MUZ user-reviews

cd's waar je gelijk lyrisch over bent, vallen op termijn vaak toch tegen...

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 15:51 schreef peaceman het volgende:
cd's waar je gelijk lyrisch over bent, vallen op termijn vaak toch tegen...

Zeker! Maar ik neem aan dat recensenten daar wel rekening mee houden door een plaat lang & vaak genoeg te luisteren. Lijkt me wel moeilijk trouwens.

Maar na een aantal keer moeten de meeste geheimen boven komen drijven hoor... En zoveel ontdek ik er helaas niet bij Tom.

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 17:52 schreef methodmich het volgende:
Maar na een aantal keer moeten de meeste geheimen boven komen drijven hoor... En zoveel ontdek ik er helaas niet bij Tom.

uberhaupt niet bij hem of bij dit album niet?

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 15:51 schreef peaceman het volgende:
cd's waar je gelijk lyrisch over bent, vallen op termijn vaak toch tegen...

Eigenlijk vind ik dat maar een fabeltje. Een soort excuus voor het 'meer intellectuele album' dat wat moet groeien. Ik ken zoveel platen waarvan ik direct lyrisch was en die ik na jaren nog steeds met plezier draai. Ik erger me aan het gepolariseerde plaatje van het album dat moet groeien en het album dat direct leuk klinkt en het kwaliteitsstempel dat daaraan verbonden wordt.

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 19:59 schreef Seborik het volgende:

[..]

Eigenlijk vind ik dat maar een fabeltje. Een soort excuus voor het 'meer intellectuele album' dat wat moet groeien. Ik ken zoveel platen waarvan ik direct lyrisch was en die ik na jaren nog steeds met plezier draai. Ik erger me aan het gepolariseerde plaatje van het album dat moet groeien en het album dat direct leuk klinkt en het kwaliteitsstempel dat daaraan verbonden wordt.

Wat je zegt is waar en dat bedoelde ik ook niet, want anders stond er wel altijd ipv vaak....
Maar mijn persoonlijke ervaring is wel dat cd's die ik gelijk goed vond na een paar maanden nauwelijks nog draai en andersom juist vaker ga draaien. Maar voor iedereen is dit anders en het is dus geen gouden wet ofzo....
Overigens zou ik niet weten wanneer een album intellectueel is.... heeft niets te maken met mooi of niet mooi vinden....

Nou, wacht vrijdag maar af dan voor meer, anders heeft het geen zin meer.

Nou ja, het album waar je wat meer moeite voor moet doen, hoewel dat ook weer zo'n onzinnig subjectief gegeven is. Ik zal me er maar niet meer over uitlaten.

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 20:09 schreef Seborik het volgende:
Nou ja, het album waar je wat meer moeite voor moet doen, hoewel dat ook weer zo'n onzinnig subjectief gegeven is. Ik zal me er maar niet meer over uitlaten.

mag best.. is een interessante discussie hoor

Ik erger me vaak aan die discussies.

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 20:12 schreef Seborik het volgende:
Ik erger me vaak aan die discussies.

als de meningen die geventileerd worden ongefundeerd worden wel ja... en zeker als ze als ultieme waarheden de wereld in geslingerd worden...

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 20:09 schreef methodmich het volgende:
Nou, wacht vrijdag maar af dan voor meer, anders heeft het geen zin meer.

Nog één nachtje slapen

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 20:09 schreef Seborik het volgende:
Nou ja, het album waar je wat meer moeite voor moet doen...

Brr, dat vind ik ook altijd van die jeukzinnen in recensies: "Dit album is voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar", "Deze plaat geeft zijn geheimen pas na vele draaibeurten prijs"... *brr*.

Sommige platen worden beter naarmate je ze vaker luistert, maar er moet bij de eerste luistersessie toch wel meteen iets inzitten wat me pakt..

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 11:42 schreef Zanderrr het volgende:
Sommige platen worden beter naarmate je ze vaker luistert, maar er moet bij de eerste luistersessie toch wel meteen iets inzitten wat me pakt..

Ja, inderdaad. Als er niet direct iets in zit, kun je luisteren wat je wil, maar het wordt nooit mooi. Ik vind het ook altijd een beetje vervelend, omdat je dan kennelijk niet genoeg je best doet om het mooi te willen vinden. Net of esthetische kwaliteiten alleen onderkend kunnen worden wanneer je vaak naar iets luistert of naar iets geluisterd hebt.

Het komt anders regelmatig voor dat een plaat me in eerste instantie niets doet, terwijl ik hem later grijsdraai. Van sommige albums komt nou eenmaal de "bedoeling" (wat dat ook moge zijn) niet in een keer naar boven. Dat kan helemaal aan het moment liggen, omdat je hoofd er bijvoorbeeld niet naar staat, of omdat je bepaalde verbanden tussen de songs nog niet ziet. En ja, dat komt vaker voor bij "moeilijke" albums (sorry voor de term) dan bij hap-slik-weg cd's.

Het komt ook voor dat ik een album pas ga waarderen als ik de band in kwestie live heb gezien, omdat ik er dan bijvoorbeeld achter kom dat ik altijd met een verkeerd oor heb geluisterd en dat de songs heel anders bedoeld zijn dan dat je door oppervlakkig luisteren zal denken.

Vergelijk het met een "oude wijsheid": soms hoor je zo'n wijsheid en dan denk je "wat heb ik daar nou aan?", totdat je zelf in de situatie zit waar hij op van toepassing is, dan snap je de bedoeling pas. Dat kan met muziek net zo goed.

