Bos waarschuwt Amsterdamse PvdA

quote:

Op donderdag 9 december 2004 01:30 schreef zoalshetis het volgende:
onze troef is de 20.000 marokkaanse gastarbeiders die terug moeten met al hun tentakels (broedmachines) incluus. altijd geroepen dat ze na hun werk terug moeten, die tijd gaat komen. generatie die hier geboren is of niet.

quote:

Aboutaleb:
De roep van de meerderheid om moslims uit te wijzen, getuigt daarom van een selectieve perceptie van democratie

quote:

Op donderdag 9 december 2004 00:45 schreef PJORourke het volgende:
Wederom een goed stukkie van Bernadette

quote:

Stadsverslaggever op de multikul matras

door Bernadette de Wit

Is het wel iemand opgevallen dat Pieter Broertjes, gevraagd naar zijn mening over de satire-affaire in het kabinet, op teevee het woord 'achterban' gebruikte? In zijn 'achterban' was er niemand die vond dat Kopspijkers te ver was gegaan. Het zegt genoeg over de verwarring die in het hoofd van journalistieke managers heerst: ze zijn zichzelf gaan zien als gekozen volksvertegenwoordigers.
Maar daar gaat het nu niet om, het wordt tijd om het eens over de Amsterdamse streekkrant Het Parool te hebben. De voormalige verzetskrant, sinds kort op eigen benen, hetgeen werd gevierd met pagina's zelffelicitaties, probeert sinds kort de multikul samenleving te coveren. Er is een serie over Marokkanen. In het navelstaarrubriekje Persweeën werd onthuld welke discussies de redactie hierover voerde. Vooral vermeldenswaard was het standpunt van stadsverslaggever Marcel van Engelen. Hij vond de serie meer iets voor 'de oudere generatie', die 'niet gewend' was aan allochtonen. Daarentegen hadden 'wij', de jongere journalisten, 'op de kleuterschool' gezeten met Turkse kinderen. Die serie was dus eigenlijk overbodig volgens Van Engelen. Gelukkig beschikken de oudjes ter redactie nog over enig journalistiek instinct.

Dat is allemaal nog tot daar aan toe, maar multikul-watchers merken dat genoemde Van Engelen in zijn stukken over Zuidoost af en toe behoorlijk in de knel komt. Laatst schreef hij weer over het idee 'vanuit het stadhuis' om een hele Bijlmerflat in te richten als opvanghuis voor enige honderden zwerfjunken. Vanuit het stadhuis? Dit onbeheersbare plan kwam van wethouder Hannah Belliot (PvdA), voorheen de 'zwarte burgemeester' van de Bijlmer – zelf wilde ze er trouwens voor geen goud tegenover wonen, zei ze tegen Harmke Pijpers. Belliot werd daarnaast onsterfelijk doordat ze de hand van de Ashanti-koning Osei Tutu II niet wilde schudden toen hij Amsterdam bezocht in het kader van 300 jaar handelsbetrekkingen. Reden: hij had haar voorouders verkocht aan de blanken. Dat Belliot zelf blank en ander niet-Afrikaans bloed heeft, vergat ze even. Erger was dat ze de Ghanese hoogwaardigheidsbekleder diep beledigde, want zijn voorganger had direct in 1975 Suriname gefeliciteerd met zijn onafhankelijkheid en zijn excuses aangeboden voor de slavenhandel. Via de mofo koranti, de roddel en achterklap van Surinamers, was haar niks ter ore gekomen. En dús kon ze het niet weten. Wij Surinamers lezen niet, toch?
Maar waarom vermeldt Van Engelen de bron van die junkenflat dan niet? Omdat hij van zijn hoofdredacteur niet meer over de wethouderes mag schrijven, sinds aan het licht kwam dat hij een relatie had met haar dochter Joancy Breeveld. Inmiddels is het alweer uit, maar nog steeds frequenteert Van Engelen het arrenbie-café achter de Heineken Music Hall waar de hoofdstedelijke zwarte PvdA-elite zijn maandelijkse borrel houdt. Spagaat dus.
Dit moet ook de verklaring zijn voor het feit dat Van Engelen alle plannen van de PvdA-autoriteiten om de Bijlmer te castreren tot een zielloze Vinex-wijk toejuicht. Zelf zou hij er natuurlijk nooit willen wonen. Je gaat namelijk geestelijk dood in dit aangeharkte laagbouwtapijt, uitgerold op de plek van de eerst verwaarloosde en met achterlijke Staphorst-Ghanezen volgeplempte en vervolgens Ceaucescuiaans radicaal gesloopte gettoflats. In de omgeving hebben alle kwaliteitswinkels intussen de deuren gesloten en leuke horeca is er niet. Wel ongezellige toko's en zuip- en schreeuwkroegen voor zwarte mannen.

