De betaalbaarheid van de AOW in cijfers.

quote:

De AOW-mythe

Zo langzamerhand begint de vergrijzingspaniek toe te slaan. De AOW zou onbetaalbaar worden in 2020 als er nu niets gebeurt. Bezuinigen! Privatiseren! Spaarfondsen! Terwijl het allemaal nergens voor nodig is.

door Robert Went


'DE VERGRIJZING tikt als een tijdbom onder de verzorgingsstaat.' Ons land wordt de komende jaren overspoeld door een 'grijze golf', die de bestaande pensioen- en zorgvoorzieningen 'onbetaalbaar' zal maken. Flip de Kam en Frans Nypels schreven drie jaar geleden in koeieletters 'TIJDBOM' op het omslag van hun boek over de toekomst van de AOW, de pensioenen en de ouderenzorg. In alarmerende termen schetsten zij hun scenario om de AOW betaalbaar te houden en een 'burgeroorlog tussen groen en grijs' te voorkomen. De in 1957 door PvdA-minister Suurhoff - niet door Drees - geïntroduceerde uitkering voor alle ouderen dient achter te blijven bij de stijging van de CAO-lonen, en de AOW-gerechtigde leeftijd moet geleidelijk worden opgetrokken tot 67 jaar. Bovendien moeten ouderen volgens De Kam en Nypels AOW-premie gaan betalen over hun inkomsten boven de AOW, zodat er een reservefonds tot stand komt voor de AOW-uitkeringen vanaf het jaar 2010.
De kosten van de toenemende vergrijzing zijn de afgelopen jaren hoog op de politieke agenda gekomen. Volgens de somberste prognoses zullen de AOW-premie en de uitgaven voor gezondheidszorg en bejaardenzorg de komende decennia zelfs verdubbelen. Dat levert tevens een nieuw argument om matiging van overheidsuitgaven te rechtvaardigen. Als we het financieringstekort tot 1,5 procent verlagen, nemen de renteuitgaven af en houden we meer geld over voor de toenemende vergrijzingsdruk, schreef minister Zalm bijvoorbeeld in de Miljoenennota 1996. En CDA-econoom Verbon kritiseerde onlangs het Centraal Planbureau, omdat dit bij de doorrekening van de verkiezingsprogramma's niet gezien had dat het financieringstekort bij de PvdA tot boven de twee procent kan stijgen, en dat is in het licht van de vergrijzing 'onverantwoord hoog'.
Paniekverhalen over in de toekomst onbetaalbare pensioenen zijn niet alleen in ons land te horen. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) schrijft in haar in 1996 verschenen studie Ageing in OECD Countries: A Critical Policy Challenge dat toekomstige demografische ontwikkelingen fundamentele uitdagingen stellen aan het fiscale, economische en sociale beleid van de rijke landen in de wereld. Voor de pensioenen zal een nieuwe balans gevonden moeten worden tussen individuele en collectieve verantwoordelijkheden. Twee jaar daarvoor was de Wereldbank in haar ruim vierhonderd pagina's dikke rapport Averting the Old Age Crisis al op de proppen gekomen met een overdonderende hoeveelheid cijfers over wereldwijde demografische ontwikkelingen. Volgens het voorgestelde 'cappucino-model' dienen overheden in het belang van een gezonde ontwikkeling van de economie slechts te zorgen voor een minimaal pensioen - zo'n twintig procent van het gemiddelde loon - om verarming van ouderen te voorkomen. Voor melk in de koffie moeten mensen zelf zorgen, met verplichte premiebetalingen aan door de private sector gerunde spaarsystemen, en wie ook nog cacao op de geklopte melk wil, moet zich met individuele pensioenregelingen extra bijverzekeren.
Met dit pleidooi heeft de Wereldbank zich tot spreekbuis gemaakt van de neoliberale agenda voor de hervorming van pensioenstelsels. In het gepropageerde model wordt de rol van overheden in alle landen verder teruggedrongen. De pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen krijgen een groter gewicht, zodat de markt de belangrijkste organisator wordt van het inkomen van ouderen. Volgens de Wereldbank zijn zulke hervormingen uiteindelijk goed voor zowel de ouderen als voor de ontwikkeling van de economie. Daarvoor wordt dan wel het uitgangspunt verlaten dat oudedagsvoorzieningen een vorm van solidariteit zijn tussen jong en oud, ten gunste van werklozen en laagbetaalden. Demografische ontwikkelingen worden zo als alibi gebruikt om vormen van solidariteit af te breken en meer ruimte te scheppen voor de markt en financiële instellingen.

