In den beginne... (en andere memoires)

Met vrienden heb ik het er wel over hoor, maar eigenlijk zijn dat ook allemaal mensen die geinteresseerd zijn in dit soort onderwerpen of die iig open staan voor verhalen/ideeen van anderen.

Met familie heb ik het er niet zo heel vaak over. Héél soms probeer ik met mijn moeder zo'n gesprekje aan, maar zij trekt dat allemaal niet zo en mijn vader al helemaal niet. Mijn broer staat er dan wel weer open voor en met hem zou ik het er wel over kunnen hebben. Doen we niet vaak, maar het kán wel. .

Als een vreemde me ernaar zou vragen, zou ik ook gewoon antwoord geven. Ik schaam me er niet voor en als je wat wilt weten, krijg je antwoord.

quote:

Op zaterdag 11 december 2004 13:30 schreef livEliveD het volgende:.
Persoonlijk vindt ik het heul niet erg om sommige dingen gewoon niet te weten.

Dan haak ik mijn memoire daar maar even op aan.

Het was er bij mij ook 'gewoon' zoals Muus al zei. Er is niet echt een punt geweest bij mij waar de interesse begon. Het was er gewoon altijd al.

Het eerste echt aanwijsbare punt voor mij was waarschijnlijk toen ik zes was. Ik heb toen instinctief amethisten onder mijn kussen gelegd tegen nachtmerries. Zonder dat ik wist wat amethist was, wat het deed, laat staan wat de naam van de steen was. Ik wist van niks behalve dat ik zeker wist dat het zou helpen. En het werkte inderdaad.

Op mijn elfde heb ik voor het eerst een spreekbeurt gegeven op mijn basisschool over edelstenen. De reacties van mijn klasgenoten waren geweldig. Ze waren helemaal enthousiast en klampten me aan om nog meer te weten te krijgen. Bij mijn anders zo harde klasgenoten had de nieuwsgierigheid het gewonnen van de oordelen. Dat blijft me tot op de dag van vandaag verbazen.

Op mijn elfde had ik dus al kennelijk een enorme dosis kennis verworven via boeken en tv. Niet alleen over edelstenen, ook over 'geesten', de dood en 'energie'. Voor mij was het niet raar om daar een interesse in te hebben. Het was er altijd al. Ook werd het bij ons thuis als normaal gezien omdat mijn moeder er ook een sterke interesse voor heeft.

Voor mij was de sterkste drijfveer altijd het gevoel te hebben dat er meer is tussen hemel en aarde. Het gevoel constant verbonden te zijn met iets wat buiten het gezin komt, wat groter is dan de wereld waarin je leeft. Het is niet te beschrijven, maar het gevoel was er altijd al. Het rare is dat het niet verklaard hoeft te worden, maar het interesseert je tegelijkertijd. Je hebt het gevoel dat je het wel weet maar het niet kan of hoeft benoemen.

Op mijn 16e heb ik een reiki 1 inwijding gedaan samen met nog 3 vriendinnen. De moeder van één van mijn vriendinnen is namelijk reiki-master. Op mijn 18e heb ik reiki 2 gedaan.

Op mijn 17e kwam ik in een vervelende situatie terecht waardoor ik me af ging vragen wat het leven voor zin had en hoe je werkelijk gelukkig kon zijn. Toen ben ik 'Een gesprek met God' gaan lezen wat werkelijk een omslag voor mij was. Alles, werkelijk alles, wat ik altijd al wist ergens diep van binnen stond voor mijn neus in een boek geschreven. Geen moment heb ik getwijfeld aan de waarheid ervan want het was mijn waarheid wat ik aan het lezen was. Ik kon de wereld iets meer begrijpen vanaf dat moment en er leren mee om te gaan. Iets wat ik nog steeds doe.

Mijn interesse voor spiritualiteit is eigenlijk nooit afgezwakt maar heeft wel sinds mijn 17e weer een 'boost' gekregen. Sindsdien ben ik er veel bewuster mee bezig. Ik lees nu veel meer over religie, psychologie, parapsychologie, filosofie, natuurkunde, etc. Alles wat maar enigzins het leven kan verklaren en kan vertellen waarom mensen dingen doen zoals ze doen.

