Als je een publieke figuur bent, dan zijn er altijd mensen die jou gebruiken voor een pittig stukje satire of cartoon of zoals in dit geval cartoonachtige reclame.
Als je je daar door aangesproken voelt, ben je een sukkel.
Ooit is er over mij een heel lullig doch humoristisch (als je die humor deelde) stukje geschreven waarin ik totaal belachelijk gemaakt werd. Ik wond me erover op, maar besefte al gauw dat reageren enorm kinderachtig is en bovendien de schrijvers (tekenaars, artiesten etc) helemaal in de kaart speelt.
Als volwassen politicus niet reageren dus.
Te kinderachtig gewoon.
En ter overpeinzing: iets raakt je vooral als er een kern van waarheid in zit