DEMOGRAFISCHE argumenten spelen ook in het Nederlandse debat over de oudedagvoorzieningen een grote rol. Het CDA verloor vier jaar geleden bij de parlementsverkiezingen veel stemmen van ouderen, omdat de AOW-uitkeringen al jaren achterbleven bij de ontwikkeling van de lonen, en partijeconomen openlijk twijfelden aan de toekomstige houdbaarheid van deze oudedagvoorziening. De entree van het Algemeen Ouderen Verbond (AOV) met zeven zetels in de Kamer schudde ook de andere partijen wakker. De ontwikkeling naar een 'zilveren samenleving' werd een belangrijk politiek item. Politici van alle gezindten hebben sindsdien de mond vol over de naoorlogse babyboom-generatie, die vanaf 2010 voor zichzelf een fatsoenlijke AOW-uitkering verwacht, en over toekomstige generaties die niet willen opdraaien voor de kosten van de vergrijzing. Volgens berekeningen van het Centraal Bureau voor de Statistiek stijgt de 'grijze druk' - die wordt gedefinieerd als het aantal 65-plussers in procenten van het aantal 15- tot 64-jarigen - van 19,3 procent in 1995 via 22,1 procent in 2010 en 34,8 procent in 2030 tot 38,2 procent in 2040. Dat zou dus een verdubbeling betekenen in 45 jaar, waarna overigens weer een daling wordt verwacht tot 33 procent in 2060.
Dergelijke prognoses hebben een hoog sciencefiction-gehalte, want demografische ontwikkelingen zijn geen 35 of 45 jaar vooruit te voorspellen, laat staan 65 jaar. Dat het aantal ouderen de komende decennia absoluut en relatief sterk groeit staat buiten kijf, simpelweg omdat mensen steeds langer leven. De aanspraken op AOW-uitkeringen zullen als gevolg van de ontgroening toenemen, evenals de vraag van ouderen naar gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening. Extra uitgaven zullen dus nodig zijn, maar daar staat tegenover dat de afhankelijke bevolking van 0 tot 14 jaar in aantal afneemt. Aan het grootbrengen en opleiden van kinderen zal minder geld besteed hoeven worden. Omdat kinderen veel minder zouden kosten dan ouderen wijst de Wereldbank in Averting the Old Age Crisis zo'n verschuiving van middelen tussen generaties als onvoldoende van de hand.
Ten onrechte, meent Pierre Concialdi, onderzoeker bij het Institut de Recherches Economiques et Sociales in Parijs. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat de gemiddelde jaarlijkse uitgaven voor een kind niet meer dan tien procent lager zijn dan voor een oudere. Wie een reëel beeld wil geven van de kosten, moet dus niet uitsluitend kijken naar de groei van het aantal 65-plussers in verhouding tot de economisch actieve bevolking van 15 tot 64 jaar, maar ook naar de afname van het aantal 0- tot 14-jarigen. Zo bezien wordt de verhouding tussen het economisch actieve deel van de bevolking en de rest ineens een stuk minder dramatisch. In Nederland en in andere EU-lidstaten zal de extra financiële druk als gevolg van demografische ontwikkelingen in de jaren 1995 tot 2020 gemiddeld meer dan gehalveerd worden, zo berekent Concialdi op basis van gegevens van Eurostat.

