Dogo Argentino

Met de search wel een topic gevonden maar die is en al 2 jaar oud dus maar een nieuwe aan wijden.

Mijn vriendin speelt sinds een paar weken met het idee er een hond bij te nemen, we hebben nu 1 hond en het zou ook in mijn ogen niet verkeerd zijn om deze wat gezelschap te geven.
Ik heb al mijn hele leven honden gehad en deze kwamen allemaal uit het asiel. We hebben altijd getracht het meest kansloze beestje mee te nemen en deze een goed leven te geven. Het idee is natuurlijk leuk maar je zit altijd met de ellende van een ander opgescheept.
Bij sommigen hebben we er jaren over gedaan om ze weer wat vertrouwen terug te geven in mensen. Na de aanschaf van de vorige hond (weer een "kneusje") heb ik met mijn vriendin afgesproken dat als we weer een hond nemen nu eens te kiezen wat we zelf leuk vinden en deze dan ook van pups af aan zelf op te voeden.

We zijn er uit, nou ja ik dan. Het gaat een Dogo Argentino worden. Met de Argentino heb ik al wat ervaring als kind (onze overburen hadden er eentje en ik kwam er regelmatig over de vloer, niet zelden om met de hond te gaan lopen of spelen) en toen heb ik ook besloten dat als ik later groot zou zijn ik ook zo'n hond zou nemen.
Nu ben ik groot en moet het er maar eens van komen. Helaas hangt er bij dit soort een zweem van negativiteit overheen. Het zouden moordhonden zijn, niet te vertrouwen, alleen geschikt voor bewaking etc. Dit is zeker niet mijn ervaring. Zelden ben ik zulke goedaardige sullen tegengekomen als bij dogachtigen. Het duurt even voor je hun vertrouwen gewonnen hebt maar heb je dit dan zijn het ideale beesten om mee te wandelen, ze netjes af te richten en mee te spelen. Ze zijn leergierig, aanhankelijk en ze kunnen tegen een stootje. Vooral dit laatste mis ik bij de hond die we nu hebben, deze is zo klein dat je echt goed uit moet kijken als je met loopt of speelt.

Waarom dit topic? Ondanks dat ik er uit ben wat voor soort het moet worden kan het nooit kwaad om wat meningen te vragen. Ik ben ook niet alwetend dus wat info wordt op prijs gesteld. Zo ben ik er ook nog niet uit waar het beest aan te schaffen en waarom. Ik heb diverse fokkerijen gevonden maar ben hier niet echt voor. Het idee dat je een hond koopt van mensen die aan de lopende band nestjes hebben en hier hun geld mee moeten verdienen schrikt me hier toch van af.
Particulier is dit soort dan weer bijna niet te vinden en zijn ze meestal wat ouder omdat de eigenaren ze als pup leuk vonden maar er nooit over na hadden gedacht welke zorg er bij zou komen kijken.
Het moet overigens een pup zijn, niet omdat ik de puppies zo leuk vindt maar een volwassen exemplaar direct bij onze hond zetten zie ik echt niet zitten. Het verschil is daarvoor te groot op alle vlakken. Met een pup kan onze hond er rustig aan wennen en voorzie ik ook minder problemen qua dominantie e.d.
Misschien overbodig om te melden maar ik wil dus niet specifiek deze hond om zijn uiterlijk of de naam die het beestje heeft. Het is puur de ervaring die ik er mee heb en er zou toch een jongensdroom uitkomen.

quote:

Op zondag 5 september 2004 12:37 schreef Mach3 het volgende:
mechelse herder...hele leuke ervaringen mee, leuk om mee te werken, en zeker geen hond die naar alles bijt ( op een slechte na)
bull terrier.. ook deze hond is zeer aanhankelijk en kan zeker een stootje hebben
rhodesian redback mooie hond heb er een gehad en deze was voor zowel het gezin erg lief als voor zijn omgeving, en kan ook wel het een en ander hebben
de hond die jij beschrijft lijkt me zeker voor jou een optimale hond maar je vriendin die heeft zoiets van hm laat maar
ga eens rond kijken op een honden beurs, daar komt van alles en kan ze kennismaken met jou hond
dit is misschien de beste optie die je hebt om toch een beetje jou zin door te drijven en je komt zelf ook nog wat andere rassen tegen , waarvan je zegt ja daar had ik nog niet aangedacht
succes met je zoektocht en alvast veel plezier met je nieuwe aanwinst

