De kunst van het loslaten van een ex deel 12

quote:

Op vrijdag 30 juli 2004 09:26 schreef Jumparound het volgende:
Deel 12 alweer :')
[..]

Wat hebben zelfbeeld en doelstellingen met elkaar te maken?
Je kan nog zo goed over jezelf denken....

Maar is dat niet onwijs vermoeiend? Waarom zou je bewust doelstellingen voor je zelfbeeld stellen? Je bent wie je bent en niets gaat dat veranderen... so why bother?

Misschien dat ik deze vraag wel voor jou (deels) kan beantwoorden. Je bent inderdaad wie je bent en mensen zouden je als dusdanig moeten accepteren. Alles goed en wel... maar wat als je er zelf niet helemaal tevreden mee bent? Je kunt niet van de ene op de andere dag helemaal veranderen, dat is een geleidelijk proces. Soms is het niet eens duidelijk waarmee je niet tevreden bent, daar gaat al een tijd overheen. En zelfs dan moet je de wil hebben om er iets mee te doen.
Momenteel zit ik in een gigantische dip en denk ook : why bother, het maakt toch allemaal niet uit, maar ik weet ook dat dit misschien 2 weken, 3 weken of een maand kan duren, maar dat er op een gegeven moment gaat komen dat ik kwaad op mezelf word, en weer mijn best ga doen om mijn zelfbeeld bij te stellen end daar actief iets mee te gaan doen. Dit is voor mij even een overbruggingsperiode waarin ik zo min mogelijk mensen wil zien of spreken. En van het besef dat ik er weer iets aan moet doen, daarvan word ik sterker. En uiteindelijk groei ik in mijn persoonlijkheid en krijg ik een positiever zelfbeeld als ik bereik wat ik wil.

[ Bericht 2% gewijzigd door Blinky op 30-07-2004 09:42:35 ]

sja, je moet gewoon jezelf bezig houden, jezelf ergens in gooien zodat je je gedachten verzet... als je dat een lange tijd doet dan verwerk je het vanzelf wel..

je kunt natuurlijk ook de hele tijd er over na gaan denken en er topics over openen maar zo blijf je ermee bezig...

tuurlijk.

maar ik probeerde de "kunst" uit te leggen

quote:

Op vrijdag 30 juli 2004 10:07 schreef Zenchi het volgende:
tuurlijk.

maar ik probeerde de "kunst" uit te leggen

Aan het eind van deeltje 11 heb ik een vragenlijstje gemaakt. Als zoveel mogelijk mensen hierop antwoorden, kunnen anderen daar misschien voor hen bruikbare tips uithalen en daar ' de kunst' ervan uit halen...

Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Ohja, zo voelde het om mezelf te zijn!

Hoe kijk je tegen relaties aan
In het algemeen: goed
In mijn geval; een relatie is welkom, maar samenwonen is voorlopig een no-no.

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Hetzelfde als tegen de rest van mijn 'levens-hoofdstukken': had het niet willen missen & heb er een hoop van geleerd. Als ik het over mocht doen zou ik het toch net even anders gedaan hebben.

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Alcohol, zonneschijn en veel tijd voor mezelf

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
2 maanden

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Ik ben wel happy nu..
Helemaal gelukkig ben ik nog niet, maar dat komt wel zodra ik m'n nieuwe huis in kan het oude huis is verkocht.

Ik doe ook even gezellig mee met vragenlijstjes

Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Ik krijg weer een beetje het idee dat ik leef. In de laatste jaren van mijn relatie zat ik meer achter de PC dan dat ik echt ergens anders mee bezig was. Ik heb mijn oude interesses opgepakt en nieuwe gevonden.

Hoe kijk je tegen relaties aan
Relaties zijn leuk, maar niet direct een must. Ik zou er wel graag voor gaan; ik merk eigenlijk dat ik nog wel een beetje huiverig ben om snel stappen te ondernemen. Aan de andere kant heb ik ook nog niet echt iemand gevonden die mij leuk vond

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Als 9,5 leuke jaren, maar eigenlijk blij dat het over is. Ik neig een beetje naar Brighteyes' mening: het was de ware voor deze 9,5 jaar (hoewel....misschien minder )

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Veel praten met anderen en een knallende ruzie met mijn ex begin dit jaar waarbij ze toch wel zo ongelooflijk irritant deed wat ik me nooit had kunnen voorstellen bij haar.

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
Ruim anderhalf jaar.

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Nee. Er scheelt nog te veel aan, zowel op lichamelijk als op psychisch vlak. Dat moet eerst verbeteren wil ik me echt gelukkig kunnen noemen. En hoe ik ga bereiken? Geen flauw idee

Wel moet ik zeggen dat ik toch wel weer een hoop lol heb in het leven. In de afgelopen twee jaar is mijn leven best veranderd; ik heb meer vrienden / kennissen gekregen, ik heb het stervensdruk en ik zit echt niet alleen maar achter de PC , ik rij af en toe het hele land door.........het leven is best fijn zo

Dan ik ook nog maar even:
Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Het is heel wisselend. De ene keer ben ik tevreden, zelfs blij met mijn leven zoals het nu is, de zelfverantwoordelijkheid vind ik een heerlijk iets, terwijl ik daar enorm veel moeite mee heb gehad. Andere dagen zit ik zo enorm in de put dat niets me kan schelen, zelfs mijn gezondheid niet. Dan gedraag ik me heel onverantwoordelijk tegenover mezelf. Laat slapen, niet (goed) eten. Maar ik merk wel dat ik dan wel uit het dal kom. Soms door vrienden, soms alleen. Er is altijd wel een moment dat ik besef dat ik verder moet en dat ik uiteindelijk alleen mezelf heb om op te vertrouwen.

Hoe kijk je tegen relaties aan
Ik vind ze vervelend bij anderen. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar overal om mij heen zijn van die blije mensen, mensen die het weer met elkaar proberen en die het nog lukken ook. Ze zien er gelukkiger uit dan ooit. Ik weet wel dat in een relatie niet alles koe-en-ei is, maar het is toch wel weer fijn. Ik dacht dat ik de sex wel miste, dus heb ik een klein beetje ervaring opgedaan in one night stands. Maar daar bleek het antwoord niet te liggen. Onlangs besefte ik me dat ik tederheid mis. Zolang dat er niet is wil ik het liefste niets meer te maken hebben met intimiteit want het is nog te pijnlijk (heeft overigens niets meer met mijn ex te maken) en als ik niet weet wat ik mis voel ik me een stuk prettiger.

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Ondanks alles een heerlijke tijd met hem doorgebracht, veel geleerd van hem en vooral van het leven. Ik denk nu niet vaak meer aan mijn ex en mijn gevoel voor hem op ' die' manier is weg. Wel hebben we af en toe nog contact en dat is nog altijd wel gezellig. Ik ben er nu ondertussen ook van overtuigd dat het beter is dat we uit elkaar zijn. Hoeveel we ook op elkaar leken, we blijken toch in heel veel (fundamentele) dingen juist het tegenovergestelde te zijn.

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Een paar maanden intens verdriet, wat langzamerhand minder werd. Nachtenlang nadenken, veel posten in deze topics en veel praten met mensen via msn. Veel lezen ook wel en vooral heel erg veel schrijven. Ik ben blij dat ik in die periode heel veel kon overwerken want ik zou niet weten wat ik alleen thuis had moeten doen. Ook heb ik gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster en heb de helft van een cursus Identiteit doorlopen. Ook heb ik mij aangemeld voor vrijwilligerswerk, en voor zangles. Met name dat laatste bracht veel vreugde en zelfvertrouwen mee.

