Check onderstaande colum. Krakers kraken huis van een marokaan die natuurlijk een grote groep marokanen optrommelt. De overheid weet niet hoe ze moet kiezen tussen 2 van haar favourite minderheden. De overheid moet daarom ophouden met het vertroetelen van minderheden.
Verder ben ik tegen kraken. Het is gewoon een schending van het eigendomsrecht. Zoals de auteur in onderstaande artikel aangeeft staan veel panden staan omdat de vergunniingen zo lang op zich laten wachten. Er wordt vermoed dat krakers onder een hoedje spelen met lokale politici om op deze manier voor een schijntje het huis kunnen krijgen.
quote:
Kraken loont ... vaak
Een paar dagen voordat Theo van Gogh door een islamitische, tot terrorist bijgeschoolde straatcrimineel ritueel werd afgeslacht, deed zich elders in Amsterdam een opmerkelijk incident voor dat de politiek correcte media niet haalde. Een groepje Duitsers en Polen had besloten in de Pretoriusstraat een pand te kraken dat volgens uiteenlopende verklaringen een paar maanden, dan wel een paar jaar leeg stond.
Doorgaans levert zoiets in Amsterdam geen enkel probleem op. Eigendomsrecht is immers ondergeschikt gemaakt aan krakersrecht. Terwijl een eigenaar zit te wachten op het kafkaiaanse vergunningencircus, kun je je straffeloos meester maken van diens pand. Dat het niet eens Nederlandse ingezetenen waren die deze kraak zetten, is ook niets bijzonders.
Amsterdamse buurten worden al jaren geteisterd door honderden zogeheten 'fun-krakers' - eerst uit Zuid-Europa, en de laatste jaren steeds vaker uit Oost-Europa.
Altijd zijn de krakers "kunstenaars", vaak hebben ze een uitkering, altijd vinden ze zichzelf een geweldige verrijking voor de hoofdstad, nooit hebben ze een achternaam. En altijd staan ze in hun zwarte uniformen en zware laarzen paraat als er weer ergens een anti-fascistische actie kan worden ondernomen.
De panden die ze in bezit hebben genomen, worden onmiddellijk omgedoopt tot 'culturele broedplaatsen' - een term die door het gemeentebestuur, dat overmatig gevoelig is voor krakers, ex-krakers en krakerssympathisanten, is overgenomen. Zodat de hoofdstad van ons koninkrijk een eigen 'broedplaatsenbeleid' kent.
Niets bijzonders, allemaal. Nee, wat de kraak in de Pretoriusstraat zo bijzonder maakte, is dat de krakers er geen rekening mee hadden gehouden dat de eigenaar van het pand een Marokkaan is. Die kwam meteen poolshoogte nemen. Er vielen een paar klappen. Even later stonden er 150, misschien wel 200 boze Marokkanen voor het pand. Toen kwam de politie. Normaliter wordt de politie door de verse krakers gebeld om hen bij te staan bij het vaststellen van de leegstand. Daar heeft de politie dan altijd tijd voor. Nu kwam de politie omdat de openbare orde in het geding was - niet omdat er een huis met geweld in bezit was genomen, maar omdat er een opgewonden groep voor het gekraakte huis stond. Maar na een kwartier vertrok de politie weer. Volgens de politiewoordvoerder was het kalm genoeg, waarop besloten werd tot 'deëscalerend optreden': de laffe aftocht, kortom.
Was de dienstdoende commandant in het Amsterdamse beleidsbos verdwaald, nu er twee in intimidatie gespecialiseerde gedooggroepen tegenover elkaar stonden? Het zou hilarisch zijn als het niet zo triest was.
Het vertrek van de politie maakte de veelal jonge Marokkanen buiten het gekraakte pand nog woedender. Waar de rest van Amsterdam meestal boos is omdat er niet wordt opgetreden tegen jonge Marokkanen die de straat onveilig maken, waren nu jonge Marokkanen boos omdat de politie niet optrad tegen het kraken van een huis van een Marokkaan. Waarop ze het huis bestormden, de krakers over de daken naar een van hun andere broedplaatsen vluchtten en er in allochtoon Amsterdam nog lang werd nagepraat over de schande dat je in Nederland zomaar in een huis kunt inbreken en er kunt gaan wonen zonder huur te betalen.
Kraken loont dus. Iedereen in steden als Groningen, Nijmegen, Utrecht, Den Haag en Amsterdam kent de voorbeelden van o zo idealistische Linkse krakers die zich in de jaren zeventig en tachtig al dan niet getooid met hanenkammen en veelal met gebruik van geweld of de dreiging van geweld meester maakten van andermans goed, daar vervolgens onder druk van de kraak tegen een zacht prijsje eigenaar of goedkoop huurder van werden, en ons allemaal uit zitten te lachen.
Geruchten te over, over levenslang vrijwel gratis wonen, of over krakers die hun voordeel inmiddels hebben omgezet in een royaal huis in lommerrijk Bloemendaal. Gemeenten werkten er vaak aan mee om de sympathieke actievoerders op kosten van de gemeentekas of op kosten van de eigenaar aan dit schandelijke voordeel te helpen.
Weer loopt de hoofdstad voorop in deze idiotie. De mooiste plekken van de stad worden voor weinig of niets bewoond door lieden die hun netjes ogende burgermansbestaan begonnen als kraker, en van die kraakpanden no-go area's maakten - ware enclaves waar de rechtsstaat Nederland geen toegang had. Soms blijft zo'n pand zijn kraakverleden uitdragen. Zoals het pand Vrankrijk in de Spuistraat, waar tot voor kort geen politieman toegang had en waar een inmiddels veroordeelde Baskische ETA-terrorist onderdak werd verschaft. Het ene terrorisme is het andere niet, maar ruim beschouwd sloten Nederlandse overheden al eerder hun ogen voor terreur. Linkse terreur welteverstaan.
Syp Wynia in Elsevier