukkig dan maar weer!

He, helemaal te gek zeg!!!!!!!!!!!!

Top oplossing zo, wat zal dat een opluchting zijn voor je zeg!!!!

Heel fijn om te horen!!!

Das heel mooi,daar kan hij zich zeker op uitleven (tis trouwens Duitse Dog )

Wat fijn
Een mooie oplossing!!

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!

Lekker zeg dat je zo'n goeie oplossing hebt gevonden

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 15:32 schreef greatdane het volgende:
(tis trouwens Duitse Dog )

Een Deense Dog is toch hetzelfde als een Duitse Dog? Als ik op Google 'Deense Dog' intik, kom ik op allemaal sites over Duitse Doggen. Hoe zit dat dan precies met die naam, aangezien het in het Engels dus wel degelijk een Great Dane is en niet een Great German?

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 20:31 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Een Deense Dog is toch hetzelfde als een Duitse Dog? Als ik op Google 'Deense Dog' intik, kom ik op allemaal sites over Duitse Doggen. Hoe zit dat dan precies met die naam, aangezien het in het Engels dus wel degelijk een Great Dane is en niet een Great German?

Now: is it “great dane” or “Deutsche Dogge”, “duitse dog” or “deense dog”, “dogue allemand” or “grand danois”, “dogo alemán” or “gran danés”, “alano” or “alano tedesco”?


Many believe that “danois” is related to Denmark. Others think “danois” comes from the medieval French word “danoisé” which means spotted, in fact referring to a harlequin great dane (harlekijn duitse dog).


Probably we will never find back his real origins completely.
Waar het op neerkomt is dat het altijd onduidelijk was hoe hij nu heette,hij had verschillende namen in verschillende landen in de 19e eeuw kreeg duitsland belangstelling in dit ras en werden duitse doggen uit het noorden en zuid-duitse mastiffs gefokt tot een type zoals het nu is.Veel zeggen dat er eerst grote windhonden erdoor gekruist zijn voor het ras "duits"werd maar dit was al eerder gedaan om hem sneller te maken.Hij werd gebruikt als bullebijter,jacht op groot wild en lijfwacht.Maar officieel is het sinds 1876 dus Duitse Dog.

Dank voor dit college.

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 22:13 schreef greatdane het volgende:
[..]College Duitse Dog

Heeft het niet te maken met een of andere Duitse keizer (Bismarck ofzo) eens een stel van deze honden aan de Deense koning heeft gegeven? Ergens diep in mijn brein zit zoiets verborgen dat toen in de volksmond de naam Deense Dog is gekomen...

Jij hebt een goed breintje,want ik heb daar ook het 1 en ander over ik zou het zo effe opzoeken,maar volgens mij was hij een echte liefhebber en ging het niet zozeer om de naam.Ik plaats zo wel effe een stukkie.

'Mastiff and Danes' uit het Great Book of Hunt, 1387
De naam
In de loop der tijd heeft de Duitse Dog al heel wat verschillende namen gehad. In Nederland was en is hij bekend onder de namen Duitse, Deense of Ulmer Dog, in Frankrijk, een deel van Zwitserland en Belgie als Grand Danois, Mastiff Allemand of Dog d'Ulm; als Great Dane, Boarhound in Engeland; als German Mastiff in Amerika en uiteindelijk o.a. als Dänischer Hund, DänisherDogge, Englischer Dokken, Saupäcker, Wolfhund of Deutsche Dogge in Duitsland. Allemaal namen voor hetzelfde hondenras.

De naam Deutsche Dogge (in de betekenis die deze naam nu heeft), was ruim een eeuw geleden nog onbekend. De naam kwam voor het eerst officieel voor in de catalogus van een tentoonstelling in Frankfurt in 1878. Op deze tentoonstelling, werden de tot dan toe ingeschreven honden als Ulmer Dog of Dänische Hunde, onder de algemene benaming Deutsche Dogge verzameld.
Dit voorbeeld werd in 1879 gevolgd door het comité van de kynologische tentoonstelling in Hannover, dat alle oude benamingen afschafte en ze door Deutsche Dogge verving. De aanleiding hiervoor was een besluit dat in 1878 werd genomen door de Kynologischer Verein 'Hektor' in Berlijn.

Zeven leden van deze vereniging besloten dat de oude benaming Deense Dog en alle andere oude benamingen voor dit ras niet meer deugden en er voortaan niets anders meer zou bestaan dan de naam Duitse Doggen. Het heeft er dan ook alle schijn van dat het enige doel van deze naamsverandering was, zich eigenaar te mogen noemen van een ras dat niet speciaal Duits was. De naam DeenseDog had echter zeer oude papieren. Al in 1800 werd de Great Dane beschreven in de 'Cynographia Britannica'. Voor zover bekend sprak men in Frankrijk ook altijd al over de Grand Danois, een beschrijving van het ras komst zelfs voor in werk uit de zeventiende eeuw. Hieruit blijkt dus dat het ras gedurende vele eeuwen in verschillende delen van Europa heeft bestaan en in elk geval geen speciaal Duits ras is. Ondanks het besluit van de Duitse heren blijft de naam Deense Dog in ons spraakgebruikbestaan.
De Engelsen hebben echter hardnekkig geweigerd deze nieuwe benaming voor het ras aan te nemen. In 1882 richtten zij de 'Great Dane Club' op, waarbij zij duidelijk maakten hoe ze over de naamsverandering dachten. De secretaris van de club schreef (in antwoord op allerlei Duitse protesten): 'Wij moesten beslissen wat de beste naam was; de een, met een stamboom van minstens tweehonderd jaren, de andere een uitvinding van gisteren. Wij hebben de eerste gekozen.'