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
Ruim een jaar and still learning

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Nee. Er scheelt nog te veel aan op psychisch vlak. Dat moet eerst verbeteren wil ik me echt gelukkig kunnen noemen. (Net als PdeHoog). Ik denk dat te bereiken door veel bezig te zijn, mezelf ook eens te dwingen om NIET zo diep na te denken en niet zo zwaar ergens aan te tillen.
En ik mag soms wel gewoon wat meer dingen ondernemen, hoewel ik het idee heb dat dingen ondernemen in je eentje niet leuk is, maar wie niet waagt, wie niet wint.

Ik heb voor mezelf een aardige inschatting van wat mijn valkuilen zijn en daar probeer ik omheen te lopen (wat niet altijd lukt), maar ik blijf het proberen. Ik geef niet op.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 16:56 schreef Blinky het volgende:
Een lap tekst die aan mezelf doet denken.

Voor jou is het inmiddels 1 jaar geleden, voor mij 4 maanden en mijn gevoelens zijn precies hetzelfde. Stemmingswisselingen, de ene dag niks aan de hand, de volgende klote.

Ik heb een relatie van 5 jaar gehad en er zijn zoveel dingen die je hoort en ziet, die je aan haar doet denken. Waardoor de relaties van andere dus ook gaan opvallen zoals je al aangeeft. Heb ook one-night-stands gehad en heb zelfs 1 keer meegemaakt dat ik dacht :"Hee dat deed ik bij mijn ex ook zo "

En inderdaad helemaal gelukkig met mezelf en de situatie??? Nope not really en dan helemaal de gedachten dat ze na 2 weken al bij een ander zat en het helemaal top heeft. bij hem ingetrokken, nieuwe leuke baan etc. Terwijl ik het er best moeilijk mee heb.

Tijd heelt de wonden wel, maar wanneer?

ik heb sinds vanmiddag een tussenstop met me vriendin na 2 jaar en 2 maanden...
veel ruzie afgelopen tijd om zelfs kleine dingen, en ben gister met een buurmeisje ergens wezen zonnen bij een meertje...en dat was de druppel...veel ruzie gehad omdat zij alles wel accepteert van jongens die haar cool vinden, en ik ga even een dagje geheel onverwacht met buurmeid iets doen...en dat vond ze fout...

Ze hoopt dat we over een tijdje (maand ofzo) weer met een frisse start kunne beginnen...
Ik zal haar alleen vaak tegenkomen, aangezien ze 200 meter van me vandaan woont...

kutsituatie...

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 17:30 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Voor jou is het inmiddels 1 jaar geleden, voor mij 4 maanden en mijn gevoelens zijn precies hetzelfde. Stemmingswisselingen, de ene dag niks aan de hand, de volgende klote.

Ik heb een relatie van 5 jaar gehad en er zijn zoveel dingen die je hoort en ziet, die je aan haar doet denken. Waardoor de relaties van andere dus ook gaan opvallen zoals je al aangeeft. Heb ook one-night-stands gehad en heb zelfs 1 keer meegemaakt dat ik dacht :"Hee dat deed ik bij mijn ex ook zo "

En inderdaad helemaal gelukkig met mezelf en de situatie??? Nope not really en dan helemaal de gedachten dat ze na 2 weken al bij een ander zat en het helemaal top heeft. bij hem ingetrokken, nieuwe leuke baan etc. Terwijl ik het er best moeilijk mee heb.

Tijd heelt de wonden wel, maar wanneer?

Dat is moeilijk te zeggen. Ik vond een paar maanden ook erg lang duren, maar nu ik terugkijk heb ik aan dat jaar net genoeg gehad. Toen ik er middenin zat, vertelden mensen dat het vanzelf weer zou komen, maar dat wilde ik niet geloven en ik had er ook helemaal niets aan op dat moment. Maar op een dag merk je dat je niet constant eraan gedacht hebt. Een tijdje later merk je dat je er een paar uur niet aan gedacht hebt, weer een tijd later vergeet je het een (halve) dag, ga zo maar door. Wat voor mij heel erg heeft geholpen is afleiding. En relativeren. Je bent niet afgegaan, je bent niet minder geworden. Sommige dingen lopen niet zoals je wilt. Het enige wat je ermee kunt doen is ermee leven anders maak je het jezelf lastig. Zij is niet meer belangrijk voor je. Je hebt er niets aan om je er druk over zitten te maken. Een vriend kwam onlangs met een doordenkertje:

Nukkig worden is geen remedie, positief denken wel.
Wat je voelt straal je uit. Onthoud dat goed.

Sterkte ermee.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:04 schreef Stevie_ het volgende:
ik heb sinds vanmiddag een tussenstop met me vriendin na 2 jaar en 2 maanden...
veel ruzie afgelopen tijd om zelfs kleine dingen, en ben gister met een buurmeisje ergens wezen zonnen bij een meertje...en dat was de druppel...veel ruzie gehad omdat zij alles wel accepteert van jongens die haar cool vinden, en ik ga even een dagje geheel onverwacht met buurmeid iets doen...en dat vond ze fout...

Ze hoopt dat we over een tijdje (maand ofzo) weer met een frisse start kunne beginnen...
Ik zal haar alleen vaak tegenkomen, aangezien ze 200 meter van me vandaan woont...

kutsituatie...

Ik neem aan dat er over bovenstaande ergernissen over gepraat is?

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:12 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik neem aan dat er over bovenstaande ergernissen over gepraat is?

Ja, er is over gesproken ja...allemaal vrij felle & niet leuke discussie (noem het gerust ruzie's) de uitkomsten waren meestal niet zeer redelijk, maar viel net mee te leven...

Ik vraag me af of dit een goede zet is, zo'n pauze...zeker met de verleidingen van andere in deze momenteel zwoele zomer...

kwam haar net tegen...begroeting is niet aan de pas gekomen...

vaaag...

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 18:09 schreef Blinky het volgende:

[..]

Dat is moeilijk te zeggen. Ik vond een paar maanden ook erg lang duren, maar nu ik terugkijk heb ik aan dat jaar net genoeg gehad. Toen ik er middenin zat, vertelden mensen dat het vanzelf weer zou komen, maar dat wilde ik niet geloven en ik had er ook helemaal niets aan op dat moment. Maar op een dag merk je dat je niet constant eraan gedacht hebt. Een tijdje later merk je dat je er een paar uur niet aan gedacht hebt, weer een tijd later vergeet je het een (halve) dag, ga zo maar door. Wat voor mij heel erg heeft geholpen is afleiding. En relativeren. Je bent niet afgegaan, je bent niet minder geworden. Sommige dingen lopen niet zoals je wilt. Het enige wat je ermee kunt doen is ermee leven anders maak je het jezelf lastig. Zij is niet meer belangrijk voor je. Je hebt er niets aan om je er druk over zitten te maken. Een vriend kwam onlangs met een doordenkertje:

Nukkig worden is geen remedie, positief denken wel.
Wat je voelt straal je uit. Onthoud dat goed.

Sterkte ermee.

Inderdaad afleiding ga je inderdaad zoeken, het is in die 4 maanden bijna niet voorgekomen dat ik alleen thuis zat. of ik zat bij vrienden of op de fitnesse of op stap noem maar op, mar is dat geen vlucht gedrag dan? Het is toch ook niet goed dat je het moeilijk vind om alleen thuis te zijn. En er zijn zoveel dingen die mij doen terug denken naar vroeger en dat moet ik zien kwijt te raken, niet meer naar het verleden kijken.

Het is moeilijk te bedenken, maar voor haar was ik ook gelukkig. Heb nu echter het gevoel dat ik iets mis in mijn leven Maar dat komt natuurlijk omdat je 5 jaar lang alles met z'n 2e doet. En ondanks dat je vrienden er altijd zijn, mis je toch iets dat zij niet kunnen opvullen.

