In den beginne... (en andere memoires)

ik ben een vrij rationeel mens maar ik geloof best dat er dingen zijn die wij niet kunnen verklaren.

sterker nog, veel wetenschappelijke theorie-en zijn modellen van de werkelijkheid waarvan men aanneemt dat het zo is/werkt. Elke keer als men een nieuwe ontdekking doet die afwijkt van het model wordt die ontdekking of afgewezen of opgenomen in een vernieuwd model. Wetenschappers willen graag voor alles een theorie hebben hoe het in elkaar zit, en zolang er geen tegen-bewijs voor is, voldoet hun model van de werkelijkheid wat ze in hun hoofd hebben en is de theorie kloppend.

Interessant topic!

Ik werd net zoals jouw geboren Livelived alleen net iets anders

Ik studeerde voelde me normaal en alles ging goed. Ik blowde regelmatig, maar er was niks wat mij kon pakken omdat ik nogal veilig bij mijn goede vrienden zat om het zo maar te zeggen. Toen ik op mijzelf ging wonen en daarvoor was ik veel bezig met gedichten en verhalen. Gedichten en verhalen die me op latere leeftijd diep in mijn eigen leven zouden laten kijken.

Op een gegeven moment veranderde de situatie(ik zal niet te diep ingaan op details)Ik was er zelf mee bezig om me te veranderen en ik veranderde extreem. Er was eigenlijk geen stoppen meer aan. Ik had een zogenaamde Kundalini ontwaking waar ik zelf pas jaren later achter ben gekomen door iemand die in een topic een link gaf naar een webpage(kundalini en spirituele crisis) Wat ik eigenlijk al wist werd daar beschreven en zodoende zag ik dat ik niet de enige was.

Maar daarvoor heb ik hoogte en dieptepunten gekend. Ik begrijp nu ook dat mijn gedichten uit een goed hart kwamen en de verhalen(voorspellingen) ook. Ik heb aardig wat tijd besteed met zelfanalyse op het moment van de "crisis".

Voor mij kwam het als een ontwaking die heel geleidelijk ging ondanks dat hele hoogte -en of dieptepunt. Ik zit vandaag de dag ook aardig naast het tweede systeem(het systeem waar alles hetzelfde is) en zie de keuzes die ik heb gemaakt.

quote:

Maar wanneer begon deze interesse? Maakte je iets mee dat toch echt niet gangbaar was? Wist je het al als kind en dacht je dat het normaal was? Heb je een artikel gelezen en raakte geinteresseerd? Leerde je het van je oma?

Moeilijk te zeggen wanneer deze interesse bij mij begon, ik heb nooit iets meegemaakt dat niet gangbaar was, maar ben van kleins af aan al geinteresseerd geweest in verhalen over glaasjedraaien, reincarnatie, etc.

Ik ben opgegroeid met het christendom, zowel thuis als op school (op een vrije manier, absoluut niet streng), ik geloofde vroeger in een hemel en hel en alles wat erop en eraan zit. Toen ik een jaar of 14 was begon ik steeds logischer na te denken over het geloof en kwam tot de conclusie dat de bijbel voor het grootste deel verzonnen is en waardeloos als "geschiedenisboek" (ik zie het als een sprookjesboek, er zitten belangrijke levenslessen in, maar daar houdt het op).

In die periode was ik vrij onzeker over het feit of er nou wel meer is dan wij kunnen zien, hier en daar las/zag ik wat over aliens, reincarnatie en glaasjedraaien, maar ik heb de meeste dingen gehaald uit dit forum Moet zeggen dat dit forum een ware zegen is voor mij, ookal staat er rotzooi tussen (heb het eerst een tijd alleen maar gelezen voordat ik me registreerde). Daarnaast vond ik de tv-serie "Wonderen Bestaan" zeer boeiend, je weet natuurlijk nooit of al die verhalen waar gebeurd zijn, maar ze zullen in ieder geval niet allemaal verzonnen zijn (althans daar ga ik vanuit).

Aan dit topic heb ik veel gehad, het hele vehraal komt zeer logisch op mij over: On-line cursus automatisch schrift Na het lezen hiervan ben ik op zoek gegaan naar wat boeken, maar de boeken die ik zocht kon ik niet vinden, wel vond ik een ander boek, van Pieter Langedijk: "Reïncarnatie, psychotherapie en innerlijke groei", waarin veel van mijn gedachten bevestigd werden en ook interessante dingen stonden die nieuw voor me waren.

