vergeet helemaal mijn nieuwe nod door te geven: is 5 januari.
weet je wat het ook is: als het allemaal wat langer duurt/ niet vlekkeloos verloopt ga je ook zo aan jezelf twijfelen (en dan nog geeneens echt lichamelijk: daar kan je tenslotte zelf niiks aan doen) maar aan je levensstijl; met alles denk je o jee, kan dat wel of zou ik dat nou wel doen. je bent er zo mee bezig om zo gezond mogelijk te leven; omdat je dáár wel zelf invloed op hebt.
daarom doe je alles om de kans op een zwangerschap te vergroten & om je evt. kindje zo'n goed mogelijke start te geven. je voelt je dus al heel snel schuldig over vanalles. terwijl een vriendin van mij die heel makkelijk zwanger raakt gewoon 2 keer flink gedronken had op een bedrijfsfeest, in spacemountain is geweest, veel in de tuin rommelt etc. terwijl ze (achteraf gezien) net zwanger was maar dat toen nog niet wist & natuuuuurlijk gewoon gezonde kinderen op de wereld heeft gezet.
ik blijf toch proberen om er een beetje "onbezorgd" tegenover te staan (als is dat soms moeilijk) ik vind het al zo jammer dat het "spontane" er een jaar geleden al vanaf was, dus daarom probeer ik me maar niet zo'n zorgen te maken over alles van "in het geval dat". dat zie ik wel na de
ik vind de risico's van al die regels te verwaarlozen voor die 2 weekjes die je evt. zwanger bent terwijl je het niet weet (wij piessen toch al gelijk over een test als we 1 dag overtijd zijn, dus we weten het snel genoeg & kunnen dan nog alles laten wat evt. "slecht" is) voor hetzelfde geld kom je onder een auto etc. tuurlijk hou je er rekening mee (bep. dingen laat je al of pas je aan), maar door al die regels wordt je ook wel een schuldgevoel aangepraat vind ik, terwijl het gewoon hardstikke leuk moet zijn wanneer je ontdekt dat je zwanger bent. en niet dat er van alles door je hoofd schiet van o jee, ik heb nog dat...etc.