En het doordenkertje is inderdaad waar. Als je lekker in je vel zit, straal je dat ook uit en dat merk je ook met contacten met bijvoorbeeld stappen.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 22:05 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Inderdaad afleiding ga je inderdaad zoeken, het is in die 4 maanden bijna niet voorgekomen dat ik alleen thuis zat. of ik zat bij vrienden of op de fitnesse of op stap noem maar op, mar is dat geen vlucht gedrag dan? Het is toch ook niet goed dat je het moeilijk vind om alleen thuis te zijn.

Probeer daarom ook thuis te zijn.. jezelf te vermaken. Huur een paar films desnoods, haal een leuk boek van de bieb in huis... verwen jezelf met boodschappen... maak het gezellig. Misschien 's avonds met waxinelichtjes/kaars... dat heb je wel verdient!

quote:

En er zijn zoveel dingen die mij doen terug denken naar vroeger en dat moet ik zien kwijt te raken, niet meer naar het verleden kijken.

Nee, je moet het niet zien kwijt te raken, je moet het een plaats geven. Laat het verleden rusten. Je kunt er niets meer aan veranderen. Dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

quote:

Het is moeilijk te bedenken, maar voor haar was ik ook gelukkig. Heb nu echter het gevoel dat ik iets mis in mijn leven Maar dat komt natuurlijk omdat je 5 jaar lang alles met z'n 2e doet. En ondanks dat je vrienden er altijd zijn, mis je toch iets dat zij niet kunnen opvullen.

Je mist ook iets in je leven. Het is al goed dat je je dat 'mag' beseffen van jezelf. Want dat betekent ook dat je het accepteert. Dat is een belangrijke stap in je verwerkingsproces. En je weet ook waar het aan ligt. Je vrienden kunnen het niet opvullen, die leegte kan alleen JIJ opvullen. Maar daar gaat (gaat ie weer) tijd overheen.

quote:

En het doordenkertje is inderdaad waar. Als je lekker in je vel zit, straal je dat ook uit en dat merk je ook met contacten met bijvoorbeeld stappen.

Je staat er in elk geval weer een beetje open voor. Dat is ! Maar probeer niet een vervangster te zoeken voor je ex. Behalve voor haar is het voor jou ook niet leuk als je je zou beseffen dat je niet voor iemand gaat, maar voor het hebben van een relatie

[ Bericht 2% gewijzigd door Blinky op 04-08-2004 02:00:22 ]

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2004 20:20 schreef Stevie_ het volgende:

[..]

Ja, er is over gesproken ja...allemaal vrij felle & niet leuke discussie (noem het gerust ruzie's) de uitkomsten waren meestal niet zeer redelijk, maar viel net mee te leven...

Ik vraag me af of dit een goede zet is, zo'n pauze...zeker met de verleidingen van andere in deze momenteel zwoele zomer...

kwam haar net tegen...begroeting is niet aan de pas gekomen...

vaaag...

Ja, dat is inderdaad vaag ja. Misschien moet je het wat rust gunnen en over een tijdje weer me haar praten? Geef haar twee weken... kan zij ook even alles op een rijtje zetten en jij ook.

Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 10:03 schreef Stevie_ het volgende:
Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

Dat is iets waar je niets aan hebt Stevie. Het is veel beter om een bepaalde afstand te houden dan om jezelf op te dringen (want dat doe je nu... ze heeft er geen zin meer in en zet zelfs haar mobiel uit). Als je te ver gaat (en daar ben je hard naar op weg als ik het zo lees) zal ze jouw naam, of elke keer dat haar piepje van sms gaat, negatief met jou in verbinding houden en dat komt helemaal niets ten goede, dus waak daar voor!
Hoe wil je in haar geheugen staan: als iemand die vreselijk irritant is en (in haar ogen wellicht) een beetje zielig zit te doen of iemand die haar de ruimte geeft tot nadenken en open staat voor discussie. En het allermooiste is als het initiatief van haar afkomt... geloof me.

Vraag of je beste vriend langs komt... praat daar mee, je ouders desnoods. Ik weet dat het inmogelijk is het 'even' te vergeten, maar probeer er wel op een goede manier mee om te gaan. Denk aan jezelf. In jouw leven ben jij de belangrijkste persoon.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 10:03 schreef Stevie_ het volgende:
Ik heb haar vanacht dood zitten sms'en...ik heb haast niet geslapen...ik wil niet zonder haar...
Ze heeft alleen haar mobiel uit...

Ik wordt serieus gek...

2 weken? dat is mij veelste lang...

Ik ken je gevoelens, mijn ex had 1 week de bedenktijd nodig en dat zei ze op zondag.
Maandag moest ik naar een klant en heb die dag geleeft als een zombie. Je gaat alles afwegen. Dit heeft ze gezegd dus het komt misschien weer goed, maar ze heeft ook dit gezegd dus het komt niet meer goed. Na 5 jaar een relatie te hebben gehad en dan 1 week bedenktijd vragen vond ik vreemd, kon het dan ook net als jij niet aan. Het erge is dat ze na dag 1 al heel goed wist dat ze niet verder wilde, maar op deze manier leek het alsof ze eraan werkte Maar dat wil niet zeggen dat dat in jou situatie ook zo is

1 advies, luister naar blinky. Neem niet teveel contact op, dat kan averechts gaan werken.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 01:51 schreef Blinky het volgende:

[..]

Probeer daarom ook thuis te zijn.. jezelf te vermaken. Huur een paar films desnoods, haal een leuk boek van de bieb in huis... verwen jezelf met boodschappen... maak het gezellig. Misschien 's avonds met waxinelichtjes/kaars... dat heb je wel verdient!
[..]
Dat moet ik zeker eens gaan proberen.

Nee, je moet het niet zien kwijt te raken, je moet het een plaats geven. Laat het verleden rusten. Je kunt er niets meer aan veranderen. Dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.
[..]
Het is op dit moment heel moeilijk (en dat zal je zelf ook wel hebben ervaren) om iets een plaats te geven wat pijn in je hart veroorzaakt. Ze heeft jaren terug mijn hart gestolen en nou hoop ik dat ze die binnenkort eens teruggeeft, zodat iemand anders hem kan stelen.

Je mist ook iets in je leven. Het is al goed dat je je dat 'mag' beseffen van jezelf. Want dat betekent ook dat je het accepteert. Dat is een belangrijke stap in je verwerkingsproces. En je weet ook waar het aan ligt. Je vrienden kunnen het niet opvullen, die leegte kan alleen JIJ opvullen. Maar daar gaat (gaat ie weer) tijd overheen.
[..]
Wat ben jij toch wijs...........

Je staat er in elk geval weer een beetje open voor. Dat is ! Maar probeer niet een vervangster te zoeken voor je ex. Behalve voor haar is het voor jou ook niet leuk als je je zou beseffen dat je niet voor iemand gaat, maar voor het hebben van een relatie

Jep en ik ben bang dat ik in die fase zit op dit moment . En het ergste is nog dat ik iedereen ga vergelijken met mijn ex en niemand voldoet haha erg he!

Je bent nu een jaar verder en hoe voel je je nu? Heb je het een plaats kunnen geven? Voel je je nog weleens eenzaam? ben je opzoek naar een relatie of bevalt het vrijgezellenleven?

Ik heb vorige week dinsdag mn ex weer gezien sinds een paar maanden, hij woont niet om de hoek maar we spreken wel eens in de zoveel tijd af omdat hij nog wel belangrijk voor me is en andersom.

We hebben 2 maanden 'officieel' wat gehad, maar ruim een half jaar een knipperlicht relatie gehad. Dat was zo slopend en ingewikkeld (hij is een stuk ouder o.a) dat het niet vol te houden was..