Het komt erop neer dat ik godsdiensten waarin een "gepersonificeerde God / Allah / blabla" zit voorgoed heb afgezworen, in plaats van te leren van menselijke ervaringen (en leugens/verzinsels) van duizenden jaren terug, leer ik liever van de ervaringen van levende mensen; uiteraard zullen hier soms ook leugens of fantasieen tussen zitten, vandaar dat ik eerst alles wat ik lees/zie weer onderuit probeer te halen voor het te geloven De enige religie die me wel aanspreekt is het Boeddhisme, ben er het een en ander over aan het lezen.

Mediums, glaasjedraaien, mediteren, channelen, hypnose, regressietherapie.... ik vind het zeer interessante zaken, maar heb er zelf nog niks mee gedaan (sommigen zal ik ook nooit wat mee doen), wil er eerst nog meer over lezen.

waar mijn zogenaamde menselijk leven eindigde , ben ik als vrij zijnde , onpopt tot een ander wezen als in evolutie.

dat krijg je nu eenmaal als je niet door anderren gevormd word.
zoals daarvoor wel.

Dank je LiveElived Ik denk dat er geen "goede" en "kwade" machten zijn, ik kan me daar niks bij voorstellen en vraag me af of er een theorie bestaat die dat wel ondersteund en die niet gebaseerd is op verzonnen verhalen.

BaajGuardian, ik krijg inderdaad vaak het idee dat jij nogal veel afweet van spirituele zaken enzo, als ik je posts lees. Wat ik alleen niet snap is dat je pas postte dat je van een flat af zou springen in een bepaald jaar (weet niet meer precies waarom, kan het niet meer terugvinden), dat snap ik dan niet als je zoveel wijsheid hebt

als er in 2012 niets gebeurt , heb ik nisk op deze planeet te zoeken , waar het nu de kant opgaat kan ik mij alleen maar irriteren aan alles wat ik tegenkom.
daarom dus.

Hmm, denk jij dan niet dat er een reden is dat je hier bent?

Over het jaar 2012; YourGuardian schreef een tijd terug op het forum dat hij andere gedachten had over het precieze jaartal waarin iets zou "gebeuren"; hij kwam ook aardig "verlicht" op mij over (zo noem ik het maar effe). Is het niet gevaarlijk je vast te pinnen op een datum? Is ook al vaak gedaan door sektes die ervan overtuigd waren dat het einde van de wereld eraan zat te komen, met vele zelfmoorden tot gevolg.

zoals ik het leven beleef is het een ehel , ik akan alleen ademen met de gedachte dat er mischien ooit iets groots gebeurt , en de laatste datum waar dat op kan gebeuren is wel 2012 , gebeurt er dan niks is het ondragelijk om nog tussen de apen te blijven zitten.

Ok, dit doet me denken aan mensen die heel intelligent zijn en zelfmoord plegen zonder dat men weet waarom, of mensen met paranormale gaven die zo krankzinnig worden dat ze in een inrichting eindigen. Ik heb wel vaker gedacht dat het in veel van die gevallen komt omdat ze er niet tegen kunnen hoe het er in de wereld aan toegaat, vind het altijd jammer als zo iemand geen boodschap/reden achterlaat. Zal er wel mee te maken hebben dat de meeste mensen hen als "gestoord" beschouwen.

juist.

Kijk, ik vind ook dat het op deze wereld een pestbende is en ik denk dat een aantal zaken nooit goed zullen komen; het Israel-Palestina (Westerse Wereld-Islam) conflict bijvoorbeeld, of het uitbuiten van armen door rijken. Maar je kunt met je eigen leven wel degelijk invloed uitoefenen op bepaalde zaken, dat doe jij volgens mij met dingen die je post en die je belangrijk vindt (om maar een voorbeeld te geven). Natuurlijk zal het merendeel jou voor gek uitmaken, simpelweg omdat de meeste mensen nooit meer zullen geloven dan ze kunnen zien, maar er zijn vast mensen die geinteresseerd zijn in wat jij weet (heb een paar dingetjes gelezen, best interessante info), je kunt hen daarmee helpen. Ookal denk je dat je zelf niks meer te leren hebt hier, het heeft wel waarde om wat jij weet door te geven. Wie weet loop je in de toekomst zelf nog tegen iets aan wat je nog niet kende.

