quote:
Op zaterdag 11 december 2004 06:52 schreef HansKazaNova het volgende:[..]
Tja, het gaat er gewoon niet bij me in...
Wat is in gódsnaam het nut van constant in herhaling vallen
![]()
Denkt een vrouw nu echt dat als ik haar niet regelmatig mooi noem, ik haar lelijk vind?
En als ze dan toch zo'n verknipt denkwijze heeft kunnen we de lijn nog even doortrekken; als ik haar een dag niet gezegd heb dat ze mooi is, heb ik haar dan in principe gewoon lelijk genoemd?
Nee, een vrouw denkt niet dat ze minder mooi is of minder lief.
Maar je moet het anders bekijken: een vrouw of een relatie met een vrouw, zijn vergelijkbaar met een auto. Af en toe moet de auto worden gewassen, moet er onderhoud aan gepleegd worden. Olie wordt ververst, soms moeten remschijven vervangen worden en ook het profiel op de banden moet goed genoeg zijn. Als je dat niet doet, roest je auto weg en gaat hij alleen maar slechter rijden, wordt het zelfs gevaarlijk! Dat is natuurlijk ontzettend zonde. En het allerbelangrijkste: Er moet met regelmaat getankt worden, anders doet hij helemaal niks meer! Herhaling, routine, elke week/maand/2 dagen weer. Je blijft bezig, snapt die auto na één keer tanken nou nog niet dat je gewoon wilt dat hij rijdt? Toch wordt het wel logisch gevonden dat je vaker moet tanken. Je bent niet meteen klaar als je een auto koopt, ook tussendoor heb je nog kostenposten.
Zo is een relatie ook, zo zijn vrouwen ook. Het is niet zo dat als je eenmaal aan elkaar vast zit, het altijd gesmeerd en vlekkeloos blijft verlopen. Af en toe moet je moeite doen, zie het als het tanken van benzine. Je moet er wat aandacht ingooien, een beetje attent gedrag toevoegen. Anders doet de vrouw in kwestie niks meer, gaat de relatie een beetje sputteren zoals een motor zonder benzine ook gaat sputteren, en uiteindelijk uit valt. Een vrouw heeft nou eenmaal een beetje liefde nodig om te blijven werken, zoals je auto die benzine gebruikt (en dat wordt logisch gevonden, waarom bij vrouwen dan niet? wij zijn ook een soort gebruiksvoorwerpen die brandstof nodig hebben hoor!) Blij zijn dat het eten op tafel staat of voetbal kijken met een biertje is geen liefde. Soms moet je wat grotere dingen doen, een keertje wandelen op het strand samen, of uit eten, vergelijkbaar met de grote beurt van je auto. Al deze dingen dienen om te zorgen dat je relatie niet stil valt, niet gaat roesten, dat je geen al te grote deuken oploopt en dat je zéker niet over de kop gaat.
Overigens lees ik hier een aantal mannen die van mening zijn dat vrouwen geen aandacht geven, geen complimentjes. Nou kan ik alleen voor mezelf spreken, maar ik doe dat wél. Mijn vriend krijgt heel vaak te horen dat hij mooi is, dat hij lekker is. Onlangs is hij een beetje afgevallen, en hij is nu echt súper lekker. Dat zeg ik dan ook. Gister heeft hij een belangrijk tentamen gehaald. Dan vertel ik dat ik trots op hem ben. Toen hij niet zo lekker in zijn vel zat, heb ik hem mee uit eten genomen. Ik stuur kaartjes omdat hij lief is, koop af en toe een klein cadeautje... Onder het motto, zoals ik zelf behandeld wil worden, behandel ik ook een ander. En het lijkt te werken, want ik heb een lief, complimenteus en attent vriendje. (En Mikey, mocht je dit lezen, vooral mee doorgaan!)
Overigens, wat doet het voor pijn om af en toe te zeggen wat je voor iemand voelt? Is dat raar? Is het ongezond om uit te komen voor je gevoelens en gedachten? Ik persoonlijk denk dat ook dat iets is waar veel vrouwen over vallen, dat die emoties, die toch het belangrijkste bindmiddel voor een paar zijn, niet getoond worden. Is dat omdat het moeite kost? Is je partner dan geen moeite waard? Doet het pijn om een complimentje te geven? Is die pijn het waard om je partner pijn te doen die bevestiging nodig heeft, maar die niet krijgt? Of is het een leugen als je aan je partner zou moeten zeggen dat je van haar houdt? Wat doe je dan nog bij die persoon?