De kunst van het loslaten van een ex deel 13

Topic Titel even aangepast. En meteen een mooie gelegenheid om iedereen sterkte te wensen.

Ehm.. denk aan de vervelende dingen van haar kant. En dat het maar beter is dat ze weg is.

Vandaag mis ik hem echt heel erg......heb slecht nieuws van school gehoord en zou het liefst nu in zijn armen uithuilen...............maar ja, die armen zijn er niet meer..........

Gewoon er niet meer aan denken...

Let bygones be bygones ...

Vandaag een hele slechte ochtend gehad... Uren huilend door het huis gelopen als een zombie...

Daarna in de stad een bak koffie gedronken en nu gaat het eigenlijk weer relatief goed. Vandaag is mijn vaste vrije dag; morgen voor het eerst weer werken. Dat zal aan de ene kant zwaar zijn (heb heel wat uit te leggen) maar aan de andere kant misschien ook goed. Hier in huis word ik alleen maar gek.

Morgen 'mag' ik van mezelf ook weer contact met haar opnemen. Ben benieuwd of zij nu meer duidelijkheid heeft...

Ohja en vanavond afgesproken met twee vriendinnen.. voor de afleiding. Donderdag ben ik gvd ook nog jarig en krijg ik mijn vader en mijn broer+vriendin over de vloer.. die het dus nog niet weten.. Ik zie er best wel tegenop!!

Jo79, jij heel veel sterkte. Ik mis die armen om in uit te huilen ook zo ontzettend!! Is er niet een vriendin bij wie je terecht kan? Of je ouders?

Verder wens ik iedereen veel sterkte!

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:32 schreef Stevie_ het volgende:

Me eetlust is wel aan het dalen trouwens...eet smorgens niet omdat ik totaal geen zin heb, en heb aan weinig al genoeg. Gaat verder wel goed...ze spookt wel de hele dag in me hoofd rond...maja.

Stevie, dat heb ik exact hetzelfde, en ik verbaas me er nogal over... Ik heb altijd goed gegeten, hoe slecht het ook met me ging. Maar ik ontbijt nu ook amper en neem maar kleine porties van alles... Heb gewoon totaal geen honger... Echt, dat heb ik nog nooit meegemaakt!

Het ging op zich al een stuk beter met me........door het contact met hem had ik meer rust in mijn lijf enzo. Maar ja, dan krijg je behoorlijk kutnieuws en dan wil je toch gewoon dat hij er voor je is en je troost. Tis gewoon even een behoorlijke terugslag...........En de ene vriendin is werken, andere op school, andere weer net twee weken op vakantie. Schiet allemaal niet op..................En ik had net zo een tof weekend achter de rug. Soms is het net alsof ik niet gelukkig mag zijn.......

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:36 schreef Nepenthe80 het volgende:
Ohja en vanavond afgesproken met twee vriendinnen.. voor de afleiding. Donderdag ben ik gvd ook nog jarig en krijg ik mijn vader en mijn broer+vriendin over de vloer.. die het dus nog niet weten.. Ik zie er best wel tegenop!!

Kan je het ze dan beter niet even van te voren vertellen?
Het gevoel blijft, maar ik had zeker in het begin dat ik dat niet eens hardop kon zeggen zonder tranen in mijn ogen te krijgen, dus dan is het mss wel een ideetje om ervoor te zorgen dat je dat iig niet dan hoeft te doen?

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:42 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Kan je het ze dan beter niet even van te voren vertellen?
Het gevoel blijft, maar ik had zeker in het begin dat ik dat niet eens hardop kon zeggen zonder tranen in mijn ogen te krijgen, dus dan is het mss wel een ideetje om ervoor te zorgen dat je dat iig niet dan hoeft te doen?

Ja dat is misschien wel verstandig... Ik heb zelf het gevoel, aan hoe meer mensen ik het vertel, hoe definitiever het wordt... En al die gesprekken om 'het te vertellen' vind ik zo moeilijk!! Mijn vader en broertje zijn allebei absoluut geen praatmensen of gevoelsmensen, dat maakt het voor mij veel moeilijker om het te vertellen op de een of andere manier. Vallen er van die vervelende stiltes enzo.. omdat zij ook niet weten wat ze ermee aan moeten... Ik ga dan ook huilen enzo, en dan voel ik me helemaal ongemakkelijk en eenzaam...

Ik denk dat ik morgen even afwacht.. kijken hoe het gesprek met haar gaat.. en dan toch maar mijn vader en broer bellen.