Dat ik zo denk heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik geloof in een soort van reincarnatie, dat we hier zijn om te leren, waarbij de een meer levens nodig zal hebben dan de ander voordat ie uitgeleerd is op deze aarde. Mensen die alles wat jij denkt als onzin afdoen kun je het daarom niet kwalijk nemen (denk ik) omdat ze, of, veel minder ontwikkeld zijn en nog een lange weg (vele levens) te gaan hebben, of, zoals jij eerder noemde, zo "gevormd" zijn dat ze niet verder kijken dan hun neus lang is en leven volgens de "wetten" van de consumptiemaatschappij die we hier hebben.

Ik vind zelf bijvoorbeeld de veiligheid en het welzijn van onschuldige mensen heel belangrijk en wil een groot deel van mijn leven daaraan opofferen (ik heb een ongelofelijke tyfushekel aan zinloos geweld), ookal weet ik dat ik nooit alles op zal kunnen lossen.

Wanneer begon je interesse? Goeie vraag
Ik zal het maar even kort houden, maar al vrij vroeg (basisschool) had of voelde ik affiniteit met onverklaarbare dingen, ik weet niet eens of ik ze wel onverklaarbaar moet noemen eigenlijk, want vond het allemaal ook gewoon erbij horen. Net zoals het leven niet zonder dromen kan.

Soms maakte het mij anders, maar eigenlijk ben ik daardoor nooit gepest of wat dan ook. Misschien ook omdat ik wel van wat spanning hield (en hou ) en soms met wat ideeën kwam, stiekem in de pauze de 'grote' schoolzolder op, glaasjedraaien jaja, etc. En gesprekken, bij het uit logeren gaan, naar een ander 'hoger' of enger niveau (proberen) te krijgen. Dat ging zowaar allemaal automatisch. Op een gegeven moment was die wat surrealistische sfeer dan gewoon te voelen, en dat vond ik, hoe ieniemienie ik ook was, altijd wel kicken. Al kreeg ik vaak zelf ook de kippevel ervan , door medewerking van oa mezelf.

Wat betreft openstaan, ik heb altijd gedacht dat ik redelijk open stond, ook van horen zeggen. Maar zelfs achteraf vind ik dat nog bijster meevallen van mezelf. Op sommige momenten heb ik helemaal niet zo open gestaan, ik weet ook wel waarom, ook allemaal logisch. Gewoon soms nog wat een puber met teveel gedachtes, ondanks die blijvende aanwezige interesse in spirituele dingetjes. Pas sinds een jaartje ofzo, sta ik echt meer open voor alles en lijk ik echt (nog) meer te zien. Maar wie weet hoe dat over een paar jaar is . Zijn allemaal momentopnamen.

Goed, in den beginne maar weer. Ik zou het niet weten eigenlijk. Bij mijn geboorte, en dit klinkt gewoon als een mooie anekdote en vond ik zelf ook leuk om te horen, schijnt het volgens de zusters en mijn moeder dat ik alleen maar in mijn wiegje in het ziekenhuis, hoe noem je ook al weer zo'n ding, met grote ogen alles aan het bekijken was, aan het 'observeren'. En zo voel ik mezelf dus ook weleens. Soms verdrietig daardoor (geweest), soms oh zo blij.

Goed, ik ben soms maar een vreemde eend in de bijt geweest. Ook voor mijn wat nuchtere ouders. En ik snap ook dat ze soms wat moeite met mij hadden of hebben gehad en niet alleen mijn ouders, maar meer met het mij niet (altijd) plaatsen kunnen. Ga je huiswerk maken ed hoefden ze nooit tegen mij te zeggen, ondanks dat ik dan soms nog wat in mijn wereldje zat weg te dromen. Het nuchtere was mij ook bekend. Mijn eigen weg ben ik gewoon altijd blijven lopen en dat kan eigenwijs over komen en soms wat moeilijk voor andere mensen. Ondanks, al zeg ik het zelf, het best wel op zijn pootjes terecht kan komen, maar kennelijk heb ik zelf altijd meer vertrouwen in mezelf (onbewust de kosmos ook misschien gehad), dan dat andere mensen in mij hadden of wouden zien.