Monter schreef Marcel laatst dat de Bijlmer een 'zwarte wijk' was geworden. Dat staat ook op de website van de deelgemeente Amsterdam-Zuidoost, multikul PvdA-bolwerk bij uitstek: "De vernieuwde Bijlmer moet een wijk worden voor de zwarte middenklasse."
Dat de middenklasse van oudsher de laag is waar nieuwe ideeën worden geboren en waar enig tegenwicht tegen de overheidsmacht vandaan komt, vergeet Het Parool zodra het woord zwart valt. Want 'zwart' is automatisch levendig en swingend, denkt de krant al etnodewepend. Dat de eerste neger met een goed idee of een leuk bedrijf, dat iets toevoegt aan het stedelijke klimaat, nog geboren of via een huwelijk geïmporteerd moet worden, ontgaat de krant. Kijk maar naar hun zwarte columnisten: een visagist (Clark Accord) die niet kan schrijven en een ongeleid projectiel (Prem Radhakishun) die als advocaat de subsidiebelangen van de zelfbenoemde zwarte zaakwaarnemers verdedigt.
Tot zover het verhogen van het pigmentgehalte. Ook aan de bestrijding van melaninearmoede wordt in de Bijlmer hard gewerkt, onder applaus van Het Parool. Blanken met goede inkomens en veelal creatieve of intellectuele beroepen, die ooit de flats bevolkten, zijn in de loop der tijd verjaagd door de zwarte onderklasse met zijn gedoogde vervuiling, de criminaliteit, de pislucht in het trappenhuis en het onderverhuren aan illegalen. Van de zwarte middenklasse, voor een deel opgeklommen onderklasse die uit Almere is teruggekeerd naar de nieuwe koopdozen, mag je daar niks van zeggen, want dan ben je een racist.

Bernadette de Wit

PS. Verder sprak ik gisteren iemand die beweerde dat het weer aan was tussen schoothondje Engelen en Joancy Breeveld, de dochter van de Amsterdamse wethouder Belliot.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 01:44 schreef sjun het volgende:

[..]

Ze schreef er al eens meer uitgebreid over stadsverslaggever Marcel van Engelen, migratiepunten in plaats van bevoogding en Nova.

quote:

23 maart 2004

De allochtone snelweg

Plotseling duikt in kranten de snelweg op als beeld voor de multikul samenleving. Zo vreemd is dat niet voor een land dat zowat totaal verslaafd is aan de automobiel. Maar klopt het beeld wel?

U bent een spookrijder op de snelweg van de geschiedenis, schreef Ayaan Hirsi Ali in haar open brief
aan de burgemeester van Amsterdam. Cohen vergeleek in zijn Cleveringalezing ten onrechte de kritiek op de moslims van nu met de positie van de joden tijdens de Duitse bezetting. Cohen negeert alle lichtsignalen en blijft in de verkeerde richting rijden: hij subsidieert gescheiden zwemlessen voor islamitische meisjes en geeft geld aan moskeebestuurders die achter zijn rug om vrouwonderdrukkende, antidemocratische of antisemitische denkbeelden prediken.