Het is niet eens dat mijn vriendin zoiets heeft van laat maar.
Het is meer een combinatie, ze had een boerenfox gezien en zou er graag zo eentje hebben, ik had daarintegen zoiets van, ik heb nog nooit een hond zelf uitgezocht. Ik heb er altijd achter gestaan als er weer een nieuwe viervoeter voet over de drempel zette maar echt een hond genomen die ik zelf leuk vind? Nee nog nooit.
De andere kant is dat mijn vriendin nooit huisdieren gewend was, haar moeder is allergisch voor vrijwel alle huisdieren met haar dus na een goudvis heeft ze er weinig ervaring mee.
Een witte grote hond vind ze persoonlijk niet zo. Ik heb haar al gezegd dat het mij om de soort gaat en je sowieso niet naar uiterlijk moet kijken, het gaat om het beest zelf niet om het jasje wat hij aan heeft.

quote:

Op zondag 5 september 2004 12:37 schreef erodome het volgende:
Wil je een reu of een teef, is jouw eigen hond een reu of een teef en hoe is je eigen hond met andere honden, een makkelijke sociale sul of toch wel aardig dominant????

Onze hond is een reu. Het is een kruising tussen een Yorkshire terrier en een Chihuahua die er uit ziet als een kleine herder en vooral het gedrag heeft van een York. Echt dominant is ie niet, de dominantie die hij nu ten toon spreid komt vooral door het feit dat hij alleen is. Het is een beetje een verwend ettertje zoals je dat ook weleens ziet bij het "enigst kind".
Ik ben me er zeer zeker van bewust dat het geen ideale combi is maar met een hoop geduld en tijd moet het m.i. toch best kunnen. Het zou zeer zeker niet de eerste keer zijn dat ik honden heb die op papier echt niet bij elkaar kunnen maar in de praktijk wel. Ik maak het me niet makkelijker door hier graag Argentino reu bij te zetten.

We hebben hier overigens in de buurt een hele hoop hondenbezitters en hij kan het na een tijdje best wel aardig vinden met diverse uiteenlopende soorten. Van Labrador tot Engelse Bull en alles daartussen in.


Wat betreft de opties over de Dalmatier en Jack Russell, ik hoef niet meer te kiezen want het staat voor mij toch al vast. Jack Russell is voor we onze huidige hond kregen wel een idee geweest ook vanwege het karakter maar degene die we nu hebben hebben we juist genomen omdat het weer een kneusje was. Hij werd gehouden in hondonterende omstandigheden.

quote:

Op zondag 5 september 2004 12:47 schreef ErikN het volgende:
in welk tv programma hadden ze het gisteren nou over een dogo argentino, het kon ook een film geweest zijn... shit nu kan ik er niet opkomen

Dogo Argentino's worden om hun uiterlijk en naam vaak misbruikt in films.
Het is natuurlijk wel zo dat het prima waakhonden zijn, zoals ik ergens gelezen heb: "Inbrekers kunnen nog best binnenkomen maar de kans dat ze er ook weer uit kunnen is nihil."
Aan de andere kant is het ook wel een beetje logisch, ze zijn groot en wit. Een combinatie die veel mensen angst inboezemd.

Hier een plaatje waaruit je denk ik wel halen wat het is waarom nietkenners het een aggressieve hond vinden:

quote:

Op zondag 5 september 2004 15:01 schreef Pitbulleke het volgende:
Laat je niet door alle onzinverhalen in de war brengen: een Dogo Argentino is een ideale hond als je een sportieve hond met een kalm karakter wilt hebben. Oh ja er zijn heus uitzonderingen maar de Dogo is geen moeilijke hond, alleen willen reuen wel eens wat dominant richting andere reuen zijn. Maar als je ze bij elkaar in de roedel zet: ik heb eens vol verbazing een roedel van 2 reuen en 11 teven in volmaakte harmonie gezien. Als ze blaffen gaat het dak er trouwens wel af hoor!