IN BELEIDSDISCUSSIES worden dit soort relativeringen meestal niet gemaakt. Tijdens de nu bijna afgelopen kabinetsperiode is zelfs een speciaal spaarfonds in het leven geroepen om AOW-uitkeringen in de volgende eeuw te financieren en de AOW-premie niet boven de vijftien procent te laten stijgen. In dit fonds is vorig jaar 750 miljoen gulden gestort, terwijl voor dit jaar 1,5 miljard is gereserveerd. Daar komt nog veel meer bij, want de regering wil ook een deel van de belastingmeevallers in de AOW-pot storten. Dat is aantrekkelijk zolang met stortingen in het fonds eigen staatsleningen opgekocht worden, want zo'n vestzak-broekzakoperatie telt volgens de normen voor de Economische en Monetaire Unie (EMU) mee als verlaging van de staatsschuld. Belastingmeevallers kunnen door die afspraak tegelijkertijd voor schuldreductie én voor fondsvorming worden benut. Als alles volgens plan verloopt, zal eind dit jaar al ruim vijf miljard voor toekomstige AOW-uitkeringen opzijgelegd zijn, terwijl verder jaarlijks een nieuwe - geleidelijk oplopende - som wordt bijgestort. Als de economische groei de komende jaren meer dan twee procent bedraagt, willen de vier grote partijen bovendien een deel van de dan te genereren extra belastinginkomsten in het spaarfonds stoppen.
Vergrijzend Nederland hoeft zich geen zorgen meer te maken over de toekomst, lijkt de geruststellende boodschap uit politiek Den Haag. Maar ook het nu ingestelde AOW-fonds garandeert niet dat de koopkracht van AOW'ers de komende jaren gelijk oploopt met die van de rest van de bevolking. Volgens Harry van Dalen, econoom bij het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut, is de AOW voor de meeste pensioengerechtigde huishoudens, met name voor alleenstaande vrouwen, nog steeds de belangrijkste bron van inkomsten. Alle partijen spreken zich in hun verkiezingsprogramma's uit voor een 'welvaartsvaste AOW', maar Van Dalen noemt die belofte in de Volkskrant 'een fata morgana'. Zolang de in 1991 door Bert de Vries (CDA) en Elske ter Veld (PvdA) bedachte Wet Koppeling met Afwijkingsmogelijkheden (WKA) van kracht blijft, kan elk moment van volledige koppeling worden afgeweken, zoals de afgelopen vijftien jaar veelvuldig is gebleken. Bovendien is de AOW hoogstens gekoppeld aan de gemiddelde stijging van de CAO-lonen; ouderen profiteren daardoor niet van incidentele loonsverhogingen, gemiddeld toch al gauw een half procent per jaar. Daarmee wordt de afstand tussen lonen en AOW elk jaar sowieso een klein stukje groter.

