Borstvoeding deel 7

Deeltje 6

Ik gooide 'm dicht

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 17:01 schreef E.T. het volgende:
Toen ik zwanger was, dacht ik 'minimaal 3 maanden'. Vlak voor de bevalling (toen ik me had ingelezen over bv) werd dit opgschoven naar 6 maanden en toen de bv lekker liep had ik zoiets "zo lang als ik bv makkelijker en leuker vind dan flessen, maar wel minimaal die 6 maanden". Ik heb wel zoiets dat als Saskia een jaar is dat ik dan wel uiterlijk ga afbouwen.. dan vind ik 't wel genoeg. Maar voorlopig krijgt ze al 7 maanden bv en ik vind 't nog steeds ideaal. Geen gesleep met water, flessen, geen gedoe met flessen opwarmen als je kind honger heeft, je hebt 't altijd bij je, is altijd goed op temperatuur.

Zo dacht ik ook, dezelfde manier, steeds de grens verleggen, maar 1 jaar was echt mijn maximum. Ik vond het ook raar, een peuter aan de borst, leuk bij een ander, maar niet voor mij. Toch kreeg Chinook uiteindelijk ruim 2 jaar. Bij Jessai vond ik het ook zo normaal dat ik meteen bij de geboorte al minimaal anderhalf jaar voeden op de planning had staan. Hij is inmiddels ruim 2½jaar en krijgt nog steeds 2-3 keer per dag. Hij geniet er nog zo van dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om af te bouwen, en het is voor hem zo'n enorme troost. Als hij verdrietig is en ff lekker op schoot mag kruipen om te drinken, is hij weer helemaal blij en vrolijk en energiek nadien

Junah krijgt ook minimaal anderhalf jaar, tenzij ze niet meer wilt uiteraard, maar als ze langer wil drinken vind ik dat ook prima!

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 18:54 schreef E.T. het volgende:

[..]

Troostborst mag wel langer idd van mij. Maar echt als voeding..
Ach, ik zie het ook allemaal wel.
(ik word alleen een beetje moe van dat getreuzel en gemiep overdag.. alles, maar dan ook werkelijk alles is interessanter dan mama's borst... die is er vannacht ook nog wel en dan haal ik wel weer in wat ik overdag niet drink )

Oh ja, zeer bekend verschijnsel. Weet alleen uit ervaring dat je dat 'gemiep' met de fles ook hebt. Cheyenne dronk haar fles soms zo wild dat er meer melk op de bank lag dan in haar maag
Of toen ze zelf haar fles vasthield slingerde ze het ding gewoon door de kamer als ze er genoeg van had
Maar dat getreuzel gaat ook weer over, weet niet precies wanneerdat ongeveer moet gebeuren, duurt volgens mij best lang, wat ik me herinner van Chinook en Jessai (fijn vooruitzicht hč). Junah begint er nu ook mee. Met ieder geluidje draait ze haar hoofd om.

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 22:59 schreef Grijs het volgende:

[..]

Grappig zo gaat het eigenlijk ook bij mij. Eerst wilde ik liefst een half jaar voeden, toen een jaar en nu dat bijna nadert (Judith is nu 11 maanden), heb ik iets van: waarom zou ik 'moeten' stoppen als ze 1 jaar is? Ik zie wel hoelang we er nog aardigheid aan hebben. Misschien totdat ze tandjes krijgt?

Junah heeft vandaag haar eerste tandje gekregen, maar dat vormt geen blokkade om te voeden. Bij Chinook en Jessai heb ik het tandenkrijgen ook overleefd. Kwestie van 'overdreven' boos worden en meteen stoppen met voeden. Ook niet toelaten, al bijten ze nog zo zachtjes. Als je het meteen vanaf het begin aanpakt dan is de kans op bijten minimaal. Ik heb wel bij beide kinders een keer bloedende tepels gehad, en dat is niet fijn Duurt ook een eeuwigheid tot het genezen is, maar er zijn ergere dingen

quote:

Op zondag 26 september 2004 12:53 schreef LadyS het volgende:

[..]

daar ga ik dus zekersteweten niet op wachten

Ach, is even pijnlijk bij het eerste slokje, en dan voel je het niet meer.

quote:

Op maandag 27 september 2004 10:35 schreef anneja het volgende:

[..]