Het is een aardig beeld en het past ook goed bij de VVD'er, die een verstokte automobilist is. Menig politicus of opiniemaker gebruikt de laatste tijd de snelweg als beeld om de multikul samenleving te typeren. Integratie wordt vergeleken met de kunst van het invoegen en ritsen.

Zeg nou zelf: het eerste dat zelfs de achterlijkste immigrant doet die zich hier vestigt, is een rijbewijs halen en een blik aanschaffen. Dat deel van de inburgering levert geen enkel probleem op…
Maar de kunst van het ritsen en invoegen in het verdere maatschappelijke leven, is plotseling weer te veel gevraagd. De immigrant houdt liever vast aan zijn eigen etnisch-religieuze verkeersregels en chauffeert dwars tegen de Nederlandse cultuur in. Pas onder dwang, met overheidssubsidie en eindeloze begeleiding, gaat de nieuwkomer naar de inburgeringsklas, waar hij of zij meestal niet verder komt dan een bedroevend laag niveau. Alsof je niet kunt inparkeren en dus maar dubbel gaat staan in een winkelstraat.

De politiek en de publieke elite in Nederland hebben die discrepantie zelf laten ontstaan, door immigranten veertig jaar lang als zielige kasplantjes te behandelen.
In Trouw van vorige week stond een leerzaam overzicht van hoe het Europese vasteland en de Angelsaksische landen de inburgering aanpakken. Grofweg zeggen de laatsten: zoek zelf maar uit hoe je leert rijden. Wij toetsen alleen je verkeersvaardigheden (vakdiploma en taalkennis) bij binnenkomst.
Daarentegen vinden alle Europese landen (op Engeland na) dat zij de inburgering moeten regelen vóór de immigranten. Vandaar die matige staatscursussen en nu weer de moeizame discussies, in het Nederlandse kabinet, over inburgering in het land van herkomst.

Stop toch met spookrijden en laat die mensen dat lekker zelf regelen! Ze zijn hier vrijwillig naartoe gekomen; je moet ze vergelijken met Nederlandse emigranten. Die burgeren ook op eigen kracht in, zonder hulp van hun nieuwe overheid. En denk maar niet dat bijvoorbeeld Canada ook maar één analfabete Nederlander zou toelaten. Zo iemand haalt niet genoeg immigratiepunten en dan blijft de grens dicht.

Die snelwegmetafoor is misschien zo gek nog niet. We zouden de verblijfsvergunning voor (huwelijks)immigranten en de dubbele nationaliteit moeten bezien als het puntenrijbewijs. Niet gekwalificeerd voor de arbeidsmarkt betekent niet toelaten. En ben je al binnen, dan het land uit als jij of je kinderen eerwraak plegen, wapens dragen, draaideurcrimineel zijn of een leraar neerschieten. Want wat is het verschil met rijden onder invloed?

Bernadette de Wit

quote:

Bernadette de Wit


27 december 2003

Nova en de joden ('zulke mensen')

"Met zulke mensen wil ik niet omgaan. Dat is mijn mening," zegt een jongen uit groep 8 van een islamitische school op de vraag van Kamerlid Ayaan Hirsi Ali wat hij van joden vindt. Nova-interviewer Clairy Polak laat de opmerking passeren. Dat is voor Pim Derks, lezer van De Gezonde Roker, aanleiding om de redactie een mail te sturen.