OVER HET PLAN voor het AOW-fonds schreef Trouw in een commentaar: 'Geld in een fonds stoppen is een onproductieve bezigheid.' Ook PvdA'er Wöltgens liet in de Eerste Kamer merken dat hij zijn klassieken kende toen hij het spaarfonds bekritiseerde. Keynes schreef al voor de Tweede Wereldoorlog dat veel sparen voor elk individu afzonderlijk rationeel is, maar voor een samenleving als geheel niet. Besparingen of bezuinigingen voor pensioenen of de AOW gaan namelijk ten koste van de bestedingen en remmen daardoor de economische groei en ontwikkeling van de werkgelegenheid af. Het gevolg is dat de oudedagsvoorzieningen in de toekomst zullen drukken op een kleiner nationaal inkomen, tenzij de toename van besparingen zou leiden tot meer investeringen. In Een nieuwe gouden eeuw, een essay over de demografische en economische oorzaken van immigratie, wijst econoom Ed Lof erop dat daar geen sprake van is: 'Voor Nederland geldt dat de totale besparingen de investeringen al jarenlang overtreffen met ongeveer vier procent van het nationaal inkomen, waardoor de feitelijke groei systematisch achterblijft bij de potentiële groei.' Lof noemt de instelling van een AOW-fonds om de kosten van de vergrijzing te drukken dan ook 'misplaatst', aangezien daardoor 'de vergrijzing ook het nationaal inkomen zelf - het "draagvlak" voor die kosten - aantast'.
Behalve een discutabel antwoord op een overschat probleem is het AOW-fonds ook nog eens een reactie op een ontwikkeling die door de politiek zelf gecreëerd is. De sterke stijging van de AOW-premie, die de directe aanleiding is voor de instelling van het spaarfonds, is namelijk te danken aan de belastingherziening van 1990. Door de toenmalige operatie-Oort moest de AOW-premie van de ene op de andere dag over een veel geringer inkomensbestanddeel geheven worden. In 1989 was 11,6 procent premie nog voldoende, omdat over de eerste 65.900 gulden inkomen premie werd betaald. In 1990 was alleen nog de eerste schijf van 42.000 gulden belast, waardoor de kostendekkende premie op ruim vijftien procent kwam. Als de premiegrondslag gelijk zou zijn gebleven en de inflatiecorrectie op de eerste schijf elk jaar was toegepast, zou de premie nu lager zijn. 'De operatie-Oort blokkeerde zo voorgoed een oplossing voor het AOW-vraagstuk die in 1989 nog altijd denkbaar was: helemaal niets veranderen aan de AOW', concludeerde historicus Willem Velema dan ook in HP/De Tijd.
In de Macro Economische Verkenning 1997 rekent het Centraal Planbureau voor dat de kosten van de AOW als percentage van het nationaal inkomen zelfs door een verdubbeling van het aantal ouderen bij lange niet zullen verdubbelen. En Jan Kun van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds rekende onlangs op een seminar voor dat de kosten van de AOW, uitgaande van een stijging van de productiviteit met twee procent per jaar, slechts zullen oplopen van 5,5 procent van het Bruto Binnenlands Product nu tot 7,5 procent van het BBP in de volgende eeuw. Dat is geen toename om wakker van te liggen, en de betaalbaarheid van de vergrijzing wordt dan gewoon een kwestie van politieke keuzes. Zelfs als we afzien van de lagere uitgaven voor het geringer aantal kinderen, blijkt de gevreesde vergrijzingstijdbom niet meer dan een nat klappertje te zijn.

quote:

ONBETAALBAARHEID ONTZENUWD

Tegenover iedere 100 actieven in onze samenleving stonden er in 1997 152 niet-actieven. En van deze 152 waren er slechts 34 boven de 64 jaar. De conclusie is dat een relatief kleine groep actieven zorgt voor een relatief grote groep inactieven. De angst dat het aantal actieven in de toekomst te klein is om de kost te verdienen en de angst dat het aantal bejaarden te groot is om voor te zorgen wordt alleen al ontzenuwd door de grote arbeidsreserve. Bovendien is het aantal actieven in de leeftijd van 50 tot 65 jarigen relatief klein. Met name in de groep mensen van 60 tot 65 jaar heeft slechts 11% een betaalde baan.

U zag al eerder dat 41% van de bevolking in 1997 actief was, d.w.z. een betaalde baan had van minimaal 12 uur per week. Deze 41% blijkt heel wel in staat om voor de hele bevolking een zeer goed bestaansniveau te verwezenlijken. De Stichting heeft de situatie voor 2040 berekend en daarbij gebruik gemaakt van het simulatieprogramma POPTRAIN van het NIDI (Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut).

De te verwachten bevolkingssamenstelling is te berekenen aan de hand van het aantal geboorten per vrouw, het migratiesaldo en de levensverwachting. De Stichting is uitgegaan van een scenario met een forse vergrijzing: 1,3 kind per vrouw en een migratiesaldo van nul.

In dit scenario zal het percentage ouderen (65+) geleidelijk toenemen van 14% nu tot een maximum van 32% in 2040. De bevolking van Nederland daalt dan in aantal van bijna 15,6 miljoen nu naar 13,2 miljoen in 2040. Daarna zal, bij een verdergaande bevolkingsdaling, het percentage ouderen geleidelijk weer afnemen. Zie voor de samenstelling van de bevolking naar leeftijdsgroepen in 1997 en in 2040 tabel 1.

Een andere uitkomst van dit scenario met de laagste geboortencijfers (dus de minste jongeren) was dat in 2040 eveneens 41%, de actieven, voor de hele bevolking kan zorgen, net als nu. Het aantal ouderen is dan weliswaar toegenomen, maar het percentage inactieven is gedaald van 22% in 1997 naar 12% in 2040. Zie tabel 2.