Van particuliere verkopers weet ik zo niet maar laat je niet afschrikken door het label "fokker" want mensen die maar 1 keer per jaar een nest fokken kunnen wel dubbel zo inhalig zijn en ook is het geen enkele indicatie voor goede kwaliteit. Eerlijk gezegd vind ik de dogo's die de laatste jaren op shows verschijnen nog niet eens een schaduw van de honden die in de jaren '80 in ons land liepen maar ik weet zeker dat je met de nodige moeite heus een goed nest zult vinden.

Ik wil hier geen namen van fokkers noemen dus steek je licht eens op bij http://www.nmmc.nl/

Ik laat me ook niet afschrikken maar zodra je de naam van het ras laat vallen schiet je al snel in de verdediging. Mijn excuses daarvoor. Ik weet uit de praktijk redelijk hoe ze zijn, alhoewel op 1 hond kan je natuurlijk niet het hele ras beoordelen maar wat de kenmerken zijn wel blijven hangen en ook ervaringen met andere dogachtigen hebben dit alleen maar bevestigd.

Ik heb altijd alleen maar honden uit het asiel gehad op de laatste na, deze kwam bij een particulier vandaan die het alleen maar voor het geld deed. Uit principe zou ik nooit bij dat soort mensen kopen maar via een collega van mijn vriendin kwamen we daar terecht. Wisten wij veel dat het het soort fokker was dat zijn dieren enorm verwaarloosde.
Op zo'n moment sta je dan echt in dubio, ik wilde niet eens een hond maar als je had gezien wat hun leefomstandigheden waren........ Het beestje in kwestie was een half jaar oud en had nooit meer gezien dan de achtertuin, hij was nog nooit normaal uitgelaten en woog veel te weinig voor zijn leeftijd. We kwamen er al snel achter dat de manier van straffen minder of geen eten geven was en ja een hond met honger luisterd natuurlijk voor geen meter waardoor hij vrijwel niks meer te eten kreeg.
De knoop was snel doorgehakt, we "namen" geen hond, we redden juist een hond van de hongerdood.

Als ik eerlijk ben zou ik niet weten waar te zoeken, zal zo eens op die site kijken. (vreemd dat ik die zelf nog niet gevonden had.) Ik weet waar ik op moet letten wanneer ik ga kijken maar waar ik moet gaan kijken? Heb ondertussen ook een advertentie gezet, je weet maar nooit of er misschien iemand in zijn maag zit met wat pups. (kan ik me overigens bij dit ras goed voorstellen, je moet echt liefhebber zijn en het is geen kleine hond, je huis zit zo vol als je met een paar pups blijft zitten.

Zijn er nog specifieke dingen waar ik op zou kunnen letten? Alle info is welkom. Zoals gezegd heb ik al veel onderzoek gedaan en veel nagekeken maar ik ben ook niet alwetend. Mocht je overigens een goed adres weten dan hoor ik het graag, ik denk niet dat dat hier als spam wordt aangemerkt.
Helpen en geholpen worden is dit forum groot mee geworden.

quote:

Op zondag 5 september 2004 21:21 schreef erodome het volgende:
Pas je op met je eigen hond, reu/reu kan een nare combi zijn namelijk, zeker als de reu die je hebt een mannetjesputter is en als hij zijn plek niet op wil geven als de dogo ouder wordt kan dat echt naar aflopen...

En er is erg weinig wat je daaraan kan doen, dat loopt vanzelf of het loopt niet...