Nova van 11 december brengt een reportage over het werkbezoek van Ayaan Hirsi Ali aan de Bilalschool in Amersfoort. Bijna alle meisjes dragen er een hoofddoek, de moeders een grote zwarte sluier. De meisjes moeten achterin zitten en mogen niet voorbidden. Ze kunnen niet uitleggen waarom dat is. Volgens de gesluierde godsdienstlerares is de reden dat ze anders de jongens zouden afleiden van het bidden.
Vrijwel alle kinderen op deze school hebben een taalachterstand. Sommige vaders rijden wel 160 km per dag tussen hun woonplaats en de school (kan dat trouwens wel als je een baan hebt?). In de onderbouw krijgen de kinderen alleen les over de Koran; pas in de laatste klassen wordt iets over andere godsdiensten verteld. Maar dat stelt, te oordelen aan de uitspraak van dat ene jongetje over joden ('Met zulke mensen wil ik niet omgaan'), weinig voor.
Nadat Hirsi Ali de segregatie aan de orde stelt, zegt een zwaar gesluierde moeder dat ze heus contact heeft met Nederlanders: "In de supermarkt zijn ook autochtone cassières." (Sic, BdW: en dan tijdens het scannen een goed gesprek voeren zeker?)

Hirsi Ali vraagt wat de leerlingen belangrijker vinden: de gelijkheid van alle mensen voor de Grondwet of de leer van Allah, die zegt dat homoseksualiteit verboden is en dat ongelovigen moeten branden in de hel. Unaniem roept de klas: "Allah!"
Nadat Hirsi Ali hierover haar bezorgdheid uit in het studiogesprek zegt Said Benayad, voorzitter van de islamitische scholenfederatie, dat ook christelijke en joodse scholen streng kunnen zijn. Interviewer Polak verzuimt tegen te werpen dat orthodox joodse en christelijke scholen de beginselen van de democratische rechtsstaat geheel onderschrijven. Bovendien hebben de gereformeerden heel wat joden gered van de nazi's, wat met moslims nog maar de vraag zou zijn geweest.
Benayad noemt het 'pedagogisch-didactisch niet verantwoord' dat Hirsi Ali de kinderen wilde laten kiezen: "Je mag kinderen niet in zo'n dilemma brengen. U confronteert de kinderen."
Geen haar op Polaks hoofd die eraan denkt dat kinderen in groep 8 zeer wel in staat mogen worden geacht om een serieuze discussie te overleven. De meeste volwassenen blijven steken op het niveau van een twaalfjarige, heb ik een hoogleraar economische psychologie ooit horen beweren.

Dit is de eerste islamitische school die Ayaan Hirsi Ali kon bezoeken. Eerdere pogingen mislukten omdat de moslims beledigd waren over haar kritische uitlatingen. Hirsi Ali herinnert eraan dat ze nergens welkom was en pas na een uitgebreide lobby van voorzitter Benayad kon komen.
Dan zegt deze: "Dat heeft u aan uw eigen gedrag te danken. Ik vind het moedig dat deze school u heeft toegelaten, daarmee stelt de Bilalschool zich kwetsbaar op."
Clairy Polak beaamt impliciet deze omkering van zaken en vraagt Hirsi Ali: "U heeft de moslims beledigd. Is dat wel verstandig voor een volksvertegenwoordiger?" Daarmee sluit Polak zich aan bij een plat-populistische opvatting van politiek, waarin parlementariërs hun hoofd naar de nukken van de kiezers moeten laten hangen en er geen daarvan afwijkende opvattingen op na mogen houden.

Op 12 december mailt Pim Derks, lezer van De Gezonde Roker, aan de NPS:

In de uitzending van Nova van donderdag 11 december jl. wordt aandacht besteed aan het bezoek van Ayaan Hirsi Ali aan een islamitische school. In de reportage wordt een gesprek vertoond dat mevrouw Hirsi Ali en moslimkinderen hebben. Het gaat onder andere over joden. Een van de kinderen zegt niet met zulke mensen te willen omgaan en discussiëren:
Zie fragment in de zestiende minuut van het bestand.
Ik vind deze opmerking zeer schokkend. Het feit dat een minderjarige het zegt roept de aloude vraag op of het kind het misschien thuis heeft gehoord. In de reportage wordt er verder niet op ingegaan, maar ook niet in het aansluitende gesprek onder leiding van Clairy Polak. Ik stel vast dat Nova blijkbaar niet geschokt (of zelfs maar verbaasd) is over deze opmerking. Ik zou bijzonder graag willen weten waarom er niet op deze opmerking is gereageerd.