Resultaat: lagere uitkeringen en een hogere opbrengst van AOW-premies. Doordat de verschuiving van de leeftijdsopbouw een geleidelijk proces is, heeft onze samenleving alle tijd om door scholing op de veranderende omstandigheden in te spelen. In deze berekeningen is met enkele factoren die de betaalbaarheid van de voorzieningen verder kunnen verbeteren nog niet eens rekening gehouden. Gedacht wordt aan arbeidsbesparende ontwikkelingen waardoor men met minder dan 41% werkenden hetzelfde resultaat bereikt.

quote:

Op dinsdag 21 september 2004 20:38 schreef RichardQuest het volgende:

[..]

http://www.groene.nl/1998/16/rw_vergrijzing.html

En: http://www.tienmiljoen.nl/Ned/vergrijzing.htm

quote:

Op vrijdag 24 september 2004 23:28 schreef Puta het volgende:

[..]

Leuk zeg, cijfers van de club van 10 miljoen en de Groene! .

Weet je wel wat voor club dat is?
Fascistencijfers en anarchisten gebruiken om je gelijk te halen??????


http://www.gebladerte.nl/10828f50.htm

quote:

Op vrijdag 24 september 2004 23:28 schreef Puta het volgende:
Leuk zeg, cijfers van de club van 10 miljoen en de Groene! .

Weet je wel wat voor club dat is?
Fascistencijfers en anarchisten gebruiken om je gelijk te halen??????


http://www.gebladerte.nl/10828f50.htm

quote:

Zorgen om babyboomers

TON DAMEN

AMSTERDAM - De babyboomgeneratie zou wel eens veel eerder met pensioen kunnen gaan dan wordt verwacht. De financiële gevolgen daarvan zullen de Nederlandse economie in 2006 ongekend hard treffen. Dit zegt Kees van Dijkhuizen, thesaurier-generaal van het ministerie van Financiën.

Het kabinet houdt er rekening mee dat de groep burgers die vlak na de Tweede Wereldoorlog werd geboren, in 2010 ophoudt met werken. Dan worden ze 65 jaar. Maar volgens Van Dijkhuizen, die deze week in Den Haag sprak voor een gezelschap bankiers, gaat het leeuwendeel veel eerder van de oude dag genieten.

De gevolgen zijn gigantisch, zegt Van Dijkhuizen. ''Het betekent een grote uitstoot van werknemers, waardoor de arbeidsparticipatie daalt, en een grotere druk op de voorzieningen.''

Het kabinet neemt op dit moment maatregelen om Nederland door een economisch dal te slepen. Volgens Van Dijkhuizen zijn die ingrepen bittere noodzaak, maar blijft het uiteindelijke succes afhankelijk van de babyboomers.

''Als iedereen voor zijn 61ste het werk neerlegt, krijgen we al in 2006 met de problemen te maken,'' zegt Van Dijkhuizen. De groep is dan niet meer voor de arbeidsmarkt beschikbaar en betaalt dus ook geen premies meer.

''Maar,'' waarschuwt Van Dijkhuizen, de babyboomers gaan dan ook meer spaargeld opnemen. Misschien gaan ze hun dure huizen verkopen om een kleiner appartement terug te kopen. Verkopen ze hun aandelen? Niemand weet het. Het enige wat we weten is dat de groep vanaf 2010 zijn AOW krijgt.'

Boven op de onzekerheid over de pensionering van de naoorlogse generatie komen volgens Van Dijkhuizen nog drie hoofdproblemen. De algehele vergrijzing slaat toe. In 1950 was iets meer dan tien procent van de bevolking ouder dan 55 jaar. In 2010 is dat bijna dertig procent en rond 2050 komt het uit op ruim vijftig procent.

Vlak na zijn benoeming tot topambtenaar van Financiën in 1999 stelde Van Dijkhuizen dat de vergrijzing alleen betaald kan worden als de staatsschuld (in 2000 vijfhonderd miljard gulden) wordt afgelost.