De Duitse Dog neemt onder de dogachtigen honden een bijzondere plaats in. Anatomisch gezien staat de huidige Duitse Dog dichterbij de oude boerenhonden en hun nakomelingen dan bij uitgesproken doggentypen als de Bordeaux Dog, de Mastiff en de Mastino Naplitano. Hun historie gaat terug naar het oude Hatz- en Saurü, die het midden houden tussen de oude Engelse Mastiff en een snelle en windbare windhond. In bijna alle publicaties over Doggen kan men lezen dat de verre voorvader van alle doggen de Tibetdog moet zijn, waarover Marco Polo eens heeft geschreven dat ze zo groot zijn als ezels. Vanuit Tibet zouden deze doggen in het Nabije Oosten komen en vandaar het Griekenland en het Romeinse Rijk.
Met name de Romeinen verspreidden de dogachtigen honden verder over Europa. Het enige bewijs voor deze theorie vormen overigens de op Assyrische en Romeinse reliëfversieringen afgebeelde dogachtige honden. Er zijn schriftelijke getuigenissen bekend, die aangeven dat de Germaanse en Keltische stammen in Europa reeds dogachtige honden bezaten. In het jaar 66 voor Christus schrijft Strabon, een zeer bereisd Grieks geschiedschrijver, in zijn boek ‘Geografia' dat de Galliërs (Kelten) bij de mensen uit Bretagne vechthonden kochten. De Kimbren vormden een Germanenstam, die in 113 voor Christus samen met de Teunonen en andere Germanen vanuit het Deense Jutland en Sleeswijk-Holstein naar het zuiden trok en jarenlang de Romeinse Republiek bedreigde. Door hun verhuizing is bekend dat zij grote en sterke honden bij zich hadden die hun legersteden bewaakten en in de strijd tegen de Romeinen actief in de gevechten meestreden. Ook in oude sagen van IJslanders worden grote honden genoemd. De 'Leges Barbarorum', een verzameling van vroege middeleeuwse wetten, spreken van grote honden die men voor de jacht op beren en oerossen gebruikte. En Karel de Grote (742-814) stuurde rond het jaar 800 naar de Kalief Haroen al Raschid enkele honden die 'in staat waren een leeuw vast te houden'. De voorvaderen van de huidige Duitse Dog waren de oude Bullebijters, de Saurüden en de Hatzrüden. Dit waren geen rasnamen, maar de honden werden vroeger altijdgenoemd naar het doel waarvoor ze gehouden werden.

Jachthonden en Bullebijters
De Middeleeuwse jachtpartijen op groot wild hadden vaak een groot verlies aan honden tot gevolg; de honden sneuvelden in de strijd met de krachtige wilde dieren. De meuten van de adel werden daarom telkens aangevuld met de in dat gebied levende boerenhonden. Zo kon het dus gebeuren dat de Bullebijters, de bewakers van het vee uit die tijd, vaak van dezelfde ouders afstamden als de Saurüden die als jachthonden werden gebruikt. De Bullebijters waren de honden die door de veehandelaren en slagers werden gebruikt voor het drijven en bewaken van kudden. Maar ze deden meer. Er was namelijk bij de bevolking een theorie ontwikkeld, die inhield dat vlees van een rund erg taai en bijna oneetbaar voor de mens was. Het was beter om de slachtdieren kort voor het slachten wat extra op te hitsen, waardoor het vlees smakelijker werd.
Het was om die reden dat verschillende slachters dit soort zware drijfhonden in dienst namen, om het slachtoffer kort voor het slachten nog eens extra te kunnen ophitsen. Het tumult dat deze vertoning opriep, lokte natuurlijk vele burgers aan om naar dit schouwspel te komen kijken. Het was voornamelijk om het aspect van de strijd dat sommige mensen zich begonnen toe te leggen op het fokken van een nieuwe generatie Molossers, die niet alleen erg sterk moesten zijn maar ook wendbaar.
Deze honden zouden de geschiedenis ingaan als de zogenaamde Bullebijters. Het is zo’n vijf eeuwen lang gewoonte geweest in West Europa om honden op te hitsen tegen runderen. Het bullebijten kon in heel Europa bekeken worden en overal waren fokkers in de weer om de beste vechthonden te fokken. De ca. 75 cm. grote Bullebijters werden voornamelijk als leeuwgeel, asgrauw of zwart beschreven.