Maargoed, dinsdag is er wel weer wat gebeurd tussen ons, gezoend en bijna met elkaar in bed beland. Dat was zó lang geleden en zó lekker fijn en vertrouwd.
Heeft heel wat gevoelens naar boven gebracht bij mij, en ik mis hem weer verschrikkelijk.

Gisteravond in een rare bui heb ik hem gesmst en gezegt dat ik hem mis.. nog geen reactie terug. Aan de ene kant wil ik niets liever dan hem terug, maar aan de andere kant weet ik dat het niet werkt tussen ons..

Wordt hier helemaal gek van, hij blijft een zwakke plek voor me en ik weet niet meer wat te doen..

Help?

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:39 schreef Alsgeenander het volgende:
Ik heb vorige week dinsdag mn ex weer gezien sinds een paar maanden, hij woont niet om de hoek maar we spreken wel eens in de zoveel tijd af omdat hij nog wel belangrijk voor me is en andersom.

We hebben 2 maanden 'officieel' wat gehad, maar ruim een half jaar een knipperlicht relatie gehad. Dat was zo slopend en ingewikkeld (hij is een stuk ouder o.a) dat het niet vol te houden was..

Maargoed, dinsdag is er wel weer wat gebeurd tussen ons, gezoend en bijna met elkaar in bed beland. Dat was zó lang geleden en zó lekker fijn en vertrouwd.
Heeft heel wat gevoelens naar boven gebracht bij mij, en ik mis hem weer verschrikkelijk.

Gisteravond in een rare bui heb ik hem gesmst en gezegt dat ik hem mis.. nog geen reactie terug. Aan de ene kant wil ik niets liever dan hem terug, maar aan de andere kant weet ik dat het niet werkt tussen ons..

Wordt hier helemaal gek van, hij blijft een zwakke plek voor me en ik weet niet meer wat te doen..

Help?

Ik wil je graag helpen, maar je moet zelf gaan beslissen wat jij wil en weet je wat hij wil?

Als ik kijk naar mezelf...... Mijn ex heeft me heel wat geflikt en toch zou ik diep van binnen weer iets met haar willen (ook al lukt dat niet meer want na 2 weken was ze al bij een ander ingetrokken). Heb sindsdien ook nog geen contact met haar opgenomen terwijl zij dat wel bij mij probeert.

Ik denk als je jezelf geen pijn wil doen, moet weten wat zijn gevoelens nog zijn voor jou.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:32 schreef alkaholic63 het volgende:
Jep en ik ben bang dat ik in die fase zit op dit moment . En het ergste is nog dat ik iedereen ga vergelijken met mijn ex en niemand voldoet haha erg he!

Dat gaat vanzelf over. Het is in principe denk ik niet erg om te vergelijken, maar iedereen heeft zijn eigen ding en probeer daar de charme van in te zien, dan kom je ook al een heel eind.

quote:

Je bent nu een jaar verder en hoe voel je je nu? Heb je het een plaats kunnen geven? Voel je je nog weleens eenzaam? ben je opzoek naar een relatie of bevalt het vrijgezellenleven?

Ik heb heel veel geleerd in het jaar, over mezelf, over anderen en over het leven op zich. Mijn naiviteit ben ik kwijt en dat geeft me een zeker gevoel. De beste les die ik heb geleerd is dat ik het zelf kan (ook al gaat het niet altijd even vlekkenloos), maar het is een prima gevoel om te weten dat er altijd iemand is die je door- en door kent en die er altijd voor je is: jijzelf.
Tot een paar weken geleden verliep alles prima en miste ik geen relatie maar nu min of meer wel en daar kan ik niet goed tegen. Het liefste zou ik willen dat ik gewoon 100% tevreden was met mezelf en niet iemand nodig hebben. Ik heb er ondertussen een hekel aan gekregen om afhankelijk van anderen te zijn, terwijl voorheen het idee had dat ik zonder mijn ex niet meer kon ademen.
Voor een 'echte' relatie is het nog te vroeg. Hoewel ik mezelf als geduldig beschouw ben ik erg ongeduldig als het op verliefdheden aankomt, dat is dat enthousiasme dat er niet uit te slaan valt en wat mannen afschrikt. Maar van dat besef leer ik weer (door er veel over na te denken) en probeer ik dat toe te passen en daar kan ik soms wel even onder de indruk van zijn.

Eenzaam voel ik me nog zeker, maar ik heb er een andere lading aan gegeven. Eenzaam had een negatieve klank in mijn beleving en dat ben ik nu anders gaan zien. Ik vermaak me nu ook wel in mijn eentje. Als ik weer in een psychologisch gat dreig te vallen, ga ik een avondje stappen (of vroeg naar bed...), in beide gevallen hoef ik dan niet teveel na te denken over mijn leven en zie ik het minder zwaarmoedig.

Alles rondom mijn ex heb ik een plaats kunnen geven. We zijn te verschillend in dingen die te belangrijk om te negeren. Ik mis 'hem' ook niet echt meer. En dat is een goed gevoel.

Ik ben niet wijs... ik maak nog genoeg fouten. Maar ik heb ondertussen wel levenservaring opgedaan en zie bij mezelf de verschillende fases waarin ik heb gezeten. Vaak door veel te praten met mensen, en met name veel in deze reeks te hebben gepost en gelezen, ging ik anders tegen dingen aankijken waardoor ik achteraf gezien in de volgende fase kwam. Als ik anderen daarbij kan helpen doe ik dat graag. Echter... het zijn mijn ervaringen en die hoeven niet als 'oplossing' gezien te worden. Onthou ervan waarvan je denkt dat je er iets aan hebt.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:47 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Ik wil je graag helpen, maar je moet zelf gaan beslissen wat jij wil en weet je wat hij wil?

Als ik kijk naar mezelf...... Mijn ex heeft me heel wat geflikt en toch zou ik diep van binnen weer iets met haar willen (ook al lukt dat niet meer want na 2 weken was ze al bij een ander ingetrokken). Heb sindsdien ook nog geen contact met haar opgenomen terwijl zij dat wel bij mij probeert.

Ik denk als je jezelf geen pijn wil doen, moet weten wat zijn gevoelens nog zijn voor jou.

Beste alkaholic63 en alsgeenander,
Er wordt vaak gezegd:

De belangrijkste basis van een relatie is wederzijds vertrouwen...

Als je eens hier vanuit gaat (zonder alleen naar je gevoel kijken dus), wil je hem/haar dan nog terug?

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 11:04 schreef Blinky het volgende:

[..]

Dat is iets waar je niets aan hebt Stevie. Het is veel beter om een bepaalde afstand te houden dan om jezelf op te dringen (want dat doe je nu... ze heeft er geen zin meer in en zet zelfs haar mobiel uit). Als je te ver gaat (en daar ben je hard naar op weg als ik het zo lees) zal ze jouw naam, of elke keer dat haar piepje van sms gaat, negatief met jou in verbinding houden en dat komt helemaal niets ten goede, dus waak daar voor!
Hoe wil je in haar geheugen staan: als iemand die vreselijk irritant is en (in haar ogen wellicht) een beetje zielig zit te doen of iemand die haar de ruimte geeft tot nadenken en open staat voor discussie. En het allermooiste is als het initiatief van haar afkomt... geloof me.

Vraag of je beste vriend langs komt... praat daar mee, je ouders desnoods. Ik weet dat het inmogelijk is het 'even' te vergeten, maar probeer er wel op een goede manier mee om te gaan. Denk aan jezelf. In jouw leven ben jij de belangrijkste persoon.