Het jaarlijkse tekort op de begroting was in 2000 voor het eerst sinds de jaren vijftig omgeslagen in een overschot. Het lek was gedicht, en Van Dijkhuizen begon zich af te vragen hoe het schip vol water kon worden leeggehoosd. Dat zou op termijn vijftien miljard euro rentelasten kunnen schelen, wat de stijging van de kosten van de vergrijzing zou kunnen compenseren.

Maar het overschot van 2,2 procent van het inkomen medio 2000 sloeg tóch weer om in tekort van rond de drie procent voor de jaren 2003, 2004 en 2005, wat meteen het tweede probleem vormt.

Obstakel nummer drie is de zwakke economische uitgangspositie, te wijten aan de hoge arbeidskosten en het geringe aantal mensen dat werkt. De kosten van arbeid stegen sinds 1997 in Nederland met vijftien procent, in de VS met vier procent, terwijl ze in concurrerende landen met een procent of vijf daalden.

''De problemen lijken immens,'' aldus Van Dijkhuizen. Ze zijn te vergelijken met de situatie waar het eerste kabinet-Lubbers in de jaren tachtig voor stond.

''Maar Lubbers kwam er ook uit,'' aldus Van Dijkhuizen. ''De lonen moeten laag blijven, we moeten langer en harder werken en we moeten tot hogere leeftijd doorwerken.''

© Het Parool, 24-09-2004
http://www.parool.nl/nieuws/2004/SEP/24/eco1.html

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 09:31 schreef Gia het volgende:
Ik vind dat de AOW zoals die nu is, langzaam omgezet moet worden in een verzekering voor jezelf. Dus niet premie betalen voor alle oudjes, maar premie betalen voor jezelf.
Mensen die niet werken, dus bijvoorbeeld in de bijstand zitten, zullen deze premie ook moeten betalen willen ze recht hebben op een oudedagsuitkering.
Andere mogelijkheid is natuurlijk om het verzekerde bedrag variabel te maken. Mensen kiezen zelf voor hoeveel ze zich willen verzekeren en betalen afhankelijk daarvan een premie. Iemand die zich niet verzekert blijft in de bijstand. En dat mag dan ook een absoluut minimum zijn.

Aangezien je alleen voor jezelf premie hoeft te betalen, hoeft die niet zo hoog te zijn als die tegenwoordig is, dus is er ook altijd de mogelijkheid om ook premie te betalen voor je partner indien die zelf niet werkt. Of er komt een systeem waarbij de partner een weduwe-uitkering ontvangt indien de partner overleden is, zoals dat nu ook is/was. Maar ook particulier verzekert dan.

Lijkt mij beter. Maar moet langzaam ingevoerd worden, omdat de mensen die nu 50 zijn de benodigde inleg niet meer kunnen opbrengen in die 15 jaar.

quote:

Op vrijdag 24 september 2004 23:28 schreef Puta het volgende:

[..]

Leuk zeg, cijfers van de club van 10 miljoen en de Groene! .

Weet je wel wat voor club dat is?
Fascistencijfers en anarchisten gebruiken om je gelijk te halen??????


http://www.gebladerte.nl/10828f50.htm

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 10:13 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

Vind ik niet. Wat mij betreft is het huidige systeem best in orde. Ik vind het niet meer dan normaal dat iedereen samen zorg draagt voor een basis inkomen dat voor iedere gepensioneerde hetzelfde is. Als je dit niet doet zul je zien dat sommige mensen het gewoon niet zullen redden wanneer ze met pensioen kunnen. Omdat ze via hun werkgever simpelweg te weinig pensioen opbouwen (denk aan schoonmakers en glazenwassers bv) om van in leven te blijven. Geld voor een particuliere levensverzekering is er ook niet.

Dan kun je zeggen 'klop maar bij je familie aan' maar dat slaat nergens op natuurlijk. Er is niets mis met een beetje solidariteit en wat mij betreft is het samen zorgen voor ouderen dusdanig belangrijk dat je een dergelijk systeem koste wat kost in stand moet houden. Afbouwen is te makkelijk, er zullen ongetwijfeld andere manieren zijn.

quote:

Op dinsdag 21 september 2004 20:38 schreef RichardQuest het volgende:
http://www.groene.nl/1998/16/rw_vergrijzing.html

En: http://www.tienmiljoen.nl/Ned/vergrijzing.htm

En: http://www.tienmiljoen.nl/Ned/vergrijzing.htm

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 12:20 schreef Hedgehog het volgende:

[..]