Echter ik begrijp dat dit meer bezorgdheid betreft, het is namelijk zo dat mensen mij veelal zagen en zien als iemand die beschermd moet worden, als een fragiel poppetje die juist door haar naïviteit nuchterder zou moeten zijn en worden. En mijn eigenwijze instelling daarin, is voor sommige mensen, waaronder mijn ouders, toch wat moeilijk geweest vermoed ik. Ik wou het zelf uitzoeken en hoefde soms niet aan het handje vast gehouden te worden, maar dat kwam ook weer naïef over en/of kennelijk kwam ik door het ontbreken van bepaalde nuchtere of gewoon verstandige opmerkingen gewoon dan naïef over. Een moeders of vaderskindje ben ik dan dus ook nooit echt geweest, itt mijn broer die altijd aan mijn moeders rokken hing, soms tot blerrend aan toe. Ik verstopte mezelf liever overal en/of ging zelf op ontdekkingsreis uit.

Maar ik vind of vond misschien van binnen: 'hoe kan je over iets verstandig praten en doen, als je het eerst niet doet en ervaart. Dus onzin dus in mijn eigenwijze bolletje en/of dat strookte dan gewoon niet qua mijn gevoel en deed ik toch wel wat voor mij 'goed' aanvoelde. Pakte het slecht(er) uit, dan had ik iig weer wat geleerd. Een ezelf stoot zich geen 2e keer aan dezelfde paal, juist omdat hij of zij zich de 1e keer al heeft gestoten. Iemand die zichzelf nooit stoot, zal het ook niet weten.

Maargoed, achteraf heb ik mezelf eigenlijk maar bar weinig gestoten, ik doe alleen zowel alles op mijn eigen eigenwijze manier. En hoe anderen daarover (over mij) denken, heb ik soms gewoon even cru gezegd schijt aan . Ik kan zeggen, dat ik van kleins af aan, door mijn naïviteit, maar ook door mijn eigenwijsheid, best veel heb geleerd. En ik leer nog dagelijks bij, gewoon door proberen, hardnekkig mezelf te blijven. En pas nu, na zoveel jaren en stiekem na zoveel tegenwerking die ik erin heb gehad en gekregen, werpt het zijn vruchten af, voor zowel mezelf, als zowel anderen.



Dit zachte, lieve meisje die de wereld soms niet aan leek te kunnen, waarvan het leek alsof ze beschermd moest worden, is juist door de vele lessen die ze daarvan zelf allemaal heeft geleerd, sterker geworden dan menigeen ooit heeft gedacht of vermoed. Onbevangenheid. Achteraf heb ik altijd al op de juiste weg gelopen, toen ik er bijna af geraakte door de onmacht die ik van de wereld even om mij heen kreeg, vond ik het weer terug door in mezelf te kijken. Vertrouwen. En daardoor allemaal was dat zelfs de juiste weg die ik moest gaan.

Naïviteit, waarbij het verdriet die ik toen heb toegelaten, de onmacht daarin die ik voelde, het niet begrijpen waarom ik nou zo was zoals ik was, mijn lot die zo wanhopig aanvoelde, is omgeslagen naar hetgeen wie ik diep van binnen ben. Mijn bron daardoor heb mogen aanschouwen. En daardoor ben ik dankbaar dat dit achteraf allemaal zo gelopen is, ik besefte het eerst alleen niet. De problemen die ik daarin heb gekregen, gegegeven om er door te kunnen groeien. De waarheid die ik in mezelf altijd al heb gevoeld, misschien van geboorte af aan, was ik kwijt geraakt. Ik heb een keuze gemaakt en die keuze bracht mij weer terug, daar waar ik altijd al was, daar waar ik gewoon ben. De illusies doorbroken, de illusies die steeds maar meer werden. Ik was het even kwijt, maar het moest. Problemen, ongelukkigheid en lijden, gegeven om te mogen kiezen. Gegeven om altijd te kunnen kiezen, overal.

En ik koos, en sindsdien heb ik mezelf (terug) gevonden.
Door te zoeken in mezelf. Dat was de weg die ik moest gaan om tot die beslissing te (kunnen) komen. En hoe wonderbaarlijk kan het leven zijn wat dat betreft.

_{dramatisch hé}

Is dit topic weggezakt? Nou ja zeg! . Dan moet ik het maar even schoppen. .

Wanneer begon deze interesse? Tja, goeie vraag en ik kan eigenlijk niet precies vertellen op welk moment dit begonnen is.