Ik ben net bij haar geweest...van 10.45 tot 12.45...
Ik heb laten weten hoeveel ik voor haar voel, en dat mijn keuze al gemaakt is: ik wil haar niet kwijt.

Zij kan er niet veel mee, ze wil een pauze van een duur die ze nog niet weet, maar een week vind ze tekort. Vanavond gaat ze naar een schuimparty met een vriendin en zaterdag gaat ze weer uit, en vervolgens met een groepje de nacht door brengen in een tentje...

Ik vertrouw gewoon niet 100% met wat ze van plan is...
Ze wil zo niet verder, omdat het niet kan...ik snap gewoon niet hoe ze denkt dat het over een maandje wel zou kunnen...

Ik beschouw deze 'pauze' niet als een pauze...meer als een stop....

Maar ik zal haar de tijd geven, want jij hebt erg gelijk Bedankt

Damn, wat is dit ongeloofelijk kut...precies (echt precies) een jaar geleden huilde ik voor het laatst omdat een goede vriend zich had opgehangen wegens relatieproblemen... 3 augustus is voor mij nu een zwarte dag in me leven....ene keer hangt een goede vriend zich op, deze keer maakt me vriendin het 'uit'....

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 12:49 schreef Stevie_ het volgende:
Ik ben net bij haar geweest...van 10.45 tot 12.45...
Ik heb laten weten hoeveel ik voor haar voel, en dat mijn keuze al gemaakt is: ik wil haar niet kwijt.

Oké... dat is gebeurd. Ze weet hoe je erover denkt. Nu jij weet dat zij het weet, zou je het even los moeten laten. Je kunt nu niets meer doen op dit moment want anders zit je in de irriteer-gevaren-zone. Laat het even los...

quote:

Zij kan er niet veel mee, ze wil een pauze van een duur die ze nog niet weet, maar een week vind ze tekort. Vanavond gaat ze naar een schuimparty met een vriendin en zaterdag gaat ze weer uit, en vervolgens met een groepje de nacht door brengen in een tentje...

Als iemand het uitmaakt, is daar als het goed is over nagedacht tijdens de relatie. Het wordt immers niet zomaar uitgemaakt. Zij heeft een stap doorlopen waar jij nog midden in zit. Daarbij is het haar keus geweest, wat ook enorm scheelt. Dat maakt het, dat zij ondertuusen alweer een beetje kan gaan genieten, terwijl jij zo ongeveer nog met je hart op straat ligt. Ook hierbij geldt: laat het los. Je kunt er niets aan doen. Zelfs als je haar zou achtervolgen, zou stalken of iets dergelijks, doe je jezelf alleen maar pijn. En dat is nergens voor nodig. Probeer het een beetje te relativeren.
Als het echt goed zit tussen jullie komt het ongetwijfeld goed. Als het niet goed blijkt te zitten is het zaak om zo snel mogelijk te leren leven met die wetenschap en (ondanks dat het onmogelijk lijkt) er proberen iets positiefs uit te halen.

quote:

Ik vertrouw gewoon niet 100% met wat ze van plan is...

Strikt gesproken kan ze doen wat ze wil... ze heeft geen relatie. Hard en confronterend maar waar...

quote:

Ze wil zo niet verder, omdat het niet kan...ik snap gewoon niet hoe ze denkt dat het over een maandje wel zou kunnen...

dat is aan haar om dat uit te vogelen. Jij kunt hooguit voor jezelf vast bedenken hoe JIJ het zou willen (ALS) en OF je het nog zou willen. Maar in mijn ogen doe je er beter aan om het af te wachten en ook kritisch naar jezelf te kijken.

quote:

Ik beschouw deze 'pauze' niet als een pauze...meer als een stop....

Ik denk dat dat een goede instelling is. Het is in elk geval een voorlopige stop.
Probeer jezelf te ontdekken, ga een uitdaging aan. Maak een lijst met wat je 'ooit' nog wilt doen in je leven en maak plannen om die waar te maken. Ga er even vanuit dat het niet meer goedkomt.

quote:

Damn, wat is dit ongeloofelijk kut...precies (echt precies) een jaar geleden huilde ik voor het laatst omdat een goede vriend zich had opgehangen wegens relatieproblemen... 3 augustus is voor mij nu een zwarte dag in me leven....ene keer hangt een goede vriend zich op, deze keer maakt me vriendin het 'uit'....

Dat is inderdaad ongelooflijk lullig. Maar trek je lering uit wat hij gedaan heeft. Zorg dat je niet zo wanhopig als hij wordt. Niemand is het waard om op die manier aan je einde te komen.

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 12:49 schreef Stevie_ het volgende:

[..]

Ik ben net bij haar geweest...van 10.45 tot 12.45...
Ik heb laten weten hoeveel ik voor haar voel, en dat mijn keuze al gemaakt is: ik wil haar niet kwijt.

Zij kan er niet veel mee, ze wil een pauze van een duur die ze nog niet weet, maar een week vind ze tekort. Vanavond gaat ze naar een schuimparty met een vriendin en zaterdag gaat ze weer uit, en vervolgens met een groepje de nacht door brengen in een tentje...

Ik vertrouw gewoon niet 100% met wat ze van plan is...
Ze wil zo niet verder, omdat het niet kan...ik snap gewoon niet hoe ze denkt dat het over een maandje wel zou kunnen...

Ik beschouw deze 'pauze' niet als een pauze...meer als een stop....

Maar ik zal haar de tijd geven, want jij hebt erg gelijk Bedankt

Damn, wat is dit ongeloofelijk kut...precies (echt precies) een jaar geleden huilde ik voor het laatst omdat een goede vriend zich had opgehangen wegens relatieproblemen... 3 augustus is voor mij nu een zwarte dag in me leven....ene keer hangt een goede vriend zich op, deze keer maakt me vriendin het 'uit'....

Opgehangen door relatieproblemen
Sterkte ermee op deze dag!

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 13:21 schreef Blinky het volgende:
Strikt gesproken kan ze doen wat ze wil... ze heeft geen relatie. Hard en confronterend maar waar...

Dat is hetgeen, waar ik enorm bang voor ben. Dat ze even dingen wilt inhalen, of stiekem al plannetjes heeft...en het daarna weer goed wil maken...ze is 16, ik 21...ze heeft dingen misgelopen in die tijd (ik ook natuurlijjk) maar ik ben bang dat zij een behoefte heeft...en dat kan ze nu gewoon doen...het kan...gelukkig zei ze vanmorgen vrij overtuigend dat ze daar totaaaaal geen zin in heeft, en er echt niks van moet hebben...maar toch...als ze ineens zo vrolijk is, en er jongens achter haar aan zitten (en dat gebeurd gegarandeerd, want ze moet altijd wel jongens van haar afslaan) ik ben benieuwd hoeveel waarde ze dan nog heeft aan deze 'belofte'. Ik vroeg haar, om de komende tijd in ieder geval rekening met elkaar te houden, en niet gelijk met andere gozers of ik met andere meiden iets ga uitspoken...ze gaf er niet echt een antwoord op, want de vraag alleen al vond ze stom omdat ze zoiets echt niet zou doen...maar toch, ik kreeg er geen antwoord op....

Ik word gewoon TOTAAL gek! Alles wat op me kamer ligt, doet me denken aan haar...
Boven me bed hang een foto coullage van haar...wat moet ik daarmee doen?
Me vriendin laat alle dingen momenteel hangen zoals het hangt...maar het is zoooo confronteerend...

Ik heb ook nergens zin in,...gister nog afgesproken om morgen uit te gaan, maar wtf, ik ben niet happy en wil maar 1 ding...ik kan echt niet uitgaan...dat maakt het me ook moeilijker, dat me vriendin dat wel gewoon kan...terwijl ze zegt dat ze het er ook heel erg moeilijk mee heeft...

