Verslagje:
donderdag 25 meiUiteindelijk nipt op tijd de vlucht (
¤ 269,29) gehaald. Een uur van tevoren op Schiphol zijn is dus écht onvoldoende als het druk is en/of je pech hebt. Na aankomst in Wenen eerst met de S-bahn van het vliegveld naar Wien Mitte (
¤ 3,00) en daar een 72-uur Wenen gekocht, geldig in bus, tram en metro (
¤ 12,00).
Even de bagage droppen en een beetje opfrissen in het hotel; een vijfsterren design hotel, prima gelegen aan de rand van de binnenstad, schuin tegenover het Rathaus. Met een glas champagne als welkomstdrankje en een portier die de bagage naar de kamer draagt.
Dan snel de stad in, om vandaag nog zoveel mogelijk zien van de binnenstad, want het loopt al tegen het eind van de middag. Natuurlijk naar de Stephansdom en verder o.a. het parlementsgebouw, het Rathaus, de Votivkirche, universiteit, Mölkerbastei, Hofburg, etc. Grauw weer, dus vrijwel geen foto's gemaakt.
Dan wordt het tijd om te eten en
Akakiko is de eerste aantrekkelijke optie waar ik langskom; een modern Japans tentje met aantrekkelijke prijzen. Een Japans biertje, misosoepje en een bord sashimi kosten samen slechts
¤ 16,90. Verderop in dezelfde straat als desert een ijsje met tartufo smaak gekocht (
¤ 2,20) en nog wat verder gelopen door het centrum, waar nu het donker wordt veel gebouwen mooi aangelicht worden. Nog even een colaatje gehaald bij een kiosk (
¤ 2,00) en dan terug naar het hotel.
vrijdag 26 meiEerst wat restpunten in het centrum afhandelen waar ik gisteren niet aan toe gekomen ben; de Postsparkasse van Otto Wagner en de prachtige voetgangers c.q. metrobrug daar vlakbij. Trouwens ook één van de locaties uit
Before Sunrise.
Vanaf hier is het Hundertwasser Haus op loopafstand. Het pand is een must en de moeite waard, maar er omheen is het wel héél erg toeristisch. Alles in zogenaamde Hundertwasser-stijl, waaronder een heel winkelcentrum met allerlei souvenirs, horeca en prullaria. En het
'toilet of modern art' (
¤ 0,60): toiletten betegeld in grillige Hundertwasser-achtige patronen. Iets verderop in dezelfde buurt nog het Kunsthaus Wien, eveneens van Hundertwasser. Alleen van buiten bekeken. Al met al is het wel leuk, maar toch behoorlijk kitsch en uitgemolken. Geluncht met een broodje
'Leberkäse' (
¤ 3,80), dat in niets doet denken aan een broodje leverkaas. Dit is met dikke plakken lauwwarm vlees en een flinke klodder ketchup. Goed te eten.
Naar de dichtstbijzijnde metrohalte gewandeld en met de U3 naar Gasometer. Valt een beetje tegen. Het nieuwe 'megaplex' ding wat ze er bij gebouwd hebben is een lelijke doos, die door veel gekleurd glas uitstraling moet krijgen en waarbinnen alleen een paar tieners rondhangen. De winkels in de Gasometer zelf zijn weinig boeiend en de flat die ertegenaan gebouwd is, is van een afstand wel spectaculair als groots gebaar, maar blijkt bij nadere inspectie qua materialisatie en detaillering niet erg fraai. Tijd om hier weg te gaan.
Terug met de U3 tot aan Karslplatz. Voor de prachtige oude metrohaltegebouwtjes van Otto Wagner en voor Secession met het beroemde fries van Gustav Klimmt. De rest van hetgeen er op dit moment in Secession te zien valt, is trouwens totaal oninteressant.
Het is nu ietsje beter weer dan gisteren, dus eventjes terug naar de binnenstad om wat foto's van gisteren in te halen. Dan op zoek naar Figlmuller voor de beroemde schnitzels. Hoewel ik er vroeg ben, zelfs voor zevenen, staat er een flinke rij buiten te wachten op een vrijkomend plaatsje binnen. Ook bij de tweede vestiging, om de hoek, is dat het geval. Het regent inmiddels en ik ga echt niet in de stromende regen staan wachten tot ik naar binnen mag om een schnitzel te eten!
Dan maar snel een ander restaurantje in de buurt zoeken. Dat is snel gevonden in de vorm van
Go Wok, ook weer zo'n modern, lekker goedkoop Aziatisch eetcafé. Voor soep, hoofdgerecht, dessert en bier hoef ik uiteindelijk slechts
¤ 17,10 af te rekenen.
zaterdag 27 meiTijdens het ontbijt in de serre van het hotel klettert de regen keihard op het glazen dak. Wat te doen? Het oorspronkelijke plan doorzetten (Karl Marxhof) of de veiliger optie: een museum induiken? Na het ontbijt regent het al ietsje minder hard, dus ik neem de gok. Aangekomen bij het indrukwekkende complex is het al zo goed als droog. Het zal later verder opklaren tot een prachtig mooie, zonnige dag. Deze dag zal in het teken staan van architectuur uit het begin van de twintigste eeuw.