Dát er meer is, is voor mij een zekerheid. Echter gaan mensen daar allemaal met hun eigen manier mee om. Het uiten van spiritualiteit gebeurd daarom op ontzettend veel manieren. Er leiden meerdere wegen naar Rome, en die wegen zijn net zo fascinerend als 'Rome' zelf.

quote:

Op woensdag 1 december 2004 13:24 schreef Nature het volgende:
Kijk, ik vind ook dat het op deze wereld een pestbende is en ik denk dat een aantal zaken nooit goed zullen komen; het Israel-Palestina (Westerse Wereld-Islam) conflict bijvoorbeeld, of het uitbuiten van armen door rijken. Maar je kunt met je eigen leven wel degelijk invloed uitoefenen op bepaalde zaken, dat doe jij volgens mij met dingen die je post en die je belangrijk vindt (om maar een voorbeeld te geven). Natuurlijk zal het merendeel jou voor gek uitmaken, simpelweg omdat de meeste mensen nooit meer zullen geloven dan ze kunnen zien, maar er zijn vast mensen die geinteresseerd zijn in wat jij weet (heb een paar dingetjes gelezen, best interessante info), je kunt hen daarmee helpen. Ookal denk je dat je zelf niks meer te leren hebt hier, het heeft wel waarde om wat jij weet door te geven. Wie weet loop je in de toekomst zelf nog tegen iets aan wat je nog niet kende.

Dat ik zo denk heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik geloof in een soort van reincarnatie, dat we hier zijn om te leren, waarbij de een meer levens nodig zal hebben dan de ander voordat ie uitgeleerd is op deze aarde. Mensen die alles wat jij denkt als onzin afdoen kun je het daarom niet kwalijk nemen (denk ik) omdat ze, of, veel minder ontwikkeld zijn en nog een lange weg (vele levens) te gaan hebben, of, zoals jij eerder noemde, zo "gevormd" zijn dat ze niet verder kijken dan hun neus lang is en leven volgens de "wetten" van de consumptiemaatschappij die we hier hebben.

Ik vind zelf bijvoorbeeld de veiligheid en het welzijn van onschuldige mensen heel belangrijk en wil een groot deel van mijn leven daaraan opofferen (ik heb een ongelofelijke tyfushekel aan zinloos geweld), ookal weet ik dat ik nooit alles op zal kunnen lossen.

wil je nog even bedanken voor het hart onder de riem , al word ik niet getoffen door positieve posts van mensen , ik stel het wel op prijs.

denk erom dat vrijheid belangrijker is dan veiligheid.
vergeet dat nooit.!

groeten.

quote:

Op zondag 12 december 2004 01:07 schreef livEliveD het volgende:

[..]

Cool

Ik ken meer mensen die altijd al de interesse en de kennis hadden over het spiritisme zonder dat iemand ze dat vertelde. Waarom de ene wel en de andere niet? Is het erfelijk (heel klein uitstapje in het topic)

Zoals ik zelf ook al indirect zei is het meer een instinctief iets. Intuïtie dus. Tenminste zo ging het bij mij denk ik. Alleen hoe verklaar je nou intuïtie?

Kennis is niet erfelijk door te geven. Maar de aanleg voor (een sterke) intuïtie kan misschien wel genetisch bepaald zijn.. ?

ik maak ook wel eens dingen mee die ik niet kan verklaren. en er zijn zaken die de mensheid niet kan verklaren. een god, geest of andere spirituele zaken aan zijn voor mij in veel van deze gevallen verschillende varianten van een zelfde zoektocht naar een passend wereldbeeld. mensen zijn op zoek naar zekerheid of geluk en dat denkt men te vinden in de persoonlijke invulling van het onverklaarbare.

quote:

Op zondag 12 december 2004 12:22 schreef livEliveD het volgende:

[..]

Ik geloof dat ze hier nog niet 100% uit zijn maar wss erf je het idd niet (de theorie wil laten zien dat er een grote kans is dat kinderen dezelfde hersenstructuur kweken en hiermee ook voorkennis indirect bij hun geboorte in hun geheugen hebben). Ze willen op deze manier reincarnatie verklaren waarbij mensen dingen weten van plekken waar ze nooit geweest zijn. Tis alleen jammer dat ik iemand ken die ergens in Italie de weg wist (en ook kon beschrijven wat er stond) zonder dat hij of zijn familie er ooit waren geweest.

Precies! Reïncarnatie is niet afhankelijk van familieleden. Mensen incarneren wel vaak in dezelfde familie maar lang niet altijd.

Ik vind het wel een leuk bedachte theorie, daar niet van hoor. Het zou natuurlijk best kunnen dat als je dezelfde hersenstructuur kweekt daar ook al kennis in zit, maar het sluit nog niet reïncarnatie uit.