Dit is echt zo vreselijk...het knaagt aan me...ik kan het me niet voorstellen dat ze me nu INEENS totaal niet meer wil...dat ze geen contact wil...ze noemt het een pauze...zij kan zeggen of ze verder wil gaan of niet, en ik zit soortemet maar te wachten...

Dit is wel zo enorm wreed & raar...wereld staat op zijn kop...mijn lieve vriendin, me mooie lieve vriendin wil ineens een tijdje niks meer van me, maar gaat door met hetgeen wat ze anders ook zou doen...ze wil niks van me in die tijd...helemaal niks...ze woont 200 meter verderop, ik kom haar zeker paar keer in de week tegen,....mijn vriendin...die hoogstens zwaait...me 3 uur geleden nog zoende en soms zelfs lachtde wat mij weer hoop geeft...maar nu ik weer thuis zit, word ik totaal paranoia...net een vriend gesmst dat me vriendin een 'pauze' heeft ingelast...ik ben benieuwd wat ik aan hem heb,...momenteel sta ik er erg verbaasd van wat voor steun ik in dit forum krijg Echt super...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 13:40 schreef Stevie_ het volgende:

[..]

Dat is hetgeen, waar ik enorm bang voor ben. Dat ze even dingen wilt inhalen, of stiekem al plannetjes heeft...en het daarna weer goed wil maken...ze is 16, ik 21...ze heeft dingen misgelopen in die tijd (ik ook natuurlijjk) maar ik ben bang dat zij een behoefte heeft...en dat kan ze nu gewoon doen...het kan...gelukkig zei ze vanmorgen vrij overtuigend dat ze daar totaaaaal geen zin in heeft, en er echt niks van moet hebben...maar toch...als ze ineens zo vrolijk is, en er jongens achter haar aan zitten (en dat gebeurd gegarandeerd, want ze moet altijd wel jongens van haar afslaan) ik ben benieuwd hoeveel waarde ze dan nog heeft aan deze 'belofte'. Ik vroeg haar, om de komende tijd in ieder geval rekening met elkaar te houden, en niet gelijk met andere gozers of ik met andere meiden iets ga uitspoken...ze gaf er niet echt een antwoord op, want de vraag alleen al vond ze stom omdat ze zoiets echt niet zou doen...maar toch, ik kreeg er geen antwoord op....

Ik word gewoon TOTAAL gek! Alles wat op me kamer ligt, doet me denken aan haar...
Boven me bed hang een foto coullage van haar...wat moet ik daarmee doen?
Me vriendin laat alle dingen momenteel hangen zoals het hangt...maar het is zoooo confronteerend...

Ik heb ook nergens zin in,...gister nog afgesproken om morgen uit te gaan, maar wtf, ik ben niet happy en wil maar 1 ding...ik kan echt niet uitgaan...dat maakt het me ook moeilijker, dat me vriendin dat wel gewoon kan...terwijl ze zegt dat ze het er ook heel erg moeilijk mee heeft...

Dit is echt zo vreselijk...het knaagt aan me...ik kan het me niet voorstellen dat ze me nu INEENS totaal niet meer wil...dat ze geen contact wil...ze noemt het een pauze...zij kan zeggen of ze verder wil gaan of niet, en ik zit soortemet maar te wachten...

Dit is wel zo enorm wreed & raar...wereld staat op zijn kop...mijn lieve vriendin, me mooie lieve vriendin wil ineens een tijdje niks meer van me, maar gaat door met hetgeen wat ze anders ook zou doen...ze wil niks van me in die tijd...helemaal niks...ze woont 200 meter verderop, ik kom haar zeker paar keer in de week tegen,....mijn vriendin...die hoogstens zwaait...me 3 uur geleden nog zoende en soms zelfs lachtde wat mij weer hoop geeft...maar nu ik weer thuis zit, word ik totaal paranoia...net een vriend gesmst dat me vriendin een 'pauze' heeft ingelast...ik ben benieuwd wat ik aan hem heb,...momenteel sta ik er erg verbaasd van wat voor steun ik in dit forum krijg Echt super...

Het is voor jezelf heel belangrijk om je verhaal kwijt te kunnen bij vrienden of desnoods hier op het forum. Voor jou is het een beslissing die je vriendin plots heeft genomen, maar misschien loopt ze er al langer mee. Waardoor er een groot verschil in gevoelens ontstaat tussen jou en haar. Zij is er misschien al zolang meebezig, dat het voor haar makkelijker is om met haar leven door te gaan, terwijl voor jou gevoel net de deur is dichtgegooid waardoor je je vet klote voelt en gaat afvragen hoe ze zo kan doen zoals ze nu doet.

Ja, maar het is zo vreemd...we zijn net 1,5 week terug van 2 weken vakantie op Vlieland...
Op Vlieland hadden 3 x ruzie gehad om haar omgang met jongens tijdens uitgaan (ze accepteerde naar mijn gevoel teveel van jongens die haar aan het versieren waren). Eind vorige week zei ze dat dat ontzettend stom van haar was en nu pas inziet dat dat niet goed van haar was. Ze zei dat ze door de vakantie meer verliefd op me was geworden, en ze deed echt zo superlief....

Toen vorige week een ruzie gehad...en heb de volgende dag van haar een brief gekregen die 3 a4'tjes groot was dat ze zo niet door wou gaan...telkens ruzie...ze zij dat als er weer snel een ruzie naderde, er niet mee door kan gaan...maar het was toen was dus het weer gewoon goed, we stemde er samen mee in om ons best te gaan doen...

Afgelopen maandag dus met een buurmeisje weg geweest naar een meertje wat altijd druk bezocht wordt op de warmere dagen.Me vriendin belde me op toen ik er net was, en ik zei dat ik daar was met die meid...vriendin wou er toen niet op in gaan, en zouden het er nog over hebben, ze vond het in ieder geval totaal niet cool (en dat begrijp ik nu ook wel...) Ik dacht dat me vriendin diie dag de hele dag weg zou zijn met vriendinnne...maar ze zat gewoon thuis...en met dat snikhete weer had ik geen zin om thuis te blijven...en onverwachts smsde me buurmeisje, die meestal in groningen zit, of ik ook zin had om iets te doen...nooit bewust geweest dat me vriendin dit als de druppel beschouwde...nooit geweten dat het zo ontzettend fout was....

Ze maakt het de dag daarna gewoon 'uit'...

Normaal zou ik vandaag anders iets met haar doen...maar ik zit nu te janken om me kamer, kanslooso alleen te wezen, en zij vermaakt zich waarschijnljik op & top....ik kan er niet bij, dat die meid, die vorige week nog zij dat ze verliefder was geworden, er nu ineens zo'n dikke vette pauze in wil........ik kan er niet bij.........er niet bij........nu weer 1,5 uur geleden dat ik haar voor het laatst zag....en ik wil haar nu weer in me armen...maar dat kan niet...het kan niet...het is toch raar...

verdomme...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 13:55 schreef alkaholic63 het volgende:

[..]

Het is voor jezelf heel belangrijk om je verhaal kwijt te kunnen bij vrienden of desnoods hier op het forum. Voor jou is het een beslissing die je vriendin plots heeft genomen, maar misschien loopt ze er al langer mee. Waardoor er een groot verschil in gevoelens ontstaat tussen jou en haar. Zij is er misschien al zolang meebezig, dat het voor haar makkelijker is om met haar leven door te gaan, terwijl voor jou gevoel net de deur is dichtgegooid waardoor je je vet klote voelt en gaat afvragen hoe ze zo kan doen zoals ze nu doet.