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:48 schreef Nepenthe80 het volgende:

[..]

Ja dat is misschien wel verstandig... Ik heb zelf het gevoel, aan hoe meer mensen ik het vertel, hoe definitiever het wordt... En al die gesprekken om 'het te vertellen' vind ik zo moeilijk!! Mijn vader en broertje zijn allebei absoluut geen praatmensen of gevoelsmensen, dat maakt het voor mij veel moeilijker om het te vertellen op de een of andere manier. Vallen er van die vervelende stiltes enzo.. omdat zij ook niet weten wat ze ermee aan moeten... Ik ga dan ook huilen enzo, en dan voel ik me helemaal ongemakkelijk en eenzaam...

Ik denk dat ik morgen even afwacht.. kijken hoe het gesprek met haar gaat.. en dan toch maar mijn vader en broer bellen.

Ja precies. Dat bedoelde ik eigenlijk, dat het een hele ongemakkelijke situatie wordt. Dus dan mss beter over de telefoon oid. Of mss wel even zo onpersoonlijk om je broertje bijvoorbeeld te mailen met 'Het is uit, ik heb het er best heel moeilijk mee, vandaar even zo in een maitje, maar dan weet je er iig van.'

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:41 schreef Jo79 het volgende:
Het ging op zich al een stuk beter met me........door het contact met hem had ik meer rust in mijn lijf enzo. Maar ja, dan krijg je behoorlijk kutnieuws en dan wil je toch gewoon dat hij er voor je is en je troost. Tis gewoon even een behoorlijke terugslag...........En de ene vriendin is werken, andere op school, andere weer net twee weken op vakantie. Schiet allemaal niet op..................En ik had net zo een tof weekend achter de rug. Soms is het net alsof ik niet gelukkig mag zijn.......

Troost je met de gedachte dat je echt niet de enige bent die van up in down vliegt en soms andersom. Ik ben blij dat ik er niet echt mee zit dat het uit is met mijn exvriendin. Supertoffe meid, maar het werkte gewoon niet. Toen ze me afgelopen vrijdag vertelde dat ze inmiddels (begin mei ging het uit)iemand anders had, zat ik daar ook niet echt mee. Ik gun het haar ook van harte. Ik heb ook meteen vanaf het begin dat het uit was gezegd dat ze gewoon iemand moest hebben met meer haar interesses en belevingswereld en kan niet anders dan blij zijn dat ze die iemand gevonden heeft.

Leuk is natuurlijk anders, omdat het toch een deel van jou is ofzo. Maar echt een probleem vind ik het niet, het is dan wel vervelend even om alleen op je kamer te zitten op zo'n moment. Daarna ging ik met vrienden uit en dat was weer supergezellig dus ach ik zat er niet zo mee. Wel is het minder dat zij via via iemand leerde kennen binnen enkele weken en dat het meteen klikte. Ik ontmoet veel en veel meer mensen en praat ermee en er gebeurt verrekt weinig. En degene die ik dan wel zou willen doet nogal vaag en afwerend (om wat privé-issues enzo...het heeft wel een reden), maar ja ...such is life _{en die shit- Murhpy volgt me}

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:51 schreef Brighteyes het volgende:

[..]
Of mss wel even zo onpersoonlijk om je broertje bijvoorbeeld te mailen met 'Het is uit, ik heb het er best heel moeilijk mee, vandaar even zo in een maitje, maar dan weet je er iig van.'

Mijn broertje heeft geen emailadres
En mijn vader ook niet
Maar goed, dan moet ik maar even bellen... Mijn moeder had ook al aangeboden om ze te bellen, maar dat vind ik dan weer helemaal zo stom.. dan doe ik het liever zelf.

Wel lief van je moeder. Bel anders eerst de een, en als je het echt klote vindt kan je altijd nog vragen of je moeder de ander wil bellen. Of aan degene aan wie je het net verteld hebt. (Snap je me nog? )

Je hebt gelijk Brighteyes.. Ach, zo erg is het allemaal ook weer niet. Het zijn tenslotte mijn vader en mijn broer, die horen het wel te weten en die zullen ook heus wel lief voor me zijn.

Maar een leuke verjaardag gaat het niet worden iig.

Nee, dat kan ik me voorstellen Nepenthe80...