Ik ben altijd al bezig geweest met dingen die niet te verklaren waren; die wat 'sprookjesachtig' aandeden en onderwerpen die wat dieper gingen dan de gemiddelde navel. Ik vrat als kind dat soort 'vage dingen' al op.
Eigenlijk is het er dus altijd al geweest, alleen niet zo bewust. Ik keek de programma's en ik las de verhalen, maar dat was 'gewoon zo'.

Het kwam eigenlijk door een gesprek met een vriend van me dat ik er ineens bewust over ging nadenken. Hij maakte een hele kleine opmerking in een heel luchtig gesprek (iets als: "MUUS, de heks" oid) en ging daarna verder met slap ouwehoeren. Om de één of andere reden bleef die ene opmerking hangen.

Toen ben ik me gaan verdiepen in onderwerpen als wicca en reiki. Nog niet eens om die dingen nou perse goed onder de knie te krijgen, maar meer om over de mens zelf te leren en de dingen om ons heen. Hoe bewuster je je van die dingen wordt, hoe beter je met jezelf en je omgeving om kunt gaan.

Nou ja, lang verhaal kort: het is er altijd al geweest eigenlijk. .

Leuk topic, mèn! Kom op, hier moeten nog veel meer mensen reageren! Vertel wanneer je de geesten, reptilians, NWO of reiki hebt ontdekt. Dit is nou weer eens een topic waar heel Truth in kan reageren. .

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:23 schreef livEliveD het volgende:
Wow thnx MUUS. Zeer leuk om te lezen. [afbeelding]
Grappig hoe iedereen ergens op een andere manier ermee in aanraking komt

Ik vind dat ook altijd leuk om te lezen. Sterker nog, ik heb ook ooit eens zo'n topic hier geopend en toen werd al duidelijk dat er eigenlijk maar heel weinig mensen zijn die het met de paplepel is ingegoten. De meeste 'zwevers' komen uit hele nuchtere gezinnen waar er totaal niet over dit soort dingen gesproken werd, want het was immers allemaal onzin.

Een gesprek met een vriend, net dat éne boek, een verhaal op een forum... iedereen komt er weer op een andere manier mee in aanraking en dat is leuk om te lezen. .

-edit- En kom het dus ook vertellen als je je hier in bent gaan verdiepen door bepaalde vage dingen die je zelf hebt meegemaakt!

Nou, bij mij is het zo'n beetje via mijn ma gegaan.
Zij verslond boeken in haar zeteltje, geen kasteelromannetjes, maar eerder de 'zware' kost ... leven na de dood, Steiner, Von Dänicken zijn maar 'n paar grepen uit haar boekenkast.
Ik heb ze niet allemaal gelezen, maar het heeft wel een soort honger gecreeerd naar meer informatie over niet-alledaagse dingen.
Ik sta makkelijker open voor onverklaarbare zaken maar geloof niet alles klakkeloos ...

Ik ben, zou je kunnen zeggen, een volbloed paranormaal geinteresseerde. Mijn moeder maakt horoscopen al zolang als ik me kan herinneren en mijn vader heeft bepaalde krachten in zijn handen (al wil hij daar niks van weten en doet ie er verder niks mee).

Mijn moeder heeft me altijd enorm geremd in mijn intresse naar het onverklaarbare omdat ik te gevoelig zou zijn Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu heb ik zelfs hele interessante en mooie gesprekken met hen. Vooral mijn vader kan enorm boeiend vertellen over zijn ervaringen en visie op het leven en het paranormale, al moet ik hem er echt naar vragen. Nu dat ze zien dat ik er heel normaal en nuchter mee omga, zien ze ook wel in dat "het" niet tegen te houden is bij mij. Ik hoop dat ik "the best of both worlds" heb ge-erfd ofwel de gevoeligheid van mijn moeder en de nuchterheid en het relativeringsvermogen van mijn vader.

Momenteel houd ik me vooral bezig met Tarot, Horoscopen en heel soms I Tjing, al zou ik er veel meer de tijd voor willen hebben.....Maar ja, je kan niet alles hebben

Met vrienden heb ik het er wel over hoor, maar eigenlijk zijn dat ook allemaal mensen die geinteresseerd zijn in dit soort onderwerpen of die iig open staan voor verhalen/ideeen van anderen.