Precies, dat is eigenlijk ook wat ik wilde zeggen. (ik beschrijf het alleen veel te uitgebreid).
Stevie, als je denkt dat het echt niet goed met je gaat, raad ik je aan naar een drogist te gaan en Valeriaan te kopen. Dat is een natuurlijke rustgever. Helpt bij examenvrees, maar ook bij dit soort momenten. Het is niet gaaf als je het op dit soort momenten niet trekt vooral omdat je er middenin zit.
Goed dat je je vriend een sms hebt gestuurd. Heb je al iets van hem gehoord? Als je de juiste vrienden om je heen hebt, en je staat er zelf voor open, zijn vrienden de beste uitkomst. Misschien kan hij vanavond/straks langskomen?
En nogmaals: probeer je vriendin even van je af te zetten. Laat het nou niet malen wat er gebeurd als ze uitgaat. Heb maar gewoon even vertrouwen in haar als ze zegt dat ze het belachelijk vindt dat je denkt dat ze meteen met andere jongens gaat.
Zoek afleiding voor jezelf: ga een film huren, kijk die vanuit je bed en zorg ervoor dat je vannacht een beetje goed kunt slapen. Dus pas gaan slapen als je moe bent, ook al wordt het 2h00 vannacht... niets is erger dan 's nachts naar het plafond te staren. Wat ik je echt op het hart wil drukken: zorg even goed voor zelf. Als je nu slecht gaat eten, naar alcohol grijpt of andere dingen, kom je alleen maar in een neerwaardste spiraal terecht en uiteindelijk is het alleen maar moeilijker om daaruit te komen. Doe een beroep op je vrienden als je dat wilt. Nu zul je ook je echte vrienden leren kennen.

Nog niks van die vriend gehoord, maar die is ook druk aan het werk tot 15.30...ik ben echt benieuwd wie me vrienden zijn...volgens mij niet 1...bedoel, ik ben elke dag over de vloer bij 'vrienden' maar of ze me hier in zullen steunen...ik weet het niet...hoogstens zullen ze het doen, omdat ze vorig jaar een vriend om zulke problemen hebben verloren....Niemand weet er trouwens van, en willen we (vriendin en ik) ook nog niet...

Gister trouwens wel vrij veel gedronken, maar snel een grens getrokken en naar huis gegaan...films genoeg op me pc staan, maar daar huil ik ook weer om, want de meeste zijn om me vriendin & en mijn smaak gedownload voor een gezellig avondje (romantisch etc)...

Ik vertouw haar wel dat ze niks doet...ze is tevens nu ook ongsteld dus Maar serieus, ik vertrouw haar...misschien ga ik morgen ook wel uit, ik zie wel hoe ik me voel...

Valeriaan halen? Hmm...daar wacht ik nog wel mee...heb al hekel om pijnstillers te nemen, hoe hevig me koppijn ook zal zijn...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 14:05 schreef Stevie_ het volgende:
Ja, maar het is zo vreemd...we zijn net 1,5 week terug van 2 weken vakantie op Vlieland...
Op Vlieland hadden 3 x ruzie gehad om haar omgang met jongens tijdens uitgaan (ze accepteerde naar mijn gevoel teveel van jongens die haar aan het versieren waren). Eind vorige week zei ze dat dat ontzettend stom van haar was en nu pas inziet dat dat niet goed van haar was. Ze zei dat ze door de vakantie meer verliefd op me was geworden, en ze deed echt zo superlief....

Lees deze hele reeks eens door, we zijn nu ondertussen bij topic nr 12 van de ' kunst'... begin eens bij 1. Je zult een wereld van herkenning voelen als je de berichten van je voorgangers leest.

quote:

nooit bewust geweest dat me vriendin dit als de druppel beschouwde...nooit geweten dat het zo ontzettend fout was....

Ik denk niet dat je het als fout moet beschouwen. Ik neem aan dat er niets achter je beslissing zat, dat je niet met je buurmeisje daarheen bent gegaan om haar te versieren.
Als dit de druppel niet was geweest, dan was er zeer waarschijnlijk iets anders gebeurd wat de doorslag voor haar had gegeven. Je kunt onmogelijk leven naar de wensen van anderen. Het alternatief is namelijk dat je voor een ander gaat nadenken: 'als ik dit doe, denkt ze vast dit en als ik dat doe kan dat zo en zo op gaar overkomen.'

quote:

Normaal zou ik vandaag anders iets met haar doen...maar ik zit nu te janken om me kamer, kanslooso alleen te wezen, en zij vermaakt zich waarschijnljik op & top....ik kan er niet bij, dat die meid, die vorige week nog zij dat ze verliefder was geworden, er nu ineens zo'n dikke vette pauze in wil........ik kan er niet bij.........er niet bij........nu weer 1,5 uur geleden dat ik haar voor het laatst zag....en ik wil haar nu weer in me armen...maar dat kan niet...het kan niet...het is toch raar...

Zwelgen in zelfmedelijden is even lekker, maar als ermee op. DOE er iets aan. Aan de situatie met haar kun je nu niets veranderen maar wel aan de situatie met jezelf. Als deze gedachten te lang bij je blijven is het niet goed, dus waak ervoor. Klinkt stom, maar probeer blij te zijn met de dingen en die je WEL hebt. Een dak boven je hoofd, eten op de plank... etc. Dat is al heel wat meer dan een groot deel van de bevolking.
Haal die collage van haar weg. Alles wat je aan haar herinnert stop je in een zak en die leg je achteraan in een grote kast. Je hoeft ze niet weg te gooien, als ze maar uit het zicht zijn. Begin daar es mee... en lees je dan in bij de andere topics. Werkelijk, je zult heel veel herkennen.

Ok, ga ik doen...die spullen weghalen moet ik inderdaad maar doen...scheelt vast wel iets...

Volg jij een studie psychologie ofzo? Ik haal echt veel steun uit jou reacties

Ps: ik draai nu al vrolijke muziek...en ik voel me eventjes minder kut...hihi

Ik heb trouwens net deel 11 voor een deel doorgelezen...maar het is zoooveeel leesstof, ik begin er nu nog ff niet aan Misschien vanacht voor het slapen gaan

En nu huil ik weer....

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 14:36 schreef Stevie_ het volgende:
Ok, ga ik doen...die spullen weghalen moet ik inderdaad maar doen...scheelt vast wel iets...

Volg jij een studie psychologie ofzo? Ik haal echt veel steun uit jou reacties

Ps: ik draai nu al vrolijke muziek...en ik voel me eventjes minder kut...hihi

Ik heb trouwens net deel 11 voor een deel doorgelezen...maar het is zoooveeel leesstof, ik begin er nu nog ff niet aan Misschien vanacht voor het slapen gaan

Je zult zien dat het scheelt, die spullen weg. Het is al een stap in de goede richting.
Nee, ik heb geen psychologie gestudeerd. Ik heb simpelweg hetzelfde meegemaakt als waar jij nu middenin zit.
Vrolijke muziek is oké. Sterkte!

update: ik zag dat je weer een beetje overstuur bent.
(Forum is even plat geweest, ik kon niet eerder antwoorden) hou de moed erin. Het is ook niet erg dat het nu niet gaat, het is heel erg te begrijpen. Neem je tijd om je verdriet eruit te gooien, maar laat je er niet door verzwelgen, dat is zonde van de tijd en van je gemoedsrust.

En Valeriaan is geen pijnstiller, maar een rustgevende tablet, op natuurlijke basis.

Sterkte

He, hier zijn jullie, ik was het topic al even kwijt...