Daar ben ik me terdege van bewust, ik heb dit al met 3 setjes van honden meegemaakt (nooit teefjes gehad) en gelukkig is dit altijd goed gegaan.
Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is geweest, op bepaalde momenten zal je je als baas toch in de strijd moeten werpen en dit heb ik dan ook altijd gedaan en niet zonder kleerscheuren maar dat geeft niet.
In dit geval is het verschil tussen de beide honden enorm groot, vandaar dat ik alleen een puppie wil. Op die manier is er meer tijd dat beiden aan elkaar kunnen wennen. Of het werkt? Ik kan er niks over zeggen. Ik ga er wel vanuit dat het moet kunnen werken en zal daar ook alles aan doen om het te laten slagen. Een hond neem je niet zomaar, hier is ook lang over nagedacht. Het is ook niet zo dat we het doen om het leuke alleen, tuurlijk als je erover nadenkt is het alleen maar leuk maar ik weet uit ervaring dat dit zeker niet het geval is. Reu/reu kan best werken maar het is inderdaad heel moeilijk. Toch heb ik in de praktijk gemerkt dat het vooral voor de honden ook een positief effect heeft, ze blijven vechten om de macht en dat brengt het beste van het ras naar boven. Ze zijn goed alert, komen aan hun beweging en ze zijn heel scherp van geest. Een moment van zwakte en ze zijn hun plek en status kwijt.

Een hond is niet zoiets als bijv. een cavia of hamster, die zet je in een kooi en that's it. Een hond krijgt echt een plekje binnen een gezin. Soms moeten ze daarvoor iets laten en soms moeten ze dat verdienen, dag in dag uit net zoals ik het vertrouwen en gezag over beiden moet verdienen en daar hard voor zal moeten werken. Gelukkig weet ik waar ik aan begin, het is zoals gezegd niet de eerste hond die binnenkomt. Ik zal ook door de al aanwezige hond als verrader gezien worden en deze zal in het begin afstand nemen, ook dit vertrouwen en gezag over hem zal ik moeten terugverdienen. Hij wordt echt niet vergeten.
Overigens ben ik wel voorstander van de harde aanpak, gewoon bij elkaar zetten en afwachten hoe het gaat. Gaat het mis dan spring ik ertussen. Ik ben niet van plan beiden van elkaar af te zonderen en langzaam aan elkaar te laten wennen, zo gaat het in de natuur niet en zo wil ik het zelf ook niet.

Ik ga van het slechtste uit zodat het alleen maar mee kan vallen, ik heb in ieder geval al afscheid genomen van onze leren zithoek. Ik heb niet de illusie dat deze heel blijft.
_{Om te beginnen...........}

quote:

Op zondag 5 september 2004 21:19 schreef erodome het volgende:
In het geval van pups(alhoewel ik aanraad te gaan kijken als er geen pups zijn die je mee kan nemen, verleiding is groot, objectief kijken zonder de verleiding van een pup die mee naar huis komt is beter) moeten ze vrolijk zijn, schoon zijn, niet bang, niet schrikkerig, gewoon lekkere pups zoals pups horen te zijn, is dit niet het geval, geen pup kopen daar!!!!!!!

Dit advies wordt vaak gegeven maar ik ben lekker eigenwijs en doe het op mijn eigen manier.
Ik ben totaal niet ontvankelijk voor lieve puppy snoetjes. Dat wil niet zeggen dat ik persee wil kijken bij een adres waar ze direct meegenomen kunnen worden, liever niet eigenlijk maar niet om de verleiding maar om het feit dat er toch terdege bepaalde zaken geregeld moeten voordat een pup in huis komt.
Mijn vriendin vind me ook vreemd, die vind elke puppy snoezig en leuk en als ze de kans krijgt zou ze elke pup zo mee naar huis nemen. Dat weet ik, dat weet zij dus ze gaat lekker niet mee.

quote:

Een goede fokker is aangesloten bij de rasvereniging, als hij dat niet is moet hij een verdomd goede reden hebben en dat goed uitleggen(zo is de fokker van mijn golden teef niet aangesloten meer bij de rasvereniging omdat hij ze te soepel vind met erfelijke gebreken en kleine foutjes, rasvereniging werkt met een puntensyseem, hij alleen met honden die 100% voldoen, het aantal kampioenen loog er niet om, het feit dat al zijn honden totaal vrij zijn van erfelijke gebreken ook niet, zijn honden waren ronduit geweldig qua karakter).