Met familie heb ik het er niet zo heel vaak over. Héél soms probeer ik met mijn moeder zo'n gesprekje aan, maar zij trekt dat allemaal niet zo en mijn vader al helemaal niet. Mijn broer staat er dan wel weer open voor en met hem zou ik het er wel over kunnen hebben. Doen we niet vaak, maar het kán wel. .

Als een vreemde me ernaar zou vragen, zou ik ook gewoon antwoord geven. Ik schaam me er niet voor en als je wat wilt weten, krijg je antwoord.

quote:

Op zaterdag 11 december 2004 13:30 schreef livEliveD het volgende:.
Persoonlijk vindt ik het heul niet erg om sommige dingen gewoon niet te weten.

Dan haak ik mijn memoire daar maar even op aan.

Het was er bij mij ook 'gewoon' zoals Muus al zei. Er is niet echt een punt geweest bij mij waar de interesse begon. Het was er gewoon altijd al.

Het eerste echt aanwijsbare punt voor mij was waarschijnlijk toen ik zes was. Ik heb toen instinctief amethisten onder mijn kussen gelegd tegen nachtmerries. Zonder dat ik wist wat amethist was, wat het deed, laat staan wat de naam van de steen was. Ik wist van niks behalve dat ik zeker wist dat het zou helpen. En het werkte inderdaad.

Op mijn elfde heb ik voor het eerst een spreekbeurt gegeven op mijn basisschool over edelstenen. De reacties van mijn klasgenoten waren geweldig. Ze waren helemaal enthousiast en klampten me aan om nog meer te weten te krijgen. Bij mijn anders zo harde klasgenoten had de nieuwsgierigheid het gewonnen van de oordelen. Dat blijft me tot op de dag van vandaag verbazen.

Op mijn elfde had ik dus al kennelijk een enorme dosis kennis verworven via boeken en tv. Niet alleen over edelstenen, ook over 'geesten', de dood en 'energie'. Voor mij was het niet raar om daar een interesse in te hebben. Het was er altijd al. Ook werd het bij ons thuis als normaal gezien omdat mijn moeder er ook een sterke interesse voor heeft.

Voor mij was de sterkste drijfveer altijd het gevoel te hebben dat er meer is tussen hemel en aarde. Het gevoel constant verbonden te zijn met iets wat buiten het gezin komt, wat groter is dan de wereld waarin je leeft. Het is niet te beschrijven, maar het gevoel was er altijd al. Het rare is dat het niet verklaard hoeft te worden, maar het interesseert je tegelijkertijd. Je hebt het gevoel dat je het wel weet maar het niet kan of hoeft benoemen.

Op mijn 16e heb ik een reiki 1 inwijding gedaan samen met nog 3 vriendinnen. De moeder van één van mijn vriendinnen is namelijk reiki-master. Op mijn 18e heb ik reiki 2 gedaan.

Op mijn 17e kwam ik in een vervelende situatie terecht waardoor ik me af ging vragen wat het leven voor zin had en hoe je werkelijk gelukkig kon zijn. Toen ben ik 'Een gesprek met God' gaan lezen wat werkelijk een omslag voor mij was. Alles, werkelijk alles, wat ik altijd al wist ergens diep van binnen stond voor mijn neus in een boek geschreven. Geen moment heb ik getwijfeld aan de waarheid ervan want het was mijn waarheid wat ik aan het lezen was. Ik kon de wereld iets meer begrijpen vanaf dat moment en er leren mee om te gaan. Iets wat ik nog steeds doe.

Mijn interesse voor spiritualiteit is eigenlijk nooit afgezwakt maar heeft wel sinds mijn 17e weer een 'boost' gekregen. Sindsdien ben ik er veel bewuster mee bezig. Ik lees nu veel meer over religie, psychologie, parapsychologie, filosofie, natuurkunde, etc. Alles wat maar enigzins het leven kan verklaren en kan vertellen waarom mensen dingen doen zoals ze doen.