Ik maak het eigenlijk mee van de andere kant. Ik ken mijn ex nu 4 jaar, waarvan we ongeveer 1,5 jaar een relatie hebben gehad. De eerste twee jaar was ik verliefd, hield heel veel van hem, kreeg dat misselijke gevoel bij het idee hem te verliezen, je kent het wel. Maar geleidelijk aan ook door een aantal flinke ruzies en incidenten met veel ellende en geweld, zijn al die gevoelens van mijn kant verdwenen. Bij hem echter zijn de gevoelens alleen maar versterkt. Ik ben de enige vrouw voor hem en hij hoeft niemand anders. Helaas is het idee dat we ooit samen zullen zijn niet meer uit zijn systeem te verwijderen. Ik heb hem al zo vaak verteld dat het niks wordt. En dan vraagt hij om een 'reden'. Maar ik kan hem niks vertellen behalve het feit dat ik niks met hem wil. Wat is dé reden? Ik heb geen idee. Maar hij is niet de man waarmee ik de toekomst wil delen.
Helaas denk ik niet dat ik hem dat aan zijn verstand kan brengen en dat is erg vervelend want hij is wel iemand die net een pitbull is en niet voor terugschikt om nogal onorthodoxe methoden te gebruiken om me duidelijk te maken dat ik 'fout' zit.

quote:

Op maandag 13 september 2004 12:58 schreef Nepenthe80 het volgende:
Maar een leuke verjaardag gaat het niet worden iig.

Probeer er het beste van te maken. Ik werd 25 en vlak daarvoor was het uit gegaan. Moet dan toch een soort van bijzonder zijn zo 25 worden. Nou..................vond er niks aan. Het was helemaal niet zoals ik me had voorgesteld......Had me het liefste de hele dag opgesloten in mijn kamer...............Gelukkig was het stappen daarna wel redelijk leuk en kon ik hem een beetje vergeten........

quote:

Op maandag 13 september 2004 13:03 schreef Aventura het volgende:
Ik maak het eigenlijk mee van de andere kant. Ik ken mijn ex nu 4 jaar, waarvan we ongeveer 1,5 jaar een relatie hebben gehad. De eerste twee jaar was ik verliefd, hield heel veel van hem, kreeg dat misselijke gevoel bij het idee hem te verliezen, je kent het wel. Maar geleidelijk aan ook door een aantal flinke ruzies en incidenten met veel ellende en geweld, zijn al die gevoelens van mijn kant verdwenen. Bij hem echter zijn de gevoelens alleen maar versterkt. Ik ben de enige vrouw voor hem en hij hoeft niemand anders. Helaas is het idee dat we ooit samen zullen zijn niet meer uit zijn systeem te verwijderen. Ik heb hem al zo vaak verteld dat het niks wordt. En dan vraagt hij om een 'reden'. Maar ik kan hem niks vertellen behalve het feit dat ik niks met hem wil. Wat is dé reden? Ik heb geen idee. Maar hij is niet de man waarmee ik de toekomst wil delen.
Helaas denk ik niet dat ik hem dat aan zijn verstand kan brengen en dat is erg vervelend want hij is wel iemand die net een pitbull is en niet voor terugschikt om nogal onorthodoxe methoden te gebruiken om me duidelijk te maken dat ik 'fout' zit.

Klinkt niet als een fijn figuur. Hoop dat hij niet al te onorthodxe dingen gaat doen. Sterkte ermee....

quote:

Op maandag 13 september 2004 13:07 schreef Jo79 het volgende:

[..]

Klinkt niet als een fijn figuur. Hoop dat hij niet al te onorthodxe dingen gaat doen. Sterkte ermee....

Nee, ik ook niet. Ik denk dat sommige mensen het niet kunnen accepteren dat iemand écht niet meer van ze houdt/met ze verder wil. Of nee, niet alleen niet accepteren maar het ook gewoon niet geloven. En er dus alles aan doen om jou ervan te overtuigen dat je het nog wel wilt.

quote:

Op maandag 13 september 2004 13:03 schreef Jo79 het volgende:

[..]

Probeer er het beste van te maken. Ik werd 25 en vlak daarvoor was het uit gegaan. Moet dan toch een soort van bijzonder zijn zo 25 worden. Nou..................vond er niks aan. Het was helemaal niet zoals ik me had voorgesteld......Had me het liefste de hele dag opgesloten in mijn kamer...............Gelukkig was het stappen daarna wel redelijk leuk en kon ik hem een beetje vergeten........

Ik word volgend jaar 25... Hopelijk ben ik tegen die tijd wel flink in de mood om te feesten!!