Als ik heel eerlijk ben dan vind ik dit punt heel moeilijk, elke fokker wil toch van zijn pups af, of ze nou wel of niet gecertificeerd zijn. Aan de pups zelf kan je een hoop zien maar om eerlijk te zijn zie ik juist in pups die het slecht hebben of niet volledig aan de eisen voldoen een grote uitdaging om er toch een goedluisterende en trouwe hond van te maken.
Of er kampioenen tussen zitten interesseert me echt helemaal niks, ik wil geen hond om shows af te lopen, ik wil een echte kameraad. Deze band heb je zelf in de hand, tenzij een hond echt vals is maar zelfs de gevallen waarvan ze zeiden dat het valse honden waren hebben we nog tot makke schoothondjes weten om te toveren.
_{Niet dat een argentino ooit een echte schoothond wordt........}

Ik zal erop letten maar dit weegt niet het zwaarst, ik heb inmiddels wel begrepen dat het wettelijk gezien beter is een hond met stamboom te nemen aangezien ik geenzins van plan hem gemuilkorfd uit te laten.

quote:

Op zondag 5 september 2004 21:57 schreef erodome het volgende:
Hmzzzzzzzz vergeet niet wat je in huis haalt, dat is geen bastaardje, geen herdertje, geen leuk klein hondje, het is een dog, als die rond de anderhalf is en je krijgt dominantiegevechten dan hebben we het over de bloedspetters op de muur...

Dat gaat heel serieus(als de kleine zijn plek niet af wil geven), dominantiestrijd brengt onrust en onbalans in het roedel, is niet ok....

Afzonderen is de grootste fout die je kan maken, hoe meer ze bij elkaar zijn hoe meer kans ze hebben de boel zelf kunnen oplossen zonder knokken...

De instelling die je in je laatste bericht neerzet is niet geschikt om een dogo te nemen als ik heel eerlijk moet zijn, als jij met een reu zit die echt een mannetjesputter is en waarbij de kans erg hoog is dat hij zijn plaats niet zonder slag of stoot opgeeft dan is er een reeele kans dat je de bloedspetters van je muren af kan boenen en je hondje die je nu hebt kan begraven...

Heel hard en eerlijk, 2 dominante reuen bij elkaar waarvan er 1 een dogo is is vragen om problemen...

Misschien heb je geluk en verschuift de rangorde vanzelf als de pup groter wordt, heb je pech dan kan je er wel leuk tussen willen springen, maa dan ben je al te laat omdat er zo'n groot verschil tussen de honden zit.

Ik weet wat ik in huis haal. Ik weet ook dat het geen standaard gezins hondje is.
Ik heb eerder al aangegeven dat onze hond enkel dominant gedrag vertoont als hij alleen is, in groepen (honden) is hij onmiskenbaar onderdanig.
Zelfs bij het broertje van mijn vriendin (nu 2,5 jaar oud) is hij onderdanig en er zijn tot nu toe geen incidenten geweest. De hond is vanaf dat het jochie 1 week oud was vaak bij hem geweest om hem te laten wennen. (en inderdaad was iedereen wel een heel klein beetje bang voor eventuele infecties of ziekten, 1 week is wel heel jong maar toch zijn we er blij om dat we gedaan hebben.)
We hebben hem dus gewoon in de box erbij gezet. Geen vangnet, geen bescherming maar ik heb het volste vertrouwen in honden die ik zelf min of meer op heb gevoed. (niet alle honden heb ik van pups af aan en de hond in kwestie ook niet.)