_{tvp'tje, ik blijf de vorderingen, discussies en vraagstukken graag volgen}

Everybody's going out and having fun
I'm a fool for staying home
And having none
I can't get over how she set me free
Oh lonesome me

I bet she's not like me
She's out and fancy free
Flirting with the boys with all her charms
But I still love her so
And brother don't you know
I'd welcome her right back here in my arms

There must be some way that I can lose
These lonesome blues
Forget about the past
Find someone new
I can't get over how she set me free
Oh, oh, lonesome me




Heren, u bent niet alleen in uw verdriet
Honderden boeken zijn er over geschreven
Honderden liedjes even zo
Maar er is licht aan het einde van de tunnel
De dag komt dat u allen opstaat en zomaar blij bent met een nieuwe dag

heb me vriendn rond 16.15 een smsje gestuurd met boodschap: me laatste smsje: ik wil je laten weten dat ik hele dag al jank...geen honger heb...ben echt kapot.

5 minuten later was ze hier...wat ik eruit heb kunnen halen is dat ze me niet kwijt wil, maar dat het nu even niet verder gaat, en ze wil nadenken. Ook geeft ze aan dat zij het nog niet echt beseft dat het misschien voorgoed is (ik ben ook niet gek). Het maakt haar denk ik ook makkelijker aangezien ik haar momenteel dolgraag terug wil, en zij wil nadenken. Ze heeft 2 keuze's...ik niet 1.

Ik ga morgenavond waarschijnlijk gewoon uit...als het kut wordt, dan maar kut.

Er zullen trouwens ook feestjes plaats vinden waar me vriendin ook is...ik vroeg haar net, wat doen we dan? Gewoon 'hoi' zeggen, of is een babbeltje ook goed?
Ze zij dat we gewoon konden kletsen natuurlijk, of dat we zelfs samen die kant op gaan....
Dat gaat mij eigenlijk dan net weer iets te ver...ik vind het heel cool...maar als zij niet meer wil, vind ik het bijna misbruik...maar wie weet, klikt het dan juist weer wel (ben wel goed in versieren lol )

Heeft me trouwens goed gedaan dat ze hier even was...ze ging me ook weer zoenen trouwens...en naja,...ze moet gewoon maar eens gaan beseffen...en flink snel...

Net terug van vriendjes...het gaat nu eigenlijk best goed.
Ik ga me vriendin nu flink ontlopen...contact van mijn kant zal ik proberen te vermijden...
Zij is nu volgens mij naar een schuimparty...ik heb rustig aangedaan...niet veel gedronken...

Hoop dat ik goed slaap...niet veel ga piekeren...en hoop eigenlijk dat ik snel wat anders leuks tegenkom...

En ben alweer wakker...kutidee dat me 'vriendin' is wezen feesten...

quote:

Op woensdag 4 augustus 2004 23:51 schreef Stevie_ het volgende:
Net terug van vriendjes...het gaat nu eigenlijk best goed.
Ik ga me vriendin nu flink ontlopen...contact van mijn kant zal ik proberen te vermijden...
Zij is nu volgens mij naar een schuimparty...ik heb rustig aangedaan...niet veel gedronken...

Hoop dat ik goed slaap...niet veel ga piekeren...en hoop eigenlijk dat ik snel wat anders leuks tegenkom...

Goed dat je je het voorneemt om geen contact met haar op te nemen. Probeer je er ook zoveel mogelijk aan te houden. Als je het laat rusten, heb je kans dat ze je heel erg gaat missen en dan komt ze vanzelf terug. Dat is in principe een ideaal-situatie.
Maar in de tussentijd is het goed dat je met je vrienden optrekt, je eigen ding blijft doen.
Het gaat al de goede kant op.

quote:

Op donderdag 5 augustus 2004 08:36 schreef Stevie_ het volgende:
En ben alweer wakker...kutidee dat me 'vriendin' is wezen feesten...

Het blijft malen, ik weet het. En het zal vaker voorkomen dat je 's nachts wakker wordt en er aan ligt te denken. Het hoort erbij. Als je de gedachten niet kunt wegstoppen, laat ze dan hun beloop gaan, het komt er toch op een bepaalde manier uit (ik probeerde ze uit alle macht te vermijden maar ze kwamen vooral 's nachts terug en dat is niet prettig op zijn zachtst gezegd).
Ook voor je eigen gemoedsrust: ga niet teveel informeren bij vrienden over wat ze doet en met wie ze omgaat. Als je namelijk wéét wat ze doet en schuimparty's afloopt, ga je je daar alleen maar druk om zitten maken. En dat kun je nu niet gerbuiken.

Hoe kijk je nu tegen jezelf aan
Ik ben wel oke, ik verdien veel meer dan ik in relaties heb gekregen en ik zal vanaf nu altijd proberen meer voor mezelf op te komen.

Hoe kijk je tegen relaties aan
Ze kunnen heerlijk zijn, maar je moet er absoluut aan werken.

Hoe kijk je tegen de relatie met je ex aan
Was een groot avontuur met een hoop dipjes op het einde. Stom dat ik mijn ogen niet eerder heb open gedaan. Ik weet dat ik het alleen ook wel af kan en geen man nodig heb.

Wat is er voor nodig geweest om zover te komen?
Dat hij het uitmaakte. Kan je nagaan, durfde we allebei niet. Pas toen hij verliefd werd op een ander, was het klaar. En toen besefte ik dat ik vrienden genoeg heb en heb een half jaar lang een heerlijke singletijd gehad.

Hoelang heeft het geduurd om tot dit inzicht te komen?
Minstens een jaar lang was het gevoel aan het knagen.

Ben je NU gelukkig met jezelf?
Met mezelf aardig gelukkig. Ik weet wat ik wel zou moeten veranderen, maar aan de andere kant denk ik: Je neemt me maar zoals ik ben. Of je daar zin in hebt, kom je gauw genoeg achter.....

quote:

Op donderdag 5 augustus 2004 10:27 schreef Jo79 het volgende:
Ben je NU gelukkig met jezelf?
Met mezelf aardig gelukkig. Ik weet wat ik wel zou moeten veranderen, maar aan de andere kant denk ik: Je neemt me maar zoals ik ben. Of je daar zin in hebt, kom je gauw genoeg achter.....

Moet veranderen? Van wie moet je veranderen?

Straks met een vriend de stad in...beetje rond checken...naja, het idee dat ik straks iets gaat doen doet me beter voelen...zat weer zo te piekeren....

Mis haar echt zo ontzettend...wou dat alles weer goed was....en ben zo zenuwachtig...me hart klopt conintu echt snel...allemaal zenuwen, om wat er in me vriendins hoofdje om gaat...of ze er echt mee wil kappen of niet....

Nog steeds geen honger (snap ik echt niet) ook als ik wat eet, voel me alleen maar misselijk worden....krijg gewoon niks door me strot...gister ook al niet...toen slechts een stukje krentebrood, een banaan en paar hapjes avond eten gehad...en nu met moeite weer een stukje krentenbrood naar binnen gewerkt...

Volgens mij ga ik echt kapot zo...

Trouwens, we hebben hier maandag, dinsdag en woensdag een 'dorpsfeest'. Ik woon namelijk in een dorpje. Dan komt er een tent, en wat kermis attracties, en dat heet dan het dorp 'feest'.
Met mooi weer is dat best erg leuk & gezellig...met veel vrienden en vriendinnen een feestje bouwen...nu zal me vriendin daar ook zijn...

Wat kan ik dan het beste doen? Gewoon 'hoi' zeggen lijkt mij alleen het beste...maar ik denk, dat ik me enorm kut ga voelen als ZIJ niet naar me toe komt voor een babbeltje...echt enorm kut...dat het gewoon 'hoi' is, en meer niet....maar als ik naar haar toe ga voor een babbeltje...dan geef ik misschien weer toe...houd ik niet vol....naja...ik vind dat erg moeilijk...