NPS-programmavoorlichter Peter Vreeken stuurt de vraag door aan Nova-redacteuren Aletta Oosten en Helma Coolman. De laatste antwoordt Pim Derks op 16 december:

de opmerking is inderdaad schokkend, maar wordt ook in de uitzsending van contaxt voorzien. zie de 17e minuut, waarin een ander kind uitlegt dat iedereen recht heeft op z'n eigen geloof en uiterlijk.

m.vr.gr.helma coolman

Nu breekt m'n klomp, denkt Pim Derks, en hij antwoordt Coolman dezelfde middag:

Ik ben in ieder geval blij dat u toegeeft dat het schokkend is. Maar noemt u het feit dat u een opmerking van een ander kind in de reportage monteert een context? Ik hoop dat u begrijpt hoe ontoereikend deze uitleg is. U plaatst twee opmerkingen naast elkaar. Ik als kijker weet dan nog niet wat Nova er zelf van vindt. En dan nog iets: wat zou Nova gedaan hebben met de opmerking in kwestie wanneer die geplaatst zou zijn door een autochtoon kind, laten we zeggen een blond jongetje met blauwe ogen en Rotterdams accent in een Feijenoord-truitje? Het redactielokaal zou (terecht!) te klein geweest zijn, denk ik. Het spijt mij verschrikkelijk, maar ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat Nova (mevrouw Clairy Polak voorop) een minder vleiende opmerking over joden accepteert, wanneer die van een moslim komt.

Dankzij Pim Derks weten we dat Nova zich niet schaamt voor luie, laffe knip- en plakjournalistiek. Stuitend, zeker voor dikbetaalde krachten bij een programma dat een belangrijke rol speelt in de meningsvorming. Nova en Buitenhof hebben de ongeschreven regel dat de vermeend zielige allochtoon alle ruimte moet krijgen. Er wordt met twee maten gemeten.
Clairy Polak heeft een joodse achternaam, maar uit het feit dat op internet niets over dit aspect van haar achtergrond te vinden is, maak ik op dat ze geassimileerd is. Volgens Micha Kat werkt Clairy Polak voor het Auschwitz-comité. Dat moet ze allemaal zelf weten, maar er is geen enkele goede reden om opportunistische moslims, die de Nederlandse vrijheden misbruiken om hun eigen achterlijke cultuur door te drukken, de hand boven het hoofd te houden en daarmee ook direct of indirect het antisemitisme in deze kringen te gedogen.

Bernadette de Wit

quote:

Op zaterdag 4 december 2004 01:59 schreef lucida het volgende:

[..]

Je kunt ook bij alles spijkers op laag water willen zoeken. Feit is dat Aboutaleb veel minder rekening houdt met de tere gevoelens binnen de moslimgemeeschap, en zonder meer de eigen verantwoordelijkheid bij diezelfde gemeenschap durft te leggen. Iets wat Cohen tot op de dag van vandaag niet aandurft, en om dit te verbloemen, het belang van een grotere verdraagzaamheid, tolerantie en begrip te eenzijdig bij de autochtone amsterdammer legt.

Zij moeten maar geduld opbrengen, zij moeten de rust maar (blijven) bewaren, zij moeten nu eenmaal bereid zijn offers te brengen voor het welslagen van de moslimintegratie. Nergens echter spreekt de burgervader met eenzelfde vermanende en besliste toon de moslimgemeenschap zo nadrukkelijk op hun verantwoordelijkheden aan.

Ik denk dat een stad als Amsterdam - gegeven de problematiek van veel (marokkaanse) moslimjongeren - eerder bij een het krachtdadiger optreden van iemand als Aboutaleb gebaat zou zijn, dan bij de wollige, en politiek correcte aanpak van de moefti-achtige theemuts Cohen...