Dát er meer is, is voor mij een zekerheid. Echter gaan mensen daar allemaal met hun eigen manier mee om. Het uiten van spiritualiteit gebeurd daarom op ontzettend veel manieren. Er leiden meerdere wegen naar Rome, en die wegen zijn net zo fascinerend als 'Rome' zelf.

quote:

Op woensdag 1 december 2004 13:24 schreef Nature het volgende:
Kijk, ik vind ook dat het op deze wereld een pestbende is en ik denk dat een aantal zaken nooit goed zullen komen; het Israel-Palestina (Westerse Wereld-Islam) conflict bijvoorbeeld, of het uitbuiten van armen door rijken. Maar je kunt met je eigen leven wel degelijk invloed uitoefenen op bepaalde zaken, dat doe jij volgens mij met dingen die je post en die je belangrijk vindt (om maar een voorbeeld te geven). Natuurlijk zal het merendeel jou voor gek uitmaken, simpelweg omdat de meeste mensen nooit meer zullen geloven dan ze kunnen zien, maar er zijn vast mensen die geinteresseerd zijn in wat jij weet (heb een paar dingetjes gelezen, best interessante info), je kunt hen daarmee helpen. Ookal denk je dat je zelf niks meer te leren hebt hier, het heeft wel waarde om wat jij weet door te geven. Wie weet loop je in de toekomst zelf nog tegen iets aan wat je nog niet kende.

Dat ik zo denk heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik geloof in een soort van reincarnatie, dat we hier zijn om te leren, waarbij de een meer levens nodig zal hebben dan de ander voordat ie uitgeleerd is op deze aarde. Mensen die alles wat jij denkt als onzin afdoen kun je het daarom niet kwalijk nemen (denk ik) omdat ze, of, veel minder ontwikkeld zijn en nog een lange weg (vele levens) te gaan hebben, of, zoals jij eerder noemde, zo "gevormd" zijn dat ze niet verder kijken dan hun neus lang is en leven volgens de "wetten" van de consumptiemaatschappij die we hier hebben.

Ik vind zelf bijvoorbeeld de veiligheid en het welzijn van onschuldige mensen heel belangrijk en wil een groot deel van mijn leven daaraan opofferen (ik heb een ongelofelijke tyfushekel aan zinloos geweld), ookal weet ik dat ik nooit alles op zal kunnen lossen.

wil je nog even bedanken voor het hart onder de riem , al word ik niet getoffen door positieve posts van mensen , ik stel het wel op prijs.

denk erom dat vrijheid belangrijker is dan veiligheid.
vergeet dat nooit.!

groeten.

quote:

Op zondag 12 december 2004 01:07 schreef livEliveD het volgende:

[..]

Cool

Ik ken meer mensen die altijd al de interesse en de kennis hadden over het spiritisme zonder dat iemand ze dat vertelde. Waarom de ene wel en de andere niet? Is het erfelijk (heel klein uitstapje in het topic)

Zoals ik zelf ook al indirect zei is het meer een instinctief iets. Intuïtie dus. Tenminste zo ging het bij mij denk ik. Alleen hoe verklaar je nou intuïtie?

Kennis is niet erfelijk door te geven. Maar de aanleg voor (een sterke) intuïtie kan misschien wel genetisch bepaald zijn.. ?

ik maak ook wel eens dingen mee die ik niet kan verklaren. en er zijn zaken die de mensheid niet kan verklaren. een god, geest of andere spirituele zaken aan zijn voor mij in veel van deze gevallen verschillende varianten van een zelfde zoektocht naar een passend wereldbeeld. mensen zijn op zoek naar zekerheid of geluk en dat denkt men te vinden in de persoonlijke invulling van het onverklaarbare.

quote:

Op zondag 12 december 2004 12:22 schreef livEliveD het volgende:

[..]

Ik geloof dat ze hier nog niet 100% uit zijn maar wss erf je het idd niet (de theorie wil laten zien dat er een grote kans is dat kinderen dezelfde hersenstructuur kweken en hiermee ook voorkennis indirect bij hun geboorte in hun geheugen hebben). Ze willen op deze manier reincarnatie verklaren waarbij mensen dingen weten van plekken waar ze nooit geweest zijn. Tis alleen jammer dat ik iemand ken die ergens in Italie de weg wist (en ook kon beschrijven wat er stond) zonder dat hij of zijn familie er ooit waren geweest.

Precies! Reïncarnatie is niet afhankelijk van familieleden. Mensen incarneren wel vaak in dezelfde familie maar lang niet altijd.

Ik vind het wel een leuk bedachte theorie, daar niet van hoor. Het zou natuurlijk best kunnen dat als je dezelfde hersenstructuur kweekt daar ook al kennis in zit, maar het sluit nog niet reïncarnatie uit.