Jawel, er zijn ook zeker groeiplaten. Maar er moet idd wel direct iets inzitten wat me aanspreekt, dat deel ik wel met Zanderr en Seb.

CD: Tom McRae - All Maps Welcome

Hij staat er hoor!

quote:

Op vrijdag 24 juni 2005 16:40 schreef methodmich het volgende:
CD: Tom McRae - All Maps Welcome

Hij staat er hoor!

Je bent nog mild Ik ben het toch weer in redelijke mate met je eens qua deze cd. Maar de andere draai ik ook nog wel regelmatig

Okee. Roep het ook even op de FP, da's leuk.

Het lukte me op een of andere manier niet om te posten op FP, maar goed, dan hier ff in het kort:
Deels met je eens. Ja het is de minste cd, maar wel een paar juweeltjes erop. En ook How the west was won vind ik leuk...
De 1e cd is zeker de beste, maar de 2e vind ik ook goed. Mermaid Blues is een geweldig nummer! Tcoh denk ik dat Tom zo'n cd nodig heeft om weer beter te worden (of hoop ik dat ) In tegenstelling tot jou draai ik de 1e 2 ook nog geregeld.
Maar interessante review, dat zeker.

Ok, laat ik me ook eens wagen aan een review. En wel eentje van een favoriete band van me, genaamd Dream Theater-Octavarium

The Root Of All Evil
The Answer Lies Within
These Walls
I Walk Beside You
Panic Attack
Never Enough
Sacrificed Sons
Octavarium

Dit is alweer het achtste studio album van deze prog veteranen. Geproduceerd wederom door Petrucci en Portnoy. Dit album zou een terugkeer zijn naar hun roots, maar dat maken ze in mijn optiek niet waar. 'The Roots of all evil' is een voortborduursel op 'The Glass Prison' en 'This dying Soul', waarbij ik moet opmerken dat ik TGP en TDS meer vind knallen dat TROAE. Een herhalings oefening. Meer niet.
'The answer lies within' is een mooie ballad in de traditie van 'Another Day', met een excellerende James labrie.
'These Walls' is een uptempo nummer met een pakkend refrein, maar in mijn ogen zal dit zeker geen DT klassieker worden.
'I walk beside you' is een poppy nummer in de traditie van U2. Dit nummer wordt, volgens John Petrucci uitgebracht op single. Ik kan dit nummer wel waarderen. Het is een simpel en kort liedje van de heren. Eigenlijk was dit een proefnummer om eens te kijken of ze ook een kort nummer kunnen schrijven. Eigenlijk on-Dream Theater.
'Panic Attack' Nu gaan alle remmen los! En John Myung mag eindelijk eens zijn kunsten vertonen. De hele band leeft zich uit.
'Never enough' en 'sacrified Sons' zijn nummers die heel duidelijk, te duidelijk zijn geinspireerd door Muse. Ik ben absoluut een Muse-fan, maar dit gaat me te ver. Puur jatwerk.
'Octavarium' is een epic in de stijl van ACOS. Dit nummer begint als ballad en dit stukje had in mijn optiek wat korter gekund. Vervolgens mag de band zijn kunstjes vertonen en afsluiten met een soundtrack-achtige epiloog. Absoluut een geweldig nummer.

Ik ben niet echt onder de indruk van dit album. Ik zou hem 70 van de 100 punten geven. Het wordt mij steeds duidelijker dat, in ieder geval ik, de invloeden van Kevin Moore steeds meer mis. Het is een show geworden omtrent Petrucci/Portnoy, die dus ook alles voor het zeggen hebben. Ik vind dat er ook niet veel mooie solo's van de heer Petrucci opstaan. Hij kan volgens mij veel beter. James Labrie daarintegen klinkt wel als nooit tevoren. Ook is het mooi om te horen dat bassist Myung nu wat verder voorin de mix zit. Zeker geen slecht album, maar in mijn optiek wel een van hun minderen.

Paar tips... per nummer bespreken vind ik erg zwak en gemakkelijk. Zeker wanneer je zo weinig aandacht aan een nummer besteed. Beschouw het dan eerst goed als geheel en dan pik je er wat stukjes uit. Bovendien kraak je hem eerst af en dan geef je hem nog 70 punten. Als je het eerdere leest, zou je een vette onvoldoende verwachten of in ieder geval een magere zes. Verder sluit het weinig op elkaar aan en mag je best wel wat zekerder overkomen. Jij bent de reviewer die een oordeel velt. Dus niet: "Ik zou hem.." , maar "Ik geef..."

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 11:53 schreef Seborik het volgende:
Paar tips... per nummer bespreken vind ik erg zwak en gemakkelijk. Zeker wanneer je zo weinig aandacht aan een nummer besteed. Beschouw het dan eerst goed als geheel en dan pik je er wat stukjes uit. Bovendien kraak je hem eerst af en dan geef je hem nog 70 punten. Als je het eerdere leest, zou je een vette onvoldoende verwachten of in ieder geval een magere zes. Verder sluit het weinig op elkaar aan en mag je best wel wat zekerder overkomen. Jij bent de reviewer die een oordeel velt. Dus niet: "Ik zou hem.." , maar "Ik geef..."

Ok, thanx. Maar het was dan ook mijn eerste review he!

Blijven oefenen, je moet ergens beginnen! Daar is dit topic ook voor.

Hey Methodmich, in De Morgen stond wel een aardig interview met Tom McRae. Hij zei over zijn laatste album dat ie m waarschijnlijk over 3 jaar pas weer kan aanhoren....haha Moest gelijk aan jou denken!