_{ehm...hoe oud is Joshua ook weer?} Die nachtvoeding zou je volgens mij rustig kunnen afbouwen, mits je stevig in je schoenen staat .

Wat je verder beschrijft over die moeheid- ik had dat bij beide zwangerschappen de eerste drie maanden heel erg (misselijk ben ik gelukkig niet geweest). Bij de tweede was oudste ook nog aan de borst, en tijdens de voeding voelde ik me dan echt vol-sla-gen uitgeput. Maar ik heb dat eigenlijk altijd aan de oxytosine geweten. Maargoed, na die eerste drie maanden werd dat wel weer beter. Vervolgens waren de laatste twee maanden mijn tepels te gevoelig, toen heb ik oudste gespeend (um, hij was toen wel al ruim twee). Toen hij later zijn broertje zag drinken werd hij wel weer heel nieuwsgierig, en hij heeft af en toe de stuwing weggedronken wat ik bijzonder op prijs stelde . Nou was hij natuurlijk al een stuk ouder dan Joshua zal zijn, maar ik heb het voeden van twee kinderen nooit echt als belastend ervaren. Oudste kreeg dus ook nog maar twee voedingen per dag, dat scheelt natuurlijk behoorlijk.

Ik kan mij hier bijna geheel bij aansluiten.

De eerste drie maanden was het inderdaad hongerrrrrrr. Ik at dus wél, want anders was ik inderdaad hondsberoerd. Wat helpt is niet veel maar vaak eten. En dingen die ook vullen. Ik begon de ochtend licht, want anders was ik bang dat het er weer uit kwam. Dus iets van cornflakes of een beschuitje. Een uurtje erna nam ik wat zwaarders, en dat ging zo de hele dag door. Dan eens een boterhammetje, stuk fruit, koekje enz.
Ook veel drinken, als je drinkyoghurt neemt, zoals biogarde dan knap je vaak al snel op. Ook drinkontbijt bijvoorbeeld tussendoor drinken neemt je hongergevoel weg en bevat veel energie.

Na de eerste drie maanden werden mijn tepels vreselijk gevoelig, drinken geven was niet fijn, ik heb echt wel eens binnensmonds lopen vloeken. Maar erger was het in en uit bed stappen naast Jessai ivm de bekkenpijn. Ik heb toen ook snel de voedingen van 6 keer per dag, naar 2-3 keer per dag gebracht, dat mocht ook wel eens want hij was bijna 2 jaar.
Helemaal stoppen heb ik nooit gedaan, maar zo'n paar weken voor de bevalling dronk hij nog maar 1 tot 2 keer per dag.

(wat is spenen btw?)

Na de geboorte van Junah kwam de middagvoeding er steevast weer bij en nu voed ik hem weer 2-3 keer per dag. Ik ervaar dat eveneens niet als belastend. Ook niet als energievretend, ik merk geen verschil met het voeden van maar één kind. Wel ben ik sneller door mijn reserves heen. Ik vang dit op door drie maal daags fruit, extra schepje groenten en soms een vitmainepil als ik twijfel aan mijn ijzer. Goed ik werk niet bij een baas maar ik draai wel een gezin van 2 volwassenen en 4 kinderen. Dat vreet ook energie maar ik heb niet het gevoel dat ik nu meer vermoeid ben dan wanneer ik er maar eentje had gevoed.

Kortom, ik dacht eerst ook dat het heel zwaar zou zijn, maar sterker nog, het is wel lekker... Extra rustmomenten op een dag, even lekker zitten met Jessai aan de borst. Hij komt tot rust, ik ook, hij blij, ik ook. Geen jaloezie, niets, hij is gewoon lekker ontspannen en heeft Junah helemaal geaccepteerd. Ik weet niet of hij ook wel zo lief voor haar was geweest als hij van mij niet meer aan de borst had gemogen met haar komst.