Engelse Hond, Kammer-Hund of Leibhund
Later gebruikte men verschillende namen om de diverse hondentypen naar kleur en grootte te onderscheiden. De naam Duitse Dog werd rond 1876 voor het eerst gebruikt. Ludwig Beckmann schreef in zijn in 1895 uitgegeven boek 'Geschichte und Beschreibung der Rassen', dat tot het begin van de 16 eeuw hoogbenige en sterke doggen uit Engeland en Ierland naar het vasteland van Europa zijn gekomen. Naar zijn mening zijn deze honden de eigenlijke stamouders van de Duitse Doggen (het woord dog duidt immers op een Engelse afkomst). Tot ver in de 19e eeuw werden deze honden als 'Engelse honden' aangeduid. Behalve deze 'Engelse honden' werden ook de oude Bullebijters verder gefokt.In de 16e, 17e en 18e eeuw werden deze Engelse Honden ook in Duitsland gefokt waar ze in grote aantallen werden ingezet voor de zwijnenjacht. Met de tijd verdwenen de grote roofdieren uit Europa en kwamen de wilde zwijnen (door de grote jachtpartijen) nog maar sporadisch voor waardoor de Engelse Honden langzamerhand uit de kennels van de grootvorsten verdwenen. Dat was de tijd waarin de kynologen belangstelling kregen voor allerlei honden om ze zuiver te gaan fokken.

De eerste fokkers
Zoals gezegd werden de 'Ulmer Doggen'en de 'Deense Doggen' in 1878 samengevoegd onder de naam 'Duitse Dog'. In 1888 werd de'Deutsche Doggenclub' als eerste kynologische rasvereniging in Duitsland opgericht. Negen jaar later verscheen het eerste stamboek voor Duitse Doggen met 583 inschrijvingen. Dat was voor die tijd een behoorlijk aantal, waaruit blijkt dat het een zeer gewilde hond was. Het was met name Max Hartenstein uit Stuttgart die als een van de eerste fokkers van Duitse Doggen wordt genoemd. Hij had een zeer grote kennel en fokte een groot aantal goede honden. Van grote betekenis voor de fokkerij werd bijvoorbeeld de blauwe reu 'Faust I'. In het noorden van Duitsland begon vrijwel gelijktijdig E. Messter uit Berlijn met de fokkerij terwijl in het zuiden van dat land B. Ulrich van belang was. Als vierde belangrijke kennel uit die tijd moet ook die van R. Aichele uit Berlijn worden genoemd. Deze laatste fokte vooral de blauwe kleurslag. Voor de gevlekte Doggen werd de reu 'Alexander' van fokker Pietschke (eveneens uit Berlijn) van grote betekenis.



Een belangrijke impuls voor de fokkerij van de Duitse Doggen kwam er met name door de voorliefde van de grote Duitse staatsman Bismarck voor deze honden. Prins Otto von Bismarck, die het nieuwe keizerrijk stichtte en kanselier werd in 1871, was niet alleen een groot staatsman, maar ook een groot liefhebber van honden. Zijn reu 'Tyras' werd bijna een legende. Vanaf zijn jeugd was Bismarck al dol geweest op Duitse Doggen, en honden van dit ras vergezelden hem gedurende zijn hele leven. In de gesprekken en dagboeken van Bismarck worden zijn honden herhaaldelijk genoemd. Prins Otto was dan ook altijd en immer vergezeld van zijn 'Empire Doggen', zoals zij werden genoemd en zij hielden voortdurend de wacht bij hun baas. Bismarck wantrouwde iedereen die zich onverschillig tegenover zijn honden gedroeg. Gedurende zijn leven had Bismarck vele doggen maar toen Tyras II van ouderdom stierf, nam Bismarck, die toen zelf tachtig jaar was, geen andere hond meer, omdat hij het op deze hoge leeftijd niet meer kon verdragen er misschien weer een te moeten begraven. Het bericht over de dood van Tyras II werd door de hele internationale pers bekendgemaakt.

Men begon dus rond 1870 in Duitsland met de veredeling van de Duitse Dog, waarschijnlijk ok door hernieuwde inkruising van windhondenbloed en een sterke selectie. Later ging men de verschillende kleurslagen splitsen en soms apart fokken, waardoor andere kleurslagen, zoals de blauwgestroomde, verdwenen. Door deze methode ontstonden er bij de verschillende kleuren ook wat verschillende typen honden; zo is bijvoorbeeld de blauwe dog vaak ranker van bouw dan de gele. In Duitsland besloot men op een gegeven moment dat de Duitse Dog, in navolging van de Duitse Herdershond, gebruikt moest kunnen worden voor verdedigings- en politiehondenwerk, hetgeen leidde tot het fokken van 'scherpe' doggen. Een bijtgrage dog is door zijn kracht en afmeting een gevaarlijke hond. Het africhten van deze honden voor dit werk maakte dat de Duitse Dog in die periode een slechte naam kreeg.
Gelukkig heeft men op tijd ingezien dat de Duitse Dog voor het politiewerk niet geschikt is. Het overgrote deel van de tegenwoordig gefokte Duitse Doggen is tegenwoordig weer de vriendelijke, trouwe en aanhankelijke hond van weleer.

Dit is wat ik vond op internet hierover ik heb nog wel boeken maar geen scanner helaas,maar we zijn nu weer een beetje op de hoogte.