Als 1 mens in de uitersten van het leven…
Ben me rotgeschrokken en bezorgd nadat een goede ‘reis’vriendin met mysterieuze symptomen in het ziekenhuis ligt na onze reis… *duimt dat het de goede kant op blijft gaan...
Wat helderder van geest wat betreft mogelijke banen. Daarnaast heeft iets tastbaars gisteravond me op een ontastbare manier wat meer duidelijkheid getoond en iets meer rust in de chaos gegeven.
Bang dat ik me in Den Haag net zo ga voelen als Carrie in Parijs met SATC (wat een geweldige aflevering was dat trouwens! Heb m al een aantal keer gezien en hij blijft schitterend, ontroerend en grappig!) en mis Zwolle ineens ontzettend, dus naast liefde en fijne spanning om een onbekende stad te gaan ontdekken mis ik de geborgenheid van iets dat als een Eigen (t)huis voelt….
Vanavond het nieuwe huis van vriendin en vriend bekijken...ik ben benieuwd!
En tot slot blij als een kind met mijn nieuwe schoenen (of eigenlijk laarsjes)!
Het leven is een spel, speel het! (moeder Theresa) * Play is the highest form of research. (Albert Einstein) * Alles wat je aandacht schenkt, groeit. * En zo niet? Dan toch!