Het Karl Marxhof is de moeite zeker waard. Fraai van architectuur en imposant van grootte. Het plan om een rondje eromheen te lopen laat ik maar varen: dat kost erg veel tijd, en aangezien het complex toch symmetrisch is kan ik ook wel toe met de helft.
Terug bij de metrohalte opnieuw de vraag wat te doen: hier wat eten kopen bij een van de winkeltjes of daarmee wachten tot later? Wachten maar, want het ontbijt was pas om half tien en het is nu nog maar net na twaalven. Hup, met de U4 zo ongeveer het hele traject af tot aan de halte
Braunschweiggasse. Waar, zo blijkt, natuurlijk geen eettentje te vinden is.
Dit is het 13e van Wenen; een sjieke wijk met veel grote, vrijstaande villa's in een groene omgeving. Hier heeft Adolf Loos een vijftal villa's ontworpen die op loopafstand van elkaar liggen. De ontwerpen van Loos zijn vaak van buiten niet zo speciaal; de buitenkant is namelijk vooral een afgeleide van de binnenkant. Bezoeken gaat niet, want dit zijn nog altijd privé woningen. Niet dat het veel geeft, de villa's van Loos dienen vooral als aanknopingspunt om een route te wandelen door deze mooie, wel een beetje levensloze wijk, waar echter ook genoeg andere mooie huizen staan.
De route voert uiteindelijk naar de
Werkbund Siedlung uit 1932, een vervolg op de Weissenof Siedlung in Stuttgart. In wijkje mochten de Oostenrijkse toparchitecten en enkele internationale sterren huizen ontwerpen die het toppunt van modern wonen moesten zijn. Als enige Nederlander heeft Rietveld hier een blok huizen ontworpen. Verder naast wederom wat werk van Loos blokjes huizen van Hoffmann en de Fransman Lurçat als fraaiste ontwerpen.
Gelukkig is aan de rand van het wijkje tenminste een supermarkt, waar even een hapje en drankje gekocht kan worden (
¤ 2,49).
Terug wandelen naar metrohalte
Unter St. Veit voor de U4, overstappen op de U2, uitstappen bij de universiteit, daar tram 41 nemen naar
Scheibenbergstrasse en uiteindelijk nog op een redelijke tijd aankomen bij Haus Moller van, alweer, Adolf Loos. Dit is een villa die ook qua gevel ijzersterk overkomt en die herkend zal worden door mensen die in Nederland vaak per trein reizen: een afbeelding ervan is te vinden in enkele intercity's.
Voor mij is het één van de allerfraaiste panden in Wenen. Tegenvaller: ervoor staat een hokje met bewaking. Als ik foto's wil maken wordt me verteld dat hier een ambassadeur woont en fotograferen verboden is (thuis blijkt dat van deze beroemde villa online inderdaad verrassend weinig foto's te vinden zijn). Wie de straten in deze wijk verder bergop volgt wordt beloond met een mooi uitzicht over de heuvels rond de stad. Ietsje minder mooi, omdat het weer begonnen is te regenen.
Inmiddels een dringende behoefte aan een toilet, dus terug met de tram naar de universiteit en snel naar de Mac vlakbij. Als je een topic opent over Macs in den vreemde moet je hier eigenlijk sowieso wel even naar binnen gaan. Er staan echter flinke rijen en er staat niks op de kaart dat er in Nederland niet op staat. Dat wordt dus geen Mac!
Direct naast de Mac zit
Mister Lee en ach, als ik de vorige twee avonden al met stokjes gegeten heb, waarom dan niet nog een derde keer? Ook dit is weer zo'n modern, mild geprijsd Aziatisch restaurant. Een driegangen menu, een biertje en voor
¤ 14,50 ben ik klaar.
Ik had nog het idee tram 1 of 2 te nemen langs de ring en alle imposante gebouwen daarlangs, maar die gebouwen heb ik in de afgelopen dagen allemaal al gezien en het regent nu echt keihard, dus ik kies voor het hotel en de douchekop ter grootte van een soepbord...
zondag 28 meiDe dag begint zoals de vorig eindigde: met regen. Ik heb nog tijd om iets te doen voor ik naar het vliegveld moet en kies voor het nabijgelegen nieuwe museumkwartier. Ik heb net te weinig tijd om ook echt een museum te bezoek, dus beperk me tot het bekijken van het complex. Daarbij gehinderd door de onophoudelijke harde regen.
Na een uurtje hou ik het voor gezien en ga terug naar het hotel. Bagage ophalen, uitchecken en betalen (
¤ 480,00). Dan per metro en S-bahn (
¤ 3,00) naar het vliegveld. Verwarrend: dezelfde S-bahn heet in de ene richting S2, maar in de omgekeerde richting S7.
Nu gelukkig wel mooi op tijd op het vliegveld. Genoeg tijd om nog even wat te eten (
¤ 11,20) en een souveniertje te kopen: een blikje Mozart kugeln (
¤ 11,50).
Totale kosten voor vier dagen Wenen: ¤ 856,08 [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-05-2006 22:10:12 ]