Deze artikelen vallen echt in de categorie "meest waardeloze artikelen" die ik dit jaar gelezen heb. Mij god, zo kan ik ook alles ombuigen, relaties leggen die er niet zijn, getallen noemen die geen relevatie hebben maar wel interresant staan zodat men denkt: "hij moet wel gelijk hebben."

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 12:20 schreef Hedgehog het volgende:

[..]

Deze artikelen vallen echt in de categorie "meest waardeloze artikelen" die ik dit jaar gelezen heb. Mij god, zo kan ik ook alles ombuigen, relaties leggen die er niet zijn, getallen noemen die geen relevatie hebben maar wel interresant staan zodat men denkt: "hij moet wel gelijk hebben."

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 12:25 schreef Gia het volgende:
Als je nagaat dat een werkende 17,9 procent van zijn loon aan AOW premie moet betalen! Reken eens uit hoeveel dat per jaar is. Leg dat eens heel je werkende bestaan in een pensioenfonds.

Reken maar dat je een goede oude dag hebt.

Nu niet, je betaald zo'n 4000 euro per jaar en mag straks rekenen op zo'n 600 euro per persoon of zo.

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 13:14 schreef bruut het volgende:

[..]

Niemand betaalt 17.9% van zijn/haar loon aan AOW-premie, zelfs arme mensen niet. Ten eerste is er eenheffingskorting, waardoor je over het eerste stuk niks betaalt. Daarnaast gaat de AOW-premie slechts over de eerste en tweede schijf, dus mensen met modaal of meer betalen procentueel veel minder.

En heel praktisch gesproken, van het huidige systeem kunnen we niet in korte tijd af. De 65+-ers kunnen hun pensioen nu niet meer op een andere manier opbouwen. Schaf je de AOW af, dan komt een hele grote groep rechtstreeks in de bijstand en dat helpt dus ook niks.

Zelfs van mensen van een jaar of 50 kan je met goed fatsoen niet vragen om nog even snel te sparen zodat ze zichzelf kunnen bedruipen na hun 65e. Zeker omdat die mensen al wel een jaar of 20/30 premie voor anderen betaald hebben.

En zelfs het gedeetelijk invoeren voor mensen die nu 18 zijn/de arbeidsmarkt opkomen gaat problemen opleveren. Over 20 jaar moet op die manier de mensen van 38-65 de kosten van de grote grijze golf opbrengen (iemand moet het doen niet waar?) Dat versmalt dus de grondslag en legt de rekening bij een heel beperkte groep.

quote:

(De kosten voor de AOW worden gedekt door een premie van 17,9 procent die elke werkende Nederlander over zijn inkomen betaalt en worden gedekt door een rijksbijdrage).

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 12:19 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik zeg ook niet dat ze bij de familie aan moeten kloppen, maar dan gewoon in de bijstand blijven.
Een werkende kan van de premie die hij nu voor de AOW betaalt zichzelf flink verzekeren voor zijn oude dag. Beter dan wat hij nu aan AOW mag vooruitzien.

quote:

Op zaterdag 25 september 2004 13:21 schreef Gia het volgende:
http://www.svb.nl/nl/kennisbank/persberichten/Juninota_2003.jsp
Volgens mij staat daar toch echt dat een werkende 17,9 procent aowpremie betaalt over zijn inkomen.
Maar misschien lees ik het wel verkeerd.

quote:

Op maandag 4 oktober 2004 21:27 schreef gtotep het volgende:
leuk het huidige pensioenstelsel.
je hebt een baan op minimumloon niveau en betaald premie voor je pensioen.
het pensioen is 70% van je laatste loon.
de AOW is meer dan 70% van het minimumloon, dus je betaald pensioenpremie voor de veelverdiener.