Ik verwacht best een gevecht om de macht (maar is dit echt zo erg? ) maar ik verwacht ook dat ieder zijn plek zal vinden. Mocht dit niet zo zijn dan weet ik nog talloze manieren om wel tot een leefbare impasse te komen maar nogmaals, onze hond is niet primair dominant.
Laat ik het zo zeggen, iedereen (ook wij) moeten weer een plek in dit huishouden vinden. Het klinkt misschien raar maar een hond wordt bij ons opgenomen als familielid, niet als hond. Hij (of zij) is een volwaardig lid en binnen bepaalde grenzen met dezelfde rechten en plichten als de andere leden. Het zal echt vreemd klinken maar als je echt een band wil hebben met de mensen om je heen of de huisdieren die je hebt zal je je toch echt zo moeten opstellen. Iedereen moet zich aanpassen, niet alleen de nieuwkomer. Tuurlijk zal een nieuwkomer zich moeten bewijzen maar wij ook.

Ik verwacht overigens niet meer problemen met een doge reu dan met een willekeurige reu. Een dogo is vele malen sterker dan een ander ras maar de problemen blijven van dezelfde aard. Om dit overgangsproces te vergemakkelijken en leefbaar te maken wil ik dus alleen een pup. Er tussen springen moet je echt heel letterlijk nemen, ik heb het zelfs meegemaakt dat beide honden zich tegen mij keerden omdat ze blijkbaar dachten dat ik de macht over de roedel had cq wilde nemen. (leuk twee honden die je letterlijk lek willen bijten....... )

quote:

Op maandag 6 september 2004 09:31 schreef erodome het volgende:

[..]

Als eerste....

Dogo zijn ontzettende schoothondjes, als je die de kans geeft zitten ze zo met hun dikke kont bij je op schoot, zijn heel erg aanhankelijk, willen dicht bij je zijn...

Ik moet toch eens creatiever leren omgaan met smileys.

Ik bedoelde dat van de schoothond dat ik weet dat het hele aanhankelijke honden zijn en graag op schoot willen maar dat het niet fijn is om een dier op schoot te hebben wat vrijwel net zo zwaar is als jezelf. De Bordeaux Dog van mijn schoonvader probeerde dit ook elke keer en dat was helemaal een mastodont met zijn 65 kg. Een York van 3,5 kg zoals we nu hebben is dan wat makkelijker.
Met stoeien is ie weleens bovenop me gevallen en toen kon ik eventjes niet meer ademhalen.
Wel lief, lig je op de grond naar adem te happen komt ie dicht tegen je aan liggen alsof ie wilde zeggen dat het allemaal wel goed kwam.

Ik kijk echt wel goed uit met mijn aankoop, het is alleen zo dat ik nog nooit een hond heb gekocht op die manier en dus bij god niet weet wat wel betrouwbare en betaalbare adressen zijn.
Bij diverse fokkers wordt je er direct op gewezen dat het nakomelingen van winnaars van shows zijn en dat staat me enorm tegen. Een hond verwordt daarmee een statussymbool ipv een huisdier.
Ik snap die manier van reclame wel, ik ben er alleen niet gevoelig voor.

quote:

Op maandag 6 september 2004 20:23 schreef Plunderbunny het volgende:

[..]

Zo moet je dat mijn inziens niet zien. Een fokker is, als het goed is, enkel bezig met honden fokken die zo goed mogelijk de rasbeschrijving benaderen. Dit omdat ze liefde hebben voor het ras en het graag zo gezond (geestelijk als lichamelijk) en daarnaast ook mooi mogelijk willen houden.
Dus inplaats van pochend en opschepperig kan het laten vallen van kampioenstitels ook aangeven dat men serieus bezig is het ras goed te houden.
En als koper, als liefhebber van het ras, ben je medeverantwoordelijk voor "jouw ras". Althans, in mijn beleving. Dan maar liever verder zoeken naar een fokker achter wiens fokpraktijken je 200% kan staan, dan de eerste de beste nemen omdat je toch "alleen maar een huishond" wil. Geldt voor elk ras, maar nog wel tien keer extra voor een molosser. Dat ben je je hond(en), jezelf en je omgeving verplicht!

Misschien ook niet, op mij komt het als het bekende verlengstuk van de p#n#s over.
Zal vast niet verkeerd bedoeld zijn van de mensen in kwestie. Ik zoek zoals jij al aangeeft een huishond misschien daarom ook dat dat me een beetje tegen de borst stuit.
Uberhaubt vind ik met sporten met dieren helemaal niks, laat ze lekker zelf ravotten en doen wat ze leuk vinden.

quote:

Ik ben stiekem een klein beetje jaloers op je raskeuze. Vind molossers heerlijke honden, maar ken daarnaast mezelf een beetje en weet dat het voor mij niet de meest ideale hond is.
succes!

Waarom is het voor jou geen ideale hond? Ben wel een beetje nieuwsgierig eigenlijk.
Voor zover ik dat zelf kan beoordelen past juist dit type honden bij mij, waarom weet ik ook niet.
Wel geinig, de eerste grappen heb ik er al weer over gehoord.
_{Ik ben nogal een mager kereltje en qua gewicht scheelt het niet veel tussen mij en een volwassen molosser, je kan je wel indenken dat mensen met dit gegeven in de hand denken grappig te zijn.}


Overigens is mijn vriendin nu helemaal om, ze heeft al 3 adressen gebelt.
toch grappig, van "ik vind het helemaal niks" naar "het heeft wel wat" en uiteindelijk bij "zal ik bellen?".
Ach ben er blij om, ze is al helemaal aan het plannen wat, hoe en waarom.

quote:

Op maandag 6 september 2004 21:15 schreef Plunderbunny het volgende:

[..]

Omdat ik van mezelf weet, dat ik op dit moment niet sterk genoeg in mijn schoenen sta voor een molosser. Hoewel ik aardig wat ervaring heb met hondengedrag, en ik helemaal kan zwijmelen wanneer honden echt "honds" gedrag vertonen, voel ik me niet sterk genoeg om de volle verantwoordelijkheid te nemen over een dominante reu van boven de 50 kilo, om maar wat te noemen.
Molossers vind ik imposant, prachtig van uiterlijk én innerlijk. Maar die echte *klik* is er niet.
Als er hier ooit nog een grote hond komt dan zal het een saarloos of een tsjech worden. Waarschijnlijk de laatste. Absoluut niet de makkelijkste honden, zeg maar gerust pittige honden. Maar beter passend bij mijn persoonlijkheid én bij de dingen die ik mooi vind in een hond dan een molosser. Voor "mijn wolfje" er komt, zullen er echter heel wat jaren voorbij gaan. de combi tsjech-flat is niet de beste

Mooi als mensen voldoende zelfkennis hebben. Scheelt ook een hoop eventuele ellende met zo'n beestje.

Heb zelf ook een tijd gewacht nu, nou ja het komt nu min of meer voorbij.
Paar jaar geleden ook eens met het idee gespeelt maar toen waren de omstandigheden verre van ideaal. Laat staan ik evenwichtig en rustig in het leven stond. Lijken me toch belangrijke voorwaarden om zo'n beest te kunnen houden.
Het enige wat misschien niet ideaal is is de ruimte die we hebben, we wonen in een gewone eensgezinswoning. Toch lijkt me dat geen overwegend bezwaar om er vanaf te zien.

quote:

Op dinsdag 7 september 2004 10:39 schreef erodome het volgende:
Als je genoeg tijd met je honden doorbrengt en ze lekker uit laat razen buiten is je huis helemaal geen probleem...

Wat dat betreft wonen we ideaal. Enige waar ik nog niet uit ben is hoe het met de andere hond moet, die is al moe na een rondje van nog geen halve kilometer.
Tussendoor die kleine maar naar huis brengen denk ik en een doorstart maken om de andere ook zijn beweging te gunnen.

Binnenkort ook maar eens een goed gesprek aanknopen met mensen iets verderop, die fokken zelf ook honden en hebben zowel een compleet pack Yorks als Engelse Bulls loslopen. Die Yorks zijn het probleem niet maar die Bulletjes weet ik nog zo net niet.....
Ik snap het ook niet zo goed, die beesten zijn nooit aangelijnd en worden dikwijls uitgelaten door het jongste dochtertje van 3.